'n Hond se gesondheid is so kompleks dat daar soms probleme kan ontstaan ​​op plekke wat ons nie eers gedink het bestaan ​​nie. Dit is die geval met infeksie in die adanale klier (ook genoem anale klier of perianale klier). Honde het sakke wat in die anusstreek geleë is met kliere wat verantwoordelik is vir die vrystelling van smeermiddels wat hulle help om te ontlas sonder om pyn of ongemak te voel, benewens ander funksies. Die ontsteking, wat 'n rektale of perianale fistel genoem word, veroorsaak rooiheid, slegte reuk, koors en selfs meer ernstige situasies, soos die teenwoordigheid van bloed in die stoelgang. Die dier sukkel ook om te ontlas. Om die belangrikste twyfel oor die onderwerp uit te klaar, het Patas da Casa 'n onderhoud gevoer met die veearts Amanda Carloni, van Salvador. Kyk wat het sy vir ons gesê!

Perianale fistel: hond sukkel om te ontlas

Min tutors is bewus van wat 'n perianale fistel is, ook bekend as rektale, anale of adanale fistel (alhoewel die name is verskil, hulle verwys almal na dieselfde probleem). "Die rektale fistel is 'n patologiese kommunikasiekanaal wat tussen die anus en die binnekant van die diep weefsels of die vel vorm," verduidelik Amanda. Volgens die veearts veroorsaak die ontsteking van die kliere dat die hond oor die algemeen sukkel om te ontlas (dysquesie) of nie kan poep nie, selfs wanneer dit so voel (tenesmus).Daarbenewens is ander simptome wat waargeneem kan word:

• Slegte reuk in die anusstreek

• Jeuk en/of pyn in die anale area

• Diarree

• Hardlywigheid

• Fekale inkontinensie

• Bloedige stoelgang

• Verlies aan eetlus en gewig

• Koors

• Visualisering van die kommunikasiekanaal tussen die anus en die sigbare vel (slegs in meer ernstige gevalle)

Amora, 'n vroulike hond wat deur Ana Heloísa Costa besit word, het hierdie probleem twee keer gehad. “By die eerste geleentheid het ek geen idee gehad wat dit was nie. Ek het opgemerk dat sy die area meer gereeld as gewoonlik lek en toe ek kyk, sien ek dat die vel langs die anus baie rooi en 'n bietjie geswel is, met 'n voorkoms van ontsteking”, onthou die tutor. Om die situasie te verlig, het Ana besluit om 'n salf vir allergieë in die area aan te smeer, maar die volgende dag het die letsel oopgegaan en soos 'n blaas gelyk met 'n gaatjie in die middel - waar die vloeistof wat die ontlasting smeer en 'n baie goeie reuk het. sterk uitgekom. Die diagnose van perianale fistel het gekom na konsultasie met 'n veearts.

Ontsteking van die perianale klier: Duitse Herdershonde word die meeste aangetas

Volgens aan die veearts Amanda, is die oorsaak van die rektale fistel nog nie goed vasgestel nie, maar daar is 'n paar predisponerende faktore wat anale klierinfeksie tot gevolg het. Honde van die Duitse herdersras is byvoorbeeld meer geneig totsiekte ontwikkeling. Honde van die Labrador, Ierse Setters, Ou Engelse Skaaphond, Border Collie en Bulldog rasse kan ook die probleem meer dikwels bied. “Die siekte is meer algemeen by rasse met ’n skuins bouvorm en/of ’n wye basis by die insit van die stert, aangesien dit die ophoping van ontlasting met gevolglike ontsteking en infeksie van die vel in die streek bevorder”, regverdig hy.

Daarbenewens kan onlangse diarree, verhoogde afskeiding wat deur die anale kliere en swak anale spiertonus geproduseer word ook bydra tot die aanvang van die probleem. Oor die algemeen word 'n hoër voorkoms by bejaarde en manlike honde waargeneem.

Wanneer enige simptoom van perianale fistel opgemerk word, moet die hond so gou moontlik na die veearts geneem word, eers dan sal die dokter die situasie kan assesseer en al die nodige toetse kan uitvoer om die infeksie te bevestig . “Die diagnose word gemaak deur kliniese tekens te assosieer met inligting verkry uit fisiese en rektale ondersoeke. Dit is nie altyd moontlik om die ontsteekte kanaal te visualiseer nie, maar granulome en absesse kan deur die rektum gepalpeer word”, verduidelik die professionele persoon.

Die behandeling van inflammasie van die perianale klier by honde is steeds 'n uitdaging vir baie veeartse, juis omdat dit het ongedefinieerde oorsake. Gewoonlik word kliniese benadering gevolgmet die gebruik van antibiotika, kortikoïede en higiëne van die streek met antiseptika, volgens Amanda.

Amora se behandeling het bestaan ​​uit dosisse van 'n antiparasitiese pil, toediening van 'n anti-inflammatoriese salf en skoonmaak met 'n bakteriedodende spuit. “Dit het byna twee weke geneem vanaf die eerste teken tot die einde van die behandeling en die begin van genesing van die letsel”, sê die tutor. “Die tweede keer het ek hom dadelik veearts toe geneem vir behandeling om te keer dat die besering oopgaan. Dit het gewerk!”

Medikasie alleen werk nie altyd om die probleem te behandel nie, wat mettertyd erger kan word, soos deur die veearts verduidelik. “Wanneer diere nie op kliniese behandeling reageer nie, is chirurgie nodig. Sommige komplikasies vind egter gewoonlik plaas nadat die prosedure uitgevoer is en dit is moontlik dat die dier terugvalle het”, beklemtoon hy. Aangesien dit 'n siekte is sonder 'n volledig gedefinieerde oorsaak, is dit nie moontlik om rektale fistel by honde te voorkom nie. Daarom is dit uiters belangrik dat tutors diere gereeld waarneem vir vroeë opsporing van enige simptome wat die siekte kan aandui.