هاری سگ، دیستمپر و لیشمانیوز از شناخته شده ترین بیماری هایی هستند که می توانند سگ ها را درگیر کنند. علاوه بر این، آنها همچنین برخی از جدی ترین ها هستند. هر بیماری باعث نگرانی است، اما زمانی که توله سگ به بیماری هایی مبتلا می شود که خطرناک ترین آنها هستند، حتی بدتر می شود، زیرا خطر بسیار بیشتری برای زندگی حیوان ایجاد می کنند. هر پدر و مادر حیوان خانگی باید دقیقا بداند که این بیماری ها کدامند که سلامت سگ را تحت تاثیر قرار می دهند، زیرا تنها در این صورت است که در صورت بیمار شدن سگ خود آماده پیشگیری و شناسایی در اسرع وقت خواهند بود. برای کمک به شما، Patas da Casa یک اینفوگرافیک با جدی ترین بیماری های سگ موجود تهیه کرده است. بررسی کنید!

هاری سگ: این بیماری درمانی ندارد و حتی می تواند انسان را نیز تحت تاثیر قرار دهد

هاری سگ یکی از جدی ترین هاری محسوب می شود. بیماری هایی که سگ می تواند داشته باشد زیرا علیرغم اینکه عملاً ریشه کن می شود، پس از ابتلا به آن شانسی برای درمان وجود ندارد و حیوان در نهایت می میرد. ویروس هاری سگ از طریق گاز گرفتن حیوانات آلوده (مانند سگ و خفاش) یا از طریق بلع و تماس با اشیاء آلوده منتقل می شود. از علائم هاری سگ می توان به ترشح بیش از حد بزاق، گرمازدگی، پارس زیاد، بی قراری زیاد و پرخاشگری اشاره کرد. علاوه بر این، معمولاً سگ دچار اختلالاتی مانند عدم شناخت صاحب خود می شود.

هاری یک بیماری مشترک بین انسان و دام است و این علائم در سگ ها بسیار مشابه استبا آنهایی که بر انسان تأثیر می گذارد. با وجود اینکه این یک بیماری بسیار جدی است، می توان با واکسن هاری سگ که در پیشگیری از آن بسیار موثر است، از آن پیشگیری کرد. اجباری است و باید در سن 4 ماهگی با یک تقویت کننده سالانه برای توله سگ ها اعمال شود.

لیشمانیوز: سگ آلوده ایمنی ضعیفی دارد

لیشمانیوز سگ یک بیماری ناشی از یک انگل تک یاخته ای است که از طریق نیش یک پشه خاکی آلوده ماده منتقل می شود. لیشمانیوز همچنین یک بیماری مشترک بین انسان و دام است که به سلول های دفاعی حمله می کند و سیستم ایمنی را ضعیف می کند. علائم لیشمانیوز سگ عبارتند از تب، ضعف، ضایعات پوستی، ریزش مو، کاهش اشتها و رشد غیر طبیعی ناخن. لیشمانیوز باعث ظهور بیماری های دیگر می شود، زیرا ایمنی حیوان خانگی بسیار ضعیف است.

مانند هاری سگ، لیشمانیوز سگ نیز درمان ندارد. پس سگ مبتلا به لیشمانیوز چقدر عمر می کند؟ بستگی به مراقبتی که دریافت می کنید دارد. اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد، اما درمانی وجود دارد که باید تا پایان عمر برای کنترل علائم و جلوگیری از انتقال بیماری توسط حیوان خانگی انجام شود. از این رو، میانگین طول عمر یک سگ مبتلا به لیشمانیوز به مراجعه مکرر به دامپزشک و درمان صحیح بستگی دارد. لیشمانیوز را می توان با واکسن، صفحه های محافظ در برابر پشه خاکی و قلاده برای لیشمانیوز پیشگیری کرد.

دیستمپر: بیماری دارای سه مرحله مختلف است که با بدتر شدن پیشرفت می کند

دیستمپر یک بیماری ویروسی است که از طریق تماس با ترشحات، مدفوع، ادرار و اشیاء حیوانات آلوده به سگ منتقل می شود. دیستمپر سگ را می توان به سه مرحله تقسیم کرد: تنفسی، گوارشی و عصبی که مرحله دوم جدی ترین است. بسته به مرحله دیستمپر، علائم متفاوت است. می توان به تب، مشکل در تنفس، ترشحات بینی، اسهال، استفراغ، کاهش وزن، تشنج، فلج اندام خلفی یا قدامی و فلج اشاره کرد.

