Cerebellêre hypoplasia is in seldsume neurologyske sykte dy't bisten kin beynfloedzje, benammen húshâldlike soarten (hûnen en katten). De oarsaken fan 'e sykte binne oanberne - dat is, de pasjint wurdt berne mei de betingst - en ien fan' e earste tekens fan in kat mei in tekoart is it gebrek oan lykwicht yn 'e earste moannen. Mar is hypoplasia serieus? Hoe is it om te libjen mei in kat dy't de sykte hat?

Hoewol't gefallen seldsum binne, fûnen wy in kitten dy't diagnostearre waard mei cerebellêre hypoplasia en alle needsaaklike soarch krige fan 'e famylje: Nala (@ nalaequilibrista). Om better te begripen hoe't de patology him manifestearret en hoe't de routine fan in kat sûnder balâns wurket, hawwe wy in spesjaal artikel oer it ûnderwerp taret.

Cerebellêre hypoplasia yn katten: wat is it en hoe hat it ynfloed op bisten?

Cerebellêre hypoplasia - ek wol cerebral hypoplasia neamd - is in sykte karakterisearre troch oanberne misfoarming fan 'e cerebellum. It oargel leit tusken it harsens en de harsenstam, en is ferantwurdlik foar it koördinearjen fan bewegingen en lykwicht fan katten. Dat is, yn 'e praktyk is dit in sykte dy't de kat sûnder lykwicht en sûnder motorkoördinaasje lit.

De wichtichste symptomen fan 'e tastân binne:

• Unkoördinearre bewegingen
• Swierrichheid om op alle fjouweren te stean
• Overdreaune, mar net heul presys sprongen
• Trilling fan deholle
• Faak feroarings yn postuer

De oarsaken fan it probleem wurde meastentiids ferbûn mei it feline panleukopenia-firus, dat yn 'e swierens fan mem nei fetus oerbrocht wurdt. By cerebellêre hypoplasia manifestearje katten de sykte meastal yn 'e earste moannen fan it libben.

Nala's ferhaal: it fermoeden en diagnoaze fan 'e sykte

Net allinich de namme fan 'e kat Nala, yn ferwizing nei it karakter fan The Lion King, toant syn wilskrêft om te oerlibjen! Laura Cruz's kitten waard op sawat 15 dagen âld fan 'e strjitten rêden, tegearre mei har mem en trije bruorren. "Yn myn earste kontakt mei har wie it al mooglik om te fernimmen dat der wat oars wie, om't se minder fêst wie as har bruorren en in protte har holle skodde", sei de learaar. Nettsjinsteande it earste fermoeden waard it pas nei de earste stappen alles dúdliker: “Doe't de bruorren de earste stappen begûnen te setten, wie it dúdlik dat der wat mis wie, want se koe net rinne sûnder op 'e kant te fallen en har poaten wiene tefolle trillen.”

Nei it realisearjen dat it in kat wie sûnder lykwicht en dat er trillen yn syn poaten hie, besleat de learaar Nala nei in neurolooch te nimmen, dêr't neurologyske ûndersiken útfierd waarden en in behanneling mei kortikosteroïden wie begon te sjen dat it better waard. "De dokter hie al kommentearre dat it wat wêze koe mei it cerebellum, mar wy moasten de behanneling dwaanfoar in pear wiken om wis te wêzen. D'r wie gjin feroaring mei it brûken fan de medisinen en doe't wy weromkamen by de neurolooch, die hy de testen opnij en befêstige dat it cerebellêre hypoplasia wie."

De diagnoaze kaam doe't Nala twa en in heale moanne âld wie. It kitten soe net deselde bewegingen hawwe as de oare bisten, Laura besleat har definityf oan te nimmen. "No organisearje wy ússels om in MRI te dwaan en de earnst fan har cerebellêre hypoplasia better te begripen."

Hoe is it deistich libben mei in kitten mei cerebellêre hypoplasia?

