"Pîsîka min mir" an "kuçikê min mir" ne rewşên hêsan in ku meriv pê re mijûl bibe. Şîna ji bo windakirina pisîkê ji ya ku em ji bo endamek malbatek an hevalek hîs dikin ne cûda ye. Jixwe, jiyîna bi heywanan re heyama evîn, hevaltî û pir pevguhertina evînê bû. Wendakirina kesek ewqas girîng dikare bi êş be, ji ber vê yekê jî dema ku me êdî heywanê xwe tune ku êşê sivik bike. Her çend ew ne hêsan e, hin serişte dikarin ji we re bibin alîkar ku hûn çêtir bi xemgîniya heywanan re mijûl bibin, çi pisîk be, çi kûçik. Binêrin di vê dema dijwar de hûnê çi bikin.

1) Hemî qonaxên xemgîniyê ji bo heywanek biceribîne

Girtî - heywandar an na - tevliheviyek ji reaksiyonên laşî, hestyarî û behre ye di nav heywanan de. rûyê windahiyeke pir mezin e. Gava ku dor tê ser heywanek, reftar mîna ya yekî hezkirî ye. Lêbelê, divê were zanîn ku ew yekta ye û her kes bi awayê xwe yê tevger, hîskirin û derbaskirina wê heye. Binêrin qonaxên şîna heywanan çi ne.

• Inkar : mekanîzmayeke parastinê ye ku ferd qebûl nake, kêm zêde windabûnê fam dike.
• Hêrs: dema ku meriv nekaribin tunebûnê înkar bike, çêdibe, lê li şûna êşê, li hember tunebûnê xezebek heye.
• Bazarkirin: hewldanek bêhiş e. ji bo vegerandina kesek, ku mamoste lê digere ku rewşê bi awayên cûda, bi taybetî giyanî, berevajî bike. Di rewşa heywanan de, ew dikare ji nû ve jî çêbibepejirandina pisîkê wekî amûrek ji bo veguheztina windabûnê.
• Depresiyon: Di vê qonaxê de êş bi serê xwe rû dide, ji ber ku di dawiyê de gengaz e ku meriv pê re mijûl bibe.
• Qebûlkirin: li vir mamoste jixwe dizane ku çawa bi êşa xwe re mijûl bibe û bi vê windabûnê re, ji bilî qebûlkirina çûyîna heywanan jî, dest bi jiyanê dike.

Pênc qonaxên xemgîniyê ne hewce ye ku di wê rêzê de pêk tê, lê pejirandin her gav dawiya dawîn e. Girîng e ku hûn destûrê bidin ku hûn her qonaxê bijîn û di her kêliyê de ji xwe re dilovan bin. Bi sebir bin û ji êşê re rêz bigirin. Tu carî xwe ji windabûnê sûcdar nekin. Fêm bikin ku şîn her çend bi êş be jî xirabiyek lazim e, da ku hûn ji nû ve fêr bibin ku bêyî hevaltiya pisîkê bijîn.

2) Şîna heywanan: pisîk an kûçik rêhevalên baş bûn, lê hûn dikarin - û divê - bi hevalan re sohbet bikin

Mixabin, her kes fam nake ku kî xemgîniya heywanan dikişîne û pir kes ji bîr dikin ku pisîk jî hezkirek bû - ku her tiştî hîn dijwartir dike. Ji ber ku ji hêla kesên din ve wekî tabû tê hesibandin, hîn pir piştgirîyek gelemperî tune û ev dikare bibe sedema îzolebûna ji mamoste. Di van deman de, balkêş e ku meriv bi kesên din ên ku di heman windabûnê re derbas bûne an jî derbas dibin re biaxivin, ev yek dikare bibe xêrhatinek mezin.

