Cerebellar hypoplasia ເປັນພະຍາດທາງປະສາດທີ່ຫາຍາກທີ່ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ສັດ, ໂດຍສະເພາະຊະນິດພັນພາຍໃນ (ຫມາ ແລະ ແມວ). ສາເຫດຂອງພະຍາດແມ່ນມາຈາກກໍາເນີດ - ນັ້ນແມ່ນ, ຄົນເຈັບເກີດມາດ້ວຍເງື່ອນໄຂ - ແລະຫນຶ່ງໃນອາການທໍາອິດຂອງແມວທີ່ມີຄວາມບົກພ່ອງແມ່ນການຂາດຄວາມສົມດຸນໃນສອງສາມເດືອນທໍາອິດ. ແຕ່ hypoplasia ຮ້າຍແຮງບໍ? ການຢູ່ກັບແມວທີ່ເປັນພະຍາດເປັນແນວໃດ?

ເຖິງວ່າບາງກໍລະນີແມ່ນຫາຍາກ, ແຕ່ພວກເຮົາພົບເຫັນລູກແມວທີ່ຖືກກວດພົບວ່າເປັນໂຣກສະໝອງເສື່ອມ ແລະໄດ້ຮັບການເບິ່ງແຍງທັງໝົດຈາກຄອບຄົວ: Nala (@ nalaequilibrista). ເພື່ອເຂົ້າໃຈດີຂຶ້ນວ່າພະຍາດດັ່ງກ່າວສະແດງຕົວມັນເອງແນວໃດ ແລະວິທີການປົກກະຕິຂອງແມວທີ່ບໍ່ມີການດຸ່ນດ່ຽງເຮັດວຽກ, ພວກເຮົາໄດ້ກະກຽມບົດຄວາມພິເສດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້.

Cerebellar hypoplasia ໃນແມວ: ມັນແມ່ນຫຍັງແລະມັນມີຜົນກະທົບຕໍ່ສັດແນວໃດ?

Cerebellar hypoplasia - ຍັງເອີ້ນວ່າ cerebral hypoplasia - ເປັນພະຍາດທີ່ມີລັກສະນະຜິດປົກກະຕິແຕ່ກໍາເນີດຂອງ cerebellum. ອະໄວຍະວະແມ່ນຕັ້ງຢູ່ລະຫວ່າງສະຫມອງແລະລໍາຕົ້ນສະຫມອງ, ແລະຮັບຜິດຊອບສໍາລັບການປະສານງານການເຄື່ອນໄຫວແລະການດຸ່ນດ່ຽງຂອງ felines. ນັ້ນແມ່ນ, ໃນທາງປະຕິບັດ, ນີ້ແມ່ນພະຍາດທີ່ເຮັດໃຫ້ແມວບໍ່ມີຄວາມສົມດຸນແລະບໍ່ມີການປະສານງານຂອງເຄື່ອງຈັກ. 5>ຄວາມຍາກລຳບາກໃນທຸກສີ່ຢ່າງ

ສາເຫດຂອງບັນຫາມັກຈະກ່ຽວຂ້ອງກັບເຊື້ອໄວຣັສ panleukopenia feline, ເຊິ່ງຕິດຕໍ່ຈາກແມ່ໄປຫາລູກໃນທ້ອງໃນເວລາຖືພາ. ໃນ cerebellar hypoplasia, ແມວມັກຈະສະແດງພະຍາດໃນເດືອນທໍາອິດຂອງຊີວິດ.

