سلامت سگ آنقدر پیچیده است که گاهی اوقات ممکن است در جاهایی که حتی تصورش را هم نمی‌کردیم مشکلاتی ایجاد شود. این مورد در مورد عفونت در غده آدانال (که غده مقعدی یا پری آنال نیز نامیده می شود) است. سگ‌ها کیسه‌هایی در ناحیه مقعد با غدد دارند که وظیفه آزادسازی روان‌کننده‌ها را بر عهده دارند که به آنها کمک می‌کند تا بدون احساس درد یا ناراحتی، علاوه بر عملکردهای دیگر، مدفوع کنند. این التهاب که فیستول رکتال یا پری آنال نامیده می شود، باعث قرمزی، بوی بد، تب و حتی شرایط جدی تری مانند وجود خون در مدفوع می شود. این حیوان در دفع مدفوع نیز مشکل دارد. برای روشن شدن شبهات اصلی در مورد موضوع، پاتاس دا کاسا با دامپزشک آماندا کارلونی از سالوادور مصاحبه کرد. ببینید او به ما چه گفت!

فیستول پری آنال: سگ در اجابت مزاج مشکل دارد

چند آموزگار از چیستی فیستول پری آنال، که به عنوان فیستول رکتال، مقعدی یا آدانال نیز شناخته می شود، آگاه هستند (اگرچه نام آنها این است. متفاوت است، همه آنها به یک مشکل اشاره می کنند). آماندا توضیح می دهد: فیستول رکتوم یک کانال ارتباطی پاتولوژیک است که بین مقعد و قسمت داخلی بافت های عمیق یا پوست شکل می گیرد. به گفته دامپزشک، التهاب غدد باعث می شود که سگ به طور کلی در اجابت مزاج مشکل داشته باشد (دیسکزیا) یا حتی زمانی که احساس می کند (تنسموس) نمی تواند مدفوع کند.علاوه بر این، علائم دیگری که می توان مشاهده کرد عبارتند از:

• بوی بد در ناحیه مقعد

• خارش و/یا درد در ناحیه مقعد

• اسهال

• یبوست

• بی اختیاری مدفوع

• مدفوع خونی

• کاهش اشتها و وزن

• تب

• مشاهده کانال ارتباطی بین مقعد و پوست قابل مشاهده (فقط در موارد شدیدتر)

آمورا، سگ ماده متعلق به Ana Heloísa Costa، ​​دو بار دچار این مشکل شد. "در اولین مورد، نمی دانستم چه چیزی است. من متوجه شدم که او بیشتر از حد معمول آن ناحیه را لیس می‌زند و وقتی نگاه کردم، دیدم پوست کنار مقعد بسیار قرمز و کمی متورم شده و ظاهری التهاب دارد.» برای تسکین این وضعیت، آنا تصمیم گرفت پمادی را برای آلرژی در آن ناحیه بمالد، اما روز بعد ضایعه باز شد و شبیه یک تاول با سوراخ در وسط شد - جایی که مایعی که مدفوع را روان می کند و بوی بسیار خوبی دارد. بیرون آمد.قوی تشخیص فیستول پری آنال پس از مشاوره با دامپزشک انجام شد.

التهاب غده پری آنال: سگهای ژرمن شپرد بیشترین آسیب را دارند

طبق به گفته دامپزشک آماندا، علت فیستول رکتوم هنوز به خوبی مشخص نشده است، اما برخی عوامل مستعد کننده وجود دارد که منجر به عفونت غده مقعدی می شود. به عنوان مثال، سگ های نژاد ژرمن شپرد، بیشتر مستعد ابتلا هستندتوسعه بیماری سگ های نژادهای لابرادور، ایرلندی ستتر، سگ قدیمی انگلیسی، بوردر کولی و بولداگ نیز می توانند این مشکل را بیشتر نشان دهند. او توضیح می‌دهد: «این بیماری در نژادهایی با ساختار شیبدار و/یا قاعده پهن در محل ورود دم شایع‌تر است، زیرا این امر باعث تجمع مدفوع و در نتیجه التهاب و عفونت پوست در منطقه می‌شود».

علاوه بر این، اسهال اخیر، افزایش ترشح تولید شده توسط غدد مقعد و تون ضعیف عضلات مقعد نیز می تواند در شروع این مشکل نقش داشته باشد. به طور کلی، بروز بیشتر در سگ های مسن و نر مشاهده می شود.

در صورت مشاهده هر گونه علامت فیستول پری آنال، سگ باید در اسرع وقت نزد دامپزشک برده شود، تنها در این صورت پزشک می تواند وضعیت را ارزیابی کرده و تمام آزمایشات لازم را برای تایید عفونت انجام دهد. . "تشخیص با مرتبط کردن علائم بالینی با اطلاعات به دست آمده از معاینات فیزیکی و رکتوم انجام می شود. این متخصص توضیح می‌دهد که همیشه نمی‌توان کانال ملتهب را تجسم کرد، اما گرانولوم‌ها و آبسه‌ها را می‌توان از طریق راست روده لمس کرد.

درمان التهاب غده اطراف مقعدی در سگ‌ها هنوز برای بسیاری از دامپزشکان یک چالش است، دقیقاً به این دلیل که دلایل نامشخصی دارد معمولاً رویکرد بالینی در نظر گرفته می شودبه گفته آماندا با استفاده از آنتی بیوتیک ها، کورتیکوئیدها و بهداشت منطقه با ضد عفونی کننده ها.

درمان آمورا شامل دوزهای قرص ضد انگلی، استفاده از پماد ضد التهاب و پاکسازی با اسپری باکتری کش بود. استاد راهنما می گوید: از اولین علامت تا پایان درمان و شروع بهبود ضایعه تقریباً دو هفته طول کشید. بار دوم، بلافاصله او را برای درمان به دامپزشک بردم تا از باز شدن جراحت جلوگیری کنم. جواب داد!»

دارو به تنهایی همیشه برای درمان مشکل مؤثر نیست، همانطور که دامپزشک توضیح داده است، با گذشت زمان ممکن است بدتر شود. هنگامی که حیوانات به درمان بالینی پاسخ نمی دهند، جراحی ضروری است. اما معمولاً پس از انجام عمل عوارضی ایجاد می‌شود و احتمال عود بیماری نیز وجود دارد.» از آنجایی که این بیماری بدون علت کاملاً مشخص است، نمی توان از فیستول رکتوم در سگ ها جلوگیری کرد. بنابراین، بسیار مهم است که مربیان به طور مکرر حیوانات را برای تشخیص زودهنگام علائمی که ممکن است نشان دهنده بیماری باشد، مشاهده کنند.