Ang canine rabies, distemper at leishmaniasis ay ilan sa mga kilalang sakit na maaaring makaapekto sa mga aso. Bilang karagdagan, sila rin ang ilan sa mga pinakaseryoso. Ang anumang sakit ay dapat ikabahala, ngunit kapag ang tuta ay nahawa sa mga itinuturing na pinaka-mapanganib, ito ay mas malala pa, dahil sila ay nagdudulot ng mas malaking panganib sa buhay ng hayop. Dapat malaman ng bawat alagang magulang kung alin ang mga sakit na ito na nakakaapekto sa kalusugan ng aso, dahil doon lamang sila magiging handa upang maiwasan at makilala sa lalong madaling panahon kung ang kanilang aso ay magkasakit. Upang matulungan ka, naghanda ang Patas da Casa ng isang infographic na may pinakamalalang sakit sa aso na umiiral. Tingnan ito!

Canine rabies: ang sakit ay walang lunas at maaaring makaapekto sa mga tao

Canine rabies ay itinuturing na isa sa mga pinaka-seryoso mga sakit na maaaring magkaroon ng aso dahil, sa kabila ng praktikal na pagpuksa, kapag nahawa na ito ay walang pagkakataong gumaling at ang hayop ay mamamatay. Ang canine rabies virus ay nakukuha sa pamamagitan ng mga kagat mula sa mga nahawaang hayop (tulad ng mga aso at paniki) o sa pamamagitan ng paglunok at pakikipag-ugnayan sa mga kontaminadong bagay. Kabilang sa mga sintomas ng canine rabies, maaari nating banggitin ang labis na paglalaway, hyperthermia, labis na pagtahol, maraming pagkabalisa at pagiging agresibo. Bilang karagdagan, karaniwan para sa aso na magkaroon ng mga karamdaman tulad ng hindi pagkilala sa sarili nitong may-ari.

Ang rabies ay isang zoonosis at ang mga sintomas na ito sa mga aso ay halos magkaparehokasama ang mga nakakaapekto sa mga tao. Kahit na ito ay isang napakalubhang sakit, posible itong maiwasan sa pamamagitan ng bakuna sa canine rabies, na napakabisa sa pagpigil dito. Ito ay sapilitan at dapat ilapat sa mga tuta sa edad na 4 na buwan, na may taunang booster.

Leishmaniasis: ang nahawaang aso ay humina ang kaligtasan sa sakit

Ang canine leishmaniasis ay isang sakit na dulot ng isang protozoan parasite na nakukuha sa pamamagitan ng kagat ng babaeng infected na langaw ng buhangin. Ang leishmaniasis ay isa ring zoonosis na umaatake sa mga selula ng depensa, na nagpapahina sa immune system. Ang mga sintomas ng canine leishmaniasis ay lagnat, panghihina, mga sugat sa balat, pagkawala ng buhok, pagkawala ng gana at abnormal na paglaki ng kuko. Ang leishmaniasis ay pinapaboran ang paglitaw ng iba pang mga sakit, dahil ang kaligtasan sa sakit ng alagang hayop ay napakahina.

Tulad ng canine rabies, ang canine leishmaniasis ay wala ring lunas. Kaya gaano katagal nabubuhay ang isang aso na may leishmaniasis? Depende ito sa pangangalagang natatanggap mo. Bagama't walang lunas, mayroong paggamot na dapat gawin sa natitirang bahagi ng iyong buhay upang makontrol ang mga sintomas at maiwasan ang pagpapadala ng sakit sa alagang hayop. Ang average na tagal ng buhay ng isang aso na may leishmaniasis ay nakasalalay, samakatuwid, sa madalas na pagbisita sa beterinaryo at sa tamang paggamot. Maiiwasan ang leishmaniasis sa pamamagitan ng isang bakuna, mga proteksiyon na screen laban sa langaw ng buhangin at isang kwelyo para sa leishmaniasis.

Distemper: ang sakit ay may tatlong magkakaibang yugto na umuunlad habang lumalala ito

Ang distemper ay isang viral na sakit na nakukuha sa mga aso sa pamamagitan ng pakikipag-ugnayan sa mga dumi, dumi, ihi at mga bagay ng mga kontaminadong hayop. Canine distemper ay maaaring nahahati sa tatlong yugto: respiratory, gastrointestinal at neurological, ang huli ay ang pinaka-seryoso. Depende sa yugto ng distemper, iba-iba ang mga sintomas. Maari nating banggitin: lagnat, hirap sa paghinga, paglabas ng ilong, pagtatae, pagsusuka, pagbaba ng timbang, kombulsyon, paralisis sa posterior o anterior limbs at paresis.

