कुत्र्याची शरीररचना कशी दिसते याचा तुम्ही कधी विचार केला आहे का? असे वाटू शकत नाही, परंतु मऊ फर एक जटिल आणि मजबूत सांगाडा लपवते, ज्यामध्ये मानवांपेक्षा जास्त हाडे असतात! फक्त तुमच्यासाठी एक कल्पना आहे, एका प्रौढ व्यक्तीला 206 हाडे असतात, तर प्रौढ कुत्र्याची 300 पेक्षा जास्त हाडे असतात - पण ते तिथेच थांबत नाही! या प्राण्याच्या शेपटीत देखील कशेरुका असतात आणि म्हणूनच, कुत्र्याच्या बाबतीत, सांगाडा अनेक भागांमध्ये विभागलेला असतो: डोके, मान, धड, हातपाय आणि शेपटी. कुत्र्याच्या हाडांच्या तपशीलांबद्दल तुम्हाला जागरूक राहण्यासाठी, पाटसने तुमच्यासाठी तयार केलेला हा लेख पहा.

कुत्र्याच्या शरीरशास्त्रात तीनशेहून अधिक हाडे असतात!

जेव्हा विषय आहे कुत्र्याचे शरीरशास्त्र, प्राण्यांच्या जाती आणि लिंगानुसार हाडे बदलतात. सरासरी, कुत्र्यांना 319 ते 321 हाडे असतात आणि मांजरींमध्ये 230 हाडे असतात, तर मानवी सांगाडा 206 हाडांनी बनलेला असतो.

कुत्रा आणि मानवी सांगाडा यांच्यातील आणखी एक फरक दातांमध्ये आहे: तुलनेत मानवी दंत कमान, कॅनाइन दंतचिकित्सा मजबूत आणि अधिक मजबूत आहे, चांगल्या विकसित कुत्र्यांसह. एक मनोरंजक तपशील असा आहे की ते चतुष्पाद असल्यामुळे, कुत्र्यांचा मणका (आणि मांजरी देखील) त्यांच्या सर्व वजनांना आधार देण्यासाठी एक पूल आहे, तर आपला मणका आपल्याला सरळ ठेवण्यासाठी आधार म्हणून काम करतो

सामान्यतः, कुत्र्याच्या शरीरशास्त्राची रचना सर्व जातींसाठी सारखीच असते, परंतु प्रत्येक प्रकारच्या थूथनासाठी एक श्रेणी असते: एक ब्रॅचिसेफेलिक जातीलहान थुंकी आहे, मेसोसेफॅलिक एक मध्यम थुंकी आहे आणि डोलिकोसेफॅलिक सर्वात लांब आहे.

कुत्र्याच्या सांगाड्यातील मणक्यांना चार भाग असतात: ग्रीवा, थोरॅसिक, लंबर आणि पुच्छ

कुत्र्याचे कशेरुक बनलेले असतात विचित्र आणि अनियमित हाडे, जे डोक्यापासून शेपटापर्यंत चालतात. अनेक अवयवांचे संरक्षण करण्यासाठी बनवलेले, मुख्यतः रीढ़ की हड्डी, ते प्राण्यांच्या संपूर्ण वजनाला आधार देतात आणि हालचाली आणि लवचिकतेसाठी आवश्यक असतात.

मांजरांप्रमाणे, त्यांना सात ग्रीवाच्या कशेरुका, 13 थोरॅसिक कशेरुका, 7 लंबर कशेरुका आणि 20 पुच्छ कशेरुकापर्यंत. परंतु मांजरींच्या मणक्यामध्ये अधिक लवचिकता असते, तर कुत्र्यांमध्ये अधिक दृढता असते. कुत्र्याचा सांगाडा कसा विभागला जातो याबद्दल तुम्हाला उत्सुकता असल्यास, खाली दिलेली यादी पहा ज्यामध्ये प्रत्येकाचा तपशील आहे:

