Portosystemic shunt er mjög algengur sjúkdómur hjá litlum hundum, eins og Yorkshire tegundinni. Þetta lifrarástand er mjög hættulegt vegna þess að þrátt fyrir að byrja í lifur getur það haft áhrif á allan líkama dýrsins. Ástandið getur jafnvel haft afleiðingar fyrir taugakerfið. Jafnvel þó að sjúkdómurinn sé ekki svo sjaldgæfur hjá litlum hundum og sé einn sá algengasti í Yorkshire, er þetta vandamál enn óþekkt af mörgum kennurum. Eftir allt saman, hvað er portosystemic shunt hjá hundum? Hver eru orsakir þess og klínísk einkenni? Er hægt að meðhöndla shunt hjá hundum? Og hvernig getum við komið í veg fyrir að þessi sjúkdómur komi fram í hundinum? Patas da Casa ræddi við dýralækninn Amanda Carloni, sem tók af öll tvímæli um portosystemic shunt í hundum. Athugaðu það!

Hvað er portosystemic shunt?

The portosystemic shunt er lifrarsjúkdómur sem tengist óeðlilegri blóðrás. Ástandið er einnig þekkt sem portosystemic shunt (DPS) eða portosystemic vascular anomaly. Til að skilja um hvað þessi sjúkdómur snýst þarftu að skilja svolítið um líffærafræði hunda. „Lifur fósturs hefur takmarkaða virkni. Svo, til að hlífa því og vernda, er stór æða sem kallast ductus venosus, sem beinir blóðinu þannig að það fari ekki í gegnum lifur,“ útskýrir dýralæknirinn Amanda Carloni. Hún segir að þessi ductus venosus lokist um 3 til 10dögum eftir fæðingu, þar sem líffærið er þegar vel þróað. Þegar þetta gerist byrjar blóðið sem kemur frá portbláæð að fara í gegnum lifrina, líffæri sem hefur það hlutverk að umbreyta tilteknum efnum í „minna eitruð“ útgáfur. Þannig er hægt að útrýma þeim úr líkamanum án nokkurra vandamála.

Hins vegar útskýrir Amanda að ef um portosystemic shunt er að ræða er þessi bláæðarás ekki lokuð eftir að lifrin þróast, sem hindrar blóðrásina. „Shunt eða portosystemic shunt samanstendur af varanleika bláæðarásarinnar eða tilvist annarra afbrigðilegra æða. Þetta þýðir að portblóðið (frá portbláæð) fer ekki í gegnum lifur og fer beint í blóðrásina; taka efni með sér í „eitrari“ útgáfum,“ útskýrir hann.

Hvað veldur portosystemic shunt hjá hundum?

Shunt hjá hundum getur verið áunnið eða meðfædd. Hjá hinni áunnu tegund myndast portosystemic shunt allt lífið þegar hundurinn þjáist af portháþrýstingi, sem er afleiðing sjúkdóma eins og langvarandi og trefjaríkrar lifrarbólgu. Meðfædd shunt hjá hundum er algengasta tegundin. Í þessu tilfelli er engin vel þekkt orsök. Venosus ductus hundsins helst einfaldlega opið. The portosystemic shunt er sjúkdómur sem er miklu meira til staðar í litlum hundum, eins og Yorkshire. „Hjá hundum er portosystemic shunt algengari hjá hreinræktuðum en blönduðum tegundum,Smátegundir verða fyrir mestum áhrifum, eins og: Schnauzer, Yorkshire Terrier, Poodle, Maltneska, Shih Tzu, Dachshund, Írskur úlfhundur, Old English Sheepdog og Cairn Terrier“, útskýrir Amanda.

