কেনিন ৰেবিজৰ বিপদৰ কথা সকলোৱে নিশ্চয় শুনিছে নহয়নে? কিন্তু সত্যটো হ’ল এই ভয়ংকৰ ৰোগত কেৱল কুকুৰেই নহয়। যদিও জলাতংক ৰোগত আক্ৰান্ত মেকুৰী বিচাৰি পোৱাটো অলপ বেছি কঠিন, তথাপিও বিড়ালপ্ৰেমীসকলে মনত ৰখা প্ৰয়োজন যে এইটো এটা সমস্যা যিয়ে মেকুৰীটোৰ স্বাস্থ্যতো প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে আৰু যিটো সমস্যাৰ বাবে বহুত মনোযোগ দিয়াৰ প্ৰয়োজন, বিশেষকৈ যিহেতু ই এক অতি সংক্ৰামক ৰোগ। আৰু মাৰাত্মক।

হয়, ঠিকেই কৈছে: বিপুল সংখ্যক ক্ষেত্ৰতে বিড়ালৰ জলাতংকই প্ৰাণীটোক মৃত্যুৰ মুখলৈ লৈ যায় আৰু, সেয়েহে, ইয়াক কেনেকৈ প্ৰতিৰোধ কৰিব পাৰি আৰু লগতে মেকুৰী কেনেকৈ চিনাক্ত কৰিব পাৰি সেই বিষয়ে জনাটো অতি প্ৰয়োজনীয় ৰেবিজৰ সৈতে . মেকুৰীৰ জলাশয়ৰ বিষয়ে মূল সন্দেহ (লক্ষণ, নিদান আৰু প্ৰতিৰোধ) স্পষ্ট কৰিবলৈ আমি ৰিঅ’ ডি জেনেইৰ’ৰ পৰা অহা পশু চিকিৎসক ইজাডোৰা ছৌছাৰ সাক্ষাৎকাৰ লৈছিলো। চাওকচোন তাই আমাক কি কৈছিল!

আটাইবোৰ কথাৰ পাছতো মেকুৰীৰ ৰেবিজ কেনিন ৰেবিজৰ সৈতে মিল আছে নেকি?

যেতিয়া আমি ৰেবিজৰ কথা কওঁ, তেতিয়া সাধাৰণ কথা যে আমাৰ মূৰত প্ৰথম ছবিখন দেখা দিয়ে সেইটো কুকুৰৰ ক্ষেত্ৰত এই ৰোগৰ প্ৰাদুৰ্ভাৱ মেকুৰীতকৈ বহু বেছি। কিন্তু বিড়ালৰ পোৱালি এই ৰোগৰ পৰা মুক্ত নহয় আৰু লগতে বিড়ালৰ জলাতংক ৰোগ হোৱাৰ সম্ভাৱনাও বেছি, বিশেষকৈ যেতিয়া টিকা নথকা আৰু সঘনাই ৰাজপথত খোজ কঢ়াৰ অভ্যাস থকা প্ৰাণীৰ কথা আহে।

