प्रत्येकाने कॅनाइन रेबीजच्या धोक्यांबद्दल ऐकले असेलच, बरोबर? परंतु सत्य हे आहे की या भयंकर रोगाने प्रभावित होणारे कुत्रे हे एकमेव प्राणी नाहीत. रेबीज असलेली मांजर शोधणे थोडे कठीण असले तरी, मांजरीच्या प्रेमींनी हे लक्षात ठेवणे आवश्यक आहे की ही एक समस्या आहे जी मांजरीच्या आरोग्यावर देखील परिणाम करू शकते आणि विशेषत: हा एक अत्यंत संसर्गजन्य रोग असल्याने त्याकडे खूप लक्ष देणे आवश्यक आहे. आणि प्राणघातक.

होय, ते बरोबर आहे: बहुसंख्य प्रकरणांमध्ये, मांजरीच्या रेबीजमुळे प्राण्याला मृत्यू होतो आणि म्हणूनच, त्याला कसे रोखायचे आणि मांजर कशी ओळखायची हे जाणून घेणे आवश्यक आहे. रेबीज सह. मांजरींमधील रेबीजबद्दलच्या मुख्य शंका (लक्षणे, निदान आणि प्रतिबंध) स्पष्ट करण्यासाठी, आम्ही रिओ डी जनेरियो येथील पशुवैद्य इझाडोरा सौसा यांची मुलाखत घेतली. तिने आम्हाला काय सांगितले ते पहा!

शेवटी, मांजरींमध्ये रेबीज कॅनाइन रेबीजसारखेच आहे का?

जेव्हा आपण रेबीजबद्दल बोलतो, तेव्हा आपल्या डोक्यात पहिली प्रतिमा दिसते हडबडलेल्या कुत्र्याचे, कारण कुत्र्यांमध्ये या रोगाचे प्रमाण मांजरींपेक्षा जास्त आहे. तथापि, मांजरी या रोगापासून रोगप्रतिकारक नसतात आणि मांजरीचे रेबीज पकडण्याची उच्च शक्यता असते, विशेषत: जेव्हा लसीकरण केलेले नसलेले आणि वारंवार रस्त्यावर फिरण्याची सवय असते तेव्हा.

पण यांमध्ये काही फरक आहेरोग, त्यांच्या ट्रान्समीटर व्यतिरिक्त, सर्व केल्यानंतर? बरं, पशुवैद्य समजावून सांगितल्याप्रमाणे, मांजरी आणि कुत्र्याचे रेबीज स्वतःला अगदी सारख्याच प्रकारे प्रकट करतात: दोन्ही संक्रमित प्राण्यांच्या मध्यवर्ती मज्जासंस्थेला हानी पोहोचवतात, ज्यामुळे आक्रमकता दिसून येते आणि इतर लक्षणांची मालिका विकसित होऊ शकते. “हा सर्वात चिंताजनक प्राणी मानला जातो, कारण त्याचा प्राणघातक दर जवळजवळ 100% आहे”, इझाडोरा सूचित करते.

रेबीज: मांजरींना संसर्ग झालेल्या प्राण्याच्या लाळेच्या संपर्कातून संसर्ग होतो

फेलाइन रेबीजचा संसर्ग मुळात कुत्र्याप्रमाणेच होतो: "रेबीजचा प्रादुर्भाव प्रामुख्याने पीडित प्राण्याच्या लाळेच्या टोचण्याद्वारे होतो, विशेषत: थेट संपर्कात आलेल्या चाव्याव्दारे किंवा ओरखडे/जखमांद्वारे. प्राण्यांच्या लाळेने.”

या कारणास्तव, घरापासून दूर सक्रिय जीवन जगणाऱ्या मांजरींना रोग होण्याची शक्यता जास्त असते, विशेषत: त्यांना योग्य लसीकरण न केल्यास. मांजरीचे पिल्लू रस्त्यावर कोणाला भेटू शकते हे जाणून घेणे शक्य नाही आणि म्हणूनच, संक्रमित प्राण्यांशी संपर्क साधण्याचा धोका मोठा आहे. आक्रमकता हे या रोगाच्या मुख्य लक्षणांपैकी एक असल्याने, मांजरीच्या मारामारी हे या रोगाचे प्रवेशद्वार बनतात, कारण या वेळी चावणे आणि ओरखडे अपरिहार्य असतात.

