„Мојата мачка умре“ или „моето куче умре“ не се лесни ситуации за справување. Тагувањето за загубата на мачка не се разликува од она што го чувствуваме за член на семејството или пријател. На крајот на краиштата, животот со животното беше период на љубов, дружење и многу размена на наклонетост. Губењето на некој толку важен може да биде болно, уште повеќе кога веќе немаме свое домашно милениче за да ја ублажиме болката. Иако не е лесно, некои совети можат да ви помогнат подобро да се справите со тагата на животните, без разлика дали се работи за мачка или куче. Погледнете што да правите во ова тешко време.

1) Искусете ги сите фази на тага за животно

Тагата - милениче или не - е комбинација од физички, емоционални и бихејвиорални реакции во лице на многу голема загуба. Кога станува збор за животно, однесувањето е исто како она на некој близок. Сепак, треба да се истакне дека е уникатен и секој има свој начин на делување, чувство и поминување низ него. Погледнете кои се фазите на жалење на животните.

• Негирање : тоа е одбранбен механизам каде што поединецот не ја прифаќа, а уште помалку ја разбира загубата.
• Гневот: се случува кога е невозможно да се негира отсуството, но наместо болка, постои одреден бес против недостатокот.
• Преговарањето: е несвесен обид да се врати некој, каде што учителот се обидува да ја промени ситуацијата на различни начини, главно духовни. Во случај на животни, тоа може да се случи дури и на новопосвојување на мачка како средство за замена на загубата.
• Депресија: во оваа фаза болката се соочува со глава, бидејќи конечно е можно да се справиме со неа.
• Прифаќање: овде, учителот веќе знае како да се справи со сопствената болка и почнува да живее подобро со оваа загуба, покрај тоа што го прифаќа заминувањето на животното.

Петте фази на тага не се случуваат нужно по тој редослед, но прифаќањето секогаш е последно. Важно е да си дозволите да ја живеете секоја фаза и да бидете љубезни кон себе во секој момент. Бидете трпеливи и почитувајте ја болката. Никогаш не се обвинувајте себеси за загубата. Разберете дека и покрај тоа што е болно, жалењето е неопходно зло за да можете повторно да научите да живеете без друштвото на мачката.

2) Жалење на животните: мачката или кучето беа добри придружници, но можете - и треба - разговарајте со пријателите

За жал, не секој разбира кој страда од животинска тага и многумина забораваат дека и мачката била сакана личност - што го прави сè уште потешко. Бидејќи другите го третираат како табу, сè уште нема многу општа поддршка и тоа може да доведе до изолација од учителот. Во овие моменти, интересно е да се разговара со други луѓе кои ја поминале или минуваат низ истата загуба, што може да биде одлично добредојде.

Исто така, важно е да се биде близок со саканите кои имаат емпатија за болката, тие ќе бидат фундаментални за да можете да се изразите и подобро да се справите со тагата. Не се срамида им се испушти на драги и доверливи луѓе. Дури и ако имате други мачки дома, добро време е да бидете многу блиски со нив. Верувај ми, кога едната мачка ќе умре, другата ѝ недостига. Значи и тој страда.

3) Доколку е потребно, побарајте стручна поддршка за да се справите со тагата за домашни миленици

Ако е потребно, побарајте помош од професионалец. Секој се справува со тагата колку што може. Но, кога не се живее на здрав начин и кога загубата влијае на вашата рутина, можеби е време да побарате здравствен работник, како психолог. Тие ја имаат вистинската обука и потребното разбирање за да го водат учителот во ова многу тешко време.

4) Како да се надмине тагата на животното и што да Дали за да продолжите понатаму?

Важно е да создадете нова рутина. Ги знаете оние часови кога се посветивте исклучиво на мачето? Без разлика дали е време да ја ставите храната, да направите хигиена или да играте: ова ќе бидат најтешките моменти, кои нагло беа прекинати од вашиот ден на ден. Најдобар начин да се справите со овој недостаток е да се обидете да направите нешто пријатно. Можеби е болно да изгледате како да продолжите понатаму, но тоа е неопходно. И исто толку важно како што да се прави со телото на животното, е да се однесуваме со наклонетост кон предметите на мачката. Или чувајте го на други места или донирајте го на други тутори и невладини организации за посвојување животни.

5) Подгответе се за жалост: домашно миленичемиленичето живее помалку од старателите

Бидете свесни за заминувањето на животното во животот. Домашно милениче може да биде еден од најдобрите нечии придружници. Волјата е да ги има засекогаш. Но, за жал, колку долго живее мачката е сè уште многу краток период и треба да бидете свесни за тоа. Тоа не значи дека треба да се грижите или да се плашите од заминувањето на животното, напротив: тоа треба да ви биде поттик да уживате во секој заеднички момент. Оваа перцепција на конечноста е она што може дополнително да го зајакне односот на мачката со воспитувачот.

6) Не дозволувајте жалоста за домашно милениче да стане траума

Не губете ја љубовта кон вашето домашно милениче животни. Сосема е вообичаено, по загубата, туторите да не сакаат друго домашно милениче околу себе, избегнувајќи дополнително страдање. На крајот на краиштата, новата мачка нема да биде иста како онаа што ја нема. Но, важно е да се запамети дека секое животно нуди уникатна љубов и искуства. Дури и љубовта со мачки е една од најчувствителните. Ако се поштедите од негувањето наклонетост кон домашните миленичиња, избегнувате да бидете среќни и да израдувате друго крзнено.

Сепак, тоа не значи дека треба веднаш да побарате ново посвојување. Одговорностите за животот на животното сè уште ќе бидат исти - вклучувајќи ја и афективната одговорност. Затоа, одлучете се да посвоите мачка само кога ќе се чувствувате безбедно и подготвени да се грижите за нов живот.