ໃນບັນດາພະຍາດຜິວຫນັງຕ່າງໆທີ່ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຫມາ, ຫນຶ່ງໃນຄວາມກັງວົນທີ່ສຸດ - ແລະທົ່ວໄປ - ແມ່ນ sarcoptic mange, ຊຶ່ງເອີ້ນກັນວ່າ scabies. ພະຍາດນີ້ເກີດຈາກການມີແມງຢູ່ພາຍໃນຜິວໜັງຂອງຜູ້ຕິດເຊື້ອ, ເອີ້ນວ່າ Sarcoptes scabiei , ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດອາການຄັນຫຼາຍໃນສັດທີ່ຖືກກະທົບ. ນອກຈາກນີ້, ມັນເປັນພະຍາດທີ່ຕິດຕໍ່ໄດ້ງ່າຍຈາກລູກຫມາຫນຶ່ງໄປຫາອີກແລະສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ມະນຸດ. ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານເຂົ້າໃຈເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບ sarcoptic mange ໃນຫມາ, Paws da Casa ໄດ້ສໍາພາດສັດຕະວະແພດຢູ່ຄລີນິກ Soft Dogs and Cats, Nathália Gouvêa. ພຽງແຕ່ເບິ່ງສິ່ງທີ່ນາງເວົ້າກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ຂ້າງລຸ່ມນີ້!

sarcoptic mange ແມ່ນຫຍັງແລະມັນສະແດງອອກໃນຫມາແນວໃດ?

Natália Gouvêa: Mange sarcoptica ແມ່ນເກີດມາຈາກ ໂດຍແມງທີ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ຫມາ, ແມວ, ຫນູ, ມ້າແລະແມ້ກະທັ້ງມະນຸດ. ຮູບແບບການຕິດເຊື້ອເກີດຂຶ້ນໂດຍການຕິດຕໍ່ໂດຍກົງກັບຜະລິດຕະພັນອະນາໄມ, ຜ້າປູບ່ອນນອນ, ວັດຖຸຂອງສັດທີ່ຕິດເຊື້ອ ຫຼືຕິດຕໍ່ໂດຍກົງກັບສັດທີ່ຕິດເຊື້ອ. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນພະຍາດທີ່ຜ່ານຈາກສັດຫນຶ່ງໄປຫາອີກແລະຈາກສັດໄປຫາມະນຸດ. ໃນຫມາ, mange sarcoptic manifests ຕົວຂອງມັນເອງມີບາດແຜຜິວຫນັງແລະອາການຄັນຫຼາຍ. ນອກຈາກນັ້ນ, ເປືອກເປືອກຍັງສາມາດປະກົດຢູ່ບໍລິເວນບາດແຜເຫຼົ່ານີ້ ແລະການສູນເສຍຂົນຢູ່ບໍລິເວນຂີ້ແຮ້, ໃກ້ກັບປາກມົດລູກ ແລະ ປາຍຫູ.

ມີຄວາມແຕກຕ່າງຫຍັງຈາກຂີ້ກະເທີ່?sarcoptic mange ສໍາລັບ demodectic ແລະ otodectic mange?

