Cerebellaire hypoplasie is een zeldzame neurologische aandoening die dieren kan treffen, vooral huisdieren (honden en katten). De oorzaken van de ziekte zijn aangeboren - dat wil zeggen, de patiënt wordt geboren met de aandoening - en een van de eerste tekenen van een kat met een handicap is het gebrek aan evenwicht in de eerste maanden. Maar is hypoplasie ernstig? Hoe is het om te leven met een katachtige die de ziekte heeft?

Hoewel gevallen zeldzaam zijn, hebben we een kitten gevonden bij wie cerebellaire hypoplasie is vastgesteld en die alle nodige zorg van de familie krijgt: Nala (@nalaequilibrista ). Om beter te begrijpen hoe de pathologie zich manifesteert en hoe de routine van een kat zonder evenwicht werkt, hebben we een speciaal artikel over dit onderwerp gemaakt.

Cerebellaire hypoplasie bij katten: wat is het en hoe beïnvloedt het dieren?

Cerebellaire hypoplasie - ook wel cerebrale hypoplasie genoemd - is een ziekte die wordt gekenmerkt door een aangeboren misvorming van de kleine hersenen. Het orgaan bevindt zich tussen de hersenen en de hersenstam en is verantwoordelijk voor de coördinatie van bewegingen en het evenwicht van katachtigen. In de praktijk is dit dus een ziekte waarbij de kat geen evenwicht heeft en geen motorische coördinatie.

De belangrijkste symptomen van de aandoening zijn:

• Ongecoördineerde bewegingen
• Moeite met op handen en voeten staan
• Overdreven maar onnauwkeurige sprongen
• Hoofdtrillingen
• Vaak van houding veranderen

De oorzaken van het probleem worden meestal in verband gebracht met het feline panleukopenievirus, dat tijdens de zwangerschap van de moeder op de foetus wordt overgedragen. Bij cerebellaire hypoplasie manifesteren katten de ziekte meestal op jonge leeftijd.

Nala's verhaal: het vermoeden en de diagnose van de ziekte

Niet alleen de naam van de kat Nala, een verwijzing naar het personage uit The Lion King, toont haar wilskracht om te overleven! Laura Cruz's kitten werd van de straat gered toen ze ongeveer 15 dagen oud was, samen met haar moeder en drie broertjes. "In mijn eerste contact met haar kon ik al merken dat er iets anders was, omdat ze minder vastberaden was dan haar broertjes en veel met haar hoofd schudde", zei Laura Cruz.Ondanks het aanvankelijke vermoeden, werd pas na de eerste stapjes alles duidelijker: "Toen de broers hun eerste stapjes begonnen te zetten, werd het duidelijk dat er iets mis was, want ze kon niet lopen zonder zijwaarts te vallen en haar benen trilden te veel."

Nadat ze zich realiseerde dat de kat uit balans was en trillingen in haar poten had, besloot de verzorger Nala naar een neuroloog te brengen, waar neurologische tests werden uitgevoerd en een behandeling met corticosteroïden werd gestart om te zien of het verbeterde. "De dokter had al opgemerkt dat het iets met de kleine hersenen kon zijn, maar we moesten de behandeling een paar weken doen om zeker te zijn.Er was geen verandering door het gebruik van het medicijn en toen we teruggingen naar de neuroloog, deed hij de testen opnieuw en bevestigde dat het cerebellaire hypoplasie was."

De diagnose kwam toen Nala tweeënhalve maand oud was. Nadat ze ontdekte dat het kitten niet dezelfde bewegingen had als andere dieren, besloot Laura haar permanent te adopteren. "Nu organiseren we een MRI-scan om de ernst van haar cerebellaire hypoplasie beter te begrijpen."

Hoe ziet het dagelijks leven van een kitten met cerebellaire hypoplasie eruit?

Een kat met cerebrale hypoplasie heeft meer zorg en aandacht nodig, maar kan normaal leven binnen haar beperkingen en met enkele aanpassingen. In het geval van Nala bijvoorbeeld, zegt de voogd dat een grote zorg van de familie is dat ze een kat is zonder evenwicht en dat ze niet rechtop kan staan, met alle vier haar poten op de grond.Hierdoor stoot ze vaak haar hoofd, dus moesten we wat aanpassingen doen zoals schuimrubberen matten leggen op de plekken waar ze het meest zit."

