Serebellêre hipoplasie is 'n seldsame neurologiese siekte wat diere kan affekteer, veral huishoudelike spesies (honde en katte). Die oorsake van die siekte is aangebore – dit wil sê die pasiënt word met die toestand gebore – en een van die eerste tekens van ’n kat met ’n tekort is die gebrek aan balans in die eerste paar maande. Maar is hipoplasie ernstig? Hoe is dit om saam met 'n kat te leef wat die siekte het?

Hoewel gevalle skaars is, het ons 'n katjie gekry wat met serebellêre hipoplasie gediagnoseer is en al die nodige sorg van die familie ontvang het: Nala (@ nalaequilibrista). Om beter te verstaan ​​hoe die patologie sigself manifesteer en hoe die roetine van 'n kat sonder balans werk, het ons 'n spesiale artikel oor die onderwerp voorberei.

Serebellêre hipoplasie by katte: wat is dit en hoe beïnvloed dit diere?

Serebellêre hipoplasie - ook genoem serebrale hipoplasie - is 'n siekte wat gekenmerk word deur aangebore misvorming van die serebellum. Die orgaan is tussen die brein en die breinstam geleë, en is verantwoordelik vir die koördinering van bewegings en balans van katte. Dit wil sê, in die praktyk is dit 'n siekte wat die kat sonder balans en sonder motoriese koördinasie laat.

Die hoofsimptome van die toestand is:

• Ongekoördineerde bewegings
• Moeilikheid om hande-viervoet te staan
• Oordrewe maar nie baie presiese spronge nie
• Bewing van diekop
• Gereelde veranderinge in postuur

Die oorsake van die probleem word gewoonlik geassosieer met die katpanleukopenievirus, wat tydens swangerskap van moeder na fetus oorgedra word. By serebellêre hipoplasie manifesteer katte gewoonlik die siekte in die eerste maande van die lewe.

Nala se storie: die vermoede en diagnose van die siekte

Nie net die naam van die kat Nala nie, met verwysing na die karakter van The Lion King, wys sy wilskrag om te oorleef! Laura Cruz se katjie is op ongeveer 15 dae oud uit die strate gered, saam met haar ma en drie broers. “In my eerste kontak met haar was dit reeds moontlik om te sien dat daar iets anders was, aangesien sy minder ferm as haar broers was en haar kop baie geskud het”, het die tutor gesê. Ten spyte van die aanvanklike vermoede, was dit eers ná die eerste treë dat alles duideliker geword het: “Toe die broers die eerste treë begin gee het, was dit duidelik dat iets fout was, want sy kon nie loop sonder om opsy te val nie en haar pote was skud te veel.”

Nadat hy besef het dat dit 'n kat sonder balans is en dat dit bewing in sy pote het, het die tutor besluit om Nala na 'n neuroloog te neem, waar neurologiese toetse uitgevoer is en 'n behandeling met kortikosteroïede is. begin sien dit word beter. “Die dokter het reeds gesê dit kan iets wees wat met die serebellum verband hou, maar ons moes die behandeling doenvir 'n paar weke om seker te wees. Daar was geen verandering met die gebruik van die medisyne nie en toe ons terugkom na die neuroloog, het hy die toetse oorgedoen en bevestig dat dit serebellêre hipoplasie was."

Die diagnose het gekom toe Nala twee en 'n half maande oud was. Hierdie katjie sou nie dieselfde bewegings as ander diere hê nie, Laura het besluit om haar definitief aan te neem."Nou, ons organiseer onsself om 'n MRI te doen en die erns van haar serebellêre hipoplasie beter te verstaan."

Hoe is die alledaagse lewe met 'n katjie met serebellêre hipoplasie?

'n Kat met serebrale hipoplasie het meer sorg en aandag nodig, maar kan normaal leef binne sy beperkings en met 'n paar veranderinge in die geval van Nala, byvoorbeeld, sê die tutor dat 'n groot bekommernis van die familie is dat sy 'n kat sonder balans is en dat sy nie kan opstaan ​​nie, met haar vier bene wat op die grond rus. van kant tot kant en 'n paar ongekoördineerde spronge doen Dit veroorsaak dat sy uiteindelik haar kop gereeld slaan, so ons moes aanpassings maak soos om daardie skuimmatte op die plekke te plaas waar sy die meeste bly.”

