ທຸກຄົນຕ້ອງໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບອັນຕະລາຍຂອງພະຍາດ rabies canine, ບໍ່ແມ່ນບໍ? ແຕ່ຄວາມຈິງແມ່ນວ່າຫມາບໍ່ແມ່ນສັດດຽວທີ່ສາມາດໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກພະຍາດທີ່ຮ້າຍແຮງນີ້. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເປັນການຍາກທີ່ຈະຊອກຫາແມວທີ່ມີ rabies, ແຕ່ຜູ້ທີ່ຮັກ feline ຕ້ອງຈື່ໄວ້ວ່ານີ້ແມ່ນບັນຫາທີ່ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງແມວແລະມັນຈໍາເປັນຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍ, ໂດຍສະເພາະເນື່ອງຈາກວ່າມັນເປັນພະຍາດຕິດຕໍ່ສູງ. ແລະຄວາມຕາຍ.

ແມ່ນແລ້ວ, ຖືກຕ້ອງແລ້ວ: ໃນກໍລະນີຫຼາຍທີ່ສຸດ, ພະຍາດ rabies feline ສິ້ນສຸດລົງເຖິງການຕາຍຂອງສັດແລະດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງຈໍາເປັນທີ່ຈະຮູ້ວິທີປ້ອງກັນມັນແລະວິທີການກໍານົດແມວ. ກັບ rabies. ເພື່ອຊີ້ແຈງຄວາມສົງໃສຕົ້ນຕໍກ່ຽວກັບພະຍາດ rabies ໃນແມວ (ອາການ, ການບົ່ງມະຕິແລະການປ້ອງກັນ), ພວກເຮົາໄດ້ສໍາພາດສັດຕະວະແພດ Izadora Sousa, ຈາກ Rio de Janeiro. ເບິ່ງສິ່ງທີ່ນາງບອກພວກເຮົາ!

ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ພະຍາດ rabies ໃນແມວແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບ rabies canine? ຂອງຫມາ rabid, ເນື່ອງຈາກວ່າການເກີດຂອງພະຍາດນີ້ໃນຫມາແມ່ນຫຼາຍກ່ວາໃນແມວຫຼາຍ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ແມວບໍ່ມີພູມຕ້ານທານກັບພະຍາດນີ້ ແລະຍັງມີໂອກາດສູງທີ່ຈະເປັນພະຍາດ rabies feline, ໂດຍສະເພາະໃນເວລາທີ່ມັນມາກັບສັດທີ່ບໍ່ໄດ້ສັກຢາວັກຊີນແລະຢູ່ໃນນິໄສການຍ່າງຖະຫນົນເລື້ອຍໆ.

ແຕ່ແມ່ນ. ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນລະຫວ່າງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ພະຍາດ, ນອກເຫນືອໄປຈາກເຄື່ອງສົ່ງຂອງພວກເຂົາ, ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ? ດີ, ດັ່ງທີ່ສັດຕະວະແພດອະທິບາຍ, ໂຣກຜີວໜັງ feline ແລະ canine ປະກົດຕົວໃນລັກສະນະທີ່ຄ້າຍຄືກັນຫຼາຍ: ທັງສອງເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ລະບົບປະສາດສ່ວນກາງຂອງສັດທີ່ຕິດເຊື້ອ, ເຊິ່ງເລີ່ມສະແດງຄວາມຮຸກຮານແລະສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດອາການອື່ນໆ. "ນີ້ຖືວ່າເປັນສັດທີ່ໜ້າເປັນຫ່ວງທີ່ສຸດ ເພາະອັດຕາການຕາຍຂອງມັນແມ່ນເກືອບ 100%", ຊີ້ Izadora.

Rabies: ແມວຕິດເຊື້ອໂດຍການສຳພັດກັບນ້ຳລາຍຂອງສັດທີ່ຕິດເຊື້ອ

ການຕິດເຊື້ອຂອງພະຍາດຂີ້ເຮື້ອນໃນສັດຈະເກີດຂຶ້ນໂດຍພື້ນຖານແລ້ວໃນລັກສະນະດຽວກັນກັບໝາ: "ພະຍາດຜີວໜັງແມ່ນຕິດຕໍ່ໂດຍສ່ວນໃຫຍ່ໂດຍການໃສ່ນ້ຳລາຍຂອງສັດທີ່ຕິດເຊື້ອຢູ່ໃນຕົວຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍ, ໂດຍສະເພາະຜ່ານການກັດກ່ອນ ຫຼືຮອຍຂີດຂ່ວນ/ບາດແຜທີ່ຕິດຕໍ່ໂດຍກົງ. ດ້ວຍນໍ້າລາຍຂອງສັດ.”