Di heman demê de girîng e ku meriv nêzî hezkiriyên ku xwedî empatî ne. ji bo êşê, ew ê ji bo we bingehîn bin ku hûn bikarin xwe îfade bikin û bi xemgîniyê çêtir mijûl bibin. Şerm nekeji mirovên ezîz û pêbawer re vebêjin. Li malê pisîkên we yên din hebin jî, demek baş e ku hûn pir nêzîkî wan bibin. Ji min bawer bikin, gava pisîkek dimire, ya din bêriya ye. Ji ber vê yekê ew jî diêşe.

3) Ger hewce be, li piştgiriyek profesyonel bigerin da ku bi xemgîniya heywanan re mijûl bibin

Heke hewce bike, ji pisporek alîkariyê bixwaze. Her yek bi qasî ku dikare bi xemgîniyê mijûl dibe. Lê gava ku ew bi rengek tendurist neyê jiyîn û winda bandorê li ser rûtîniya we dike, dibe ku ew dem be ku hûn pisporek tenduristiyê, mîna psîkologek bigerin. Di vê dema pir dijwar de perwerdehiya rast û têgihîştina wan a pêwîst heye ku rêberiya mamosteyê bike.

4) Meriv çawa xemgîniya heywanan derbas bike û çi bikin ku hûn pê ve biçin?

Girîng e ku meriv rûtînek nû biafirîne. Hûn wan demjimêran dizanin ku we xwe bi taybetî ji pitikê re terxan kir? Ka wextê danîna xwarinê, kirina paqijiyê an lîstikê ye: ev dê bibin demên herî dijwar, ku ji nişka ve ji roja we qut bûne. Awayê çêtirîn ku meriv bi vê kêmasiyê re mijûl bibe ev e ku hûn hewl bidin ku tiştek dilxweş bikin. Dibe ku meriv bi êş xuya bike ku hûn pêşde diçin, lê ew hewce ye. Û bi qasî ku meriv bi laşê heywanê re çi bike girîng e, ew jî bi baldarî dermankirina tiştên felanê ye. An wê li cîhên din bihêlin, an jî bidin mamosteyên din û rêxistinên sivîl ên xwedîkirina heywanan.

5) Ji bo şînê amade bibin: petpet ji welîyan kêmtir dijî

Hay ji çûyîna heywanan di jiyanê de hebe. Pîvanek dikare bibe yek ji baştirîn rêhevalên kesek. Îrade ew e ku ew her û her hebin. Lê mixabin, çiqas pisîkek dijî, hîn jî demek pir kurt e û divê hûn ji vê yekê haydar bin. Ev nayê wê wateyê ku divê hûn ji çûyîna heywanê bitirsin an jî bitirsin, berevajî vê yekê: divê ji we re bibe sedema ku hûn her kêliyê bi hev re kêf bikin. Ev têgihîştina dawîbûnê ew e ku dikare têkiliya pisîkê bi mamoste re hîn xurtir bike.

6) Nehêlin ku şîna heywanê bibe travma

Evîna ji heywanê xwe re winda nekin. heywanan. Pir gelemperî ye ku, piştî windabûnê, mamoste nexwazin heywanek din li dora xwe, ji êşa bêtir dûr bixin. Jixwe, pisîkek nû dê ne wekî ya ku çûye be. Lê girîng e ku ji bîr mekin ku her heywan evîn û ezmûnên bêhempa pêşkêşî dike. Tewra evîna pisîkê yek ji yên herî hesas e. Ger hûn xwe ji hezkirina heywanên heywanan dûr bixin, hûn ji dilşadiyê û bextewarbûna yekî din dûr dikevin.

Lêbelê, ev nayê wê wateyê ku divê hûn tavilê li zarokek nû bigerin. Berpirsiyarên jiyana heywanan dê hîn jî heman bin - tevî berpirsiyariya bandorker. Ji ber vê yekê tenê gava ku hûn xwe ewle hîs bikin û xwe amade bikin ku hûn lênihêrîna jiyanek nû bikin, biryar bidin ku pisîkek bipejirînin.