“মোৰ মেকুৰীটো মৰিল” বা “মোৰ কুকুৰটো মৰিল” এইবোৰৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাটো সহজ পৰিস্থিতি নহয়। মেকুৰী এটা হেৰুৱাৰ শোক আমি পৰিয়ালৰ কোনো সদস্য বা বন্ধুৰ প্ৰতি যি অনুভৱ কৰো তাৰ পৰা পৃথক নহয়। কাৰণ জন্তুটোৰ লগত থকাটো আছিল প্ৰেম, সংগী আৰু বহুত মৰমৰ আদান-প্ৰদানৰ সময়। ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰোবাক হেৰুৱাই পেলোৱাটো কষ্টদায়ক হ’ব পাৰে, তাতোকৈ বেছি যেতিয়া আমাৰ নিজৰ পোহনীয়া জন্তুটো আৰু নাথাকে যাতে বিষ কম হয়। যদিও ই সহজ নহয়, কিছুমান টিপছে আপোনাক পশুৰ দুখৰ সৈতে ভালদৰে মোকাবিলা কৰাত সহায় কৰিব পাৰে, সেয়া মেকুৰী হওক বা কুকুৰেই হওক। এই কঠিন সময়ত কি কৰিব লাগে চাওক।

1) এটা প্ৰাণীৰ বাবে দুখৰ সকলো পৰ্যায়ৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰক

শোক - পোহনীয়া জন্তু হওক বা নহওক - হৈছে শাৰীৰিক, আৱেগিক আৰু আচৰণগত প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সংমিশ্ৰণ অতি ডাঙৰ ক্ষতিৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছে। কোনো জন্তুৰ কথা আহিলে প্ৰিয়জনৰ আচৰণৰ দৰেই আচৰণ। অৱশ্যে মন কৰিবলগীয়া যে ই অনন্য আৰু সকলোৰে নিজৰ নিজৰ অভিনয়, অনুভৱ আৰু ইয়াৰ মাজেৰে পাৰ হোৱাৰ ধৰণ আছে। জীৱ-জন্তুৰ শোকৰ পৰ্যায়বোৰ কি চাওক।

• অস্বীকাৰ : ই এক প্ৰতিৰক্ষা ব্যৱস্থা য'ত ব্যক্তিয়ে গ্ৰহণ নকৰে, ক্ষতি বুজি পোৱাটো বহুত কম।
• ক্ৰোধ: তেতিয়া হয় যেতিয়া অনুপস্থিতি অস্বীকাৰ কৰাটো অসম্ভৱ হয়, কিন্তু বিষৰ পৰিৱৰ্তে অভাৱৰ বিৰুদ্ধে এক নিৰ্দিষ্ট ক্ৰোধৰ সৃষ্টি হয়।
• দৰদাম: হৈছে এক অচেতন প্ৰচেষ্টা কাৰোবাক ঘূৰাই পাবলৈ, য'ত টিউটৰে পৰিস্থিতিটো বিভিন্ন ধৰণেৰে ওলোটা কৰিব বিচাৰে, মূলতঃ আধ্যাত্মিকভাৱে। জীৱ-জন্তুৰ ক্ষেত্ৰত আনকি নতুনৰ ক্ষেত্ৰতো এনেকুৱা হ’ব পাৰেক্ষতিৰ ঠাইত মেকুৰীক গ্ৰহণ কৰা।
• হতাশা: এই পৰ্যায়ত বিষৰ সন্মুখীন হ'বলগীয়া হয়, কাৰণ অৱশেষত ইয়াৰ সৈতে মোকাবিলা কৰা সম্ভৱ।
• গ্ৰহণ: ইয়াত টিউটৰে ইতিমধ্যে নিজৰ বিষৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব জানে আৰু এই ক্ষতিৰ সৈতে ভালদৰে জীয়াই থাকিবলৈ আৰম্ভ কৰে, ইয়াৰ উপৰিও জন্তুটোৰ বিদায় গ্ৰহণ কৰে।

