Serebellar hipoplazi, hayvanları, özellikle de evcil türleri (köpekler ve kediler) etkileyebilen nadir bir nörolojik hastalıktır. Hastalığın nedenleri konjenitaldir - yani hasta bu durumla doğar - ve engelli bir kedinin ilk kanıtlarından biri ilk aylarda denge eksikliğidir. Peki hipoplazi ciddi midir? Hastalığa sahip bir kediyle yaşamak nasıl bir şeydir?

Vakalar nadir olsa da, serebellar hipoplazi teşhisi konulan ve ailesinden gerekli tüm bakımı alan bir yavru kedi bulduk: Nala (@nalaequilibrista ). Patolojinin kendini nasıl gösterdiğini ve dengesi olmayan bir kedinin rutininin nasıl işlediğini daha iyi anlamak için konuyla ilgili özel bir makale hazırladık.

Kedilerde serebellar hipoplazi: nedir ve hayvanları nasıl etkiler?

Serebellar hipoplazi - serebral hipoplazi olarak da adlandırılır - beyinciğin konjenital malformasyonu ile karakterize bir hastalıktır. Bu organ beyin ve beyin sapı arasında yer alır ve kedigillerin hareket ve denge koordinasyonundan sorumludur. Yani, pratikte bu, kediyi dengesiz ve motor koordinasyondan yoksun bırakan bir hastalıktır.

Hastalığın başlıca belirtileri şunlardır:

• Koordinasyonsuz hareketler
• Dört ayak üzerinde durmakta zorluk
• Abartılı ama yanlış sıçramalar
• Baş titremeleri
• Duruşta sık sık değişiklikler

Sorunun nedenleri genellikle hamilelik sırasında anneden fetüse bulaşan kedi panlökopeni virüsü ile ilişkilidir. Serebellar hipoplazide, kediler genellikle yaşamın erken dönemlerinde hastalığı gösterir.

Nala'nın hikayesi: hastalık şüphesi ve teşhisi

Kedinin Aslan Kral karakterine atıfta bulunan Nala ismi, onun hayatta kalma iradesini göstermekle kalmıyor! Laura Cruz'un yavru kedisi, annesi ve üç kardeşiyle birlikte yaklaşık 15 günlükken sokaklardan kurtarıldı. Laura Cruz, "Onunla ilk temasımda farklı bir şeyler olduğunu fark etmek zaten mümkündü, çünkü kardeşlerinden daha az sertti ve başını çok fazla sallıyordu" dedi.Başlangıçtaki şüpheye rağmen, ancak ilk adımlardan sonra her şey daha net hale geldi: "Kardeşler ilk adımlarını atmaya başladıklarında bir şeylerin ters gittiği anlaşıldı, çünkü yanlara düşmeden yürüyemiyordu ve bacakları çok fazla titriyordu."

Kedinin dengesinin bozulduğunu ve patilerinde titreme olduğunu fark eden bakıcı, Nala'yı bir nöroloğa götürmeye karar verdi; burada nörolojik testler yapıldı ve iyileşip iyileşmediğini görmek için kortikosteroid tedavisine başlandı. "Doktor beyincikle ilgili bir şey olabileceğini söylemişti ama emin olmak için tedaviyi birkaç hafta sürdürmemiz gerekti.İlaç kullanımıyla bir değişiklik olmadı ve nöroloğa döndüğümüzde testleri yeniden yaptı ve serebellar hipoplazi olduğunu doğruladı."

Teşhis Nala iki buçuk aylıkken kondu. Yavru kedinin diğer hayvanlarla aynı hareketlere sahip olmadığını keşfettikten sonra Laura onu kalıcı olarak evlat edinmeye karar verdi. "Şimdi serebellar hipoplazisinin ciddiyetini daha iyi anlamak için bir MRI taraması yaptırmaya hazırlanıyoruz."

Serebellar hipoplazisi olan bir yavru kedi ile günlük yaşam nasıldır?

Serebral hipoplazisi olan bir kedi daha fazla bakım ve ilgiye ihtiyaç duyar, ancak sınırlamaları dahilinde ve bazı modifikasyonlarla normal bir şekilde yaşayabilir. Örneğin Nala'nın durumunda, bakıcısı ailenin en büyük endişesinin onun dengesiz bir kedi olması ve dört patisi de yerde olacak şekilde dik duramaması olduğunu söylüyor. "Kendini bir yandan diğer yana atarak veBu durum başını sık sık çarpmasına neden oluyor, bu yüzden en çok oturduğu yerlere köpük paspaslar koymak gibi bazı uyarlamalar yapmak zorunda kaldık."