NG: ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງ pathologies ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນວ່າ sarcoptic mange ຕິດເຊື້ອທີ່ສຸດ, ຍ້ອນວ່າມັນສາມາດແຜ່ຈາກສັດຫນຶ່ງໄປຫາອີກແລະແມ້ກະທັ້ງສໍາລັບມະນຸດ. Demodectic mange - ຍັງເອີ້ນວ່າ mange ສີດໍາ - ແມ່ນບໍ່ຕິດເຊື້ອ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ສັດທຸກຊະນິດມີແມງຊະນິດນີ້ (Demodex canis) ຢູ່ເທິງຜິວຫນັງ, ແຕ່ໃນບາງກໍລະນີ, ການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງມັນສາມາດເກີດຂື້ນໄດ້ເນື່ອງຈາກການຂາດການປົກປ້ອງໃນຜິວຫນັງ. ນີ້ແມ່ນການຂາດແຄນທີ່ມັກຈະຕິດຕໍ່ຈາກແມ່ໄປຫາລູກໃນເວລາໃຫ້ນົມລູກ, ເຮັດໃຫ້ລູກຫມາມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການເປັນພະຍາດນີ້ຫຼາຍແລະປ່ອຍໃຫ້ແມງຊະນິດນີ້ເຕີບໃຫຍ່ເກີນໄປຕາມຜິວຫນັງຂອງສັດ. Otodectic mange, ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຍັງຖືກຖ່າຍທອດຈາກຫມາຫນຶ່ງໄປຫາອີກແລະມັນມັກຈະມີຜົນກະທົບຕໍ່ຫູຂອງຫມາ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນເປັນມູນຄ່າທີ່ບອກວ່າ, ໃນບາງກໍລະນີ, ພະຍາດຂີ້ກະເທີ່ຊະນິດນີ້ຍັງສາມາດອອກຈາກທໍ່ແລະຍັງມີຜົນກະທົບຕໍ່ພື້ນທີ່ອື່ນໆທີ່ສັດມີອາການຄັນ. ຄວາມແຕກຕ່າງແມ່ນວ່າ, ບໍ່ຄືກັບ sarcoptic mange, ມັນບໍ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ມະນຸດ.

ອາການຕົ້ນຕໍຂອງ sarcoptic mange ໃນຫມາແມ່ນຫຍັງ?

NG: ຜົມຫຼົ່ນ, ມີບາດແຜຕາມຜິວໜັງ, ມີກິ່ນເໝັນບາງສ່ວນ, ອາການຄັນຫຼາຍ, ສີແດງ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນເປັນຕຸ່ມຄັນ ເພາະເປັນຕຸ່ມຄັນຫຼາຍ ໂດຍສະເພາະບໍລິເວນປາກມົດລູກ ແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງໃບໜ້າ ເຮັດໃຫ້ເປັນບາດແຜຫຼາຍ.ຕົກສະເກັດ.

sarcoptic mange ຕິດເຊື້ອໃນຫມາແນວໃດ?

NG : Sarcoptic mange ຕິດເຊື້ອຫຼາຍ ແລະສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ສັດຫຼາຍຊະນິດ ລວມທັງມະນຸດ. ການປົນເປື້ອນແມ່ນຜ່ານການຕິດຕໍ່ໂດຍກົງກັບສັດຫຼືວັດຖຸທີ່ຕິດເຊື້ອ. ດັ່ງນັ້ນ, ຫມໍ້ອາຫານແລະນ້ໍາ, ຕຽງນອນ, ສິ່ງຂອງສຸຂະອະນາໄມແລະສະຖານທີ່ທີ່ສັດເຂົ້າເຖິງຈໍາເປັນຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ບາງຢ່າງ. ໃນກໍລະນີຂອງການຕິດຕໍ່ໂດຍກົງ, ສັດທີ່ຕິດເຊື້ອສາມາດແຜ່ເຊື້ອພະຍາດໄປຫາຫມາອື່ນຫຼືໄປຫາຜູ້ປົກຄອງແລະສັດຕະວະແພດໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ.

ວິທີການປ້ອງກັນ sarcoptic mange ໃນຫມາ?

