Heb je je ooit afgevraagd hoe de anatomie van een hond eruitziet? Het lijkt misschien niet zo, maar de zachte vacht verbergt een complex en robuust skelet, met veel meer botten dan mensen! Om je een idee te geven: terwijl een volwassen individu 206 botten heeft, heeft een volwassen hond er meer dan 300 - maar daar houdt het niet op! Zelfs de staart van dit dier heeft wervels en daarom is het skelet bij de hond verdeeld in verschillende delen:Hoofd, nek, romp, ledematen en staart. Als je meer wilt weten over de botten van honden, lees dan dit artikel dat Patas voor je heeft voorbereid.

De anatomie van de hond heeft meer dan driehonderd botten!

Wat de anatomie van honden betreft, zijn de botten afhankelijk van het ras en het geslacht van het dier. Gemiddeld hebben honden 319 tot 321 botten en katten tot 230 botten, terwijl het menselijk skelet uit 206 botten bestaat.

Een ander verschil tussen het skelet van de hond en dat van de mens zit in het gebit: vergeleken met de tandboog van de mens is het gebit van de hond sterker en robuuster, met goed ontwikkelde hoektanden. Een interessant detail is dat omdat het viervoeters zijn, de wervelkolom van honden (en ook van katachtigen) een brug vormt om al hun gewicht te ondersteunen, terwijl onze wervelkolom fungeert als steun om ons rechtop te houden.

Over het algemeen is de samenstelling van de canine anatomie hetzelfde voor alle rassen, maar er is een categorie voor elk type snuit: een brachycefaal ras heeft een korte snuit, mesocefaal is een middelgrote snuit en dolichocefaal zijn de langste.

De wervels in het hondenskelet bestaan uit vier delen: halswervels, borstwervels, lendenwervels en staartwervels.

De wervels van een hond bestaan uit vreemde, onregelmatige botten die van de kop naar de staart lopen. Ze zijn gemaakt om verschillende organen te beschermen, vooral het ruggenmerg, ze ondersteunen het hele gewicht van het dier en zijn essentieel voor de voortbeweging en flexibiliteit.

Net als katten hebben ze zeven halswervels, 13 borstwervels, 7 lendenwervels en tot 20 staartwervels. Maar terwijl katachtigen meer flexibiliteit in de wervelkolom hebben, hebben honden meer stevigheid. Als je nieuwsgierig bent naar hoe het skelet van een hond is verdeeld, bekijk dan de onderstaande lijst met details:

• Halswervels: zijn verbonden aan de basis van de nek en houden een deel van het schouderblad vast dat zich in de borstregio bevindt. Ze vormen in feite de benige basis van de nek.
• Thoracale wervels: Met de buitenkant aan de onderkant en de thorax aan de achterkant, zetten deze onderdelen de ribben en organen van de buik en het schouderblad vast. Ze zijn breed, sterk en verbinden een groot deel van de ribbenkast.
• Lendenwervels: Het is het sterkste en dikste deel dat het volledige gewicht van de wervelkolom van de hond draagt (dus gevoeliger voor botproblemen). Het zijn de grootste wervels in de wervelkolom en ondersteunen ook het heiligbeen, dat driehoekig is met een set vergroeide wervels.
• Stuitwervels: is letterlijk de staart van de hond. Het aantal botten varieert afhankelijk van het ras, van vijf tot 20 wervels. Ze zijn verbonden met de wervelkolom en zijn fundamenteel voor het uitdrukken van de emoties van de hond, omdat ze een verlengstuk van de wervelkolom zijn. Daarom is het uiterst gevaarlijk om aan de staart van de hond te trekken of hem af te knippen voor esthetische doeleinden - het kan de voortbeweging beïnvloeden.