In kat mei cerebral hypoplasia hat mear soarch en oandacht nedich, mar kin normaal libje binnen syn beheiningen en mei wat oanpassings Yn it gefal fan Nala, bygelyks, seit de learaar dat in grutte soarch fan 'e famylje is dat se in kat is sûnder lykwicht en dat se net oerein kin stean, mei har fjouwer skonken op 'e flier. Dit soarget derfoar dat se úteinlik faak op har holle slacht, dat wy moasten wat oanpassings meitsje lykas dy skommatten op de plakken dêr't se it meast opbliuwt sette."

In oare fraach is dat, yn tsjinstelling ta oare katten, de kat mei cerebellêre hypoplasia kin de kattebak net brûke, om't se net it lykwicht hat om har saken te dwaan. "Se brûkt sanitêre pads, docht harbedtime behoeften. Wat iten oangiet kin Nala sels ite en wy litte altyd in pot droech iten by har litte. Mei wetter is it yngewikkelder, want it komt úteinlik boppe de potten te fallen en wiet te wurden, mar wy dogge testen mei wetterfonteinen foar swierdere katten.”

In kat sûnder lykwicht as Nala hat deselde gewoanten as hokker húsdier. Se hâldt fan sachets, hâldt fan sliepe en hat in bêd allinnich foar har. Laura leit út dat alles gelyk wêze moat mei de grûn, om't se net springe kin en net iens de refleksen hat om op har fuotten te lânjen. "Nalinha learde har oan te passen oan har tastân. Sa giet se allinnich nei it húske tapyt, slagget harsels te iten en as se wat nedich hat, miauwt om ús oandacht te krijen! It slagget har ek - op har eigen wize - om te ferhúzjen om ús om hûs hinne te sykjen. Se is heul tûk!”

Akupunktur en feterinêre fysioterapy hawwe de kwaliteit fan it libben fan Nala ferbettere

Hoewol't der gjin genêzing is foar cerebellêre hypoplasia by katten, is it mooglik om te ynvestearjen yn behannelingen dy't garandearje it wolwêzen fan pasjinten en ferbetterje har leefberens. Veterinêre akupunktur, lykas sesjes foar fysioterapy foar dieren, binne op dizze tiden geweldige bûnsmaten. Nala is bygelyks ûnder behanneling en de resultaten binne tige posityf. Dit is wat de learaar seit: "Wy begon te merken dat se mear lykwicht hat, se kin no lizzen sûnderfalle sideways en soms nimme in pear stappen (sawat 2 of 3) foardat falle. Se koe neat fan dat dwaan foar behanneling! Se is noch mar 8 moannen âld, dus ik bin tige hoopfol op in bettere leefberens foar har.”

Libben mei in handikapte kat fereasket wat feroaringen yn routine

Beheinde húsdieren kinne tige lokkich wêze , mar se feroarje it libben fan 'e tutor en hawwe in romte nedich dy't folslein oanpast is oan har behoeften. "De routine oanpasse om by Nala te wêzen is net maklik, om't se net in protte tiid allinich kin trochbringe, om't se foar guon dingen fan ús ôfhinklik is. As ik oeren fuort moat, fertrou ik op myn mem of myn ferloofde om by har te bliuwen. It makket my net noflik om har lang hielendal allinnich te litten, want ik wit net oft se wetter drinke kin of as se de pot omkeart en oeral wiet wurdt. D'r is gjin manier om te witten oft se de húskematte berikke sil om har saken te dwaan, of as se it ûnderweis sil dwaan en smoarch wurdt.”

Njonken de ôfhinklikens fan it húsdier op de eigners is it ek wichtich om te tinken oer situaasjes lykas reis- en sûnensproblemen. “Yn har gefal is in katkastraasje bygelyks net allinnich in kastraasje. Alles moat betocht en oanpast wurde sjoen de neurologyske eigenheid, dêrom rieplachtsje ik altyd de bistedokters.”

Nettsjinsteande de útdagings ûnderweis bringt it oannimmen fan in kat - al of net handikapt -in protte wille foar de hiele famylje. "Sels alles dwaan yn myn macht sadat se in grutte kwaliteit fan libben hat, bin ik noch altyd tige soargen oer hoe't ik it har sa maklik mooglik makket, sadat Nalinha sels mei har beheiningen en har oare en heul spesjale manier hat it bêste libben mooglik.!”