Wanneer dit kom by 'n ontsteekte kat anale klier, moet tuisbehandeling vermy word en ons sal verduidelik hoekom. Hierdie toestand is oor die algemeen meer algemeen by honde, maar katte kan ook aan hierdie infeksie ly, veral nadat 'n kat diarree het.

Dit blyk dat hierdie sakkies wat in die anus-area geleë is, super sensitief is: enige dingetjie kan veroorsaak 'n ontsteking van die adanale klier by 'n kat. Daarom moet alle behandeling van hierdie sakke deur 'n veearts bemiddel word om komplikasies te vermy. Verskeie simptome omring hierdie ongemak en as jy meer oor die onderwerp wil verstaan, verduidelik die volgende artikel dit beter.

Wat is inflammasie van die adanale klier by katte?

Om beter te verstaan, eerstens is dit interessant om te verduidelik wat die adanale kliere is en waarvoor hulle is. Hierdie twee sakke, wat die anus omring, is verantwoordelik vir die vrystelling van 'n stinkende reuk wat diere help om hul spoor in die ontlasting te verlaat. Hierdie afskeiding, bruinerig en stinkend, vergemaklik ook ontruiming en smeer die area. Maar dit is nie net tyd om te ontlas dat hy hierdie vloeistof vrystel nie: oomblikke van stres of baie kalmte kan ook veroorsaak dat die stof uitgedruk word.

Dit is nie nuus dat die anale area van troeteldiere super sensitief is en enige verandering reeds is nie. word 'n groot probleem. Met die adanale kliere is dit nieanders. Die ophoping van hierdie afskeiding, sowel as die manipulering van die area om die stof te verwyder (sonder die geringste behoefte), is net 'n paar van die redes wat 'n infeksie veroorsaak.

Om die kat se adanale klier vas te druk is een van die oorsake van inflammasie

Gewoonlik is die hoofrede vir 'n kat met 'n ontsteekte adanale klier die onnodige leegmaak van die sakkie. Dit blyk dat die afskeiding natuurlik saam met die ontlasting uitkom en baie troeteldierwinkels het 'n protokol om die stof as 'n verkeerde vorm van higiëne vry te stel. Dit genereer egter meer afskeidingsproduksie, wat die kliere kan ontsteek. Die hele proses gebeur soos volg: die ophoping lei tot 'n fistel (genoem perianaal) van die klier wat die reeds besmette vloeistof vrystel en meng met die bakterieë wat op die terrein teenwoordig is. Met ander woorde, jy moet nie aan die klier raak nie!

Dit is egter nie al nie. Om een ​​of ander rede kan die kat ook meer afskeiding as normaal produseer, wat dieselfde probleem tot gevolg het. ’n Voorbeeld is die kat met hardlywigheid of diarree, aangesien albei situasies is waarin daar geen stimulasie van die sakke is nie en die vloeistof ophoop. En die gebrek aan higiëne lok ook bakterieë in die streek wat 'n infeksie kan genereer.

Katte met 'n ontsteekte adanale klier het verskeie simptome

Dit Die toestand het fisiese tekens wat ook die kat se gedrag beïnvloed. Onder hulle is die mees algemene ensigbaar:

• Verhoogde volume van die adanale kliere (een of albei)
• Rooiheid (of witheid)
• Uitvloei van etterige en stinkende vloeistof
• Fistel in die streek
• Kat met ongemak tydens ontlasting
• Juk (oormatige lek van die werf)
• Kat wat pyn aandui wanneer jy sit
• Dier sleep die streek op die vloer of vryf dit op bene en meubels
• Kat met 'n slegte reuk

Nog 'n simptoom is die kat wat uit die niet hardloop en dit is 'n moeilike teken om te identifiseer , aangesien dit normale katgedrag is. Maar anders as daardie hardloop wat 'n speletjie aandui, hardloop die kat weg asof die streek seer is, aangesien die ontsteking ook baie pyn veroorsaak, asof iets die klier "haak". Dan is dit waarskynlik dat hy sal weghardloop en 'n kort miaau van pyn uitstraal.

Hoe om adanale klierontsteking by katte te behandel?

'n Kat se adanale sakkie infeksie is moeilik om opgemerk te word deur die eienaar , aangesien dit gewoonlik met die wurm by katte verwar word. Diagnose, uitgevoer deur 'n veearts, behels ontleding van kliniese simptome en evaluering van fisiese simptome, met aanraking van die streek om die graad van inflammasie te identifiseer, aangesien behandeling verskil volgens die toestand van die toestand.

Oor die algemeen, die beste manier om die adanale klier te behandel by katte wat reeds gebars het, is met orale medikasie en hoofsaaklikaktueel, met inagneming van die moeilikheid van die werking van orale middels vir die streek. Medikasie, wat deur 'n veearts aangedui word, is antibiotika en anti-inflammatoriese middels, asook pynstillende salf met plaaslike toediening om pyn te vermy. Die gemiddelde behandelingstyd is 15 dae en, soos die toestand verbeter, word die klier gedreineer.

Ongelukkig kan die ontsteking weer voorkom. In hierdie gevalle word 'n tweeweeklikse dreinering uitgevoer totdat die letsel afneem om 'n sakeksisie-operasie uit te voer. Die tutor moet nooit die kliere manipuleer en probeer om dit by die huis leeg te maak nie. Daar is 'n hele tegniek hiervoor en slegs 'n professionele persoon kan hierdie aanraking uitvoer.

Om ontsteking van die adanale klier te vermy, moet die kat goeie voeding en higiëne hê

Tuis word dit aanbeveel om 'n goeie dieet van die kat te handhaaf om gevalle van diarree of hardlywigheid te vermy, aangesien beide kan lei tot ophoping van afskeiding in die kliere as gevolg van gebrek aan stimulasie. Belê dus in 'n premium voer en beheer die hoeveelheid wat bedien word om te verhoed dat jy 'n vetsugtige kat het.

Higiëne is ook noodsaaklik aangesien dit die teenwoordigheid van bakterieë in die area voorkom. Maar onthou dat wanneer jy 'n kat bad, jy nie die klier kan druk nie. As die kat in troeteldierwinkels gebad word, vra die professionele persoon om nie aan die katte-adanale sakke te raak nie. ’n Goeie versorgingsroetine voorkom ook lek.Oormatige lokalisering, wat trauma kan veroorsaak wat in fistels eindig.

In die lig van enige teken van ongemak by die kat, soek veeartsenykundige hulp om die behandeling te begin. Dit is ook interessant om te weet of die kat 'n wurm het, om nie die toestande te verwar nie.