Hondenskelet: voorpoten beginnen bij het schouderblad

• Schouderblad: Het schouderblad is een plat bot dat verschillende bewegingen van de borstwand mogelijk maakt, de spieren van de regio ondersteunt en distaal scharniert met het opperarmbeen.
• Humerus: Het is proximaal verbonden met het schouderblad en distaal met het spaakbeen en de ellepijp.
• Radius en ellepijp: Deze vormen de "arm" van de hond. Het spaakbeen is posterieur en de ellepijp inferieur. Beide zijn lang en ondersteunen elkaar tijdens de beweging.
• Carpus, metacarpus en vingerkootjes: De carpus is de handpalm, de metacarpus verbindt de handpalm en de vingers en de vingerkootjes zijn de tenen van de hondenpoot. De carpus en metacarpus hebben sesamoïden, die beweging mogelijk maken. De voorpoten van de hond hebben, net als die van de kat, vijf vingerkootjes, vier lange en de vijfde kleine, zoals een duim. De poten van de hond worden beschermd door voetzolen en ze worden geclassificeerd als een digitigrade dier.

De botten van honden zijn sterk in het bekkengebied

De bekkenledematen dragen tot 40% van het gewicht van het dier en zijn robuuster vanwege de functie van voortbeweging en ondersteuning van het lichaam. Ze zijn onderverdeeld in: bekken, dijbeen, knieschijf, scheenbeen en kuitbeen en tarsus en verder.

• Bekken: is het bekkengebied gevormd door de bekkengordel met het ilium, ischium en pubis. Het is verantwoordelijk voor het vastzetten van de onderste ledematen en het stabiliseren van de bekkenbodemspieren.
• Dijbeen: is een cilindrisch bot tussen het bekken en de knieschijf, dat meer steun geeft aan het ledemaat.
• Patella: Het is een kort sesambeentje dat distaal scharniert met het dijbeen en verschillende spieren in de regio verbindt.
• Tibia en fibula: De tibia is een lang, groot bot zoals het femur en zijn functie is het overbrengen van mechanische kracht. De fibula zorgt voor de aanhechting van spieren.
• Tarsus, middenvoet en vingerkootjes: Net als bij de voorpoten is de tarsus de handpalm, de vingerkootjes zijn de vingers en de middenvoet verbindt de een met de ander. In tegenstelling tot de voorpoten missen ze het vijfde kootje, maar dragen ze nagels gevuld met keratine en lederhuid aan hun wortel.

De schedel van een hond bevat ook verschillende botten van de hond

De schedel van de hond bestaat uit een bovenkaak met een onderkaak, een snijtand, gehemeltespleten in het snuitgebied, de neusvleugels gebogen om lucht door te laten, een bovenkaak aan elke kant, een voorhoofdsbeen, een tussenhoofdsbeen, een wandbeen, een achterhoofdsbeen en een slaapbeen. Dit laatste heeft een temporomandibulair gewricht, dat verantwoordelijk is voor de beweging van het openen en sluiten van de bek. Daarnaast heeft de schedel een botjeTraanbuisjes voor elk oog en twee trommelvliezen die het gehoor beschermen.

Er zijn twee fasen in het gebit van hoektanden: één die zich ontwikkelt als puppy en een andere die de eerste vervangt tussen de vierde en zesde levensmaand. De lange hoektanden dienen om het kauwen van hondenvoer te vergemakkelijken en de rest van de tanden dient om het voedsel te malen.

Is het skelet van een "worstvel" anders?

Er is altijd veel nieuwsgierigheid naar het skelet van de worstenhond. Het langgerekte torso en de korte poten, kenmerken van het ras, trekken immers veel aandacht. De anatomie van dit ras, gecreëerd door Duitse jagers en ontwikkeld om op konijnen in holen te jagen (vandaar deze vorm), is echter hetzelfde als die van andere honden. Het verschil zit hem echter in de langere rug en ledematenDe teckel is echter gevoelig voor verschillende problemen met de wervelkolom, zoals dysplasie en "papegaaienbek" (spondylose).