কিন্তু আছে এইবোৰৰ মাজত কোনো পাৰ্থক্য আছেৰোগ, ইয়াৰ সংক্ৰমণকাৰীৰ উপৰিও, আটাইবোৰৰ পিছতো? বাৰু, পশু চিকিৎসকে বুজাই দিয়াৰ দৰে বিড়াল আৰু কেনিন ৰেবিজে নিজকে একে ধৰণেৰে প্ৰকাশ কৰে: দুয়োটাই সংক্ৰমিত প্ৰাণীৰ কেন্দ্ৰীয় স্নায়ুতন্ত্ৰৰ ধাৰাবাহিকভাৱে ক্ষতি কৰে, যিবোৰে আক্ৰমণাত্মকতা দেখুৱাবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু আন কিছুমান লক্ষণৰ ধাৰাবাহিকতা দেখা দিব পাৰে। ইজাডোৰাই আঙুলিয়াই দিয়ে যে, “এইটোক আটাইতকৈ চিন্তনীয় জুন’ছ বুলি গণ্য কৰা হয়, কিয়নো ইয়াৰ মাৰাত্মকতাৰ হাৰ প্ৰায় ১০০%>বিড়ালৰ জলাতংকৰ সংক্ৰমণ মূলতঃ কেনিনৰ দৰেই হয়: "বহুত আক্ৰান্ত প্ৰাণীৰ লালাৰ টিকাকৰণৰ দ্বাৰা মূলতঃ পূৰ্বতে থকা কামোৰ বা আঁচোৰ/ঘাঁৰ দ্বাৰা জলাতংক সংক্ৰমিত হয় যিবোৰ প্ৰত্যক্ষ সংস্পৰ্শলৈ আহে।" এই কাৰণে ঘৰৰ পৰা আঁতৰত সক্ৰিয় জীৱন যাপন কৰা মেকুৰীবোৰে বিশেষকৈ যদি তেওঁলোকক সঠিকভাৱে টিকাকৰণ কৰা হোৱা নাই তেন্তে ৰোগটোৱে ধৰা পৰাৰ সম্ভাৱনা বেছি হয়। ৰাস্তাত বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে কাক লগ পাব পাৰে সেয়া জনা সম্ভৱ নহয় আৰু সেয়েহে আক্ৰান্ত জীৱ-জন্তুৰ সংস্পৰ্শলৈ অহাৰ আশংকা বেছি। যিহেতু আক্ৰমণাত্মকতা ৰোগৰ অন্যতম মূল লক্ষণ, মেকুৰীৰ যুঁজ শেষত এই ৰোগৰ দুৱাৰমুখ হৈ পৰে, যিহেতু এই সময়ত কামোৰ আৰু আঁচোৰ অনিবাৰ্য।

তদুপৰি যিয়েই ভুল বুলি ভাবে যে কেৱল মেকুৰী আৰু... কুকুৰে পাৰেৰেবিজ ৰোগত আক্ৰান্ত হয়। দৰাচলতে এই ৰোগৰ কথা আহিলে মানুহকে ধৰি সকলো স্তন্যপায়ী প্ৰাণী দুৰ্বল। গতিকে বিড়ালৰ জলাতংকৰ কথা আহিলে, আপোনাৰ পোহনীয়া বিড়ালৰ পোৱালি আৰু নিজৰ স্বাস্থ্য দুয়োটাকে বচাবলৈ যত্ন কম।

বিড়ালৰ জলাতংক: ৰোগৰ লক্ষণসমূহে কৰিব পাৰে vary

প্ৰথমতে এইটো বুজাটো প্ৰয়োজনীয় যে বিড়ালৰ দৰে জলাতংকৰ লক্ষণসমূহ সদায় এককভাৱে প্ৰকাশ নাপায়। অৰ্থাৎ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে ইহঁতৰ বহু পৰিমাণে ভিন্নতা থাকিব পাৰে। কিন্তু যিহেতু এইটো এটা ৰোগ যিয়ে কেন্দ্ৰীয় স্নায়ুতন্ত্ৰক অতি উল্লেখযোগ্যভাৱে প্ৰভাৱিত কৰে, গতিকে আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটো দূষিত হৈছে নে নাই সেইটো বুজিবলৈ এটা মূল উপায় হ’ল মেকুৰীটোৰ আচৰণত পৰিৱৰ্তন হৈছে নেকি পৰ্যবেক্ষণ কৰা, যদিহে তাতোকৈ বেছি শেহতীয়াকৈ ঘৰৰ পৰা পলাই গৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, অধিক মৰমিয়াল আৰু বন্ধুত্বপূৰ্ণ বিড়ালৰ পোৱালিবোৰে শেষত এঘণ্টাৰ পৰা আন এটা ঘণ্টালৈ অধিক আক্ৰমণাত্মক হৈ পৰিব পাৰে, যাৰ ফলত টিউটৰসকল পৰিস্থিতিৰ প্ৰতি অলপ বিভ্ৰান্ত হৈ পৰে। কিন্তু সমস্যাটো চিনাক্ত কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় সেইটোৱেই নহয়, কিয়নো ইয়াৰ আন লক্ষণসমূহো লক্ষ্য কৰা সম্ভৱ। বিড়ালৰ দৰে ক্ৰোধে সাধাৰণতে মেকুৰীটোক অতি দুৰ্বল কৰি পেলায় আৰু ইয়াৰ কিছুমান মূল লক্ষণ হ'ল:

- জন্তু উদাসীন হৈ পৰে

- পানীৰ প্ৰতি ভোক আৰু আগ্ৰহৰ অভাৱ

- মানসিক - ফটোফ'বিয়া (পোহৰৰ প্ৰতি বিদ্বেষ)

