“ແມວຂອງຂ້ອຍຕາຍ” ຫຼື “ໝາຂອງຂ້ອຍຕາຍ” ບໍ່ແມ່ນສະຖານະການທີ່ງ່າຍຕໍ່ການຈັດການກັບ. ຄວາມໂສກເສົ້າສໍາລັບການສູນເສຍແມວແມ່ນບໍ່ແຕກຕ່າງຈາກສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຮູ້ສຶກສໍາລັບສະມາຊິກໃນຄອບຄົວຫຼືຫມູ່ເພື່ອນ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ການດໍາລົງຊີວິດກັບສັດແມ່ນໄລຍະເວລາຂອງຄວາມຮັກ, ມິດຕະພາບແລະການແລກປ່ຽນຄວາມຮັກແພງຫຼາຍ. ການ​ສູນ​ເສຍ​ບາງ​ຄົນ​ທີ່​ສຳ​ຄັນ​ອາດ​ຈະ​ເຈັບ​ປວດ, ຍິ່ງ​ໄປ​ກວ່າ​ນັ້ນ ເມື່ອ​ເຮົາ​ບໍ່​ມີ​ສັດ​ລ້ຽງ​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ອີກ​ຕໍ່​ໄປ ເພື່ອ​ບັນ​ເທົາ​ຄວາມ​ເຈັບ​ປວດ. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນບໍ່ງ່າຍ, ບາງຄໍາແນະນໍາສາມາດຊ່ວຍເຈົ້າຈັດການກັບຄວາມໂສກເສົ້າຂອງສັດໄດ້ດີຂຶ້ນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນແມວຫຼືຫມາ. ເບິ່ງສິ່ງທີ່ຕ້ອງເຮັດໃນຊ່ວງເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກນີ້.

1) ປະສົບກັບທຸກຂັ້ນຕອນຂອງຄວາມໂສກເສົ້າຂອງສັດ

ຄວາມໂສກເສົ້າ - ສັດລ້ຽງຫຼືບໍ່ - ແມ່ນການປະສົມປະສານຂອງປະຕິກິລິຍາທາງຮ່າງກາຍ, ອາລົມ ແລະພຶດຕິກໍາໃນ ປະເຊີນກັບການສູນເສຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງຫຼາຍ. ເມື່ອ​ເປັນ​ສັດ, ການ​ປະພຶດ​ກໍ​ຄື​ກັນ​ກັບ​ສັດ​ທີ່​ຮັກ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນຄວນຈະສັງເກດວ່າມັນເປັນເອກະລັກແລະທຸກຄົນມີວິທີການສະແດງຂອງຕົນເອງ, ຄວາມຮູ້ສຶກແລະຜ່ານມັນ. ເບິ່ງວ່າຂັ້ນຕອນຂອງການໄວ້ທຸກຂອງສັດເປັນແນວໃດ.

• ການປະຕິເສດ : ມັນເປັນກົນໄກປ້ອງກັນທີ່ບຸກຄົນບໍ່ຍອມຮັບ, ເຂົ້າໃຈການສູນເສຍໜ້ອຍກວ່າ.
• ຄວາມໂກດແຄ້ນ: ເກີດຂຶ້ນເມື່ອບໍ່ສາມາດປະຕິເສດການບໍ່ມີຢູ່ໄດ້, ແຕ່ແທນທີ່ຈະເຈັບປວດ, ມີຄວາມຄຽດແຄ້ນຕໍ່ກັບການຂາດແຄນ.
• ການຕໍ່ລອງ: ແມ່ນຄວາມພະຍາຍາມໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ. ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບໃຜຜູ້ຫນຶ່ງກັບຄືນໄປບ່ອນ, ບ່ອນທີ່ tutor ຊອກຫາການກັບຄືນສະຖານະການໃນວິທີການທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຕົ້ນຕໍແມ່ນທາງວິນຍານ. ໃນກໍລະນີຂອງສັດ, ມັນກໍ່ສາມາດເກີດຂຶ້ນກັບໃຫມ່ການລ້ຽງແມວເປັນວິທີການທົດແທນການສູນເສຍ.
• ອາການຊຶມເສົ້າ: ໃນໄລຍະນີ້, ຄວາມເຈັບປວດແມ່ນປະເຊີນຫນ້າ, ຍ້ອນວ່າມັນສາມາດຈັດການກັບມັນໄດ້ໃນທີ່ສຸດ.
• ການຍອມຮັບ: ນີ້, ຄູສອນຮູ້ວິທີຈັດການກັບຄວາມເຈັບປວດຂອງຕົນເອງແລ້ວ ແລະເລີ່ມມີຊີວິດທີ່ດີຂຶ້ນກັບການສູນເສຍນີ້, ນອກເຫນືອຈາກການຍອມຮັບການຈາກໄປຂອງສັດ.