ດ້ວຍເຫດນີ້, ແມວທີ່ພາຊີວິດຢ່າງຫ້າວຫັນຢູ່ຫ່າງຈາກບ້ານຈຶ່ງມີໂອກາດຕິດເຊື້ອພະຍາດຫຼາຍຂຶ້ນ, ໂດຍສະເພາະຖ້າພວກມັນບໍ່ໄດ້ຮັບການສັກຢາປ້ອງກັນຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຮູ້ວ່າຜູ້ທີ່ລູກແມວອາດຈະພົບຢູ່ຕາມຖະຫນົນແລະດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການຕິດຕໍ່ກັບສັດທີ່ຕິດເຊື້ອແມ່ນໃຫຍ່ຫຼວງ. ເນື່ອງຈາກຄວາມຮຸກຮານແມ່ນຫນຶ່ງໃນອາການຕົ້ນຕໍຂອງພະຍາດ, ການຕໍ່ສູ້ຂອງແມວກໍ່ເປັນປະຕູສູ່ພະຍາດນີ້, ເພາະວ່າການກັດແລະຮອຍຂີດຂ່ວນເປັນສິ່ງທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້ໃນເວລານີ້.

ນອກນັ້ນ, ຜູ້ໃດທີ່ຄິດຜິດແມ່ນມີພຽງແຕ່ແມວເທົ່ານັ້ນ. ຫມາສາມາດໄດ້ຮັບ rabies. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ສັດລ້ຽງລູກດ້ວຍນົມທັງຫມົດແມ່ນມີຄວາມສ່ຽງໃນເວລາທີ່ມັນມາກັບພະຍາດນີ້, ລວມທັງມະນຸດ. ດັ່ງນັ້ນ, ຈິ່ງມີການເບິ່ງແຍງໜ້ອຍໜຶ່ງເມື່ອເວົ້າເຖິງພະຍາດໂຣຄໃນແມວ, ເພື່ອຮັກສາທັງລູກແມວ ແລະ ສຸຂະພາບຂອງເຈົ້າເອງ. ແຕກຕ່າງກັນ

ກ່ອນອື່ນ ໝົດ, ມັນ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າອາການຂອງໂຣກ rabies feline ບໍ່ໄດ້ສະແດງອອກໃນລັກສະນະທີ່ເປັນເອກະລັກສະ ເໝີ ໄປ. ນັ້ນແມ່ນ, ພວກເຂົາສາມາດແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນແຕ່ລະກໍລະນີ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຍ້ອນວ່ານີ້ແມ່ນພະຍາດທີ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ລະບົບປະສາດສ່ວນກາງໃນທາງທີ່ສໍາຄັນ, ຫນຶ່ງໃນວິທີຕົ້ນຕໍທີ່ຈະເຂົ້າໃຈວ່າສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າໄດ້ຮັບການປົນເປື້ອນຫຼືບໍ່ແມ່ນໂດຍການສັງເກດເບິ່ງວ່າມີການປ່ຽນແປງພຶດຕິກໍາຂອງແມວ, ຫຼາຍກວ່ານັ້ນຖ້າ ລາວ​ໄດ້​ແລ່ນ​ໜີ​ຈາກ​ບ້ານ​ເມື່ອ​ບໍ່​ດົນ​ມາ​ນີ້. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, felines ທີ່ຮັກແພງແລະເປັນມິດຫຼາຍອາດຈະກາຍເປັນຮຸກຮານຫຼາຍຈາກຫນຶ່ງຊົ່ວໂມງກັບຄົນອື່ນ, ເຮັດໃຫ້ຄູສອນສັບສົນເຖິງແມ່ນວ່າສະຖານະການເລັກນ້ອຍ. ແຕ່ນັ້ນບໍ່ແມ່ນວິທີດຽວທີ່ຈະກໍານົດບັນຫາ, ຍ້ອນວ່າມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະສັງເກດເຫັນອາການອື່ນໆ. ຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງແມວມັກຈະເຮັດໃຫ້ແມວອ່ອນເພຍຫຼາຍ ແລະບາງອາການຫຼັກຂອງເລື່ອງນີ້ມີດັ່ງນີ້:

- ສັດກາຍເປັນບໍ່ສະບາຍ

- ຂາດຄວາມຢາກອາຫານ ແລະ ຄວາມສົນໃຈໃນນໍ້າ

- ຈິດໃຈ disorientation

- Photophobia (ມັກຄວາມສະຫວ່າງ)

