ခွေးရူးပြန်ရောဂါရဲ့ အန္တရာယ်တွေအကြောင်း လူတိုင်းကြားဖူးကြမှာ မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် အမှန်တရားကတော့ ခွေးတွေဟာ ဒီကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ရောဂါဒဏ်ကို ခံရနိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော တိရစ္ဆာန်တွေ မဟုတ်ပါဘူး။ ခွေးရူးပြန်ရောဂါရှိသောကြောင်ကိုရှာဖွေရန်အနည်းငယ်ပိုခက်ခဲသော်လည်း၊ ကြောင်ချစ်သူများသည် ကြောင်၏ကျန်းမာရေးကိုလည်းထိခိုက်စေနိုင်သည့်ပြဿနာဖြစ်ပြီး အထူးသဖြင့်၎င်းသည်အလွန်ကူးစက်တတ်သောရောဂါဖြစ်သောကြောင့်သတိပြုရန်လိုအပ်ပါသည်။ နှင့်သေစေပါသည်။

ဟုတ်တယ်၊ မှန်ပါတယ်- အများစုမှာ၊ ခွေးရူးပြန်ရောဂါဟာ တိရစ္ဆာန်ကို သေစေတဲ့အထိ အဆုံးသတ်သွားတဲ့အတွက်၊ အဲဒါကို ဘယ်လိုကာကွယ်ရမလဲဆိုတာ သိထားဖို့နဲ့ ကြောင်ကို ဘယ်လိုခွဲခြားရမလဲဆိုတာ သိထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ခွေးရူးနှင့်အတူ။ ကြောင်များတွင် ခွေးရူးပြန်ရောဂါ (ရောဂါလက္ခဏာများ၊ ရောဂါရှာဖွေခြင်းနှင့် ကာကွယ်ခြင်း) နှင့်ပတ်သက်၍ အဓိကသံသယများကို ရှင်းလင်းရန်အတွက် Rio de Janeiro မှ တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန် Izadora Sousa နှင့် တွေ့ဆုံမေးမြန်းခဲ့ပါသည်။ သူပြောခဲ့တာကို ကြည့်လိုက်ပါ။

နောက်တော့၊ ကြောင်တွေမှာ ခွေးရူးပြန်ရောဂါက ခွေးရူးပြန်ရောဂါနဲ့ ဆင်တူသလား။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါအကြောင်း ပြောတဲ့အခါ၊ ဦးခေါင်းမှာ ပေါ်လာတဲ့ ပထမဆုံးပုံကတော့ ရိုးနေတတ်ပါတယ်။ ခွေးရူးပြန်ရောဂါသည် ခွေးများတွင် ဖြစ်ပွားမှုနှုန်းမှာ ကြောင်များထက် များစွာမြင့်မားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင်၊ ကြောင်များသည် ဤရောဂါကို ခုခံနိုင်စွမ်းမရှိသည့်အပြင် အထူးသဖြင့် ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးသော တိရစ္ဆာန်နှင့် မကြာခဏ လမ်းများပေါ်တွင် မကြာခဏလမ်းလျှောက်လေ့ရှိသည့် ခွေးရူးပြန်ရောဂါကိုလည်း ဖမ်းမိနိုင်ခြေ မြင့်မားပါသည်။

သို့သော်၊ ဒီကြားထဲမှာ ခြားနားချက်တစ်ခုရှိလား။သူတို့ရဲ့ transmitter တွေအပြင် ရောဂါတွေကော၊ တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာက ရှင်းပြထားသည့်အတိုင်း၊ ကြောင်နှင့်ခွေးခွေးရူးများသည် အလွန်ဆင်တူသောနည်းလမ်းများဖြင့် ၎င်းတို့ကိုယ်သူတို့ ထင်ရှားသည်- ၎င်းတို့နှစ်ဦးစလုံးသည် ရောဂါကူးစက်ခံထားရသည့်တိရစ္ဆာန်များ၏ဗဟိုအာရုံကြောစနစ်ကို ထိခိုက်ပျက်စီးမှုများစွာဖြစ်စေကာ ရန်လိုမှုစတင်ကာ အခြားရောဂါလက္ခဏာများ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ "၎င်းသည် သေဆုံးနှုန်း 100% နီးပါးဖြစ်သောကြောင့် စိုးရိမ်စရာအကောင်းဆုံး zoonoses များထဲမှ တစ်ခုဟု ယူဆပါသည်" ဟု Izadora က ထောက်ပြသည်။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါ- ရောဂါပိုးရှိသောတိရစ္ဆာန်၏တံတွေးနှင့် ထိတွေ့ခြင်းအားဖြင့် ကြောင်များသည် ကူးစက်ခံရသည်