ຫ້າຂັ້ນຕອນຂອງຄວາມໂສກເສົ້າບໍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນຕາມລໍາດັບ, ແຕ່ການຍອມຮັບສະເຫມີມາ. ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະອະນຸຍາດໃຫ້ຕົວທ່ານເອງດໍາລົງຊີວິດແຕ່ລະຂັ້ນຕອນແລະມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ຕົວທ່ານເອງໃນແຕ່ລະຊ່ວງເວລາ. ຈົ່ງອົດທົນແລະເຄົາລົບຄວາມເຈັບປວດ. ບໍ່ເຄີຍຕໍານິຕິຕຽນຕົນເອງສໍາລັບການສູນເສຍ. ເຂົ້າໃຈວ່າເຖິງແມ່ນວ່າຈະເຈັບປວດ, ຄວາມໂສກເສົ້າແມ່ນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຈໍາເປັນເພື່ອໃຫ້ເຈົ້າສາມາດກັບຄືນມາດໍາລົງຊີວິດໂດຍບໍ່ມີບໍລິສັດຂອງແມວໄດ້.

2) ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງສັດ: ແມວຫຼືຫມາແມ່ນເພື່ອນທີ່ດີ, ແຕ່ເຈົ້າສາມາດ - ແລະຄວນ - ສົນທະນາກັບໝູ່

ແຕ່ໜ້າເສຍດາຍ, ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນທີ່ເຂົ້າໃຈຄວາມໂສກເສົ້າຂອງສັດ ແລະຫຼາຍຄົນລືມວ່າແມວກໍ່ເປັນທີ່ຮັກຄືກັນ - ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ທຸກຢ່າງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຂຶ້ນ. ເນື່ອງຈາກວ່າມັນໄດ້ຖືກປະຕິບັດເປັນຂໍ້ຫ້າມໂດຍຄົນອື່ນ, ຍັງບໍ່ທັນມີການສະຫນັບສະຫນູນທົ່ວໄປຫຼາຍແລະນີ້ສາມາດນໍາໄປສູ່ການໂດດດ່ຽວຈາກຄູສອນ. ໃນຊ່ວງເວລານີ້, ມັນເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າສົນໃຈທີ່ຈະລົມກັບຄົນອື່ນໆທີ່ຜ່ານຜ່າ ຫຼື ປະສົບກັບການສູນເສຍອັນດຽວກັນ, ເຊິ່ງອາດຈະເປັນການຕ້ອນຮັບທີ່ດີ. ສໍາລັບຄວາມເຈັບປວດ, ພວກມັນຈະເປັນພື້ນຖານສໍາລັບທ່ານທີ່ຈະສາມາດສະແດງຕົວທ່ານເອງແລະຈັດການກັບຄວາມໂສກເສົ້າໄດ້ດີຂຶ້ນ. ຢ່າອາຍເພື່ອລະບາຍອາກາດໃຫ້ກັບຄົນທີ່ຮັກແພງ ແລະເຊື່ອຖືໄດ້. ເຖິງແມ່ນວ່າທ່ານມີແມວອື່ນໆຢູ່ເຮືອນ, ມັນເປັນເວລາທີ່ດີທີ່ຈະໃກ້ຊິດກັບພວກມັນ. ເຊື່ອຂ້ອຍ, ເມື່ອແມວໂຕຫນຶ່ງຕາຍ, ໂຕອື່ນແມ່ນພາດ. ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງທົນທຸກທໍລະມານເຊັ່ນກັນ.

3) ຖ້າຈຳເປັນ, ໃຫ້ຊອກຫາການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານວິຊາຊີບເພື່ອຮັບມືກັບຄວາມໂສກເສົ້າຂອງສັດລ້ຽງ

ຖ້າຈຳເປັນ, ໃຫ້ຊອກຫາຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ຊ່ຽວຊານ. ແຕ່ລະຄົນຈັດການກັບຄວາມໂສກເສົ້າຕາມທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້. ແຕ່ໃນເວລາທີ່ມັນບໍ່ຢູ່ໃນວິທີການທີ່ມີສຸຂະພາບດີແລະການສູນເສຍແມ່ນຜົນກະທົບຕໍ່ການປົກກະຕິຂອງທ່ານ, ບາງທີມັນເຖິງເວລາທີ່ຈະຊອກຫາຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານສຸຂະພາບ, ເຊັ່ນ: ນັກຈິດຕະສາດ. ເຂົາເຈົ້າມີການຝຶກອົບຮົມທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຈໍາເປັນເພື່ອນໍາພາຄູສອນໃນຊ່ວງເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກນີ້. ເຮັດເພື່ອກ້າວຕໍ່ໄປບໍ?

ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະສ້າງສິ່ງທີ່ເຮັດປະຈຳໃໝ່. ເຈົ້າຮູ້ຈັກຊົ່ວໂມງເຫຼົ່ານັ້ນໃນເວລາທີ່ທ່ານອຸທິດຕົນເອງສະເພາະກັບລູກແມວບໍ? ບໍ່ວ່າຈະເປັນເວລາວາງອາຫານ, ຮັກສາສຸຂະອະນາໄມ ຫຼືການຫຼິ້ນ: ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຈະເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ, ເຊິ່ງຖືກຕັດຂາດຈາກມື້ຂອງເຈົ້າຢ່າງກະທັນຫັນ. ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດໃນການຈັດການກັບການຂາດແຄນນີ້ແມ່ນການພະຍາຍາມເຮັດບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຫນ້າພໍໃຈ. ມັນອາດຈະຮູ້ສຶກເຈັບປວດທີ່ເບິ່ງຄືວ່າທ່ານກໍາລັງກ້າວຕໍ່ໄປ, ແຕ່ມັນເປັນສິ່ງຈໍາເປັນ. ແລະສິ່ງທີ່ສໍາຄັນເທົ່າທີ່ຈະເຮັດກັບຮ່າງກາຍຂອງສັດ, ແມ່ນການປິ່ນປົວສິ່ງຂອງຂອງ feline ດ້ວຍຄວາມລະມັດລະວັງ. ທັງເກັບຮັກສາມັນໄວ້ໃນບ່ອນອື່ນ, ຫຼືບໍລິຈາກໃຫ້ຄູສອນອື່ນໆ ແລະອົງການ NGO ການລ້ຽງສັດ.

5) ກຽມພ້ອມສຳລັບການໄວ້ທຸກ: ສັດລ້ຽງສັດລ້ຽງມີຊີວິດໜ້ອຍກວ່າຜູ້ປົກປ້ອງ

ລະວັງການຈາກໄປຂອງສັດໃນຊີວິດ. ສັດລ້ຽງສາມາດເປັນເພື່ອນທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ. ເຈດຕະນາຢາກມີພວກມັນຕະຫຼອດໄປ. ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ໄລຍະເວລາທີ່ແມວມີຊີວິດຢູ່ຍັງເປັນໄລຍະເວລາສັ້ນຫຼາຍແລະທ່ານຕ້ອງລະວັງ. ນີ້ບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າທ່ານຄວນກັງວົນຫຼືຢ້ານການຈາກໄປຂອງສັດ, ກົງກັນຂ້າມ: ມັນຄວນຈະເປັນການກະຕຸ້ນໃຫ້ທ່ານມີຄວາມສຸກທຸກໆເວລາຮ່ວມກັນ. ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຕາຍຕົວນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ສາມາດເສີມສ້າງຄວາມສໍາພັນຂອງແມວກັບຄູສອນໄດ້.

6) ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ຄວາມໂສກເສົ້າສໍາລັບສັດລ້ຽງກາຍເປັນການບາດເຈັບ

ຢ່າສູນເສຍຄວາມຮັກຕໍ່ສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າ. ສັດ. ມັນເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປທີ່, ຫຼັງຈາກການສູນເສຍ, tutors ບໍ່ຕ້ອງການສັດລ້ຽງອື່ນ, ຫຼີກເວັ້ນການທໍລະມານຕື່ມອີກ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ແມວໃຫມ່ຈະບໍ່ຄືກັນກັບຕົວທີ່ຫາຍໄປ. ແຕ່ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະຈື່ຈໍາວ່າສັດທຸກໂຕໃຫ້ຄວາມຮັກແລະປະສົບການທີ່ເປັນເອກະລັກ. ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມຮັກຂອງແມວແມ່ນຫນຶ່ງໃນທີ່ລະອຽດອ່ອນທີ່ສຸດ. ຖ້າທ່ານໄວ້ໃຈຕົນເອງຈາກການລ້ຽງດູສັດລ້ຽງ, ທ່ານຫຼີກລ້ຽງການມີຄວາມສຸກແລະເຮັດໃຫ້ຂົນສັດອື່ນມີຄວາມສຸກ.

ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ນີ້ບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າທ່ານຄວນຊອກຫາການລ້ຽງໃຫມ່ໃນທັນທີ. ຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຊີວິດຂອງສັດຈະຍັງຄືເກົ່າ - ລວມທັງຄວາມຮັບຜິດຊອບທີ່ມີຜົນກະທົບ. ສະນັ້ນພຽງແຕ່ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະລ້ຽງແມວເມື່ອທ່ານຮູ້ສຶກປອດໄພ ແລະ ກຽມພ້ອມທີ່ຈະດູແລຊີວິດໃໝ່.