शिवाय, जो कोणी चुकीचा विचार करतो तो फक्त मांजरी आणि कुत्रे करू शकतातरेबीज होणे. खरं तर, जेव्हा हा रोग येतो तेव्हा मानवांसह सर्व सस्तन प्राणी असुरक्षित असतात. त्यामुळे, मांजरीच्या रेबीजच्या बाबतीत, तुमचे पाळीव मांजराचे पिल्लू आणि तुमचे स्वतःचे आरोग्य या दोन्ही गोष्टी वाचवण्यासाठी फारशी काळजी घेतली जात नाही.

फेलाइन रेबीज: या आजाराची लक्षणे बदलते

सर्व प्रथम, हे समजून घेणे आवश्यक आहे की मांजरीच्या रेबीजची लक्षणे नेहमीच विशिष्ट प्रकारे प्रकट होत नाहीत. म्हणजेच, प्रत्येक बाबतीत ते मोठ्या प्रमाणात बदलू शकतात. तथापि, हा एक रोग आहे जो मध्यवर्ती मज्जासंस्थेवर खूप लक्षणीयरित्या प्रभावित करतो, आपले पाळीव प्राणी दूषित झाले आहे की नाही हे समजून घेण्याचा एक मुख्य मार्ग म्हणजे मांजरीच्या वागणुकीत काही बदल आहेत की नाही हे पाहणे. तो नुकताच घरातून पळून गेला आहे. उदाहरणार्थ, अधिक प्रेमळ आणि मैत्रीपूर्ण मांजरी एका तासापासून दुसर्‍या तासात अधिक आक्रमक होऊ शकतात, ज्यामुळे शिक्षकांना परिस्थितीमुळे थोडासा गोंधळही होऊ शकतो. परंतु समस्या ओळखण्याचा हा एकमेव मार्ग नाही, कारण इतर लक्षणे लक्षात घेणे देखील शक्य आहे. मांजरीचा राग सामान्यतः मांजरीला खूप कमकुवत करतो आणि त्याची काही मुख्य लक्षणे अशी आहेत:

- प्राणी उदासीन होतो

- भूक न लागणे आणि पाण्यात रस नसणे

- मानसिक दिशाभूल

- फोटोफोबिया (प्रकाशाकडे तिरस्कार)

- जबडा नियंत्रण गमावणे

- सियालोरिया (अति लाळ)

-अंगाचा थरकाप आणि/किंवा अंगाचा अर्धांगवायू

- फेफरे

- कोमा

तरीही, यापैकी बहुतेक लक्षणे इतर अनेक आजारांमध्ये सहजपणे गोंधळून जाऊ शकतात. तर, शिक्षक एका समस्येपासून दुसऱ्या समस्येत फरक कसा करू शकतो? हा खरोखरच मांजरी रेबीज आहे की नाही हे शोधण्यासाठी टीप म्हणजे तुमच्या चार पायांच्या मित्रावर नेहमी लक्ष ठेवणे! मांजरीचे पिल्लू अलीकडील कोणत्याही मारामारीत सामील होते की नाही किंवा इतर संक्रमित सस्तन प्राण्यांशी, जसे की व्हॅम्पायर वटवाघुळ (जे रक्त खातात), रॅकून किंवा इतर वन्य प्राण्यांशी संपर्क साधला असेल तर ते शोधा. "नेहमीच सर्व लक्षणे स्वतःच प्रकट होत नाहीत, म्हणून जेव्हा रेबीजची शंका असेल तेव्हा शक्य तितक्या लवकर मदत घेणे महत्वाचे आहे", इझाडोरा आठवण करून देते.

मांजर: रेबीजची पहिली लक्षणे दिसण्यासाठी 2 महिने लागू शकतात

फेलाइन रेबीजमध्ये उत्क्रांतीचे वेगवेगळे टप्पे असतात, त्यातील पहिल्याला उष्मायन कालावधी म्हणतात. पशुवैद्यांच्या मते, हा टप्पा संसर्ग आणि लक्षणे दिसण्याच्या दरम्यानच्या काळापेक्षा अधिक काही नाही. ही अशी गोष्ट आहे जी अनेक चलांवर अवलंबून असेल, उष्मायन किती काळ टिकेल हे सांगता येत नाही, परंतु, सरासरी, रोगाची पहिली लक्षणे दिसण्यासाठी साधारणपणे 15 दिवस ते 2 महिने लागतात. "लक्षणे प्रकट झाल्यानंतर जीवनाचा कालावधी कमी असतो, प्राणी सहसा 3 ते 7 दिवसांच्या दरम्यान मरतात", तो स्पष्ट करतो.

