De gezondheid van honden is zo complex dat er soms problemen kunnen ontstaan op plekken waarvan we het bestaan niet eens vermoedden. Dit is het geval bij een infectie in de adanal klier (ook wel anale klier of perianale klier genoemd). Honden hebben zakken in de anusstreek met klieren die verantwoordelijk zijn voor het vrijgeven van smeermiddelen die je helpen te poepen zonder pijn of ongemak te voelen, naast andere dingen.De ontsteking, die rectale of perianale fistels wordt genoemd, veroorzaakt roodheid, een slechte geur, koorts en zelfs ernstigere situaties, zoals de aanwezigheid van bloed in de ontlasting. Het dier heeft ook moeite met poepen. Om de belangrijkste twijfels over dit onderwerp op te helderen, heeft de Home Pootjes interviewde dierenarts Amanda Carloni, uit Salvador. Kijk wat ze ons vertelde!

Perianale fistels: hond heeft moeite met poepen

Weinig verzorgers weten wat een perianale fistel is, ook bekend als rectale, anale of adanale fistel (hoewel de namen verschillen, verwijzen ze allemaal naar hetzelfde probleem). "Een rectale fistel is een pathologisch communicatiekanaal dat zich vormt tussen de anus en de binnenkant van de diepe weefsels of de huid," legt Amanda uit. Volgens de dierenarts veroorzaakt een ontsteking van de klierende hond heeft vaak moeite met poepen (dyskinesie) of is niet in staat om te poepen, zelfs als hij er zin in heeft (tenesmus). Daarnaast zijn er andere symptomen die kunnen worden waargenomen:

- Nare geur in de anusstreek

- Jeuk en/of pijn in de anale regio

- Diarree

- Constipatie

- Fecale incontinentie

- Bloederige uitwerpselen

- Verlies van eetlust en gewicht

- Koorts

- Visualisatie van het communicatiekanaal tussen de anus en de huid zichtbaar (alleen in ernstigere gevallen)

Ana Heloísa Costa's hond Amora heeft dit probleem twee keer gehad. "De eerste keer had ik geen idee wat het was. Ik merkte dat ze het gebied vaker likte dan normaal en toen ik keek, zag ik dat de huid naast de anus erg rood en een beetje gezwollen was, wat leek op een ontsteking", herinnert de mentor zich. Om de situatie te verlichten, besloot Ana een zalf aan te brengen.voor allergieën in het gebied, maar de volgende dag ging de laesie open en zag eruit als een blaar met een gat in het midden - waar de vloeistof uitkomt die de ontlasting smeert en die een zeer sterke geur heeft. De diagnose perianale fistel kwam na overleg met een dierenarts.

Ontsteking van de perianale klier: honden van het Duitse herdersras worden het meest getroffen

Volgens dierenarts Amanda is de oorzaak van rectale fistels nog niet goed vastgesteld, maar er zijn een aantal predisponerende factoren die resulteren in een anaalklierinfectie. Duitse herdershonden zijn bijvoorbeeld vatbaarder voor het ontwikkelen van de ziekte. Labrador, Ierse Setters, Old English Sheepdog, Border Collie en Bulldog rassen kunnen het probleem ook vaker vertonen."De ziekte komt vaker voor bij rassen met een aflopende bouw en/of een brede basis bij de aanhechting van de staart, omdat dit de ophoping van uitwerpselen bevordert met als gevolg ontsteking en infectie van de huid in het gebied," legt hij uit.

Daarnaast kunnen recente diarree, verhoogde afscheiding door de anaalklieren en verminderde spierspanning in de anus ook bijdragen aan het ontstaan van het probleem. Over het algemeen wordt een hogere incidentie gezien bij oudere en mannelijke honden.

Als u symptomen van perianale fistels opmerkt, moet uw hond zo snel mogelijk naar de dierenarts worden gebracht, zodat de arts de situatie kan beoordelen en alle nodige tests kan uitvoeren om de infectie te bevestigen: "De diagnose wordt gesteld door de klinische symptomen te associëren met de informatie die is verkregen bij lichamelijk en rectaal onderzoek. Het is niet altijd mogelijk om het ontstoken kanaal te visualiseren, maarGranulomen en abcessen kunnen via het rectum worden gepalpeerd," legt ze uit.

Ontsteking van de perianale klier bij honden: behandeling met medicijnen en ontsmetten van het gebied

De behandeling van perianale klierontsteking bij honden is nog steeds een uitdaging voor veel dierenartsen, juist omdat de oorzaken niet duidelijk zijn. Meestal wordt de klinische aanpak gedaan met het gebruik van antibiotica, corticosteroïden en het ontsmetten van de regio met antiseptica, aldus Amanda.

Amora's behandeling bestond uit doses van een antiparasitaire tablet, het aanbrengen van ontstekingsremmende zalf en reiniging met een bacteriedodende spray. "Het duurde bijna twee weken vanaf het eerste teken tot het einde van de behandeling en het begin van de genezing van de laesie," vertelt de voogd. "De tweede keer nam ik hem meteen mee naar de dierenarts voor een behandeling die zou voorkomen dat de laesie open zou gaan. Het werkte!"

Niet altijd werkt alleen medicatie om het probleem te behandelen, dat in de loop van de tijd kan verergeren, zoals de dierenarts uitlegt: "Als dieren niet reageren op klinische behandeling, is een operatie noodzakelijk. Er treden echter meestal complicaties op nadat de procedure is uitgevoerd en het is mogelijk dat het dier terugvalt", benadrukt hij. Omdat het een ziekte zonder oorzaak isHet is niet mogelijk om rectale fistels bij honden te voorkomen, dus het is heel belangrijk dat eigenaren hun dieren regelmatig observeren op vroege symptomen die op de ziekte kunnen wijzen.