- চোলা নিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱা

- Sialorrhea (অত্যধিক লালা)

-অংগ কম্পন আৰু/বা অংগ পক্ষাঘাত

- আক্ৰমণ

- ক'মা

তথাপিও এই লক্ষণসমূহৰ বেছিভাগেই আন কেইবাটাও ৰোগৰ সৈতে সহজেই বিভ্ৰান্ত কৰিব পাৰি। গতিকে, টিউটৰে এটা সমস্যাক আন এটা সমস্যাৰ পৰা কেনেকৈ পৃথক কৰিব পাৰে? সঁচাকৈয়ে বিড়ালৰ জলাতংক নেকি সেইটো জানিবলৈ টিপছটো হ’ল আপোনাৰ চাৰিঠেঙীয়া বন্ধুজনৰ ওপৰত সদায় চকু ৰাখিব লাগে! বিড়ালৰ পোৱালিটো শেহতীয়াকৈ হোৱা কোনো কাজিয়াত জড়িত আছিল নেকি বা আন সংক্ৰমিত স্তন্যপায়ী প্ৰাণী যেনে ভেম্পায়াৰ বাদুলি (যিবোৰে তেজ খায়), ৰেকুন বা অন্যান্য বন্যপ্ৰাণীৰ সংস্পৰ্শলৈ আহিছিল নেকি সেইটো জানি লওক। “সদায় সকলো লক্ষণেই প্ৰকাশ নহ’ব, গতিকে ৰেবিজৰ সন্দেহ হ’লে যিমান পাৰি সোনকালে সহায় লোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ”, ইজাডোৰাই সোঁৱৰাই দিয়ে।

মেকুৰী: জলাতংক ৰোগত প্ৰথম লক্ষণসমূহ প্ৰকাশ হ’বলৈ ২ মাহলৈকে সময় লাগিব পাৰে

বিড়ালৰ জলাশয়ৰ বিৱৰ্তনৰ বিভিন্ন পৰ্যায় থাকে, ইয়াৰে প্ৰথমটোক ইনকিউবেচন পিৰিয়ড বুলি কোৱা হয়। পশু চিকিৎসকৰ মতে এই পৰ্যায়টো সংক্ৰমণৰ পৰা লক্ষণ আৰম্ভ হোৱাৰ মাজৰ সময়তকৈ বেছি একো নহয়। যিহেতু ই বহুতো চলকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হ’ব, সেয়েহে ইনকিউবেচন কিমান দিন থাকিব সেইটো সঠিকভাৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সম্ভৱ নহয়, কিন্তু, গড়ে, প্ৰথম লক্ষণসমূহ লক্ষ্য কৰিবলৈ সাধাৰণতে ৰোগটোৱে ১৫ দিনৰ পৰা ২ মাহ সময় লয়। “লক্ষণ প্ৰকাশ পোৱাৰ পিছত জীৱনৰ সময় কম, সাধাৰণতে ৩ৰ পৰা ৭ দিনৰ ভিতৰত জীৱ-জন্তুৰ মৃত্যু হয়”, তেওঁ ব্যাখ্যা কৰে।

পৰাযিয়েই নহওক, বিড়ালৰ জলাতংকৰ প্ৰথম লক্ষণ লক্ষ্য কৰিলে যিমান পাৰি সোনকালে পশু চিকিৎসকৰ সহায় লোৱাটো অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ, মালিকৰ সুৰক্ষাৰ নিশ্চয়তা আৰু মেকুৰীৰ দুখ হ্ৰাস দুয়োটাতে। যদিও ই এক মাৰাত্মক ৰোগ যাৰ আৰোগ্য হোৱাৰ সম্ভাৱনা প্ৰায় নাই, তথাপিও ৰেবিজ মেকুৰীটোৱে আন জীৱলৈ এই ৰোগ সংক্ৰমণ নকৰাৰ বাবে কিছু ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিব লাগিব। উদাহৰণস্বৰূপে জন্তুটোৰ সামাজিক বিচ্ছিন্নতাই ইয়াৰ বাবে এটা ভাল উপায়। যদি আপোনাৰ ঘৰত আন পোহনীয়া জন্তু আছে তেন্তে ইয়াক কোৱাৰেণ্টাইনত ৰখাটোও গুৰুত্বপূৰ্ণ যাতে ইহঁত সংক্ৰমিত হোৱা নাই আৰু কাকো সংক্ৰমিত নকৰে।