कडूनअसं असलं तरी, मांजरीच्या रेबीजची पहिली लक्षणे लक्षात घेता, मालकाच्या सुरक्षिततेची हमी देण्यासाठी आणि मांजरीचा त्रास कमी करण्यासाठी, शक्य तितक्या लवकर पशुवैद्यकाची मदत घेणे अत्यंत महत्वाचे आहे. जरी हा एक जीवघेणा रोग असून तो बरा होण्याची शक्यता जवळजवळ नाही, परंतु रेबीज मांजरीला हा रोग इतर सजीवांमध्ये पसरण्यापासून रोखण्यासाठी काही उपाययोजना करणे आवश्यक आहे. प्राण्याचे सामाजिक अलगाव, उदाहरणार्थ, हे करण्याचा एक चांगला मार्ग आहे. तुमच्या घरी इतर पाळीव प्राणी असल्यास, त्यांना संसर्ग झालेला नाही आणि कोणालाही संसर्ग होणार नाही याची खात्री करण्यासाठी त्यांना अलग ठेवणे देखील महत्त्वाचे आहे.

मांजर रेबीजसह: निदानाची पुष्टी केवळ प्राण्याच्या मृत्यूनंतरच होते

तुमच्या चार पायांच्या मित्राला मांजरीचे रेबीज झाल्याची शंका आल्यावर, तुमच्या पाळीव प्राण्याबद्दल आणि तो राहत असलेल्या ठिकाणाविषयी तुम्हाला माहिती असलेल्या सर्व गोष्टींचा अहवाल देणे महत्त्वाचे आहे. "लक्षणे, इतिहास आणि प्राणी जिथे राहतात त्या क्षेत्राचे विश्लेषण केले जाते (जर केस रिपोर्ट्स, हेमॅटोफॅगस बॅटची उपस्थिती इ.)", इझाडोरा स्पष्ट करतात. यामुळे मांजरीला खरोखर संसर्ग झाला होता की नाही हे ओळखण्यास मदत होऊ शकते, परंतु निदानाची पुष्टी तेव्हाच होऊ शकते जेव्हा प्राणी मरण पावतो. “फेलाइन रेबीजच्या निदानाची पुष्टी करण्यासाठी, प्राण्यांच्या मज्जासंस्थेचे तुकडे (मृत्यूनंतर) विशिष्ट प्रयोगशाळेच्या चाचण्यांसाठी पाठवले पाहिजेत.ते विषाणूच्या संपर्काची पुष्टी करणारे प्रतिजन आणि प्रतिपिंडे शोधतात”, पशुवैद्य प्रकट करतात.

फेलाइन रेबीज विरूद्ध लस ही प्रतिबंधाची सर्वोत्तम पद्धत आहे

रेबीज असलेल्या मांजरींवर कोणताही उपचार किंवा उपचार नसला तरी, हा एक असा आजार आहे जो अगदी सोप्या उपायाने सहज टाळता येतो: लसीकरण . इझाडोरा यांच्या म्हणण्यानुसार, मांजरीच्या पिल्लांना 3 महिन्यांच्या वयापासून अँटी-रेबीज लस दिली पाहिजे, जी त्यांच्या आयुष्याच्या शेवटपर्यंत दरवर्षी मजबूत केली जाते. यासह, ही सार्वजनिक आरोग्य समस्या असल्याने, संपूर्ण ब्राझीलमध्ये अनेक विनामूल्य लसीचे प्रयत्न आहेत, फक्त स्वत: ला माहिती द्या.

याशिवाय, लसीसह एक प्रतिबंधात्मक पद्धत अवलंबली जाऊ शकते ती म्हणजे घरातील प्रजननाला प्राधान्य देऊन, कोणत्याही देखरेखीशिवाय मांजरीला घराबाहेर पडण्यापासून रोखणे. “प्राण्याला वटवाघूळ, विशेषत: हेमॅटोफॅगस वटवाघळांच्या संभाव्य संपर्कापासून संरक्षण करणे, मांजरीला घरामध्ये किंवा स्क्रीन केलेल्या वातावरणात ठेवणे हा प्रतिबंधाचा आणखी एक प्रकार आहे”, पशुवैद्य हायलाइट करतात.