'n Ander vraag is dat, anders as ander katte, die kat met serebellêre hipoplasie kan nie die rommelbak gebruik nie, want sy het nie die balans om haar besigheid te doen nie. “Sy gebruik sanitêre doekies, doen haarslaaptyd behoeftes. Wat kos betref, kan Nala self eet en ons los altyd 'n pot droë kos naby haar. Met water is dit meer ingewikkeld, want dit val uiteindelik bo-op die potte en word nat, maar ons doen toetse met waterfonteine ​​vir swaarder katte.”

'n Kat sonder balans soos Nala het dieselfde gewoontes as enige troeteldier. Sy hou van sakkies, slaap graag en het 'n bed net vir haar. Laura verduidelik dat alles gelyk met die grond moet wees, aangesien sy nie kan spring nie en nie eers die reflekse het om op haar voete te land nie. “Nalinha het geleer om by haar toestand aan te pas. So sy gaan alleen toilet toe, kry dit reg om haarself te voed en as sy iets nodig het, miaau om ons aandag te trek! Sy kry dit ook reg om – op haar eie manier – rond te beweeg om ons in die huis te soek. Sy is baie slim!”

Akupunktuur en veeartsenykundige fisioterapie het Nala se lewenskwaliteit verbeter

Hoewel daar geen kuur vir serebellêre hipoplasie by katte is nie, is dit moontlik om te belê in behandelings wat waarborg pasiënte se welstand en verbeter hul lewenskwaliteit. Veeartsenykundige akupunktuur, sowel as dierefisioterapie-sessies, is in hierdie tye goeie bondgenote. Nala, byvoorbeeld, ondergaan behandeling en die resultate was baie positief. Dit is wat die tutor sê: “Ons het begin agterkom dat sy demonstreer dat sy meer balans het, sy kan nou sonderval sywaarts en neem soms 'n paar treë (sowat 2 of 3) voordat jy val. Sy kon niks daarvan doen voor behandeling nie! Sy is maar net 8 maande oud, so ek is baie hoopvol op 'n beter lewenskwaliteit vir haar.”

Om saam met 'n gestremde kat te lewe vereis 'n paar veranderinge in roetine

Gestremde troeteldiere kan baie gelukkig wees , maar hulle verander die tutor se lewe en benodig 'n ruimte wat ten volle by hul behoeftes aangepas is. “Om die roetine aan te pas om by Nala te wees, is nie maklik nie, aangesien sy nie baie tyd alleen kan deurbring nie, aangesien sy vir sommige dinge van ons afhanklik is. Wanneer ek ure weg moet spandeer, maak ek staat op my ma of my verloofde om by haar te bly. Om haar lank heeltemal alleen te los, maak my nie gemaklik nie, want ek weet nie of sy water sal kan drink en of sy die pot sal kantel en oral nat sal word nie. Daar is geen manier om te weet of sy die toiletmat sal kan bereik om haar besigheid te doen nie, en of sy dit uiteindelik langs die pad sal doen en vuil sal word.”

Benewens die troeteldier se afhanklikheid op die eienaars is dit ook belangrik om na te dink oor situasies soos reis- en gesondheidskwessies. “In haar geval is ’n katkastrasie byvoorbeeld nie net ’n kastrasie nie. Alles moet deurdink en aangepas word met inagneming van sy neurologiese besonderheid, daarom raadpleeg ek altyd die veeartse.”

Ondanks die uitdagings langs die pad, bring die aanneming van 'n kat - gestremd of nie -baie pret vir die hele gesin. “Selfs om alles in my vermoë te doen sodat sy 'n goeie lewenskwaliteit het, is ek steeds baie besorgd oor hoe om dit vir haar so maklik moontlik te maak, sodat selfs met haar beperkings en haar ander en baie spesiale manier, Nalinha het die beste lewe moontlik. !”