NG: ໃນ​ມື້​ນີ້, ມີ​ຢາ​ບາງ​ຢ່າງ​ຢູ່​ໃນ​ຕະ​ຫຼາດ​ສັດ​ລ້ຽງ​ທີ່​ຄວບ​ຄຸມ sarcoptic mange ແລະ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຄິດ​ວ່າ​ມັນ​ເປັນ​ຫນຶ່ງ​ໃນ​ວິ​ທີ​ທີ່​ງ່າຍ​ທີ່​ສຸດ​ເພື່ອ​ປ້ອງ​ກັນ​ມັນ. ພວກເຂົາເຈົ້າມີຫນ້າທີ່ປະຕິບັດການປິ່ນປົວແລະຊ່ວຍປ້ອງກັນພະຍາດ, ເພາະວ່າຖ້າສັດໄດ້ຮັບ mange ປະເພດນີ້, ມັນຈະຖືກຄວບຄຸມໂດຍອັດຕະໂນມັດ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນກໍລະນີຮ້າຍແຮງຫຼາຍຂອງ sarcoptic mange - ຫມາທີ່ມີ lesions ໃນລະດັບກ້າວຫນ້າທາງດ້ານຫຼາຍ -, ຢາຄຸມກໍາເນີດອາດຈະຊ່ວຍໄດ້, ແຕ່ອາບນ້ໍາແລະມາດຕະການອື່ນໆຍັງຈະມີຄວາມຈໍາເປັນເພື່ອຢຸດການປົນເປື້ອນໄວເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້. ຄໍາແນະນໍາອັນຫນຶ່ງແມ່ນວ່າສັດທີ່ຖືກກວດພົບວ່າມີ sarcoptic mange ແມ່ນຢູ່ໂດດດ່ຽວ.

ເຮັດແນວໃດເພື່ອປ້ອງກັນການແຜ່ກະຈາຍຂອງ sarcoptic mange ກັບມະນຸດ?

NG: ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະການ​ປ້ອງ​ກັນ​ມະນຸດ​ຈາກ​ການ​ຕິດ​ເຊື້ອ​ພະຍາດ​ນີ້​ແມ່ນ​ການ​ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່​ຢ່າງ​ດີ​ໃນ​ການ​ຈັດການ​ກັບ​ສັດ​ທີ່​ຫລົງ​ທາງ, ​ເຊິ່ງ​ເປັນ​ພະຍາດ​ສະເກັດ​ທີ່​ມີ​ຫຼາຍ​ກວ່າ. ສະນັ້ນ, ຖ້າເຈົ້າຊ່ວຍກູ້ໝາທີ່ຫຼົງທາງ, ເໝາະແມ່ນການໃສ່ໃຈຂອງເຈົ້າສອງເທົ່າ ແລະຈັບສັດເຫຼົ່ານີ້ດ້ວຍຖົງມື. ນອກຈາກນັ້ນ, ຖ້າທ່ານສັງເກດເຫັນວ່າລູກຫມາແມ່ນ scratching ຫຼາຍແລະທຸກທໍລະມານຈາກການບາດເຈັບຂອງຜິວຫນັງ, ໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າຈະພາເຂົາໄປຫາ vet. ສິ່ງທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດ, ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້ອຍ, ແມ່ນການຮັກສາສຸຂະອະນາໄມແລະການດູແລພື້ນຖານສໍາລັບສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າ.

ມີການວິນິດໄສ sarcoptic mange ແນວໃດ? ພະຍາດສາມາດປິ່ນປົວໄດ້ບໍ?

NG: ການວິນິດໄສຂອງພະຍາດສະເກັດເງິນແມ່ນເຮັດໂດຍການກວດສອບການຂູດຜິວຫນັງ, ເຊິ່ງຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ຜ່ານການວິເຄາະຢ່າງລະອຽດຢູ່ໃນຫ້ອງທົດລອງ. ໂດຍຜ່ານກ້ອງຈຸລະທັດ, ຜູ້ຊ່ຽວຊານສາມາດສັງເກດໄດ້ວ່າໄຂ່ແລະແມງຂອງມັນເອງມີຢູ່ໃນຜິວຫນັງຂອງສັດຫຼືບໍ່. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ສັດຕະວະແພດສາມາດເລີ່ມຕົ້ນການປິ່ນປົວ, ເຊິ່ງປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນດໍາເນີນດ້ວຍການສັ່ງຢາສະເພາະແລະອາບນ້ໍາ (ຢາຂ້າເຊື້ອໂລກ) ເພື່ອເອົາແມງແລະໄຂ່ທີ່ເປັນໄປໄດ້ໃນພາກພື້ນ. ມັນເປັນການປິ່ນປົວທີ່ປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນຂ້ອນຂ້າງປະສິດທິພາບ.