ເລື່ອງຂອງ Nala: ຄວາມສົງໃສແລະການວິນິດໄສຂອງພະຍາດ

ບໍ່ພຽງແຕ່ຊື່ຂອງ cat Nala, ໃນການອ້າງອີງເຖິງ ຕົວລະຄອນຂອງ The Lion King, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງລາວທີ່ຈະຢູ່ລອດ! ລູກ​ແມວ​ຂອງ Laura Cruz ​ໄດ້​ຖືກ​ຊ່ອຍ​ໃຫ້​ລອດ​ຈາກ​ຖະໜົນ​ຫົນທາງ​ໃນ​ອາຍຸ​ປະມານ 15 ມື້, ພ້ອມ​ກັບ​ແມ່ ​ແລະ ອ້າຍ​ສາມ​ຄົນ. "ໃນການຕິດຕໍ່ກັບນາງຄັ້ງທໍາອິດ, ມັນເປັນໄປໄດ້ແລ້ວທີ່ຈະຮັບຮູ້ວ່າມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຍ້ອນວ່ານາງມີຄວາມຫນັກແຫນ້ນຫນ້ອຍກວ່າອ້າຍນ້ອງຂອງນາງແລະສັ່ນຫົວຫຼາຍ", ຄູສອນເວົ້າວ່າ. ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມສົງໃສໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ມັນແມ່ນພຽງແຕ່ຫຼັງຈາກຂັ້ນຕອນທໍາອິດທີ່ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຈະແຈ້ງຂຶ້ນ: "ເມື່ອອ້າຍນ້ອງເລີ່ມຕົ້ນກ້າວທໍາອິດ, ມັນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າມີບາງຢ່າງຜິດພາດ, ເພາະວ່ານາງບໍ່ສາມາດຍ່າງໄດ້ໂດຍບໍ່ໄດ້ລົ້ມລົງຂ້າງແລະຕີນຂອງນາງ. ສັ່ນຫຼາຍເກີນໄປ."

ຫຼັງຈາກຮູ້ວ່າມັນເປັນແມວທີ່ບໍ່ມີການດຸ່ນດ່ຽງແລະວ່າມັນມີອາການສັ່ນສະເທືອນໃນ paws ຂອງມັນ, ຄູສອນໄດ້ຕັດສິນໃຈພາ Nala ໄປພົບແພດຫມໍລະບົບປະສາດ, ບ່ອນທີ່ການທົດສອບທາງປະສາດໄດ້ຖືກປະຕິບັດແລະການປິ່ນປົວດ້ວຍ corticosteroids. ໄດ້ເລີ່ມເຫັນມັນດີຂຶ້ນ. "ທ່ານ ໝໍ ໄດ້ໃຫ້ ຄຳ ເຫັນແລ້ວວ່າມັນອາດຈະເປັນສິ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ cerebellum, ແຕ່ພວກເຮົາຕ້ອງເຮັດການປິ່ນປົວສໍາລັບສອງສາມອາທິດເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າ. ບໍ່ມີການປ່ຽນແປງກັບການໃຊ້ຢາ ແລະເມື່ອພວກເຮົາກັບຄືນໄປຫາແພດປະສາດ, ລາວໄດ້ກວດຄືນການກວດຄືນ ແລະຢືນຢັນວ່າມັນແມ່ນ cerebellar hypoplasia."

ການວິນິດໄສເກີດຂຶ້ນເມື່ອ Nala ອາຍຸໄດ້ສອງເດືອນເຄິ່ງ. ແມວນ້ອຍຈະບໍ່ມີການເຄື່ອນໄຫວຄືກັບສັດອື່ນໆ, Laura ຕັດສິນໃຈຮັບເອົານາງຢ່າງແນ່ນອນ. "ຕອນນີ້, ພວກເຮົາກຳລັງຈັດຕົວເອງໃຫ້ເຮັດ MRI ແລະເຂົ້າໃຈຄວາມຮ້າຍແຮງຂອງ cerebellar hypoplasia."

ຊີວິດປະຈຳວັນຂອງລູກແມວທີ່ມີສະໝອງເສື່ອມເປັນແນວໃດ?

ແມວທີ່ມີສະໝອງເສື່ອມຕ້ອງການການດູແລ ແລະ ຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍກວ່ານີ້, ແຕ່ສາມາດດຳລົງຊີວິດເປັນປົກກະຕິໃນຂອບເຂດຈຳກັດ ແລະ ມີການດັດແປງບາງຢ່າງ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ໃນກໍລະນີຂອງ Nala, tutor ເວົ້າວ່າຄວາມກັງວົນທີ່ສໍາຄັນຂອງຄອບຄົວແມ່ນວ່ານາງເປັນແມວທີ່ບໍ່ມີການດຸ່ນດ່ຽງແລະນາງບໍ່ສາມາດຢືນໄດ້, ໂດຍຂາທັງສີ່ຂອງນາງພັກຜ່ອນກັບພື້ນເຮືອນ, ຂ້າງຄຽງຂ້າງແລະເຮັດບາງ uncoordinated. ໂດດ. ອັນນີ້ເຮັດໃຫ້ລາວຕ້ອງຕີຫົວຂອງລາວເລື້ອຍໆ, ສະນັ້ນພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ປັບຕົວບາງອັນເຊັ່ນ: ເອົາຜ້າພົມໂຟມເຫຼົ່ານັ້ນໄປໃສ່ບ່ອນທີ່ລາວຢູ່ຫຼາຍທີ່ສຸດ.”

