Όλοι πιθανώς έχουν ακούσει για τους κινδύνους της λύσσας των σκύλων, σωστά; Αλλά η αλήθεια είναι ότι οι σκύλοι δεν είναι τα μόνα ζώα που μπορούν να προσβληθούν από αυτή την τρομερή ασθένεια. Αν και είναι λίγο πιο δύσκολο να βρεθεί μια γάτα με λύσσα, οι εραστές των αιλουροειδών πρέπει να έχουν κατά νου ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που μπορεί επίσης να επηρεάσει την υγεία της γάτας και που χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ειδικάκαθώς πρόκειται για μια εξαιρετικά μεταδοτική και θανατηφόρα ασθένεια.

Ναι, σωστά: στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η λύσσα των γατών καταλήγει να οδηγήσει το ζώο στο θάνατο και, ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς να την προλάβουμε, αλλά και πώς να αναγνωρίσουμε μια γάτα με λύσσα. Για να διευκρινίσουμε τις βασικές αμφιβολίες σχετικά με τη λύσσα στις γάτες (συμπτώματα, διάγνωση και πρόληψη), πήραμε συνέντευξη από την κτηνίατρο Izadora Sousa, από το Ρίο ντε Τζανέιρο. Δείτε τι μας είπε!

Είναι τελικά η λύσσα στις γάτες παρόμοια με τη λύσσα των σκύλων;

Όταν μιλάμε για λύσσα, είναι σύνηθες η πρώτη εικόνα που εμφανίζεται στο μυαλό μας να είναι αυτή ενός λυσσασμένου σκύλου, αφού η συχνότητα εμφάνισης της νόσου αυτής στους σκύλους είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι στις γάτες. Ωστόσο, τα αιλουροειδή δεν έχουν ανοσία σε αυτή τη νόσο και έχουν επίσης μεγάλες πιθανότητες να κολλήσουν λύσσα γάτας, ειδικά όταν πρόκειται για ένα ζώο που δεν είναι ενημερωμένο με τους εμβολιασμούς και που έχει τη συνήθεια να ...κινούνται συχνά στους δρόμους.

Υπάρχει όμως κάποια διαφορά μεταξύ αυτών των ασθενειών, πέρα από τους διαβιβαστές τους, τελικά; Λοιπόν, όπως εξηγεί ο κτηνίατρος, η λύσσα των αιλουροειδών και των σκύλων εκδηλώνεται με πολύ παρόμοιους τρόπους: και οι δύο προκαλούν μια σειρά από βλάβες στο κεντρικό νευρικό σύστημα των μολυσμένων ζώων, τα οποία αρχίζουν να δείχνουν επιθετικότητα και μπορούν να αναπτύξουν μια σειρά από άλλα συμπτώματα. "Αυτό θεωρείται ένα από ταζωονόσους που προκαλούν τη μεγαλύτερη ανησυχία, καθώς το ποσοστό θνησιμότητάς τους είναι σχεδόν 100%", τονίζει η Izadora.

Λύσσα: οι γάτες μολύνονται μέσω της επαφής με το σάλιο ενός μολυσμένου ζώου.

Η μετάδοση της λύσσας των αιλουροειδών γίνεται βασικά με τον ίδιο τρόπο όπως και της λύσσας των σκύλων: "Η λύσσα μεταδίδεται κυρίως με τον εμβολιασμό του σάλιου του μολυσμένου ζώου στο θύμα, ιδίως μέσω προϋπαρχόντων δαγκωμάτων ή γρατζουνιών/τραυμάτων που έρχονται σε άμεση επαφή με το σάλιο του ζώου".

Για το λόγο αυτό, τα γατάκια που έχουν μια ενεργή ζωή εκτός σπιτιού είναι πιο πιθανό να μολυνθούν από τη νόσο, ειδικά αν δεν έχουν εμβολιαστεί σωστά. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε ποιον μπορεί να συναντήσει το γατάκι στο δρόμο και, επομένως, ο κίνδυνος επαφής με μολυσμένα ζώα είναι μεγάλος. Καθώς η επιθετικότητα είναι ένα από τα κύρια συμπτώματα της νόσου, οι καβγάδες των γατών καταλήγουν να είναι μια πύλη εισόδου στη νόσο.για την ασθένεια αυτή, καθώς τα τσιμπήματα και οι γρατζουνιές είναι αναπόφευκτα αυτές τις ώρες.

