ເມື່ອມັນເກີດຂື້ນກັບຕ່ອມທະວານຂອງແມວທີ່ອັກເສບ, ການປິ່ນປົວຢູ່ເຮືອນຄວນຫຼີກເວັ້ນແລະພວກເຮົາຈະອະທິບາຍວ່າເປັນຫຍັງ. ສະພາບນີ້ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວແມ່ນພົບຫຼາຍໃນໝາ, ແຕ່ແມວຍັງສາມາດທົນທຸກຈາກການຕິດເຊື້ອນີ້, ໂດຍສະເພາະຫຼັງຈາກແມວມີອາການຖອກທ້ອງ.

ປະກົດວ່າຖົງເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ໃນຮູທະວານແມ່ນມີຄວາມອ່ອນໄຫວຫຼາຍ: ສິ່ງເລັກນ້ອຍສາມາດ ເຮັດໃຫ້ເກີດການອັກເສບຂອງຕ່ອມ adanal ໃນແມວ. ດັ່ງນັ້ນ, ການປິ່ນປົວທັງຫມົດຂອງຖົງເຫຼົ່ານີ້ຕ້ອງໄດ້ຮັບການໄກ່ເກ່ຍໂດຍສັດຕະວະແພດເພື່ອຫຼີກເວັ້ນອາການແຊກຊ້ອນ. ອາການຫຼາຍຢ່າງອ້ອມຮອບຄວາມບໍ່ສະບາຍນີ້ ແລະຖ້າຫາກວ່າທ່ານກໍາລັງຊອກຫາເຂົ້າໃຈເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້, ບົດຄວາມຕໍ່ໄປນີ້ອະທິບາຍມັນດີກວ່າ.

ການອັກເສບຂອງຕ່ອມ adanal ໃນແມວແມ່ນຫຍັງ?

ເພື່ອເຂົ້າໃຈດີກວ່າ, ທໍາອິດມັນຫນ້າສົນໃຈທີ່ຈະອະທິບາຍວ່າຕ່ອມ adanal ແມ່ນຫຍັງແລະພວກມັນແມ່ນຫຍັງ. ຖົງຢາງສອງອັນນີ້, ເຊິ່ງອ້ອມຮອບຮູທະວານ, ມີໜ້າທີ່ປ່ອຍກິ່ນເໝັນທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ສັດອອກຈາກທາງໃນອາຈົມ. ຄວາມລັບນີ້, ສີນ້ໍາຕານແລະມີກິ່ນຫອມ, ຍັງອໍານວຍຄວາມສະດວກໃນການຍົກຍ້າຍ, lubricating ພື້ນທີ່. ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນເວລາທີ່ຈະຂັບຖ່າຍທີ່ລາວປ່ອຍນໍ້າອອກມາ: ຊ່ວງເວລາຂອງຄວາມຄຽດ ຫຼື ສະຫງົບຫຼາຍສາມາດເຮັດໃຫ້ສານສະແດງອອກໄດ້.

ມັນບໍ່ແມ່ນຂ່າວວ່າບໍລິເວນຮູທະວານຂອງສັດລ້ຽງມີຄວາມອ່ອນໄຫວຫຼາຍ ແລະມີການປ່ຽນແປງໃດໆແລ້ວ. ກາຍເປັນບັນຫາໃຫຍ່. ກັບຕ່ອມ adanal, ມັນບໍ່ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ. ການສະສົມຂອງສານລັບນີ້, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການຈັດການພື້ນທີ່ເພື່ອເອົາສານອອກ (ໂດຍບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງເລັກນ້ອຍ), ແມ່ນພຽງແຕ່ບາງເຫດຜົນທີ່ເຮັດໃຫ້ການຕິດເຊື້ອ.