শোকৰ পাঁচটা পৰ্যায় সেই ক্ৰমত ঘটাবই লাগিব বুলি ক’ব নোৱাৰি, কিন্তু গ্ৰহণ কৰাটো সদায় শেষত থাকে। প্ৰতিটো পৰ্যায়তে নিজকে জীয়াই থাকিবলৈ দিয়াটো গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু প্ৰতিটো মুহূৰ্ততে নিজৰ প্ৰতি দয়ালু হোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। ধৈৰ্য্য ধৰি কষ্টক সন্মান কৰক। ক্ষতিৰ বাবে কেতিয়াও নিজকে দোষ নিদিব। বুজিব যে যন্ত্ৰণাদায়ক হোৱাৰ পিছতো শোক কৰাটো এটা প্ৰয়োজনীয় বেয়া যাতে আপুনি মেকুৰীৰ সংগ অবিহনে জীয়াই থাকিবলৈ পুনৰ শিকিব পাৰে।

2) জীৱ-জন্তুৰ শোক: মেকুৰী বা কুকুৰ ভাল সংগী আছিল, কিন্তু আপুনি কৰিব পাৰে - আৰু কৰিব লাগে - বন্ধুৰ সৈতে আড্ডা মাৰিব

দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে, কোনে পশুৰ দুখত ভুগিছে ​​সেয়া সকলোৱে বুজি নাপায় আৰু বহুতে পাহৰি যায় যে মেকুৰীটোও প্ৰিয়জন আছিল - যাৰ ফলত সকলো কাম আৰু অধিক কঠিন হৈ পৰে। যিহেতু ইয়াক আনৰ দ্বাৰা নিষেধাজ্ঞা হিচাপে গণ্য কৰা হয়, সেয়েহে এতিয়াও সাধাৰণ সমৰ্থন বেছি নহয় আৰু ইয়াৰ ফলত টিউটৰৰ পৰা বিচ্ছিন্নতা আহিব পাৰে। এই সময়ত একে ক্ষতিৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যোৱা বা পাৰ হৈ যোৱা আন মানুহৰ লগত কথা পতাটো আকৰ্ষণীয়, যিটো এটা ডাঙৰ আদৰণি হ’ব পাৰে।

সহানুভূতি থকা আপোনজনৰ ওচৰত থকাটোও গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষৰ বাবে, সেইবোৰ আপোনাৰ বাবে মৌলিক হ'ব যাতে আপুনি নিজকে প্ৰকাশ কৰিব পাৰে আৰু দুখৰ সৈতে ভালদৰে মোকাবিলা কৰিব পাৰে। লাজ নকৰিবপ্ৰিয় আৰু বিশ্বাসযোগ্য মানুহক ভেণ্টিলেচন কৰিবলৈ। ঘৰত আন মেকুৰী থাকিলেও ইহঁতৰ বহুত ওচৰত থকাৰ সময় ভাল। বিশ্বাস কৰক, এটা মেকুৰীৰ মৃত্যু হ’লে আনটোক হেৰুৱাই পেলোৱা হয়। গতিকে তেওঁও কষ্ট পাইছে।

3) প্ৰয়োজন হ’লে পোহনীয়া জন্তুৰ দুখৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ পেছাদাৰী সহায় লওক

প্ৰয়োজন হ’লে এজন পেছাদাৰী ব্যক্তিৰ পৰা সহায় লওক। প্ৰত্যেকেই যিমান পাৰে শোকৰ সৈতে মোকাবিলা কৰে। কিন্তু যেতিয়া তেওঁ সুস্থভাৱে জীয়াই থকা নাই আৰু ক্ষতিৰ ফলত তেওঁৰ ৰুটিনত প্ৰভাৱ পৰিছে, তেতিয়া হয়তো স্বাস্থ্য পেছাদাৰী, যেনে মনোবিজ্ঞানী বিচৰাৰ সময় আহি পৰিছে। এই অতি কঠিন সময়ত টিউটৰক পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ সঠিক প্ৰশিক্ষণ আৰু প্ৰয়োজনীয় বুজাবুজি আছে।

৪) এটা প্ৰাণীৰ দুখ কেনেকৈ দূৰ কৰিব পাৰি আৰু কি কৰিব লাগে do to move on?