Στην πραγματικότητα, όλα τα θηλαστικά είναι ευάλωτα όταν πρόκειται για λύσσα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, οπότε πρέπει να είστε προσεκτικοί όταν πρόκειται για λύσσα των αιλουροειδών για να σώσετε τόσο το γατάκι σας όσο και τη δική σας υγεία.

Λύσσα των αιλουροειδών: τα συμπτώματα της νόσου μπορεί να ποικίλλουν

Πρώτα απ' όλα, είναι απαραίτητο να κατανοήσετε ότι τα συμπτώματα της λύσσας των αιλουροειδών δεν εκδηλώνονται πάντα με μοναδικό τρόπο. Δηλαδή, μπορεί να διαφέρουν πολύ σε κάθε περίπτωση. Ωστόσο, καθώς πρόκειται για μια ασθένεια που επηρεάζει αρκετά σημαντικά το κεντρικό νευρικό σύστημα, ένας από τους κύριους τρόπους για να διαπιστώσετε αν το κατοικίδιο ζώο σας έχει μολυνθεί ή όχι είναι παρατηρώντας αν υπάρχουν αλλαγές στη συμπεριφορά της γάτας,ειδικά αν έχει φύγει πρόσφατα από το σπίτι. Οι πιο στοργικές και φιλικές γάτες, για παράδειγμα, μπορεί να καταλήξουν να γίνουν πιο επιθετικές μέσα σε μια νύχτα, αφήνοντας τους κηδεμόνες ακόμη και λίγο μπερδεμένους για την κατάσταση. Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος τρόπος για να εντοπίσετε το πρόβλημα, καθώς είναι επίσης δυνατό να παρατηρήσετε και άλλα συμπτώματα. Η λύσσα των αιλουροειδών αφήνει συνήθως τη γάτα πολύ εξασθενημένη καιμερικά από τα κύρια σημάδια αυτού είναι:

- Το ζώο γίνεται άτονο

- Έλλειψη όρεξης και ενδιαφέροντος για νερό

- Διανοητικός αποπροσανατολισμός

- Φωτοφοβία (αποστροφή στο φως)

- Απώλεια του ελέγχου της σιαγόνας

- Σιαλόρροια (υπερβολική σιελόρροια)

- Τρόμος των άκρων ή/και παράλυση των άκρων

- Επιληπτικές κρίσεις

- Φάτε

Παρόλα αυτά, τα περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα μπορούν εύκολα να συγχέονται με διάφορες άλλες ασθένειες. Πώς λοιπόν μπορεί ο κηδεμόνας να ξεχωρίσει το ένα πρόβλημα από το άλλο; Η συμβουλή για να ξέρετε αν πρόκειται όντως για λύσσα της γάτας είναι να παρακολουθείτε πάντα τον τετράποδο φίλο σας! Μάθετε αν το γατάκι έχει εμπλακεί σε πρόσφατους καβγάδες ή αν έτυχε να έρθει σε επαφή με άλλα μολυσμένα θηλαστικά, όπως π.χ.αιματοφάγες νυχτερίδες (που τρέφονται με αίμα), ρακούν ή άλλα άγρια ζώα. "Δεν εκδηλώνονται πάντα όλα τα συμπτώματα, γι' αυτό είναι σημαντικό να αναζητάτε βοήθεια το συντομότερο δυνατό όταν υπάρχει υποψία λύσσας", υπενθυμίζει η Izadora.

Γάτα: η λύσσα μπορεί να χρειαστεί έως και 2 μήνες για να εκδηλωθούν τα πρώτα συμπτώματα

Η λύσσα των αιλουροειδών έχει διάφορα στάδια εξέλιξης, το πρώτο από τα οποία ονομάζεται περίοδος επώασης. Σύμφωνα με τον κτηνίατρο, η φάση αυτή δεν είναι τίποτα περισσότερο από το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της μόλυνσης και της εμφάνισης των συμπτωμάτων. Καθώς είναι κάτι που θα εξαρτηθεί από πολλές μεταβλητές, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί με βεβαιότητα πόσο θα διαρκέσει η επώαση, αλλά κατά μέσο όρο, η νόσος διαρκεί συνήθως από 15 ημέρες έως 2 ημέρες."Η διάρκεια ζωής μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι μικρή, τα ζώα συνήθως πεθαίνουν μεταξύ 3 και 7 ημερών", εξηγεί.

