सेरेबेलर हायपोप्लासिया हा एक दुर्मिळ न्यूरोलॉजिकल रोग आहे जो प्राण्यांवर, विशेषतः घरगुती प्रजाती (कुत्री आणि मांजरी) प्रभावित करू शकतो. रोगाची कारणे जन्मजात आहेत - म्हणजेच, रुग्ण या स्थितीसह जन्माला आला आहे - आणि कमतरता असलेल्या मांजरीच्या पहिल्या लक्षणांपैकी एक म्हणजे पहिल्या काही महिन्यांत शिल्लक नसणे. पण हायपोप्लासिया गंभीर आहे का? हा आजार असलेल्या मांजरीसोबत राहण्यासारखे काय आहे?

जरी प्रकरणे दुर्मिळ आहेत, तरीही आम्हाला एक मांजरीचे पिल्लू सापडले ज्याला सेरेबेलर हायपोप्लासियाचे निदान झाले होते आणि तिला तिच्या कुटुंबाकडून सर्व आवश्यक काळजी मिळत होती: नाला (@ nalaequilibrista ) पॅथॉलॉजी स्वतः कशी प्रकट होते आणि शिल्लक नसलेल्या मांजरीची दिनचर्या कशी कार्य करते हे चांगल्या प्रकारे समजून घेण्यासाठी, आम्ही या विषयावर एक विशेष लेख तयार केला आहे.

मांजरींमध्ये सेरेबेलर हायपोप्लासिया: ते काय आहे आणि त्याचा प्राण्यांवर कसा परिणाम होतो?

सेरेबेलर हायपोप्लासिया - ज्याला सेरेब्रल हायपोप्लासिया देखील म्हणतात - हा एक रोग आहे जो सेरेबेलमच्या जन्मजात विकृतीद्वारे दर्शविला जातो. हा अवयव मेंदू आणि ब्रेनस्टेमच्या दरम्यान स्थित आहे आणि हालचालींचे समन्वय साधण्यासाठी आणि मांजरींच्या संतुलनासाठी जबाबदार आहे. म्हणजेच, व्यवहारात, हा एक असा आजार आहे जो मांजरीला संतुलनाशिवाय आणि मोटर समन्वयाशिवाय सोडतो.

स्थितीची मुख्य लक्षणे आहेत:

• असमन्वित हालचाली
• सर्व चौकारांवर उभं राहण्यात अडचण
• अतिरिक्त पण अगदी अचूक उडी नाही
• थरथरणेडोके
• मुद्रामध्ये वारंवार होणारे बदल

समस्येची कारणे सहसा फेलाइन पॅनल्यूकोपेनिया विषाणूशी संबंधित असतात, जो गर्भधारणेदरम्यान आईकडून गर्भात पसरतो. सेरेबेलर हायपोप्लासियामध्ये, मांजरी सहसा आयुष्याच्या पहिल्या महिन्यांत रोग प्रकट करतात.

नालाची कथा: रोगाचा संशय आणि निदान

केवळ मांजरीचे नाव नाही, नाला द लायन किंगचे पात्र, त्याची जगण्याची इच्छाशक्ती दाखवते! लॉरा क्रूझच्या मांजरीचे पिल्लू तिची आई आणि तीन भावांसह अंदाजे 15 दिवसांचे असताना रस्त्यावरून सुटका करण्यात आली. "तिच्याशी माझ्या पहिल्या संपर्कात, काहीतरी वेगळे आहे हे आधीच समजणे शक्य होते, कारण ती तिच्या भावांपेक्षा कमी खंबीर होती आणि तिने खूप डोके हलवले", शिक्षक म्हणाले. सुरुवातीची शंका असूनही, पहिल्या पावलांनंतरच सर्व काही स्पष्ट झाले: “जेव्हा भाऊंनी पहिली पावले उचलण्यास सुरुवात केली तेव्हा हे स्पष्ट झाले की काहीतरी चुकीचे आहे, कारण ती बाजूला पडल्याशिवाय चालू शकत नव्हती आणि तिचे पंजे होते. खूप थरथर कापत आहे.”