• सर्विकल कशेरुका: मानेच्या पायथ्याशी जोडलेले असतात आणि त्यात असतात स्कॅपुलाचा भाग जो वक्षस्थळाच्या प्रदेशात आहे. मुळात, ते मानेचा हाडाचा आधार असतो.
• थोरॅसिक कशेरुका: तळाशी उरोस्थी आणि पाठीमागे वक्ष, हे घटक पोटाच्या फासळ्या आणि अवयवांना सुरक्षित करतात, तसेच खांदा ब्लेड. ते रुंद, प्रतिरोधक असतात आणि बरगडीचा चांगला भाग जोडतात.
• लंबर कशेरुका: कुत्र्याच्या मणक्याचे सर्व वजन उचलण्यासाठी हा सर्वात मजबूत आणि जाड भाग आहे (या कारणासाठी, हाडांच्या समस्यांना अधिक संवेदनाक्षम आहे). ते सर्वात मोठे कशेरुक आहेतपाठीचा कणा, सॅक्रमला आधार देण्याव्यतिरिक्त, जो फ्यूज केलेल्या कशेरुकाच्या संचासह त्रिकोणी आहे.
• पुच्छ कशेरुक: हे अक्षरशः कुत्र्याची शेपटी आहे. हाडांची संख्या वंशानुसार बदलते आणि पाच ते 20 कशेरुकापर्यंत असू शकते. ते मणक्याशी जोडलेले असतात आणि मणक्याचा विस्तार असल्याने कुत्र्याच्या भावना व्यक्त करण्यासाठी ते मूलभूत असतात. त्यामुळे कुत्र्याची शेपटी ओढणे किंवा सौंदर्याच्या उद्देशाने कापणे हे अत्यंत धोकादायक आहे - यामुळे हालचालींवर परिणाम होऊ शकतो.

कुत्र्याचा सांगाडा: पुढचे अवयव सुरू होतात स्कॅपुलावर

• स्कॅपुला: प्राण्याच्या वजनाच्या 60% पर्यंत समर्थन करते. स्कॅपुला हे एक सपाट हाड आहे जे वक्षस्थळाच्या भिंतीच्या विविध हालचालींना अनुमती देते, प्रदेशातील स्नायूंना आधार देते आणि ह्युमरसशी दूरस्थपणे जोडते.
• ह्युमेरस: "कुत्र्याचा खांदा" मानला जातो. हे स्कॅप्युलाशी जवळचे आणि दूरच्या दिशेने त्रिज्या आणि उलनाशी संबंधित आहे.
• त्रिज्या आणि उलना: हे कुत्र्याचे "आर्म" बनतात. त्रिज्या पश्च आणि उलना कनिष्ठ आहे. दोघेही लांब असतात आणि हालचाल करताना एकमेकांना आधार देतात.
• कार्पस, मेटाकार्पस आणि फॅलेंज: कार्पस हा पाम आहे, मेटाकार्पस हस्तरेखाला एकमेकांशी जोडतो आणि बोटे आणि फॅलेंज हे कुत्र्याच्या पंजाची बोटे आहेत. कार्पस आणि पेस्टर्नमध्ये सेसॅमॉइड्स असतात, जे हालचाल करण्यास परवानगी देतात. कुत्र्याच्या पुढच्या पायाला, मांजरीच्या पायाप्रमाणे, पाच फालॅंगेज असतात, चार लांब आणि पाचवे लहान, अंगठ्यासारखे. चे पंजेकुत्र्यांचे चकत्यांद्वारे संरक्षण केले जाते आणि त्यांचे डिजिटिग्रेड प्राणी म्हणून वर्गीकरण केले जाते.

कुत्र्यांची हाडे ओटीपोटाच्या प्रदेशात प्रतिरोधक असतात

पेल्विक हाडे प्राण्यांच्या वजनाच्या 40% पर्यंत समर्थन करतात आणि लोकोमोशन आणि बॉडी सपोर्ट वाढवण्याच्या कार्यामुळे ते अधिक मजबूत आहेत. हे यामध्ये विभक्त केले जाते: ओटीपोट, फेमर, पॅटेला, टिबिया आणि फायब्युला आणि टार्सस पुढे.