ခွေးရူးပြန်ရောဂါသည် အခြေခံအားဖြင့် ခွေးကဲ့သို့ပင်ဖြစ်တတ်သည်- " ခွေးရူးပြန်ရောဂါသည် သားကောင်ရှိ တိရစ္ဆာန်၏တံတွေးကို ထိုးသွင်းခြင်းဖြင့် အထူးသဖြင့် တိုက်ရိုက်ထိတွေ့သော နဂိုရှိပြီးသား အကိုက်ခံရခြင်း သို့မဟုတ် ခြစ်ရာ/ဒဏ်ရာများမှ အဓိကကူးစက်သည်။ တိရစ္ဆာန်၏တံတွေးနှင့်။"

ထို့ကြောင့်၊ အိမ်နှင့်ဝေးကွာသော ကြောင်များသည် အထူးသဖြင့် ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးပါက ရောဂါကူးစက်ခံရနိုင်ခြေပိုများသည်။ ကြောင်ကလေးသည် လမ်းပေါ်တွင် မည်သူနှင့် တွေ့ဆုံမည်ကို မသိနိုင်သောကြောင့် ရောဂါကူးစက်ခံထားရသော တိရစ္ဆာန်များနှင့် ထိတွေ့နိုင်ခြေ အလွန်ကြီးမားပါသည်။ ရန်လိုခြင်းသည် ရောဂါ၏ အဓိက လက္ခဏာများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သောကြောင့် ကြောင်များသည် ကိုက်ခြင်းနှင့် ခြစ်ခြင်းများကို ရှောင်လွှဲ၍မရသောကြောင့် ကြောင်သည် ဤရောဂါ၏ တံခါးပေါက်ဖြစ်လာသည်။

ထို့ပြင်၊ ကြောင်များနှင့် ကြောင်များသာဖြစ်သည်ဟု ထင်မြင်သူတိုင်း မှားသည် ခွေးတွေ လုပ်နိုင်ပါတယ်။ခွေးရူးပြန်။ တကယ်တော့၊ လူသားတွေ အပါအဝင် ဒီရောဂါကို ကြုံလာရတဲ့အခါ နို့တိုက်သတ္တဝါအားလုံးဟာ ထိခိုက်လွယ်ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် သင့်အိမ်မွေးကြောင်လေးနှင့် သင့်ကိုယ်ပိုင်ကျန်းမာရေးကို ကယ်တင်ရန်အတွက် ကြောင်ခွေးရူးနှင့်ပတ်သက်လာလျှင် ဂရုမစိုက်ပါ။

ကြောင်ခွေးရူးပြန်ရောဂါ- ရောဂါလက္ခဏာများ ဖြစ်နိုင်သည်။ ကွဲပြား

ပထမဦးစွာ၊ ခွေးရူးပြန်ရောဂါ၏ လက္ခဏာများသည် တစ်နည်းတစ်ဖုံ အမြဲမပေါ်ကြောင်း နားလည်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ၎င်းတို့သည် ကိစ္စတစ်ခုစီတွင် များစွာကွဲပြားနိုင်သည်။ သို့သော်၊ ဤရောဂါသည် ဗဟိုအာရုံကြောစနစ်ကို အလွန်သိသာထင်ရှားသောနည်းဖြင့် ထိခိုက်စေသည့်ရောဂါဖြစ်သောကြောင့် သင့်အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်တွင် ညစ်ညမ်းခြင်းရှိ၊ မရှိကို နားလည်ရန် အဓိကနည်းလမ်းတစ်ခုမှာ ကြောင်၏အပြုအမူပြောင်းလဲမှုများရှိမရှိကို စောင့်ကြည့်ခြင်းဖြင့်၊ မကြာသေးမီက အိမ်မှထွက်ပြေးခဲ့သည်။ ဥပမာ၊ ပိုချစ်ခင်ပြီး ဖော်ရွေတဲ့ ကြောင်လေးတွေက တစ်နာရီကနေ နောက်တစ်ခုအထိ ပိုကြမ်းတမ်းလာပြီး ကျူရှင်ဆရာတွေကို အခြေအနေကို နည်းနည်းရှုပ်သွားစေတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါက ပြဿနာကို ဖော်ထုတ်ဖို့ တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းတော့ မဟုတ်ဘူး၊ တခြား လက္ခဏာတွေကို သတိပြုမိဖို့လည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ ကြောင်တစ်ကောင်၏ဒေါသသည် များသောအားဖြင့် ကြောင်ကို အလွန်အားနည်းစေပြီး ယင်း၏အဓိကလက္ခဏာအချို့မှာ-

- တိရစ္ဆာန်သည် နာမကျန်းဖြစ်လာ

- အစာစားချင်စိတ်မရှိခြင်းနှင့် ရေကိုစိတ်ဝင်စားမှုနည်းပါးခြင်း

- စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အမြင်လွဲမှားခြင်း

- Photophobia (အလင်းရောင်ကို နှစ်သက်ခြင်း)