ती मांजर आहे हे लक्षात आल्यानंतर आणि तिच्या पंजेमध्ये हादरे आहेत हे लक्षात आल्यानंतर, शिक्षकाने नालाला न्यूरोलॉजिस्टकडे नेण्याचा निर्णय घेतला, जिथे न्यूरोलॉजिकल चाचण्या केल्या गेल्या आणि कॉर्टिकोस्टेरॉईड्सने उपचार केले गेले. ते चांगले झाले आहे हे पाहू लागले. "डॉक्टरांनी आधीच टिप्पणी केली होती की हे सेरेबेलमशी संबंधित काहीतरी असू शकते, परंतु आम्हाला उपचार करावे लागले.खात्री करण्यासाठी काही आठवडे. औषधाच्या वापरात कोणताही बदल झाला नाही आणि जेव्हा आम्ही न्यूरोलॉजिस्टकडे परतलो तेव्हा त्यांनी चाचण्या पुन्हा केल्या आणि सेरेबेलर हायपोप्लासिया असल्याची पुष्टी केली."

नाला अडीच महिन्यांची असताना निदान झाले. मांजरीच्या पिल्लाची इतर प्राण्यांप्रमाणे हालचाल होणार नाही, लॉराने तिला निश्चितपणे दत्तक घेण्याचे ठरवले. "आता, आम्ही एमआरआय करण्यासाठी आणि तिच्या सेरेबेलर हायपोप्लासियाची तीव्रता अधिक चांगल्या प्रकारे समजून घेण्यासाठी स्वत: ला आयोजित करत आहोत."

<8 <1

सेरेबेलर हायपोप्लासिया असलेल्या मांजरीचे दैनंदिन जीवन कसे असते?

सेरेब्रल हायपोप्लासिया असलेल्या मांजरीला अधिक काळजी आणि लक्ष देणे आवश्यक असते, परंतु ती सामान्यपणे त्याच्या मर्यादांमध्ये आणि काही बदलांसह जगू शकते उदाहरणार्थ, नालाच्या बाबतीत, शिक्षक म्हणतो की कुटुंबाची मुख्य चिंता ही आहे की ती संतुलित नसलेली मांजर आहे आणि ती उभी राहू शकत नाही, तिचे चार पाय जमिनीवर विसावलेले आहेत. उडी मारते. यामुळे तिच्या डोक्याला वारंवार मारावे लागते, म्हणून आम्हाला काही रुपांतरे करावी लागली जसे की ती ज्या ठिकाणी सर्वात जास्त राहते त्या ठिकाणी फोम मॅट लावणे.”

दुसरा प्रश्न असा आहे की, इतर मांजरांच्या विपरीत, सेरेबेलर हायपोप्लासिया असलेली मांजर कचरा पेटी वापरू शकत नाही कारण तिच्याकडे तिचा व्यवसाय करण्यासाठी शिल्लक नाही. “ती सॅनिटरी पॅड वापरते, करतेझोपण्याच्या वेळेची गरज. अन्नासाठी, नाला स्वतः खाऊ शकतो आणि आम्ही तिच्याजवळ नेहमी कोरडे अन्न ठेवतो. पाण्याने ते अधिक क्लिष्ट आहे, कारण ते भांडीच्या वर पडते आणि ओले होते, परंतु आम्ही जड मांजरींसाठी पाण्याचे फवारे वापरून चाचण्या करत आहोत.”

नालासारख्या शिल्लक नसलेल्या मांजरीलाही अशाच सवयी असतात. कोणत्याही पाळीव प्राण्यापेक्षा. तिला सॅशेस आवडतात, झोपायला आवडते आणि तिच्यासाठी फक्त एक बेड आहे. लॉरा स्पष्ट करते की प्रत्येक गोष्ट जमिनीशी समतल असावी, कारण ती उडी मारू शकत नाही आणि तिच्या पायावर उतरण्याची प्रतिक्षिप्त क्रिया देखील नाही. “नलिन्हा तिच्या परिस्थितीशी जुळवून घ्यायला शिकली. त्यामुळे ती एकटीच टॉयलेट रगमध्ये जाते, स्वतःला खाऊ घालते आणि तिला काही हवे असल्यास आमचे लक्ष वेधून घेण्यासाठी म्याऊ करते! ती देखील व्यवस्थापित करते - तिच्या स्वत: च्या मार्गाने - घराभोवती आम्हाला शोधण्यासाठी फिरणे. ती खूप हुशार आहे!”

