Երբևէ մտածե՞լ եք, թե ինչպիսին է շան անատոմիան: Միգուցե այդպես չթվա, բայց փափուկ մորթին թաքցնում է բարդ և ամուր կմախք՝ շատ ավելի շատ ոսկորներով, քան մարդիկ։ Միայն այն բանի համար, որ դուք պատկերացում ունենաք, մինչդեռ չափահաս անհատն ունի 206 ոսկոր, հասուն շունն ունի ավելի քան 300 ոսկոր, բայց դա չի դադարում դրանով: Նույնիսկ այս կենդանու պոչն ունի ողնաշարեր, և այդ պատճառով, շան դեպքում կմախքը բաժանված է մի քանի մասի՝ գլուխ, պարանոց, իրան, վերջույթներ և պոչ։ Որպեսզի դուք տեղյակ լինեք շների ոսկորների մասին մանրամասներին, տեսեք այս հոդվածը, որը Պատասը պատրաստել է ձեզ համար:

Շան անատոմիան ունի ավելի քան երեք հարյուր ոսկոր:

Երբ թեման շան շան անատոմիան, ոսկորները փոխվում են ըստ կենդանու ցեղի և սեռի: Միջին հաշվով, շներն ունեն 319-ից 321 ոսկորներ, իսկ կատուները՝ մինչև 230 ոսկորներ, մինչդեռ մարդու կմախքը բաղկացած է 206 ոսկորից:

Շան և մարդու կմախքի ևս մեկ տարբերություն ատամների մեջ է. մարդու ատամի կամարը, շների ատամնաշարն ավելի ամուր և ամուր է, լավ զարգացած շնաձկներով: Հետաքրքիր մանրամասնությունն այն է, որ քանի որ նրանք չորքոտանիներ են, շների ողնաշարը (և նաև կատվայինները) կամուրջ է նրանց ողջ քաշը պահելու համար, մինչդեռ մեր ողնաշարը գործում է որպես հենարան՝ մեզ ուղիղ պահելու համար

Ընդհանուր առմամբ, Շների անատոմիայի կազմը նույնն է բոլոր ցեղատեսակների համար, բայց յուրաքանչյուր տեսակի դնչկալի համար կա մի կատեգորիա՝ բրախիսեֆալիկ ցեղատեսակ։կարճ մռութ ունի, մեզոցեֆալիկը միջին մռութ է, իսկ դոլիխոցեֆալիկը՝ ամենաերկարը:

Շան կմախքի ողերը չորս մաս են կազմում՝ արգանդի վզիկի, կրծքային, գոտկատեղի և պոչային

Շների ողերը կազմված են: կենտ և անկանոն ոսկորներ, որոնք անցնում են գլխից մինչև պոչը: Պատրաստված են մի քանի օրգաններ, հիմնականում ողնուղեղը պաշտպանելու համար, նրանք կրում են կենդանու ողջ քաշը և կարևոր են շարժման և ճկունության համար:

Կատուների նման նրանք ունեն յոթ արգանդի վզիկի ողեր, 13 կրծքային ողեր, 7 գոտկային ողեր և մինչև 20 պոչային ողեր: Բայց եթե կատվայինները ավելի շատ ճկունություն ունեն իրենց ողնաշարում, շները ավելի ամուր են: Եթե ​​ձեզ հետաքրքրում է, թե ինչպես է բաժանված շան կմախքը, ստուգեք ստորև ներկայացված ցանկը, որտեղ մանրամասն ներկայացված են յուրաքանչյուրը.

• Արգանդի վզիկի ողերը. կապված են պարանոցի հիմքում և պարունակում են թիակի մի մասը, որը գտնվում է կրծքավանդակի շրջանում: Հիմնականում դրանք պարանոցի ոսկրային հիմքն են:
• Կրծքային ողեր. կրծոսկրը ներքևում և կրծքավանդակը ետևում, այս բաղադրիչները ամրացնում են որովայնի կողերն ու օրգանները, ինչպես նաև ուսի շեղբը: Նրանք լայն են, դիմացկուն և կապում են կողոսկրի մի լավ հատված:
• Գոտկային ողեր. սա ամենաուժեղ և հաստ հատվածն է շան ողնաշարի ողջ ծանրությունը պահելու համար (այս պատճառով, այն ավելի ենթակա է ոսկրային խնդիրների): Նրանք ամենամեծ ողնաշարերն են աշխարհումողնաշարը, ի լրումն այն բանի, որ պահում է սրբանին, որը եռանկյունաձև է՝ միաձուլված ողերի մի շարքով: Ոսկորների թիվը տատանվում է ըստ ռասայի և կարող է լինել հինգից մինչև 20 ող: Նրանք կապված են ողնաշարի հետ և հիմնարար նշանակություն ունեն շների զգացմունքներն արտահայտելու համար՝ լինելով ողնաշարի երկարացում: Հետևաբար, չափազանց վտանգավոր է շան պոչը քաշել կամ կտրել այն գեղագիտական ​​նպատակներով. դա կարող է ազդել շարժման վրա:

Շան կմախք. սկսվում են առջևի վերջույթները: թիակի վրա

• Սկապուլա: պահում է կենդանու քաշի մինչև 60%-ը: Ոտնաթաթը հարթ ոսկոր է, որը թույլ է տալիս կրծքային պատի տարբեր շարժումներ՝ աջակցելով շրջանի մկաններին և հոդակապելով բազուկի հետ: Այն առնչվում է սկապուլային և հեռավոր շառավղին և ուլնային: Շառավիղը հետին է, իսկ ուլնան՝ ստորին: Երկուսն էլ երկար են և միմյանց պահում են շարժման ժամանակ:
• Կարպուսը, մետակարպուսը և ֆալանգները. կարպուսը ափն է, մետակարպուսը փոխկապակցում է ափը, իսկ մատները և ֆալանգները շան թաթերի մատներն են: Կարպուսը և պաստեռնները ունեն սեզամոիդներ, որոնք թույլ են տալիս շարժվել։ Շան առջևի ոտքը, ինչպես կատվի ոտքը, ունի հինգ ֆալանգներ՝ չորսը երկար, հինգերորդը՝ փոքր՝ բթամատի նման: -ի թաթերըշները պաշտպանված են բարձերով և դասակարգվում են որպես թվային կենդանիներ:

Շների ոսկորները դիմացկուն են կոնքի շրջանում

Կանքի վերջույթները պահում են կենդանու քաշի մինչև 40%-ը և ավելի ամուր են շարժման և մարմնի աջակցության խթանման գործառույթի շնորհիվ: Այն բաժանված է կոնքի, ազդրի, պաթելլայի, սրունքի և թաթերի և թարսուսի:

• Կոնք. կոնքի շրջանը, որը ձևավորվում է կոնքի սինգլումով, որն ունի ilium, ischium: եւ pubis. Այն պատասխանատու է ստորին վերջույթների ամրացման և կոնքի հատակի մկանների կայունացման համար:
• Femur: գլանաձև ոսկոր է կոնքի և պաթելլայի միջև, որն ապահովում է վերջույթի ավելի մեծ աջակցություն:
• Պատելլա. դիտվում է որպես «շան ծունկ»: Սա կարճ քսամոիդ ոսկոր է, որը հոդակապվում է ազդրային մասի հետ՝ կապելով շրջանի մի քանի մկաններ: Տիբիան երկար, մեծ ոսկոր է, ինչպես ազդրը, և նրա գործառույթը մեխանիկական ուժի փոխանցումն է: Ֆիբուլան կատարում է մկանների կցում:
• Տարսուս, մետատարսուս և ֆալանգներ. Ինչպես առջևի թաթերը, թարսուսը ափն է, ֆալանգները մատներն են, և մետատարսուսը միանում է միմյանց: Ի տարբերություն առջևի թաթերի, նրանք չունեն հինգերորդ ֆալանգս, բայց արմատից կրում են կերատինով և դերմիսով լի եղունգներ:

Շների գանգը պարունակում է նաև մի քանի շան ոսկորներ

Շան ոսկորներ: գանգ շունը կազմված էծնոտի ծնոտը ծնոտով, կտրիչ ոսկորով, քիմքի ճեղքվածքը դնչի շրջանում, քթի հատվածը թեքված՝ օդի անցումը թույլ տալու համար, դիմածնոտը յուրաքանչյուր կողմում, դիմային, միջպարիետալ, պարիետալ, օքսիպիտալ և ժամանակավոր ոսկոր: Վերջինս ունի ծնոտ-ծնոտային հոդ, որը պատասխանատու է բերանի խոռոչի բացման և փակման համար։ Բացի այդ, գանգը ունի արցունքաբեր ոսկոր յուրաքանչյուր աչքի համար և երկու թմբկավոր բուլլաներ, որոնք պաշտպանում են լսողությունը:

Շների ատամնաշարի երկու փուլ կա. մեկը, որը զարգանում է, երբ նա լակոտ է, և մյուսը, որը փոխարինում է ատամնաշարին: առաջինը կյանքի չորրորդ և վեցերորդ ամիսների միջև: Երկար շնիկներն օգտագործում են շան կերակուրը ծամելը հեշտացնելու համար, իսկ մնացած ատամները՝ կերակուրը մանրացնելու համար:

Արդյո՞ք տարբեր է «երշիկ շան» կմախքը:

Շատը: Հետաքրքրությունը գլորվում է, թե ինչպիսին է նրբերշիկի շան կմախքը: Չէ՞ որ ցեղատեսակին բնորոշ երկարավուն իրանն ու կարճ ոտքերը մեծ ուշադրություն են գրավում։ Այնուամենայնիվ, այս ցեղատեսակի անատոմիան, որը ստեղծվել է գերմանացի որսորդների կողմից և մշակվել է փոսերում ճագարներ որսալու համար (հետևաբար այս ձևաչափը), նույնն է, ինչ մյուս շներին: Տարբերությունը, սակայն, ավելի երկար հետևի և ավելի կարճ առջևի և հետևի վերջույթների մեջ է: Այնուամենայնիվ, Դաշշունդը հակված է ողնաշարի մի շարք խնդիրների, ինչպիսիք են դիսպլազիան և «թութակի կտուցը» (սպոնդիլոզ):