ການບີບຕົວຂອງຕ່ອມ adanal ຂອງແມວແມ່ນສາເຫດຫນຶ່ງ. ຂອງການອັກເສບ

ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວ, ສາເຫດຫຼັກຂອງແມວທີ່ມີຕ່ອມ adanal ອັກເສບແມ່ນຖົງຖົງຢາງອອກໂດຍບໍ່ຈໍາເປັນ. ປະກົດວ່າ ຂີ້ກະເທີ່ອອກມາຕາມທຳມະຊາດ ພ້ອມກັບອາຈົມ ແລະ ຮ້ານຄ້າສັດລ້ຽງຫຼາຍແຫ່ງມີໂປຣໂຕຄອນປ່ອຍສານອອກມາ ເຊິ່ງເປັນການອະນາໄມແບບຜິດໆ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ນີ້ເຮັດໃຫ້ການຜະລິດຄວາມລັບຫຼາຍຂຶ້ນ, ເຊິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ຕ່ອມອັກເສບ. ຂະບວນການທັງຫມົດເກີດຂຶ້ນດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ການສະສົມເຮັດໃຫ້ fistula (ເອີ້ນວ່າ perianal) ຂອງຕ່ອມທີ່ປ່ອຍຂອງແຫຼວທີ່ຕິດເຊື້ອແລ້ວ, ປະສົມກັບເຊື້ອແບັກທີເຣັຍທີ່ມີຢູ່ໃນສະຖານທີ່. ໃນຄໍາສັບຕ່າງໆອື່ນໆ, ທ່ານບໍ່ຄວນແຕະຕ່ອມ!

ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນັ້ນບໍ່ແມ່ນທັງຫມົດ. ດ້ວຍເຫດຜົນບາງຢ່າງ, feline ຍັງສາມາດຜະລິດຄວາມລັບຫຼາຍກ່ວາປົກກະຕິ, ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດບັນຫາດຽວກັນ. ຕົວຢ່າງແມ່ນແມວທີ່ມີອາການທ້ອງຜູກຫຼືຖອກທ້ອງ, ຍ້ອນວ່າທັງສອງແມ່ນສະຖານະການທີ່ບໍ່ມີການກະຕຸ້ນຂອງຖົງແລະຂອງແຫຼວທີ່ສະສົມ. ແລະການຂາດສຸຂະອະນາໄມຍັງດຶງດູດເຊື້ອແບັກທີເຣັຍໃນພາກພື້ນທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດການຕິດເຊື້ອໄດ້.

ແມວທີ່ມີຕ່ອມ adanal ອັກເສບມີອາການຫຼາຍຢ່າງ

ສະພາບການນີ້ມີອາການທາງຮ່າງກາຍທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ພຶດຕິກໍາຂອງແມວ. ໃນບັນດາພວກເຂົາແມ່ນທົ່ວໄປທີ່ສຸດແລະເຫັນໄດ້:

• ປະລິມານທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຂອງຕ່ອມ adanal (ຫນຶ່ງຫຼືທັງສອງ)
• ສີແດງ (ຫຼືສີຂາວ)
• ການໄຫຼອອກຂອງ purulent ແລະ fetid liquid
• Fistula ໃນພາກພື້ນ
• ແມວທີ່ມີອາການບໍ່ສະບາຍໃນເວລາຖ່າຍຖ່າຍ
• ອາການຄັນ (ການເລຍບໍລິເວນນັ້ນຫຼາຍເກີນໄປ)
• Feline ທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມເຈັບປວດໃນເວລານັ່ງລົງ
• ສັດ ລາກພື້ນທີ່ລົງພື້ນ ຫຼື ຖູຕີນ ແລະເຄື່ອງເຟີນີເຈີ
• ແມວມີກິ່ນເໝັນ

ອາການອີກຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນແມວແລ່ນອອກມາຈາກບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງ ແລະນີ້ເປັນສັນຍານຍາກທີ່ຈະລະບຸໄດ້. , ເນື່ອງຈາກວ່ານີ້ແມ່ນພຶດຕິກໍາ feline ປົກກະຕິ. ແຕ່ບໍ່ຄືກັບການແລ່ນທີ່ຫມາຍເຖິງເກມ, ແມວແລ່ນຫນີໄປຄືກັບວ່າພາກພື້ນເຈັບປວດ, ຍ້ອນວ່າການອັກເສບກໍ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເຈັບປວດຫຼາຍ, ຄືກັບວ່າບາງສິ່ງບາງຢ່າງ "ເຈາະ" ຕ່ອມ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ມັນເປັນໄປໄດ້ວ່າລາວຈະແລ່ນຫນີແລະປ່ອຍຄວາມເຈັບປວດສັ້ນໆ.

ວິທີປິ່ນປົວການອັກເສບຂອງຕ່ອມ adanal ໃນແມວ?

ການຕິດເຊື້ອກະເປົ໋າຂອງແມວແມ່ນຍາກທີ່ຈະສັງເກດເຫັນໂດຍການຕິດເຊື້ອ. ເຈົ້າຂອງ, ຍ້ອນວ່າມັນມັກຈະສັບສົນກັບແມ່ທ້ອງໃນແມວ. ການວິນິດໄສ, ປະຕິບັດໂດຍສັດຕະວະແພດ, ກ່ຽວຂ້ອງກັບການວິເຄາະອາການທາງຄລີນິກແລະການປະເມີນອາການທາງດ້ານຮ່າງກາຍ, ດ້ວຍການສໍາຜັດກັບພາກພື້ນເພື່ອກໍານົດລະດັບຂອງການອັກເສບ, ເນື່ອງຈາກວ່າການປິ່ນປົວແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມສະພາບຂອງສະພາບ.

ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດໃນການປິ່ນປົວຕ່ອມ adanal ໃນແມວທີ່ແຕກອອກແລ້ວແມ່ນໃຊ້ຢາທາງປາກແລະຕົ້ນຕໍ.ຫົວ​ຂໍ້, ພິ​ຈາ​ລະ​ນາ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງ​ຍາກ​ຂອງ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ການ​ແກ້​ໄຂ​ທາງ​ປາກ​ກັບ​ພາກ​ພື້ນ. ຢາ, ຊີ້ບອກໂດຍສັດຕະວະແພດ, ແມ່ນຢາຕ້ານເຊື້ອແລະຢາຕ້ານການອັກເສບ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຢາແກ້ປວດທີ່ມີການນໍາໃຊ້ໃນທ້ອງຖິ່ນເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການເຈັບປວດ. ໄລຍະເວລາການປິ່ນປົວໂດຍສະເລ່ຍແມ່ນ 15 ມື້ ແລະ, ເມື່ອສະພາບດີຂຶ້ນ, ຕ່ອມຈະລະບາຍອອກ.

ໜ້າເສຍດາຍ, ການອັກເສບສາມາດກັບຄືນມາໄດ້. ໃນກໍລະນີເຫຼົ່ານີ້, ການລະບາຍນ້ໍາສອງອາທິດແມ່ນດໍາເນີນຈົນກ່ວາ lesion ຫຼຸດລົງເພື່ອປະຕິບັດການຜ່າຕັດ excision ຖົງ. ຄູສອນບໍ່ຄວນໝູນໃຊ້ຕ່ອມ ແລະ ພະຍາຍາມເອົາພວກມັນອອກຢູ່ເຮືອນ. ມີເຕັກນິກທັງຫມົດສໍາລັບການນີ້ແລະພຽງແຕ່ຜູ້ຊ່ຽວຊານສາມາດປະຕິບັດການສໍາພັດນີ້.

ເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການອັກເສບຂອງຕ່ອມ adanal, ແມວຕ້ອງມີໂພຊະນາການແລະສຸຂະອະນາໄມທີ່ດີ

ຢູ່ເຮືອນ, ມັນແນະນໍາໃຫ້ ເພື່ອຮັກສາອາຫານທີ່ດີຂອງແມວເພື່ອຫຼີກເວັ້ນກໍລະນີຂອງພະຍາດຖອກທ້ອງຫຼືທ້ອງຜູກ, ເພາະວ່າທັງສອງສາມາດສົ່ງຜົນໃຫ້ມີການສະສົມຂອງຕ່ອມເນື່ອງຈາກການຂາດການກະຕຸ້ນ. ສະນັ້ນຕ້ອງລົງທຶນໃສ່ອາຫານປະເພດທີ່ນິຍົມ ແລະຄວບຄຸມປະລິມານທີ່ໃຫ້ບໍລິການເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການເປັນແມວທີ່ຕຸ້ຍ. ແຕ່ຈື່ໄວ້ວ່າເວລາອາບນ້ໍາແມວ, ທ່ານບໍ່ສາມາດບີບຕ່ອມໄດ້. ຖ້າ feline ຖືກອາບນ້ໍາໃນຮ້ານສັດລ້ຽງ, ຂໍໃຫ້ຜູ້ຊ່ຽວຊານບໍ່ໃຫ້ແຕະໃສ່ຖົງຕີນຂອງ feline. ການແຕ່ງຕົວທີ່ດີເປັນປົກກະຕິຍັງປ້ອງກັນການເລຍ.ການທ້ອງຖິ່ນຫຼາຍເກີນໄປ, ເຊິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດການບາດເຈັບທີ່ສິ້ນສຸດໃນ fistulas.

ໃນເວລາທີ່ປະເຊີນກັບອາການຂອງຄວາມບໍ່ສະບາຍໃນແມວ, ຊອກຫາການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງສັດຕະວະແພດເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນການປິ່ນປົວ. ມັນຍັງຫນ້າສົນໃຈທີ່ຈະຮູ້ວ່າແມວມີແມ່ທ້ອງຫຼືບໍ່, ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສັບສົນເງື່ອນໄຂ.