अ‍ॅक्युपंक्चर आणि पशुवैद्यकीय फिजिओथेरपीने नालाच्या जीवनमानात सुधारणा केली आहे

मांजरींमध्ये सेरेबेलर हायपोप्लाझियावर कोणताही इलाज नसला तरी, हमी देणार्‍या उपचारांमध्ये गुंतवणूक करणे शक्य आहे. रुग्णांचे कल्याण आणि त्यांचे जीवनमान सुधारणे. पशुवैद्यकीय एक्यूपंक्चर, तसेच प्राणी फिजिओथेरपी सत्रे, या काळात उत्तम सहयोगी आहेत. उदाहरणार्थ, नाला उपचार घेत आहेत आणि त्याचे परिणाम खूप सकारात्मक आहेत. हे शिक्षक म्हणतात: “आम्ही लक्षात येऊ लागलो की ती अधिक समतोल असल्याचे दाखवते, ती आता त्याशिवाय झोपू शकते.बाजूला पडा आणि काही वेळा पडण्यापूर्वी काही पावले (सुमारे 2 किंवा 3) घ्या. उपचारापूर्वी ती असे काहीही करू शकत नव्हती! ती फक्त 8 महिन्यांची आहे, त्यामुळे मी तिच्यासाठी चांगल्या दर्जाच्या जीवनाची खूप आशा करतो.”

अपंग मांजरीसोबत राहण्यासाठी नित्यक्रमात काही बदल आवश्यक आहेत

अपंग पाळीव प्राणी खूप आनंदी असू शकतात. , परंतु ते ट्यूटरचे जीवन बदलतात आणि त्यांच्या गरजेनुसार पूर्णपणे जुळवून घेतलेल्या जागेची आवश्यकता असते. “नालासोबत राहण्याची दिनचर्या जुळवून घेणे सोपे नाही, कारण ती खूप वेळ एकटी घालवू शकत नाही, कारण ती काही गोष्टींसाठी आमच्यावर अवलंबून आहे. जेव्हा मला काही तास दूर घालवावे लागतात तेव्हा मी तिच्यासोबत राहण्यासाठी माझ्या आईवर किंवा माझ्या मंगेतरावर अवलंबून असतो. तिला बराच काळ एकटे सोडल्याने मला आराम मिळत नाही, कारण मला माहित नाही की ती पाणी पिण्यास सक्षम असेल किंवा ती भांडे टिपून सर्व ओले करेल. तिला तिचा व्यवसाय करण्यासाठी टॉयलेट मॅटपर्यंत पोहोचता येईल की नाही हे कळण्याचा कोणताही मार्ग नाही, किंवा ती वाटेत ते करून घाण करेल का.”

पाळीव प्राण्यांच्या अवलंबनाव्यतिरिक्त मालकांवर, प्रवास आणि आरोग्य समस्यांसारख्या परिस्थितींबद्दल विचार करणे देखील महत्त्वाचे आहे. “तिच्या बाबतीत, उदाहरणार्थ, मांजरीचे कास्ट्रेशन हे केवळ कास्ट्रेशन नसते. प्रत्येक गोष्टीचा त्याच्या न्यूरोलॉजिकल वैशिष्ठ्य लक्षात घेऊन विचार करणे आणि जुळवून घेणे आवश्यक आहे, म्हणूनच मी नेहमी पशुवैद्यकांचा सल्ला घेतो.”

मार्गातील आव्हाने असूनही, एक मांजर दत्तक घेणे - अपंग आहे किंवा नाही - आणतेसंपूर्ण कुटुंबासाठी खूप मजा. “माझ्या सामर्थ्याने सर्वकाही करूनही तिला जीवनाचा दर्जा चांगला मिळावा, तरीही मी तिच्यासाठी ते शक्य तितके सोपे कसे बनवता येईल याबद्दल खूप चिंतित आहे, जेणेकरून तिच्या मर्यादा आणि तिच्या वेगळ्या आणि अतिशय खास पद्धतींसह, नलिनहा सर्वोत्तम जीवन शक्य आहे. !”