ອີກຄຳຖາມໜຶ່ງກໍຄືວ່າ, ບໍ່ຄືກັບໝານົກຊະນິດອື່ນໆ. ແມວທີ່ມີ cerebellar hypoplasia ບໍ່ສາມາດໃຊ້ກ່ອງຂີ້ເຫຍື້ອເພາະວ່ານາງບໍ່ມີຄວາມສົມດຸນທີ່ຈະເຮັດທຸລະກິດຂອງນາງ. “ນາງໃຊ້ຜ້າອະນາໄມ, ເຮັດຂອງນາງຕ້ອງການເວລານອນ. ສໍາລັບອາຫານ, Nala ສາມາດກິນໄດ້ດ້ວຍຕົນເອງແລະພວກເຮົາສະເຫມີເອົາຫມໍ້ອາຫານແຫ້ງຢູ່ໃກ້ກັບນາງ. ດ້ວຍນ້ໍາມັນສັບສົນກວ່າ, ເພາະວ່າມັນຕົກລົງຢູ່ເທິງກະຖາງແລະປຽກ, ແຕ່ພວກເຮົາເຮັດການທົດສອບກັບນ້ໍາພຸສໍາລັບແມວທີ່ຫນັກກວ່າ."

ແມວທີ່ບໍ່ມີການດຸ່ນດ່ຽງເຊັ່ນ Nala ມີນິໄສດຽວກັນ. ກ່ວາສັດລ້ຽງໃດໆ. ນາງມັກຖົງ, ມັກນອນແລະມີຕຽງນອນສໍາລັບນາງ. Laura ອະທິບາຍວ່າທຸກຢ່າງຕ້ອງຢູ່ໃນລະດັບກັບພື້ນ, ເພາະວ່ານາງບໍ່ສາມາດໂດດແລະບໍ່ມີແມ້ແຕ່ການສະທ້ອນທີ່ຈະລົງເທິງຕີນຂອງນາງ. “Nalinha ໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະປັບຕົວເຂົ້າກັບສະພາບຂອງນາງ. ດັ່ງນັ້ນນາງຈຶ່ງໄປຫາຜ້າເຊັດຫ້ອງນ້ໍາຄົນດຽວ, ຈັດການອາຫານຕົນເອງແລະຖ້ານາງຕ້ອງການຫຍັງ, ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາເອົາໃຈໃສ່! ນາງຍັງຈັດການ - ໃນວິທີການຂອງຕົນເອງ - ເພື່ອຍ້າຍອອກໄປຊອກຫາພວກເຮົາຢູ່ອ້ອມເຮືອນ. ນາງສະຫຼາດຫຼາຍ!”

ການຝັງເຂັມ ແລະກາຍະພາບບຳບັດສັດຕະວະແພດໄດ້ປັບປຸງຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງ Nala

