A rangeliose canina é un tipo de enfermidade das garrapatas extremadamente grave nos cans. A enfermidade -tamén chamada peste do sangue en cans, enfermidade nambiuvu ou febre amarela canina- provoca graves trastornos hemorrágicos que poden levar ao animal á morte se non hai un tratamento adecuado e rápido. Aínda que a rangelia é menos coñecida que outras enfermidades causadas polas carrachas nos cans (como a ehrlichiose, a babesiose e a enfermidade de Lyme), é unha afección grave e cada vez máis frecuente en Brasil. Para entender mellor o que é a rangelia, os Patas da casa falaron coa veterinaria Amanda Carloni, quen despexou todas as dúbidas sobre esta enfermidade. Mírao a continuación!

Que é a peste do sangue nos cans?

A rangeliose canina é unha enfermidade infecciosa grave que pode afectar aos cans. Amanda Carloni explica que un microorganismo chamado Rangelia vitalii é o que infecta ao animal. “A rangeliose, descrita só en Brasil, transmítese por carrachas das especies Amblyomma aureolatum e Rhipicephalus sanguineus . A rangeliose canina afecta principalmente a animais novos e, ocasionalmente, a cans adultos, sen predisposición de sexo ou raza”, explica. A enfermidade é máis común nas zonas rurais e pode aparecer en diferentes épocas do ano. No verán, porén, a incidencia é maior, xa que hai un maior número de carrachas no medio nos meses máis cálidos. AA rangeliose canina pódese dividir en tres formas dependendo do estado clínico: aguda (duración duns tres días), subaguda (de oito a 15 días) e crónica (de 18 a 25 días).

A transmisión da peste. de sangue nos cans prodúcese pola picadura da carracha contaminada

Para que a mascota contraia a enfermidade nambiuvu, debe ser mordida por unha carracha que conteña o protozoo que causa a enfermidade. Rangelia vitalii entrará no corpo do can a través da mordedura e infectará os leucocitos e os eritrocitos, células que están presentes no sangue. Dentro destas células, o microorganismo replícase e acaba por romper a estrutura. Deste xeito, os parasitos da rangeliose esténdense polo torrente sanguíneo e entran en novas células, repetindo todo o ciclo. Como Rangelia vitalli ten preferencia por atacar as células sanguíneas, é frecuente que a mascota teña hemorraxias como principal síntoma da enfermidade.

Cales son os síntomas. de rangeliosis?

A peste de sangue nos cans chámase precisamente porque os principais síntomas da enfermidade son o sangrado. O sangrado ocorre principalmente no oído, o nariz e as cavidades bucais do can. Esta é unha consecuencia da presenza do protozoo que causa a rangeliose nas células sanguíneas. A veterinaria Amanda enumera os principais síntomas da peste de sangue nos cans: "Ictericia, febre intermitente, apatía, anorexia, debilidade,deshidratación, perda de peso, hepatomegalia (agrandamento do fígado), esplenomegalia (bazo aumentado), linfadenopatía (aumento do tamaño dos ganglios linfáticos), pequenas manchas avermelladas na pel (petequias). Ademais, hemorraxias ao longo do tracto gastrointestinal, que provocan vómitos con sangue e diarrea sanguinolenta, e hemorraxia persistente." O experto tamén di que as manifestacións clínicas dependen do estadio da enfermidade, podendo haber superposición entre elas.

Rangeliose: o tratamento debe comezar rapidamente

O tratamento da rangeliose realízase mediante remedios específicos para combater este microorganismo.“O tratamento da rangeliose canina realizouse cunha terapia baseada en fármacos protozoocidas. Tamén se teñen corticosteroides. usado", aclara Amanda. Tamén pode ser necesaria a transfusión de sangue en cans e a fluidoterapia, especialmente no caso de hemorraxias máis intensas.

Desfacerse das carrachas axuda a previr a peste do sangue nos cans

A peste do sangue dos cans transmítese pola picadura dunha carracha contaminada. Polo tanto, a mellor forma de previr a enfermidade é precisamente saber como desfacerse das carrachas no xardín e no propio animal. Este coidado prevén non só o rangelia senón outros tipos de enfermidades da garrapata. Amanda explica que as medidas preventivas varían segundo a especiemarcar. A garrapata do tipo Rhipicephalus sanguineus, por exemplo, prefire escalar paredes para escapar da humidade do solo: "Así, a fumigación debe estar dirixida a gretas en paredes, mobles, tellados e similares. Ademais, non é necesario fumigar todo o chan. casa; basta con concentrar a aplicación do produto no lugar onde dorme o animal".

Amblyomma aureolatum, outra carracha que transmite a rangeliose, é practicamente imposible de controlar, xa que é orixinaria dos bosques e bosques brasileiros e a súa poboación é mantida por animais salvaxes. Polo tanto, Amanda suxire que para evitalos, o mellor é dirixir os coidados aos cans. “O control debe realizarse coa administración dun acaricida de acción prolongada, xa que é necesario interromper o ciclo vital da carracha e evitar que as femias poñan ovos no medio. É moi importante que se respecte o intervalo entre doses, xa que as carrachas que aínda están no medio irán pasando ao can, mordendo ao animal, inxiren o medicamento e morrerán. Se o titor decide non volver a administrar o acaricida porque non ve carrachas, os que están no medio non morrerán e poderán recolonizar o medio”, conclúe.