- ການສູນເສຍການຄວບຄຸມຄາງກະໄຕ

- Sialorrhea (ນໍ້າລາຍຫຼາຍເກີນໄປ)

-ການສັ່ນສະເທືອນຂອງແຂນຂາ ແລະ/ຫຼື ອຳມະພາດຂອງແຂນຂາ

- ຊັກ

- Coma

ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ອາການເຫຼົ່ານີ້ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນສາມາດສັບສົນກັບພະຍາດອື່ນໆຫຼາຍຢ່າງ. ດັ່ງນັ້ນ, ຜູ້ສອນສາມາດແຍກບັນຫາຫນຶ່ງຈາກບັນຫາອື່ນໄດ້ແນວໃດ? ເຄັດລັບທີ່ຈະຮູ້ວ່າມັນເປັນພະຍາດໂຣຄໃນແມວແທ້ໆແມ່ນໃຫ້ຕິດຕາມເພື່ອນສີ່ຂາຂອງເຈົ້າສະເໝີ! ກວດເບິ່ງວ່າລູກແມວໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຕໍ່ສູ້ໃດໆເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ຫຼືວ່າມັນເກີດຂຶ້ນກັບການຕິດຕໍ່ກັບສັດລ້ຽງລູກດ້ວຍນົມອື່ນໆທີ່ຕິດເຊື້ອເຊັ່ນ: ເຈຍ vampire (ເຊິ່ງກິນເລືອດ), raccoons ຫຼືສັດປ່າອື່ນໆ. Izadora ເຕືອນວ່າ "ບໍ່ແມ່ນທຸກອາການຈະປະກົດຕົວມັນເອງ, ສະນັ້ນມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະຊອກຫາຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້ເມື່ອມີຄວາມສົງໃສວ່າເປັນພະຍາດ rabies", Izadora ເຕືອນ.

Cat: rabies ສາມາດໃຊ້ເວລາເຖິງ 2 ເດືອນເພື່ອສະແດງອາການທຳອິດ

Feline rabies ມີຂັ້ນຕອນຂອງການວິວັດທະນາການແຕກຕ່າງກັນ, ເຊິ່ງຄັ້ງທຳອິດເອີ້ນວ່າໄລຍະ incubation. ອີງຕາມສັດຕະວະແພດ, ໄລຍະນີ້ແມ່ນບໍ່ມີຫຍັງຫຼາຍກວ່າເວລາລະຫວ່າງການຕິດເຊື້ອແລະການເລີ່ມຕົ້ນຂອງອາການ. ເນື່ອງຈາກວ່າມັນເປັນສິ່ງທີ່ຈະຂຶ້ນກັບຕົວແປຫຼາຍ, ມັນບໍ່ສາມາດຄາດຄະເນໄດ້ແນ່ນອນວ່າການ incubation ຈະດົນປານໃດ, ແຕ່ໂດຍສະເລ່ຍ, ພະຍາດມັກຈະໃຊ້ເວລາຈາກ 15 ມື້ຫາ 2 ເດືອນສໍາລັບອາການທໍາອິດທີ່ຈະສັງເກດເຫັນ. "ເວລາຂອງຊີວິດຫຼັງຈາກການສະແດງອອກຂອງອາການແມ່ນສັ້ນ, ສັດມັກຈະຕາຍລະຫວ່າງ 3 ຫາ 7 ມື້", ລາວອະທິບາຍ.

ຈາກຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເມື່ອສັງເກດເຫັນອາການທໍາອິດຂອງພະຍາດ rabies feline, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະຊອກຫາການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງສັດຕະວະແພດໄວເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້, ທັງຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພຂອງເຈົ້າຂອງແລະເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງແມວ. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເປັນພະຍາດທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ເກືອບບໍ່ມີໂອກາດທີ່ຈະປິ່ນປົວໄດ້, ແຕ່ບາງມາດຕະການຕ້ອງປະຕິບັດເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ແມວ rabies ແຜ່ເຊື້ອພະຍາດໄປສູ່ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດອື່ນໆ. ການໂດດດ່ຽວທາງສັງຄົມຂອງສັດ, ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ເປັນວິທີທີ່ດີທີ່ຈະເຮັດສິ່ງນີ້. ຖ້າທ່ານມີສັດລ້ຽງອື່ນໆຢູ່ເຮືອນ, ມັນຍັງມີຄວາມສໍາຄັນທີ່ຈະຮັກສາພວກມັນຢູ່ໃນການກັກກັນເພື່ອຮັບປະກັນວ່າພວກມັນບໍ່ໄດ້ຕິດເຊື້ອແລະຈະບໍ່ຕິດເຊື້ອໃຜ.