Een ander probleem is dat de kat met cerebellaire hypoplasie, in tegenstelling tot andere katachtigen, geen gebruik kan maken van de kattenbak omdat ze niet het evenwicht heeft om de behoefte te doen: "Ze gebruikt hygiënische matjes, ze doet de behoefte liggend. Wat eten betreft, kan Nala alleen eten en we laten altijd een pot met droogvoer bij haar staan. Met water is het ingewikkelder, omdat ze dan omvalt".bovenop de potten en wordt nat, maar we doen proeven met waterbakken voor zwaardere katten."

Voor de rest heeft een kat zonder evenwicht zoals Nala dezelfde gewoontes als elk ander huisdier. Ze houdt van zakjes, slaapt graag en heeft een bed speciaal voor haar. Laura legt uit dat alles op vloerniveau moet zijn, omdat ze niet kan springen en niet de reflexen heeft om op haar poten te vallen. "Nalinha heeft geleerd om zich aan te passen aan haar toestand. Dus ze gaat zelf naar de hygiënische mat, ze kan zichzelf voeden en als het nodig is, gaat ze naar het toilet.Ze slaagt er ook in om - op haar eigen kleine manier - door het huis te bewegen op zoek naar ons. Ze is heel slim!"

Acupunctuur en veterinaire fysiotherapie hebben de levenskwaliteit van Nala verbeterd

Hoewel er geen genezing is voor cerebellaire hypoplasie bij katten, is het wel mogelijk om te investeren in behandelingen die het welzijn van de patiënten waarborgen en hun levenskwaliteit verbeteren. Diergeneeskundige acupunctuur en dierfysiotherapiesessies zijn op dit moment geweldige bondgenoten. Nala, bijvoorbeeld, is onder behandeling en de resultaten zijn zeer positief. Dit is wat de verzorger ons vertelt: "We zijn begonnen met deIk heb gemerkt dat ze meer evenwicht heeft, ze kan gaan liggen zonder opzij te kantelen en soms zet ze een paar stappen (ongeveer 2 of 3) voordat ze valt. Voor de behandeling kon ze dit allemaal niet! Ze is pas 8 maanden oud, dus ik heb goede hoop op een betere kwaliteit van leven voor haar."

Leven met een gehandicapte kat vereist enkele veranderingen in de routine

Huisdieren met een handicap kunnen heel gelukkig zijn, maar ze veranderen het leven van de verzorger en hebben een ruimte nodig die volledig is aangepast aan hun behoeften. "Het is niet gemakkelijk om de routine aan te passen om bij Nala te zijn, omdat ze niet lang alleen kan blijven, omdat ze voor sommige dingen afhankelijk is van ons. Als ik uren buiten moet zijn, vertrouw ik erop dat mijn moeder of mijn verloofde bij haar blijft. Haar achterlatenIk voel me niet op mijn gemak als ik lange tijd helemaal alleen ben, omdat ik niet weet of ze water zal kunnen drinken of dat ze de pot zal omkeren en helemaal nat zal worden. Ik kan op geen enkele manier weten of ze de wc-mat zal kunnen bereiken om op het potje te gaan, of dat ze het uiteindelijk onderweg zal doen en vies zal worden."

Naast de afhankelijkheid van het dier van de eigenaren, is het ook belangrijk om na te denken over situaties zoals reizen en gezondheidsproblemen. "In haar geval is een castratie van een kat bijvoorbeeld niet zomaar een castratie. Alles moet worden doordacht en aangepast met het oog op haar neurologische bijzonderheid, dus ik overleg altijd met dierenartsen."

Ondanks de uitdagingen onderweg, brengt het adopteren van een kat - gehandicapt of niet - veel vreugde voor het hele gezin. "Ook al doe ik er alles aan om ervoor te zorgen dat ze een geweldige kwaliteit van leven heeft, ik maak me nog steeds veel zorgen over hoe ik het haar zo makkelijk mogelijk kan maken, zodat Nalinha zelfs met haar beperkingen en haar andere en zeer speciale manier, het best mogelijke leven heeft!"