Hund með portosystemic shunt byrjar að láta eiturefni streyma í líkamanum

Portosystemic shunt er mjög alvarlegt vandamál vegna þess að þar sem lifrin síar ekki portosystemic (þar sem hún gerir það ekki fara framhjá líffærinu) eru eitruð efni enn í því. Þetta blóð fer í gegnum allt blóðrásarkerfið og fer í gegnum ýmis líffæri líkamans. Þetta þýðir að eiturefnin byrja að dreifast um líkamann og þar af leiðandi getur hann orðið fyrir mjög alvarlegum vandamálum. Eitt af þessum eiturefnum sem eru áfram til staðar í blóðinu þegar um er að ræða portosystemic shunt er ammoníak. Það losnar úr þörmum og, hjá heilbrigðum hundum, fer það í gegnum lifrina til að breytast í þvagefni.

“Hins vegar, vegna portosystemic shunt, fer ammoníak beint inn í blóðrásina. Vegna þess að það er taugaeitur getur það leitt til lifrarheilakvilla (tap á heilastarfsemi vegna þess að ekki tekst að fjarlægja eiturefni úr blóði vegna lifrarskemmda). Einnig mun blóð fullt af ammoníaki fara í gegnum nýrun. Hins vegar mun umframmagn af ammoníaki, í stað þess að losna við þvagið, byrja að safnast upp, sem leiðir til hinna frægu nýrnasteina, og það geturtengst tilviki bakteríusýkinga í þvagfærum,“ útskýrir sérfræðingurinn.

Hver eru klínísk einkenni portosystemic shunt hjá hundum?

Þar sem portosystemic shunt getur haft áhrif á mismunandi líkamshluta eru klínísku einkennin mjög fjölbreytt. Meðal þeirra helstu dregur Amanda áherslu á þá sem tengjast þátttöku taugakerfisins. „Hundar eru viðstaddir: áráttugöngur, þrýsta höfðinu að hlutum, samhæfingarskortur á sjálfviljugum vöðvahreyfingum, svefnhöfgi og pirringur. Að auki koma fram önnur klínísk einkenni, svo sem: niðurgangur, uppköst, aukin tíðni þvagláta (fjölþvagi), of mikil þorstatilfinning (fjöldipsía) og blóð í þvagi (blóðmigu) vegna myndun nýrnasteina“, útskýrir sérfræðing.

Hvernig fæst greining á shunt hjá hundum?

Það er mjög mikilvægt fyrir eigandann að fara með dýrið til dýralæknis um leið og hann tekur eftir fyrrnefndum klínískum einkennum. Á skrifstofunni mun dýralæknirinn meta þessar klínísku einkenni og sögu sjúklingsins. Til að staðfesta greiningu á shunt hjá hundum er nauðsynlegt að framkvæma nokkrar prófanir, þar á meðal blóðprufur, tölvusneiðmynd og ómskoðun.

Hvernig er hægt að meðhöndla lifrarshunt hjá hundum?

Hefja skal meðferð á tilfellum um hornhimnushunts fljótlega eftir að greiningin hefur verið staðfest. Hannþað er hægt að gera klínískt og/eða með skurðaðgerð. Klínísk meðferð á lifrarshunt hjálpar til við að halda sjúklingnum stöðugum. Amanda útskýrir hvernig hægt er að framkvæma þessa meðferð. „Hægt er að framkvæma vökvameðferð til að leiðrétta ofþornun, blóðsalta- og sýru-basa ójafnvægi og einnig til að viðhalda blóðsykri. Hægt er að nota sýklalyf sem verka á ureasa-framleiðandi örveru til að minnka magn þvagefnis í blóði. Einnig er hægt að nota laktúlósa þar sem það virkar til að auka brotthvarf þarmainnihalds og stuðlar að „sýringu“ í holrými þarma, sem stuðlar að umbreytingu ammóníums í ammóníum (sem er minna eitrað)“, útskýrir hann.

Að auki er einnig mikilvægt að hundar með portosystemic shunt gangist undir mataræði og fái meira próteinfæði. „Próteintakmörkun getur valdið prótein-kaloríu vannæringu þegar það er framkvæmt í langan tíma. Þess vegna er mælt með mataræði með meltanlegum próteinum sem boðið er upp á í litlu magni“, segir hann.