Σε κάθε περίπτωση, όταν παρατηρήσετε τα πρώτα συμπτώματα της λύσσας των αιλουροειδών, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ζητήσετε τη βοήθεια κτηνιάτρου το συντομότερο δυνατό, τόσο για να διασφαλίσετε την ασφάλεια του κηδεμόνα όσο και για να μειώσετε την ταλαιπωρία της γάτας. Αν και πρόκειται για μια θανατηφόρα ασθένεια που δεν έχει σχεδόν καμία πιθανότητα θεραπείας, πρέπει να ληφθούν ορισμένα μέτρα για να αποτρέψετε τη μετάδοση της λύσσας από τη γάτα που πάσχει από λύσσα σε κτηνίατρο.Η κοινωνική απομόνωση του ζώου, για παράδειγμα, είναι ένας καλός τρόπος για να γίνει αυτό. Εάν έχετε άλλα κατοικίδια ζώα στο σπίτι, είναι επίσης σημαντικό να τα κρατήσετε σε καραντίνα για να διασφαλίσετε ότι δεν έχουν μολυνθεί και δεν θα μολύνουν κανέναν άλλο.

Γάτα με λύσσα: η διάγνωση επιβεβαιώνεται μόνο με το θάνατο του ζώου

Όταν υποψιάζεστε ότι ο τετράποδος φίλος σας έχει κολλήσει λύσσα της γάτας, είναι σημαντικό να αναφέρετε όλα όσα γνωρίζετε για το κατοικίδιό σας και τον τόπο όπου ζει. "Γίνεται ανάλυση των συμπτωμάτων, του ιστορικού και της περιοχής όπου διαμένει το ζώο (αν υπάρχουν αναφορές κρουσμάτων, παρουσία αιμοφάγων νυχτερίδων κ.λπ. Αυτό μπορεί να βοηθήσει να εντοπιστεί αν το γατάκι έχει πράγματι μολυνθεί, αλλά η επιβεβαίωση της μόλυνσης δεν είναι απαραίτητη"."Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση της λύσσας των αιλουροειδών, θα πρέπει να σταλούν τμήματα του νευρικού συστήματος του ζώου (μεταθανάτια) για ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις που ανιχνεύουν αντιγόνα και αντισώματα που επιβεβαιώνουν την επαφή με τον ιό", αποκαλύπτει ο κτηνίατρος.

Το εμβόλιο κατά της λύσσας των αιλουροειδών είναι η καλύτερη μέθοδος πρόληψης

Αν και δεν υπάρχει θεραπεία ή αντιμετώπιση για τις γάτες με λύσσα, πρόκειται για μια ασθένεια που μπορεί εύκολα να προληφθεί με ένα πολύ απλό μέτρο: τον εμβολιασμό. Σύμφωνα με την Izadora, το εμβόλιο της λύσσας πρέπει να χορηγείται στα γατάκια από την ηλικία των 3 μηνών, ενώ πρέπει να ενισχύεται κάθε χρόνο μέχρι το τέλος της ζωής τους. Μάλιστα, καθώς πρόκειται για ένα θέμα δημόσιας υγείας, υπάρχουν αρκετές μεταλλάξειςκέντρα δωρεάν εμβολιασμού σε όλη τη Βραζιλία, απλά ενημερωθείτε.

Επιπλέον, μια προληπτική μέθοδος που μπορεί να υιοθετηθεί σε συνδυασμό με το εμβόλιο είναι η αποφυγή εξόδου του γατιού από το σπίτι χωρίς καμία επίβλεψη, δίνοντας προτεραιότητα στην εκτροφή σε εσωτερικούς χώρους. "Η προστασία του ζώου από πιθανή επαφή με νυχτερίδες, ιδίως αιμοφάγους, η διατήρηση της γάτας σε εσωτερικούς χώρους ή σε προστατευμένο περιβάλλον, είναι μια άλλη μορφή πρόληψης", τονίζει ο κτηνίατρος.