"Macja ime vdiq" ose "me vdiq qeni" nuk janë situata të lehta për t'u përballuar. Vajtimi për humbjen e një mace nuk është i ndryshëm nga ai që ndjejmë për një anëtar të familjes ose mik. Në fund të fundit, të jetuarit me kafshën ishte një periudhë dashurie, shoqërie dhe shumë shkëmbime dashurie. Humbja e dikujt kaq të rëndësishëm mund të jetë e dhimbshme, aq më tepër kur nuk kemi më kafshën tonë për të lehtësuar dhimbjen. Edhe pse nuk është e lehtë, disa këshilla mund t'ju ndihmojnë të përballeni më mirë me pikëllimin e kafshëve, qoftë mace apo qen. Shihni se çfarë të bëni në këtë kohë të vështirë.

1) Përjetoni të gjitha fazat e pikëllimit për një kafshë

Pikëllimi - i përkëdhelur ose jo - është një kombinim i reagimeve fizike, emocionale dhe të sjelljes në përballë një humbjeje shumë të madhe. Kur bëhet fjalë për një kafshë, sjellja është e njëjtë me atë të një personi të dashur. Megjithatë, duhet theksuar se është unike dhe secili ka mënyrën e vet të aktrimit, ndjesisë dhe kalimit të saj. Shihni cilat janë fazat e zisë së kafshëve.

• Mohimi : është një mekanizëm mbrojtës ku individi nuk e pranon e aq më pak e kupton humbjen.
• Zemërimi: ndodh kur është e pamundur të mohosh mungesën, por në vend të dhimbjes, ka një tërbim të caktuar kundër mungesës.
• Ballimi: është një përpjekje e pavetëdijshme për të rikthyer dikë, ku tutori kërkon të ndryshojë situatën në mënyra të ndryshme, kryesisht shpirtërore. Në rastin e kafshëve, mund të ndodhë edhe me një të readoptimi i një mace si një mjet për të zëvendësuar humbjen.
• Depresioni: në këtë fazë, dhimbja përballet kokë më kokë, pasi më në fund është e mundur të përballohet.
• Pranimi: këtu, mësuesi tashmë di si të përballet me dhimbjen e tij dhe fillon të jetojë më mirë me këtë humbje, përveçse pranon largimin e kafshës.

Pesë fazat e pikëllimit nuk ndodhin domosdoshmërisht në atë mënyrë, por pranimi vjen gjithmonë i fundit. Është e rëndësishme t'i lejoni vetes të jetoni çdo fazë dhe të jeni të sjellshëm me veten në çdo moment. Jini të durueshëm dhe respektoni dhimbjen. Asnjëherë mos e fajësoni veten për humbjen. Kuptoni se pavarësisht se është e dhimbshme, zia është një e keqe e domosdoshme, në mënyrë që të mund të rimësoni të jetoni pa shoqërinë e maces.

2) Vajtimi i kafshëve: macja ose qeni ishin shoqërues të mirë, por ju mundeni - dhe duhet - bisedoni me miqtë

Fatkeqësisht, jo të gjithë e kuptojnë se kush vuan dhimbjen e kafshëve dhe shumë harrojnë se macja ishte gjithashtu një person i dashur - gjë që e bën gjithçka edhe më të vështirë. Për shkak se ajo trajtohet si një tabu nga të tjerët, nuk ka ende shumë mbështetje të përgjithshme dhe kjo mund të çojë në izolim nga mësuesi. Në këto momente, është interesante të bisedosh me njerëz të tjerë që kanë kaluar ose po kalojnë të njëjtën humbje, gjë që mund të jetë një mirëseardhje e madhe.

Është gjithashtu e rëndësishme të jesh pranë njerëzve të dashur që kanë empati për dhimbjen, ato do të jenë thelbësore që ju të jeni në gjendje të shpreheni dhe të përballeni më mirë me pikëllimin. Mos ki turppër t'u shfryrë njerëzve të dashur dhe të besueshëm. Edhe nëse keni mace të tjera në shtëpi, është një kohë e mirë për të qenë shumë pranë tyre. Më besoni, kur njëra mace vdes, tjetra i mungon. Pra, edhe ai vuan.

3) Nëse është e nevojshme, kërkoni mbështetje profesionale për t'u marrë me pikëllimin e kafshëve shtëpiake

Nëse është e nevojshme, kërkoni ndihmë nga një profesionist. Secili merret me pikëllimin sa mundet. Por kur nuk jetohet në mënyrë të shëndetshme dhe humbja po ndikon në rutinën tuaj, ndoshta është koha të kërkoni një profesionist shëndetësor, si një psikolog. Ata kanë trajnimin e duhur dhe mirëkuptimin e nevojshëm për të udhëhequr mësuesin në këtë kohë shumë të vështirë.

4) Si të kapërceni pikëllimin e një kafshe dhe çfarë të bëni për të ecur përpara?

Është e rëndësishme të krijoni një rutinë të re. I njihni ato orë kur i jeni përkushtuar ekskluzivisht koteles? Qoftë koha për të vënë ushqimin, për të bërë higjienën apo për të luajtur: këto do të jenë momentet më të vështira, të cilat u ndërprenë papritur nga dita juaj në ditë. Mënyra më e mirë për të përballuar këtë mungesë është të përpiqeni të bëni diçka të këndshme. Mund të jetë e dhimbshme të duket sikur po vazhdoni, por është e nevojshme. Dhe po aq e rëndësishme sa ajo që duhet bërë me trupin e kafshës, është trajtimi me kujdes i objekteve të maces. Ose mbajeni në vende të tjera, ose dhurojini tutorëve të tjerë dhe OJQ-ve të adoptimit të kafshëve.

5) Bëhuni gati për zi: kafshë shtëpiakekafsha jeton më pak se kujdestarët

Kini kujdes për largimin e kafshës në jetë. Një kafshë shtëpiake mund të jetë një nga shoqëruesit më të mirë të dikujt. Vullneti është t'i kemi përgjithmonë. Por për fat të keq, sa kohë jeton një mace është ende një periudhë shumë e shkurtër dhe ju duhet të jeni të vetëdijshëm për këtë. Kjo nuk do të thotë që ju duhet të jeni në ankth apo frikë nga largimi i kafshës, përkundrazi: duhet të jetë një stimul për ju që të shijoni çdo moment së bashku. Ky perceptim i fundshmërisë është ajo që mund të forcojë më tej marrëdhënien e maces me mësuesin.

6) Mos lejoni që zia për një kafshë shtëpiake të bëhet një traumë

Mos e humbni dashurinë për kafshën tuaj kafshëve. Është mjaft e zakonshme që, pas humbjes, tutorët nuk duan një kafshë tjetër përreth, duke shmangur vuajtjet e mëtejshme. Në fund të fundit, një mace e re nuk do të jetë e njëjtë me atë që ka ikur. Por është e rëndësishme të mbani mend se çdo kafshë ofron dashuri dhe përvoja unike. Edhe dashuria e maces është një nga më të ndjeshmet. Nëse kurseni veten nga kultivimi i dashurisë për kafshët shtëpiake, shmangni të qenit të lumtur dhe të bëni një tjetër gëzof të lumtur.

Megjithatë, kjo nuk do të thotë se duhet të kërkoni menjëherë një birësim të ri. Përgjegjësitë për jetën e kafshës do të jenë ende të njëjta - duke përfshirë përgjegjësinë afektive. Kështu që vendosni të adoptoni një mace vetëm kur ndiheni të sigurt dhe të përgatitur për t'u kujdesur për një jetë të re.