Cat ກັບ rabies: ການບົ່ງມະຕິພຽງແຕ່ຢືນຢັນກັບການຕາຍຂອງສັດ

ເມື່ອສົງໃສວ່າເພື່ອນສີ່ຂາຂອງເຈົ້າເປັນພະຍາດ rabies feline, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະລາຍງານທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າຮູ້ກ່ຽວກັບສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າແລະສະຖານທີ່ທີ່ມັນອາໄສຢູ່. Izadora ອະທິບາຍວ່າ "ການວິເຄາະແມ່ນເຮັດຈາກອາການ, ປະຫວັດແລະພື້ນທີ່ທີ່ສັດອາໄສຢູ່ (ຖ້າມີລາຍງານກໍລະນີ, ມີເຈຍທີ່ມີ hematophagous, ແລະອື່ນໆ)". ນີ້ອາດຈະຊ່ວຍໃນການກໍານົດວ່າແມວໄດ້ຖືກຕິດເຊື້ອແທ້ໆ, ແຕ່ການຢືນຢັນການບົ່ງມະຕິສາມາດເກີດຂື້ນໄດ້ພຽງແຕ່ເມື່ອສັດຕາຍ. "ເພື່ອຢືນຢັນການວິນິດໄສຂອງ rabies feline, ຊິ້ນສ່ວນຂອງລະບົບປະສາດຂອງສັດ (ຫຼັງການຕາຍ) ຕ້ອງໄດ້ສົ່ງໄປກວດຫ້ອງທົດລອງສະເພາະ.ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ກວດ​ພົບ​ພູມ​ຕ້ານ​ທານ​ແລະ​ພູມ​ຕ້ານ​ທານ​ຢືນ​ຢັນ​ການ​ຕິດ​ຕໍ່​ພົວ​ພັນ​ກັບ​ເຊື້ອ​ໄວຣ​ັ​ສ​,”, ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ສັດ​ຕະ​ວະ​ແພດ.

ວັກຊີນຕ້ານພະຍາດ rabies ແມວແມ່ນວິທີປ້ອງກັນທີ່ດີທີ່ສຸດ

ເຖິງແມ່ນວ່າຈະບໍ່ມີວິທີປິ່ນປົວ ຫຼື ປິ່ນປົວແມວທີ່ເປັນພະຍາດ rabies, ນີ້ແມ່ນພະຍາດທີ່ສາມາດປ້ອງກັນໄດ້ງ່າຍດ້ວຍມາດຕະການທີ່ງ່າຍດາຍຫຼາຍ: ການສັກຢາປ້ອງກັນ. . ອີງຕາມການ Izadora, ການສັກຢາປ້ອງກັນພະຍາດ rabies ຄວນໃຫ້ລູກແມວຕັ້ງແຕ່ອາຍຸ 3 ເດືອນ, ຈະຖືກເສີມທຸກໆປີຈົນກ່ວາໃນຕອນທ້າຍຂອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ລວມທັງ, ເນື່ອງຈາກວ່ານີ້ແມ່ນບັນຫາສຸຂະພາບສາທາລະນະ, ມີຄວາມພະຍາຍາມວັກຊີນຟຣີຫຼາຍໆຄັ້ງທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປທົ່ວປະເທດ Brazil, ພຽງແຕ່ແຈ້ງໃຫ້ຕົວທ່ານເອງ.

ນອກຈາກນັ້ນ, ວິທີການປ້ອງກັນທີ່ສາມາດນໍາມາໃຊ້ຮ່ວມກັນກັບຢາວັກຊີນແມ່ນເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ແມວອອກຈາກເຮືອນໂດຍບໍ່ມີການຄວບຄຸມໃດໆ, ໂດຍໃຫ້ຄວາມມັກໃນການລ້ຽງໃນເຮືອນ. "ການປົກປ້ອງສັດຈາກການຕິດຕໍ່ທີ່ເປັນໄປໄດ້ກັບເຈຍ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເຈຍທີ່ມີ hematophagous, ການຮັກສາແມວຢູ່ໃນເຮືອນຫຼືໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ມີການຄັດເລືອກແມ່ນການປ້ອງກັນອີກຮູບແບບຫນຶ່ງ", ເນັ້ນຫນັກວ່າສັດຕະວະແພດ.