ເຖິງແມ່ນວ່າຈະບໍ່ມີການປິ່ນປົວໂຣກຜີວໜັງສະໝອງອັກເສບໃນແມວ, ແຕ່ກໍສາມາດລົງທຶນໃນການປິ່ນປົວທີ່ຮັບປະກັນໄດ້. ສະຫວັດດີການຂອງຄົນເຈັບ ແລະປັບປຸງຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ການຝັງເຂັມສັດຕະວະແພດ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບກອງປະຊຸມການ Physiotherapy ສັດ, ແມ່ນພັນທະມິດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໃນເວລານີ້. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, Nala ໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວແລະຜົນໄດ້ຮັບໃນທາງບວກຫຼາຍ. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ຄູສອນເວົ້າວ່າ: "ພວກເຮົາເລີ່ມສັງເກດເຫັນວ່ານາງສະແດງໃຫ້ເຫັນການດຸ່ນດ່ຽງຫຼາຍຂຶ້ນ, ດຽວນີ້ນາງສາມາດນອນໄດ້ໂດຍບໍ່ມີການລົ້ມລົງຂ້າງທາງ ແລະບາງຄັ້ງກໍ່ເອົາບາດກ້າວບໍ່ພໍເທົ່າໃດ (ປະມານ 2 ຫຼື 3) ກ່ອນທີ່ຈະລົ້ມ. ນາງບໍ່ສາມາດເຮັດສິ່ງນັ້ນກ່ອນການປິ່ນປົວ! ນາງມີອາຍຸພຽງແຕ່ 8 ເດືອນເທົ່ານັ້ນ, ສະນັ້ນຂ້ອຍຈຶ່ງມີຄວາມຫວັງຫຼາຍທີ່ຈະມີຄຸນນະພາບຊີວິດທີ່ດີຂຶ້ນສໍາລັບລາວ. , ແຕ່ພວກເຂົາປ່ຽນຊີວິດຂອງຄູສອນແລະຕ້ອງການພື້ນທີ່ທີ່ເຫມາະສົມກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງພວກເຂົາ. “ການປັບຕົວເຂົ້າກັບນາລາບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ, ເພາະນາງບໍ່ສາມາດໃຊ້ເວລາຫຼາຍຢູ່ຄົນດຽວ, ເພາະວ່ານາງເພິ່ງພາເຮົາໃນບາງເລື່ອງ. ໃນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈໍາເປັນຕ້ອງໃຊ້ເວລາຫຼາຍຊົ່ວໂມງ, ຂ້າພະເຈົ້າອີງໃສ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າຫຼືຄູ່ຫມັ້ນຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ກັບນາງ. ການປ່ອຍໃຫ້ນາງຢູ່ຄົນດຽວເປັນເວລາດົນບໍ່ສະບາຍໃຈ ເພາະບໍ່ຮູ້ວ່ານາງຈະສາມາດດື່ມນໍ້າໄດ້ ຫຼືວ່ານາງຈະເອົາປາຍໝໍ້ມາປຽກໝົດ. ບໍ່ມີທາງທີ່ຈະຮູ້ວ່ານາງຈະສາມາດເຂົ້າຫາຜ້າເຊັດຫ້ອງນໍ້າເພື່ອເຮັດທຸລະກິດຂອງນາງໄດ້, ຫຼືວ່ານາງຈະເຮັດມັນໄປຕາມທາງແລະເປື້ອນ.”

ນອກຈາກການເພິ່ງພາສັດລ້ຽງ. ກ່ຽວກັບເຈົ້າຂອງ, ມັນຍັງມີຄວາມສໍາຄັນທີ່ຈະຄິດກ່ຽວກັບສະຖານະການເຊັ່ນ: ການເດີນທາງແລະສຸຂະພາບ. "ໃນກໍລະນີຂອງນາງ, ການໂຍນແມວບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ການຂັບໄລ່, ສໍາລັບຕົວຢ່າງ. ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຕ້ອງໄດ້ຮັບການຄິດອອກແລະປັບຕົວໂດຍພິຈາລະນາພິເສດທາງດ້ານລະບົບປະສາດຂອງມັນ, ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ຂ້ອຍປຶກສາສັດຕະວະແພດຢູ່ສະເຫມີ.ມ່ວນຫຼາຍສໍາລັບຄອບຄົວທັງຫມົດ. “ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເຮັດທຸກຢ່າງຕາມອຳນາດຂອງຂ້ອຍເພື່ອໃຫ້ລາວມີຄຸນນະພາບຊີວິດທີ່ດີ, ຂ້ອຍຍັງເປັນຫ່ວງຫຼາຍກ່ຽວກັບວິທີເຮັດໃຫ້ລາວງ່າຍທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້, ສະນັ້ນ ເຖິງວ່າຈະມີຂໍ້ຈຳກັດ ແລະວິທີທາງທີ່ແຕກຕ່າງ ແລະພິເສດຫຼາຍຂອງລາວ, Nalinha ມີ. ຊີວິດທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເປັນໄປໄດ້. !”