Hundar með meðfæddan portosystemic shunt gætu þurft skurðaðgerð

Skurðaðgerð í tilfellum shunt hjá hundum getur verið nauðsynleg til að leiðrétta vandamálið í eitt skipti fyrir öll. Amanda útskýrir að aðeins ætti að framkvæma skurðaðgerð þegar um er að ræða portosystemic shunt hjá hundum af meðfæddri gerð. Ekki er mælt með hennifyrir hunda með áunninn shunt: „Mesta aðferðin sem mælt er með er sú sem stíflar æðina smám saman, sem gerir lifrinni kleift að laga sig að nýjum þrýstingi vegna þess að ef lokunin er skyndilega getur komið fram bráður portháþrýstingur,“ útskýrir sérfræðingurinn. . Fyrir aðgerð verður hundurinn með lifrarshunt að gangast undir nokkrar prófanir. Að auki er mikilvægt að dýrið gangist undir klíníska meðferð, þar sem það skilur dýrið stöðugt til að framkvæma aðgerðina án vandkvæða. Þess má geta að svæfingu fyrir hunda verður að nota meðan á aðgerðinni stendur.

Fylgjast skal með hundum sem hafa tilhneigingu til portosystemic shunt frá meðgöngu

Þar sem ekki er vitað nákvæmlega hvað veldur því að portosystemic shunt þróast hjá hundum, útskýrir dýralæknirinn Amanda að mesta varúðin Það sem kennari getur gert er fylgjast vel með á meðgöngu hunds, þannig að fylgst sé með heilsu hvolpanna frá unga aldri. Hún bendir á að þessi umhyggja ætti að vera enn meiri hjá tilhneigðum tegundum eins og Yorkshire. Amanda segir einnig að sumar aðrar ráðstafanir geti einnig hjálpað til við að forðast tilvik shunt hjá hundum: „Einnig er nauðsynlegt að gæta varúðar við notkun lyfja og bætiefna án faglegrar leiðbeiningar, sem geta stuðlað að ófullnægjandi þroska fósturs, sem og tilvik ýmissa frávika, svo sem æða. Ennfremur ætti maður ekkiendurskapa hunda sem eru með sjúkdóminn, jafnvel þótt þeir hafi fengið rétta meðferð,“ útskýrir hann.

Yorkshire: algengir sjúkdómar tegundarinnar fara út fyrir portosystemic shunt

Eins og við útskýrðum, er portosystemic shunt hjá hundum algengari hjá litlum tegundum, eins og Yorkshire. Hins vegar er þessi loðni litli hundur einnig viðkvæmur fyrir öðrum heilsufarsvandamálum sem verðskulda athygli. Þegar talað er um Yorkshire kynið er alltaf minnst á augnsjúkdóma eins og versnandi sjónhimnurýrnun og sjónhimnuleysi. Ennfremur er tvöfaldur tannréttur einnig algengt vandamál í Yorkshire. Algengustu kvillar tegundarinnar eru einnig þeir sem tengjast stærð hennar, eins og hryggjaxla. Þar sem það er mjög lítið er meiri hætta á beinvandamálum og einnig slysum. Þess vegna er alltaf mikilvægt að vera vakandi til að forðast fall hjá hundum af tegundinni, sérstaklega hjá öldruðum Yorkshire hundum. Sjúkdómar eins og blóðsykursfall og samfallinn barki geta einnig verið tíðir hjá þessari tegund.

Það er mjög mikilvægt að huga að heilsu hvolpsins frá unga aldri. Að beita öllum hundabóluefnum, halda ormahreinsun uppfærðum, fara reglulega til dýralæknis, bjóða upp á hollt mataræði og tryggja æfingarrútínu eru grundvallarráðstafanir sem veita Yorkshire góð lífsgæði. Einkenni veikinda, hver svo sem þau kunna að vera, ættu aldrei að vera þaðhunsuð og kennari þarf að fara með gæludýrið til dýralæknis þegar það finnur fyrir undarlegri hegðun. Með slíkri varúð getur Yorkshire Terrier lifað í allt að 17 ár og er jafnvel talin ein langlífasta hundategundin.