Ракот кај кучињата е водечка причина за смрт кај кучињата постари од десет години. Во случај на неоплазија на тестисите кај кучињата - популарно позната како рак на тестисите - болеста главно ги погодува постарите машки кучиња кои не се кастрирани. Покрај напредната возраст, присуството на неспуштени тестиси (крипторхизам) е уште еден фактор кој придонесува за формирање на тумори во кучешкиот генитален систем.

Студијата објавена од академското списание BMC Veterinary Research во 2014 година посочи дека 27% од ризичната група завршуваат со развивање, во одреден момент од животот, еден или повеќе тумори на тестисите. Севкупно, се проценува дека претставуваат најмалку 4% до 7% од сите тумори пронајдени кај машките кучиња. Од причини до третман, преку методи за дијагностицирање и превенција, проверете сè за темата подолу, со поддршка на информации од ветеринарниот онколог Каролин Грип, од Рио де Жанеиро.

Кои се причините за болеста? Кучешки неоплазија на тестисите?

Како и кај повеќето видови на рак, причината за развојот на туморот на тестисите не е толку јасна. Она што е познато е дека постои специфична група на кучиња кои се повеќе погодени од оваа состојба, како што објасни ветеринарката Каролин Грип: „Ракот на тестисите е честа неоплазма кај некастрираните машки кучиња. Тоа е болест која обично се појавува помеѓу 8 и 10 години од животот на животното“.

НеСепак, машките кучиња со еден или двата тестиси кои не се спуштиле од абдоминалната празнина (крипторхизам) имаат многу поголема веројатност да развијат тумор отколку кучињата со нормални тестиси. 3>

Различни тумори влијаат на тестисите. Трите најчести типови се развиваат од герминативните клетки (семиноми), одговорни за производство на сперматозоиди; интерстицијални или Лајдигови клетки, кои произведуваат тестостерон; и клетките на Сертоли, кои помагаат во развојот на спермата. Речиси половина од кучињата со неоплазми на тестисите имаат повеќе од еден тип на тумор на тестисите.

• Семиноми: Повеќето семиноми се бенигни и немаат тенденција да се шират. Сепак, некои можат да му пркосат на правилото и да метастазираат на други органи во телото.

• Тумори на интерстицијални клетки (Лејдиг): Овие тумори на тестисите се најчести и обично се мали и бенигни. Тие ретко се шират или дејствуваат агресивно. Кучињата зафатени со овој тип на тумор имаат малку симптоми.

• Туморите на клетките на Сертоли: тие имаат најголем малигнен потенцијал меѓу сите видови тумори на тестисите. Тие се почести кај крипторхидните животни и имаат тенденција да се шират поагресивно од другите.

Кои се симптомите кај неоплазијатакучешки во тестисите?

Според Керолин, самиот учител може да ја забележи неоплазмата на тестисите на кучето кога ќе забележи (изглед или чувствува) промени во еден или два тестиси на животното. „Сопственикот може да забележи можна појава на болеста преку асиметријата помеѓу тестисите [еден поголем од другиот], оток и на двата, покрај болката кога животното се допира на местото. Но, најзабележителен знак е навистина оток на тестисите“, известува професионалецот.

Во случај на некои клетки кои произведуваат естроген, знаците на феминизација може да бидат очигледни кај кучињата погодени од болеста. Во овој случај, зголемени млечни жлезди и брадавици, висечка кожичка, симетрично опаѓање на косата, тенка кожа и хиперпигментација (потемнување) на кожата може да укажуваат на кучешка неоплазија во тестисите.

Што да се прави во случај на сомнителна неоплазија на тестисите кај кучињата? Како се поставува дијагнозата?

Ако сопственикот забележи дека вашето домашно милениче има оток, асиметрија и/или непријатност во пределот на тестисите, важно е да побара ветеринарна нега што е можно поскоро. Воспитувачот мора веднаш да го однесе кучето кај ветеринар за да се постави дијагноза. 0>Во прилог на физички преглед, како што е палпацијаскротум и ректален преглед (за да се почувствуваат можни маси), професионалецот ќе може да идентификува тумори на тестисите со рендген на градниот кош и абдоменот, комплетна крвна слика, ултразвук на абдоменот и скротумот, покрај хистопатологијата (биопсија) на отстранетиот тестис.

Како се третира неоплазијата на тестисите кај кучињата?

„Главната основа на третманот на овој тип на рак кај кучињата е хируршка интервенција за отстранување на засегнатиот тестис(и) и скротум. По оваа операција, материјалот се испраќа во хистопатолошка лабораторија за да се открие која неоплазма има животното (тип на тумор). Во некои случаи операцијата е куративна, додека кај други е неопходно да се воведе и хемотерапија“, објаснува Каролин.

Кога се препорачува хемотерапија кај кучињата, третманот мора да се спроведува ригорозно за животното да постигне целосно клиничко излекување. „Кучињата, генерално, многу добро реагираат на хемотерапија и обично ги немаат несаканите ефекти што ги гледаме кај луѓето, како што се прострација и повраќање, на пример. За кучето да постигне најдобри резултати, важно е туторот да не ги пропушта сесиите и правилно да го следи третманот“, нагласува онкологот.

Какви се грижите за кучето при лекување?

По отстранувањето на тестисите и скротумот, постоперативниот период треба да вклучи одредена грижа за животното да закрепнедобро. „Намалувањето на големите лудории на кучето во овој момент е предизвик, но е крајно неопходно. Мора да внимавате животното да не ги допира шевовите или да не вложи премногу труд“, зајакнува Керолин.

За среќа, операцијата е лековита за повеќето тумори на тестисите, како што вели ветеринарот: „ стапка Стапката на преживување на погодените животни е висока кај повеќето тумори, со многу висок животен век. Превенцијата и раната дијагноза помагаат да се зголеми преживувањето, како и квалитетот на животот на кучето.“

Кои се начините за спречување на неоплазија на тестисите кај кучето? ветеринар за рутински прегледи, неоплазија на тестисите кај кучињата може да се спречи со стерилизација на животното. „Најдобар начин да се спречи овој тип на рак е да се кастрира кучето, по можност пред 5-годишна возраст“, ​​препорачува онкологот. За добрите и лошите страни на постапката за кастрација на кучето треба да се разговара со довербата на вашиот ветеринар, по можност пред кучешката адолесценција.