এটা নতুন ৰুটিন সৃষ্টি কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। আপুনি সেই ঘণ্টাবোৰ জানে যেতিয়া আপুনি নিজকে একান্তভাৱে বিড়ালৰ পোৱালিটোৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিছিল? খাদ্য ৰখাৰ সময় হওক, পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা কৰাটো হওক বা খেলাৰ সময় হওক: এইবোৰ হ’ব আটাইতকৈ কঠিন মুহূৰ্ত, যিবোৰ হঠাতে আপোনাৰ দিনটোৰ পৰা কাটি পেলোৱা হৈছিল। এই অভাৱৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ আটাইতকৈ উত্তম উপায় হ’ল কিবা এটা আনন্দদায়ক কাম কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা। আগবাঢ়ি যোৱা যেন লাগিলে কষ্ট অনুভৱ হ’ব পাৰে, কিন্তু সেয়া প্ৰয়োজনীয়। আৰু জন্তুটোৰ শৰীৰটোক কি কৰিব লাগে সিমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ, বিড়ালৰ বস্তুবোৰৰ লগত মৰমেৰে ব্যৱহাৰ কৰা। হয় আন ঠাইত ৰাখক, নহয় অন্য টিউটৰ আৰু পশু গ্ৰহণ এন জি অ'লৈ দান কৰক।

5) শোকৰ বাবে সাজু হওক: পোহনীয়া জন্তুপোহনীয়া জন্তুৱে অভিভাৱকতকৈ কম জীৱন কটায়

জীৱনত জন্তুটোৰ বিদায়ৰ বিষয়ে সচেতন হওক। পোহনীয়া জন্তু কাৰোবাৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ সংগী হ’ব পাৰে। ইচ্ছাশক্তি হ’ল সেইবোৰ চিৰদিনৰ বাবে থকা। কিন্তু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে মেকুৰী এটা কিমান দিন জীয়াই থাকে সেয়া এতিয়াও অতি কম সময় আৰু সেই বিষয়ে আপুনি সচেতন হ’ব লাগিব। ইয়াৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে আপুনি জন্তুটোৰ যোৱাৰ বাবে উদ্বিগ্ন বা ভয় খাব লাগে, একেবাৰে বিপৰীত: ই আপোনাৰ বাবে প্ৰতিটো মুহূৰ্ত একেলগে উপভোগ কৰাৰ উদ্দীপক হ’ব লাগে। এই সীমাবদ্ধতাৰ ধাৰণাটোৱেই মেকুৰীৰ টিউটৰৰ সৈতে সম্পৰ্ক আৰু অধিক শক্তিশালী কৰিব পাৰে।

৬) পোহনীয়া জন্তুৰ বাবে শোকক আঘাত হ’বলৈ নিদিব

আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুৰ প্ৰতি প্ৰেম হেৰুৱাব নালাগে প্রাণী. যথেষ্ট সাধাৰণ কথা যে, হেৰুৱাৰ পিছত টিউটৰসকলে আৰু অধিক দুখ-কষ্টৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ চাৰিওফালে আন এটা পোহনীয়া জন্তু নিবিচাৰে। কাৰণ, নতুন মেকুৰী এটা নোহোৱা মেকুৰীটোৰ সৈতে একে নহ’ব। কিন্তু মনত ৰখা ভাল যে প্ৰতিটো প্ৰাণীয়ে অনন্য প্ৰেম আৰু অভিজ্ঞতা আগবঢ়ায়। আনকি মেকুৰীৰ প্ৰেমো আটাইতকৈ সংবেদনশীল। যদি আপুনি পোহনীয়া জন্তুৰ প্ৰতি মৰম লালন-পালন কৰাৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰে, তেন্তে আপুনি সুখী হোৱা আৰু আন এজন লোমশ সুখী কৰাটো এৰাই চলিব।

কিন্তু ইয়াৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে আপুনি লগে লগে নতুন দত্তক বিচাৰিব লাগে। জন্তুটোৰ জীৱনৰ লগত থকা দায়িত্ববোৰ এতিয়াও একেই থাকিব - আৱেগিক দায়িত্বকে ধৰি। গতিকে যেতিয়া আপুনি নিৰাপদ অনুভৱ কৰে আৰু নতুন জীৱনৰ যত্ন ল’বলৈ সাজু হ’ব তেতিয়াহে মেকুৰী এটা দত্তক লোৱাৰ সিদ্ধান্ত লওক।