• पेल्विस: हा ओटीपोटाचा भाग आहे ज्यामध्ये इलियम, इशियम असते. आणि पबिस. खालच्या अंगांचे निराकरण करण्यासाठी आणि ओटीपोटाच्या मजल्याच्या स्नायूंना स्थिर करण्यासाठी ते जबाबदार आहे.
• फेमर: हे ओटीपोट आणि पॅटेला यांच्यातील एक दंडगोलाकार हाड आहे, ज्यामुळे अंगाला अधिक आधार मिळतो.<8
• पटेला: "कुत्र्याचा गुडघा" म्हणून पाहिले जाते. हे एक लहान तिळाचे हाड आहे जे फॅमरशी दूरस्थपणे जोडते, प्रदेशातील अनेक स्नायूंना जोडते.
• टिबिया आणि फायब्युला: बाजूने जोडलेले असतात. टिबिया हे फॅमरसारखे लांब, मोठे हाड आहे आणि त्याचे कार्य यांत्रिक शक्ती प्रसारित करणे आहे. फायब्युला स्नायू जोडण्याचे कार्य करते.
• टार्सस, मेटाटारसस आणि फॅलेंजेस: जसे पुढचे पंजे, टार्सस हा पाम आहे, फॅलेंजस बोटे आहेत आणि मेटाटारसस एकमेकांना जोडतात. पुढच्या पंजेप्रमाणे, त्यांच्याकडे पाचवा फालान्क्स नसतो, परंतु त्यांच्या मुळाशी केराटिन आणि त्वचारोगाने भरलेली नखे असतात.

कुत्र्याच्या कवटीत अनेक कुत्र्यांची हाडे देखील असतात

कुत्र्याची कवटीचा कुत्रा बनलेला आहेmandible सह मॅक्सिला, एक छेदन करणारा हाड, थूथनच्या प्रदेशात फाटलेला टाळू, नाक वक्र हवा जाऊ शकते, प्रत्येक बाजूला मॅक्सिला, फ्रंटल, इंटरपॅरिटल, पॅरिएटल, ओसीपीटल आणि टेम्पोरल हाड. नंतरचे एक temporomandibular संयुक्त आहे, तोंड उघडण्यासाठी आणि बंद करण्यासाठी जबाबदार आहे. या व्यतिरिक्त, कवटीला प्रत्येक डोळ्यासाठी अश्रुचे हाड असते आणि दोन टायम्पॅनिक बुले असतात जे ऐकण्याचे रक्षण करतात.

कॅनाइन डेंटिशनचे दोन टप्पे असतात: एक तो पिल्लू असताना विकसित होतो आणि दुसरा जो त्याच्या जागी होतो. आयुष्याच्या चौथ्या आणि सहाव्या महिन्याच्या दरम्यान प्रथम. कुत्र्याचे अन्न चघळण्यासाठी लांब कुत्र्यांचा वापर केला जातो आणि बाकीचे दात अन्न पीसण्यासाठी वापरले जातात.

“सॉसेज डॉग” चा सांगाडा वेगळा आहे का?

अ सॉसेज कुत्र्याचा सांगाडा कसा दिसतो याबद्दल खूप उत्सुकता आहे. तथापि, वाढवलेला धड आणि लहान पाय, जातीचे वैशिष्ट्य, बरेच लक्ष वेधून घेतात. तथापि, या जातीचे शरीरशास्त्र, जर्मन शिकारींनी तयार केले आहे आणि बुरोमध्ये सशांची शिकार करण्यासाठी विकसित केले आहे (म्हणून हे स्वरूप), इतर कुत्र्यांप्रमाणेच आहे. फरक, तथापि, मागे लांब आणि लहान पुढच्या आणि मागच्या अंगांमध्ये आहे. तथापि, डाचशंडला पाठीच्या अनेक समस्या आहेत, जसे की डिसप्लेसिया आणि “पोपटाची चोच” (स्पॉन्डिलोसिस).