- မေးရိုးထိန်းချုပ်မှု ဆုံးရှုံးခြင်း

- Sialorrhea (တံတွေးအလွန်အကျွံထွက်ခြင်း)

-ခြေလက်တုန်ခါခြင်းနှင့်/သို့မဟုတ် ခြေလက်အကြောပြတ်ခြင်း

- တက်ခြင်း

- မေ့မြော

သို့တိုင်၊ ဤလက္ခဏာအများစုသည် အခြားရောဂါများစွာနှင့် အလွယ်တကူ ရောထွေးနိုင်သည်။ ဒီတော့ ကျူရှင်ဆရာက ပြဿနာတစ်ခုနဲ့ အခြားတစ်ခုကို ဘယ်လိုခွဲခြားနိုင်မလဲ။ ခွေးရူးပြန်ရောဂါ အမှန်တကယ်ဟုတ်မဟုတ် သိရှိရန် အကြံပြုချက်မှာ သင်၏ခြေလေးချောင်းသူငယ်ချင်းကို အမြဲစောင့်ကြည့်နေရန်ဖြစ်သည်။ ကြောင်ကလေးသည် လတ်တလော ရန်ပွဲများတွင် ပါဝင်ခြင်း ရှိ၊ မရှိ သို့မဟုတ် သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင် လင်းနို့များ (သွေးကျက်သော လင်းနို့များ)၊ ရက်ကွန်း သို့မဟုတ် အခြားသော တောရိုင်းတိရိစ္ဆာန်များ ကဲ့သို့သော အခြား ကူးစက်ခံထားရသော နို့တိုက်သတ္တဝါများနှင့် ထိတွေ့မိခြင်း ရှိမရှိ ရှာဖွေပါ။ “ရောဂါလက္ခဏာအားလုံးက သူတို့ကိုယ်သူတို့ ပေါ်လာမှာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ခွေးရူးပြန်ရောဂါရှိတယ်လို့ သံသယရှိတဲ့အခါ အမြန်ဆုံးအကူအညီတောင်းဖို့ အရေးကြီးတယ်” ဟု Izadora က သတိပေးသည်။

ကြောင်- ခွေးရူးပြန်ရောဂါသည် ပထမလက္ခဏာပြရန် 2 လအထိ ကြာနိုင်သည်

ကြောင်ခွေးရူးပြန်ရောဂါသည် ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်အမျိုးမျိုးရှိပြီး ယင်းကို ပထမအကြိမ် ပေါက်ဖွားသည့်ကာလဟုခေါ်သည်။ တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်၏အဆိုအရ၊ ဤအဆင့်သည် ရောဂါပိုးကူးစက်မှုနှင့် လက္ခဏာများစတင်သည့်ကြားကာလထက် မပိုပါ။ ကိန်းရှင်များစွာပေါ်တွင်မူတည်မည့်အရာဖြစ်သောကြောင့် ပေါက်ဖွားမှုမည်မျှကြာမည်ကို အတိအကျခန့်မှန်း၍မရနိုင်သော်လည်း ပျမ်းမျှအားဖြင့် ရောဂါပထမလက္ခဏာကို သတိပြုမိရန် 15 ရက်မှ 2 လအထိ ကြာတတ်သည်။ “ရောဂါလက္ခဏာတွေပြပြီးတဲ့ အချိန်က တိုတောင်းတယ်၊ တိရိစ္ဆာန်တွေဟာ များသောအားဖြင့် ၃ ရက်ကနေ ၇ ရက်ကြား သေဆုံးကြတယ်” ဟု ၎င်းက ရှင်းပြသည်။

မှဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခွေးရူးပြန်ရောဂါရဲ့ ပထမဆုံးလက္ခဏာကို သတိပြုမိတဲ့အခါ ပိုင်ရှင်ရဲ့ဘေးကင်းမှုကို အာမခံပြီး ကြောင်ရဲ့ဝေဒနာကို လျော့ပါးစေဖို့ တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်ဆီ အမြန်ဆုံးအကူအညီတောင်းဖို့ အလွန်အရေးကြီးပါတယ်။ ပျောက်ကင်းရန် အခွင့်အလမ်းမရှိသလောက် ပြင်းထန်သော ရောဂါဖြစ်သော်လည်း ခွေးရူးကြောင်ကြောင်သည် အခြားသက်ရှိသတ္တဝါများထံ ကူးစက်ခြင်းမှ ကာကွယ်ရန် အချို့သော အစီအမံများကို လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ဥပမာ၊ တိရစ္ဆာန်၏လူမှုရေးအရ သီးခြားခွဲထားခြင်းသည် ယင်းကိုပြုလုပ်ရန် နည်းလမ်းကောင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ သင့်အိမ်တွင် အခြားအိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်များရှိပါက ၎င်းတို့အား ကူးစက်ခြင်းမရှိကြောင်းနှင့် မည်သူ့ကိုမျှ ကူးစက်မည်မဟုတ်ကြောင်း သေချာစေရန် သီးသန့်ခွဲထားရန်လည်း အရေးကြီးပါသည်။