Cat ৰেবিজৰ সৈতে: ৰোগ নিৰ্ণয় কেৱল প্ৰাণীটোৰ মৃত্যুৰ লগে লগে নিশ্চিত হয়

যেতিয়া আপোনাৰ চাৰি ভৰিৰ বন্ধুৱে বিড়ালৰ দৰে জলাতংক ৰোগত আক্ৰান্ত হৈছে বুলি সন্দেহ কৰে, তেতিয়া আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তু আৰু ই বাস কৰা ঠাইৰ বিষয়ে আপুনি জনা সকলো কথা ৰিপৰ্ট কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। “লক্ষণ, ইতিহাস আৰু জন্তুটোৱে বাস কৰা অঞ্চলৰ বিশ্লেষণ কৰা হয় (যদি ৰোগীৰ ৰিপৰ্ট থাকে, ৰক্তভোজী বাদুলিৰ উপস্থিতি আদি)”, ইজাডোৰাই ব্যাখ্যা কৰে। ইয়াৰ দ্বাৰা মেকুৰীটো প্ৰকৃততে সংক্ৰমিত হৈছিল নে নাই সেইটো চিনাক্ত কৰাত সহায়ক হ’ব পাৰে, কিন্তু জন্তুটোৰ মৃত্যু হ’লেহে ৰোগ নিৰ্ণয়ৰ নিশ্চয়তা হ’ব পাৰে। “বিড়ালৰ জলাতংকৰ নিদান নিশ্চিত কৰিবলৈ প্ৰাণীটোৰ স্নায়ুতন্ত্ৰৰ খণ্ডবোৰ (মৃত্যুৰ পিছত) নিৰ্দিষ্ট পৰীক্ষাগাৰৰ পৰীক্ষাৰ বাবে পঠিয়াব লাগিব যিবোৰ...তেওঁলোকে ভাইৰাছৰ সংস্পৰ্শ নিশ্চিত কৰা এন্টিজেন আৰু এন্টিব’ডি ধৰা পেলায়”, পশু চিকিৎসকে প্ৰকাশ কৰে।

বিড়ালৰ জলাতংকৰ বিৰুদ্ধে টিকা দিয়াটোৱেই হৈছে প্ৰতিৰোধৰ সৰ্বোত্তম পদ্ধতি

যদিও জলাতংক ৰোগত আক্ৰান্ত মেকুৰীৰ কোনো নিৰাময় বা চিকিৎসা নাই, এইটো এটা ৰোগ যিটো অতি সহজ ব্যৱস্থাৰে সহজে প্ৰতিৰোধ কৰিব পাৰি : টিকাকৰণ . ইজাডোৰাৰ মতে, ৩ মাহ বয়সৰ পৰা বিড়ালৰ পোৱালিক জলাতংক প্ৰতিৰোধী ভেকচিন দিব লাগে, প্ৰতি বছৰে জীৱনৰ শেষলৈকে ইয়াক শক্তিশালী কৰা উচিত। ইয়াৰ ভিতৰত, যিহেতু এইটো এটা জনস্বাস্থ্যৰ বিষয়, সমগ্ৰ ব্ৰাজিলত কেইবাটাও বিনামূলীয়া ভেকচিনৰ প্ৰচেষ্টা বিয়পি আছে, মাত্ৰ নিজকে জনাওক।

ইয়াৰ উপৰিও ভেকচিনৰ সৈতে একেলগে গ্ৰহণ কৰিব পৰা এটা প্ৰতিৰোধমূলক পদ্ধতি হ’ল ঘৰৰ ভিতৰত প্ৰজননক অগ্ৰাধিকাৰ দি মেকুৰীটোক কোনো তত্বাৱধান অবিহনে ঘৰৰ পৰা ওলাই যোৱাত বাধা দিয়া। “বাদুলি, বিশেষকৈ ৰক্তভোজী বাদুলিৰ সম্ভাৱ্য সংস্পৰ্শৰ পৰা প্ৰাণীটোক ৰক্ষা কৰা, মেকুৰীটোক ঘৰৰ ভিতৰত বা পৰীক্ষা কৰা পৰিৱেশত ৰখাটো প্ৰতিৰোধৰ আন এটা প্ৰকাৰ”, পশু চিকিৎসকে আলোকপাত কৰে।