Napakakaraniwan sa mga tuta na hindi pa nabakunahan, ang distemper ay umaalis sa kanilang buhok na matte, nagiging sanhi ng conjunctivitis at dehydration. Pero kung tutuusin, may gamot ba ang distemper? Ang sagot ay hindi. Gayunpaman, kahit na hindi masasabing nalulunasan ang distemper, mayroong suportang paggamot upang makontrol ang mga sintomas at maiwasan ang pag-unlad ng mga ito. Kapag ang canine distemper ay umabot sa neurological level - ang pinaka-seryoso - madalas itong nag-iiwan ng mga sequelae. Ang pinakakaraniwan ay mga seizure, paralysis ng mga limbs, disordered walking at nervous tics. Maiiwasan ang canine distemper sa pamamagitan ng V10 vaccine, sapilitan sa mga tuta mula sa 42 araw ng buhay.

Canine leptospirosis: ang pagkaantala sa paggamot ay maaaring magpahina sa mga organo gaya ng bato at atay

Canine leptospirosis ay sanhi ng isang napaka-lumalaban na bakterya. Ang paghahatid ng sakit sa mga aso ay kadalasang nangyayari sa pamamagitan ng pakikipag-ugnay.kasama ng ihi ng mga nahawaang hayop, tulad ng mga daga. Ang canine leptospirosis ay may mga unang sintomas na karaniwan sa ilang sakit: lagnat, pagsusuka at pagbaba ng timbang. Habang lumalaki ang canine leptospirosis, nagiging mas tiyak ang mga sintomas: jaundice, mga sugat sa balat, anorexia at madugong ihi.

May lunas para sa canine leptospirosis, ngunit kailangang masimulan kaagad ang paggamot, dahil ang pagkaantala ay maaaring mauwi sa pagkompromiso sa mga organo gaya ng atay at bato. Gayundin, dahil ito ay isang zoonosis, ang tagapagturo ay dapat na maging maingat na hindi magkasakit din. Mayroong bakuna para sa canine leptospirosis, na sa kasong ito ay isa sa mga sakit na pinoprotektahan ng V8 o V10 at dapat ilapat mula sa 42 araw ng buhay na may taunang booster.

Gayunpaman, hindi gumagana ang bakuna laban sa lahat ng uri ng bacteria na nagdudulot ng canine leptospirosis, kaya maaari pa ring makuha ng aso ang impeksiyon. Ang pagpapanatiling napakalinis ng kapaligiran kung saan nakatira ang hayop, pag-iwas sa paghakbang nito sa tubig-baha, paglilinis ng mga paa ng aso sa tuwing babalik ito mula sa paglalakad at hindi pagpasok sa bahay na may sapatos sa kalye ay mga simpleng hakbang upang maiwasan ang sakit.

Parvovirus: ang mga sintomas ay nakakaapekto sa digestive system ng aso at maaaring maging napakalubha

Ang parvovirus ay isang lubhang nakakahawang sakit na viral na kadalasang nakakaapekto sa mga tuta na hindi pa nabakunahan. Ang canine parvovirus virus ay kadalasang nakakahawa mula sa direktang pakikipag-ugnayan sa dumi ng hayop.nahawaan. Sa pagpasok sa organismo, ang microorganism ay pangunahing nakakaapekto sa bone marrow at sa mga organo ng digestive system. Samakatuwid, sa parvovirus, ang pinakakaraniwang sintomas ay maitim at madugong pagtatae, pagsusuka, lagnat, dehydration, pagbaba ng timbang at gana at kawalang-interes. Bilang karagdagan, kapag nahawahan ng parvovirus, mabilis at agresibo ang mga sintomas, na maaaring humantong sa pagkamatay ng hayop sa maikling panahon.

Maaaring gumaling ang parvovirus kung magsisimula ang paggamot sa sandaling magpakita ang hayop ng mga unang sintomas. Karaniwan, ang asong may canine parvovirus ay naospital at ginagamot ng mga pansuportang gamot at fluid therapy. Ang V8 at V10 na bakuna, na nabanggit na natin dito, ay pinipigilan din ang canine parvovirus.