ကြောင် ခွေးရူးပြန်ရောဂါ- တိရစ္ဆာန်သေဆုံးမှုမှသာလျှင် ရောဂါရှာဖွေအတည်ပြုနိုင်သည်

သင့်ခြေလေးချောင်းသူငယ်ချင်းသည် ခွေးရူးပြန်ရောဂါရှိသည်ဟု သံသယရှိသည့်အခါတွင် သင့်အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်နှင့် ၎င်းနေထိုင်သည့်နေရာအကြောင်း သင်သိထားသမျှကို သတင်းပို့ရန် အရေးကြီးပါသည်။ “ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာချက်တစ်ခုသည် ရောဂါလက္ခဏာများ၊ ရာဇဝင်နှင့် တိရိစ္ဆာန်များနေထိုင်ရာနေရာ (ဖြစ်ရပ်အစီရင်ခံချက်များရှိပါက၊ သွေးပြန်ကြောလင်းနို့များရှိနေခြင်းစသည်ဖြင့်) ကိုပြုလုပ်သည်” ဟု Izadora ကရှင်းပြသည်။ ၎င်းသည် ကြောင်တွင် အမှန်တကယ် ကူးစက်ခြင်း ရှိ၊ မရှိ သိရှိနိုင်စေရန် အထောက်အကူ ပြုနိုင်သော်လည်း တိရစ္ဆာန်သေဆုံးသည့်အခါမှသာ ရောဂါလက္ခဏာကို အတည်ပြုနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ "ခွေးရူးပြန်ရောဂါကို အတည်ပြုရန်၊ တိရစ္ဆာန်၏ အာရုံကြောစနစ် (သေဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း) အပိုင်းအစများကို သီးခြားဓာတ်ခွဲစမ်းသပ်မှုများအတွက် ပေးပို့ရမည်ဖြစ်သည်။၎င်းတို့သည် ဗိုင်းရပ်စ်နှင့် ထိတွေ့မှုကို အတည်ပြုသည့် antigens နှင့် antibodies များကို ရှာဖွေတွေ့ရှိသည်” ဟု တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်က ဖော်ပြသည်။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါ ကာကွယ်ဆေးသည် အကောင်းဆုံး ကာကွယ်နည်း

ခွေးရူးပြန်ရောဂါရှိသောကြောင်များအတွက် ကုသရန် သို့မဟုတ် ကုသခြင်း မရှိသော်လည်း၊ ဤရောဂါသည် အလွန်ရိုးရှင်းသော အတိုင်းအတာဖြင့် အလွယ်တကူ ကာကွယ်နိုင်သော ရောဂါဖြစ်သည်- ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်း . Izadora ၏ အဆိုအရ ခွေးရူးပြန်ရောဂါ ကာကွယ်ဆေးကို ကြောင်ကလေးများ အသက် 3 လမှ အသက်ဆုံးသည်အထိ နှစ်စဉ် ထိုးပေးသင့်သည်။ ၎င်းသည် ပြည်သူ့ကျန်းမာရေးပြဿနာဖြစ်သောကြောင့် ဘရာဇီးတစ်ဝှမ်းတွင် အခမဲ့ကာကွယ်ဆေးများ ဖြန့်ကျက်လုပ်ဆောင်မှုများစွာရှိကြောင်း၊ သင့်ကိုယ်သင် အသိပေးပါ။

ထို့အပြင်၊ ကာကွယ်ဆေးနှင့် တွဲသုံးနိုင်သော ကြိုတင်ကာကွယ်သည့်နည်းလမ်းမှာ ကြီးကြပ်မှုမရှိဘဲ ကြောင်ကို အိမ်တွင်း၌ မွေးမြူခြင်းကို ဦးစားပေး၍ အိမ်တွင်းမွေးမြူခြင်းကို ဦးစားပေးခြင်းဖြစ်သည်။ “တိရစ္ဆာန်များကို လင်းနို့များနှင့် ထိတွေ့ခြင်းမှ ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသော လင်းနို့များ အထူးသဖြင့် သွေးခြေဥနေသောလင်းနို့များ၊ ကြောင်ကို အိမ်တွင်း၌ ထားရှိခြင်း သို့မဟုတ် စစ်ဆေးထားသော ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ထားရှိခြင်းသည် ကာကွယ်ခြင်း၏ အခြားပုံစံတစ်မျိုးဖြစ်သည်” ဟု တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာက မီးမောင်းထိုးပြသည်။