در توله سگ های واکسینه نشده بسیار شایع است، دیستمپر موهای آنها را مات می کند، باعث ورم ملتحمه و کم آبی بدن می شود. اما بالاخره آیا دیستمپر می تواند درمان داشته باشد؟ پاسخ منفی است. با این حال، حتی اگر نمی توان گفت که دیستمپر قابل درمان است، درمان حمایتی برای کنترل علائم و جلوگیری از تکامل آنها وجود دارد. هنگامی که دیستمپر سگ به سطح عصبی - جدی ترین - می رسد، اغلب عواقبی به جا می گذارد. شایع ترین آنها تشنج، فلج اندام ها، اختلال در راه رفتن و تیک های عصبی است. با واکسن V10 که در توله سگ ها از 42 روزگی اجباری است، می توان از دیستمپر سگ پیشگیری کرد.

لپتوسپیروز سگ: تاخیر در درمان می تواند منجر به ضعیف شدن اندام هایی مانند کلیه ها و کبد شود

لپتوسپیروز سگ توسط یک باکتری بسیار مقاوم ایجاد می شود. انتقال بیماری به سگ معمولا از طریق تماس صورت می گیرد.با ادرار حیوانات آلوده مانند موش. لپتوسپیروز سگ علائم اولیه مشترک با چندین بیماری دارد: تب، استفراغ و کاهش وزن. با پیشرفت لپتوسپیروز سگ، علائم مشخص تر می شوند: زردی، ضایعات پوستی، بی اشتهایی و ادرار خونی.

درمانی برای لپتوسپیروز سگ وجود دارد، اما درمان باید به سرعت شروع شود، زیرا تاخیر ممکن است منجر به آسیب رساندن به اندام هایی مانند کبد و کلیه شود. همچنین از آنجایی که بیماری مشترک بین انسان و دام است، مربی باید مراقب باشد که به این بیماری نیز مبتلا نشود. واکسنی برای لپتوسپیروز سگ وجود دارد که در این مورد یکی از بیماری هایی است که V8 یا V10 از آن محافظت می کند و باید از 42 روز زندگی با تقویت کننده سالانه استفاده شود.

با این حال، واکسن علیه همه انواع باکتری‌هایی که باعث لپتوسپیروز سگ می‌شوند، کار نمی‌کند، بنابراین سگ همچنان می‌تواند عفونت را منقبض کند. تمیز نگه داشتن محیطی که حیوان در آن زندگی می کند، جلوگیری از پا گذاشتن آن به داخل سیل، تمیز کردن پنجه های سگ در زمان بازگشت از پیاده روی و عدم ورود به خانه با کفش های خیابانی از اقدامات ساده ای است که از ابتلا به این بیماری جلوگیری می کند.

پاروویروس: علائم سیستم گوارش سگ را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند بسیار جدی باشد

پاروویروس یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که معمولاً توله های واکسینه نشده را تحت تأثیر قرار می دهد. ویروس پاروویروس سگ معمولاً از تماس مستقیم با مدفوع حیوانات آلوده می شود.مبتلا شده. میکروارگانیسم با ورود به ارگانیسم عمدتاً بر مغز استخوان و اندام های دستگاه گوارش تأثیر می گذارد. بنابراین در پاروویروس شایع ترین علائم اسهال تیره و خونی، استفراغ، تب، کم آبی، کاهش وزن و اشتها و بی تفاوتی است. علاوه بر این، هنگام ابتلا به پاروویروس، علائم به سرعت و تهاجمی ظاهر می شود، که می تواند حیوان را در مدت کوتاهی به مرگ برساند.

اگر حیوان به محض بروز اولین علائم، درمان شروع شود، پاروویروس قابل درمان است. به طور معمول، سگ مبتلا به پاروویروس سگ در بیمارستان بستری می شود و با داروهای حمایتی و مایع درمانی درمان می شود. واکسن V8 و V10 که قبلاً در اینجا به آنها اشاره کردیم نیز از پاروویروس سگ جلوگیری می کند.