Bir başka sorun da, diğer kedigillerden farklı olarak, serebellar hipoplazili kedinin kum kabını kullanamamasıdır, çünkü ihtiyaçlarını giderecek dengeye sahip değildir. "Hijyenik paspaslar kullanıyor, ihtiyaçlarını yatarak gideriyor. Yemek konusunda, Nala tek başına yiyebilir ve her zaman yanında kuru mama dolu bir kap bırakırız. Su ile daha karmaşık, çünkü düşüyorama daha ağır kediler için su yalaklarıyla denemeler yapıyoruz."

Aksi takdirde, Nala gibi dengesi olmayan bir kedi, herhangi bir evcil hayvanla aynı alışkanlıklara sahip. Poşetleri seviyor, uyumayı seviyor ve sadece onun için bir yatağı var. Laura, zıplayamadığı ve ayaklarının üzerine düşecek reflekslere sahip olmadığı için her şeyin zemin seviyesinde olması gerektiğini açıklıyor. "Nalinha durumuna uyum sağlamayı öğrendi. Bu yüzden hijyenik paspasa kendi başına gidiyor, kendini besleyebiliyor ve gerekirse tuvalete gidiyor.Ayrıca -kendi küçük yöntemiyle- evin içinde dolaşıp bizi aramayı da başarıyor. Çok zeki!"

Akupunktur ve veteriner fizyoterapisi Nala'nın yaşam kalitesini artırdı

Kedilerde serebellar hipoplazinin tedavisi olmamasına rağmen, hastaların refahını sağlayan ve yaşam kalitelerini artıran tedavilere yatırım yapmak mümkündür. Veteriner akupunkturunun yanı sıra hayvan fizyoterapisi seansları bu zamanlarda büyük müttefiklerdir. Örneğin Nala tedavi görüyor ve sonuçlar çok olumlu. Bakıcısı bize şunları söylüyor: "Tedaviye başladıkDaha dengeli olduğunu, yana devrilmeden yatabildiğini ve bazen düşmeden önce birkaç adım (yaklaşık 2 veya 3) attığını fark ettim. Tedaviden önce bunların hiçbirini yapamıyordu! Sadece 8 aylık, bu yüzden onun için daha iyi bir yaşam kalitesi için çok umutluyum."

Engelli bir kediyle yaşamak rutinde bazı değişiklikler gerektirir

Engelli evcil hayvanlar çok mutlu olabilirler, ancak bakıcının hayatını değiştirirler ve ihtiyaçlarına tam olarak uyarlanmış bir alana ihtiyaç duyarlar. "Nala ile birlikte olmak için rutini uyarlamak kolay değil, çünkü uzun süre yalnız kalamıyor, çünkü bazı şeyler için bize bağımlı. Dışarıda saatler geçirmem gerektiğinde, onunla kalması için anneme veya nişanlıma güveniyorum. Onu terk etmekUzun süre tamamen yalnız kalmak beni rahatlatmıyor çünkü su içip içemeyeceğini ya da tencereyi ters çevirip ıslanıp ıslanmayacağını bilmiyorum. Tuvaletini yapmak için tuvalet paspasına ulaşıp ulaşamayacağını ya da yolda yapıp kirlenip kirlenmeyeceğini bilmenin bir yolu yok."

Hayvanın sahibine bağımlılığının yanı sıra, seyahat ve sağlık sorunları gibi durumları da düşünmek önemlidir. "Onun durumunda, örneğin bir kedinin kısırlaştırılması sadece bir kısırlaştırma değildir. Her şeyin nörolojik özelliği göz önünde bulundurularak düşünülmesi ve uyarlanması gerekiyor, bu yüzden her zaman veteriner hekimlere danışıyorum."

Yol boyunca karşılaşılan zorluklara rağmen, engelli olsun ya da olmasın bir kediyi evlat edinmek tüm aileye büyük bir keyif veriyor. "Harika bir yaşam kalitesine sahip olması için elimden gelen her şeyi yapsam da, Nalinha'nın kısıtlamalarına ve farklı ve çok özel tarzına rağmen mümkün olan en iyi yaşama sahip olması için bunu onun için mümkün olduğunca nasıl kolaylaştıracağım konusunda hala çok endişeleniyorum!"