Здароўе сабакі настолькі складанае, што часам праблемы могуць узнікаць у месцах, пра якія мы нават не ўяўлялі. Гэта адбываецца з інфекцыяй нададальнай залозы (яе таксама называюць анальнай залозай або перианальной залозай). Сабакі маюць мяшкі, размешчаныя ў вобласці задняга праходу з залозамі, якія адказваюць за выкід змазкі, якая дапамагае ім спаражняцца без болю або дыскамфорту, у дадатак да іншых функцый. Запаленне, якое называецца свіршчом прамой кішкі або перианальной свіршчом, выклікае пачырваненне, непрыемны пах, ліхаманку і нават больш сур'ёзныя сітуацыі, такія як наяўнасць крыві ў кале. Таксама жывёла адчувае цяжкасці з дэфекацыяй. Каб высветліць асноўныя сумненні на гэтую тэму, Патас да Каса ўзяў інтэрв'ю ў ветэрынара Аманды Карлоні з Сальвадора. Паглядзіце, што яна нам расказала!

Перианальный свіршч: сабака адчувае цяжкасці з дэфекацыяй

Некалькі настаўнікаў ведаюць, што такое перыанальны свіршч, таксама вядомы як рэктальны, анальны або аданальный свіршч (хоць назвы такія розныя, усе яны адносяцца да адной праблемы). «Свіршч прамой кішкі - гэта паталагічны канал сувязі, які ўтвараецца паміж анусам і ўнутранай часткай глыбокіх тканін або скуры», - тлумачыць Аманда. Па словах ветэрынара, запаленне гланд прыводзіць да таго, што сабака звычайна адчувае цяжкасці з дэфекацыяй (дысквізія) або не можа какаць, нават калі ёй хочацца (тэнезмы).Акрамя таго, іншыя сімптомы, якія могуць назірацца:

• Непрыемны пах у вобласці анальнага адтуліны

• Сверб і/або боль у анальнай вобласці

• Дыярэя

• Завала

• Нетрыманне кала

• Крывавы крэсла

• Страта апетыту і вагі

• Ліхаманка

• Візуалізацыя канала сувязі паміж анусам і бачнай скурай (толькі ў больш цяжкіх выпадках)

Амора, сабака, якая належыць Ане Хелоісе Коста, сутыкалася з гэтай праблемай двойчы. «У першы раз я паняцця не меў, што гэта такое. Я заўважыў, што яна вылізвае гэтае месца часцей, чым звычайна, і калі я паглядзеў, я ўбачыў, што скура побач з анусам была вельмі чырвонай і трохі прыпухлай, з выглядам запалення», - успамінае настаўнік. Каб палегчыць сітуацыю, Ана вырашыла нанесці на вобласць мазь ад алергіі, але на наступны дзень паражэнне адкрылася і выглядала як пухір з адтулінай пасярэдзіне - дзе вадкасць, якая змазвае кал і мае вельмі прыемны пах выйшаў моцны. Дыягназ перианальный свіршч быў пастаўлены пасля кансультацыі з ветэрынарам.

Запаленне перианальной залозы: часцей за ўсё хварэюць нямецкія аўчаркі

па словах ветэрынара Аманды, прычына свіршча прамой кішкі да гэтага часу дакладна не ўстаноўлена, але ёсць некаторыя схіляльныя фактары, якія прыводзяць да інфекцыі анальных залоз. Сабакі пароды нямецкая аўчарка, напрыклад, больш схільныяразвіццё хваробы. Часцей праблему могуць выклікаць сабакі парод лабрадор, ірландскі сетэр, стараанглійская аўчарка, бордер-коллі і бульдог. «Захворванне больш распаўсюджана ў парод з нахіленай канфармацыяй і/або шырокім падставай у месцы ўстаўкі хваста, так як гэта спрыяе назапашванню фекаліяў з наступным запаленнем і інфекцыяй скуры ў гэтым рэгіёне», - апраўдвае ён.

Акрамя таго, нядаўняя дыярэя, падвышаная сакрэцыя, якая выпрацоўваецца анальнымі залозамі, і слабы тонус анальных цягліц таксама могуць спрыяць узнікненню праблемы. У цэлым больш высокая частата захворвання назіраецца ў пажылых сабак і сабак.

Пры з'яўленні любога сімптому перианального свіршча сабаку неабходна як мага хутчэй даставіць да ветэрынара, толькі тады лекар зможа ацаніць сітуацыю і правесці ўсе неабходныя аналізы для пацверджання інфекцыі . «Дыягназ ставіцца шляхам супастаўлення клінічных прыкмет з інфармацыяй, атрыманай у выніку фізікальнага і рэктальнага абследавання. Не заўсёды можна візуалізаваць запалены канал, але гранулёмы і абсцэсы можна прамацаць праз прамую кішку», - тлумачыць прафесіянал.

Лячэнне запалення перианальной залозы ў сабак па-ранейшаму застаецца праблемай для многіх ветэрынараў, менавіта таму, што гэта мае нявызначаныя прычыны. Звычайна выкарыстоўваецца клінічны падыходз выкарыстаннем антыбіётыкаў, кортікоидов і гігіены вобласці з антысептыкамі, па словах Аманды.

Лячэнне Аморы складалася з прыёму таблетак ад паразітаў, нанясення супрацьзапаленчай мазі і ачышчэння бактэрыцыдным спрэем. «Ад з'яўлення першых прыкмет да заканчэння лячэння і пачатку гаення пашкоджанні прайшло амаль два тыдні», - распавядае выкладчык. «Другі раз я адразу адвёз яго да ветэрынара на лячэнне, каб траўма не адкрылася. Гэта спрацавала!»

Лекі самі па сабе не заўсёды дапамагаюць лячыць праблему, якая з часам можа пагоршыцца, як патлумачыў ветэрынар. «Калі жывёлы не рэагуюць на клінічнае лячэнне, неабходна хірургічнае ўмяшанне. Аднак звычайна пасля працэдуры ўзнікаюць некаторыя ўскладненні і не выключаны рэцыдывы ў жывёлы», — падкрэслівае ён. Паколькі гэта захворванне без цалкам вызначанай прычыны, прадухіліць свіршч прамой кішкі ў сабак немагчыма. Таму вельмі важна, каб выкладчыкі часта назіралі за жывёламі для ранняга выяўлення любых сімптомаў, якія могуць паказваць на захворванне.