कॅनाइन रेबीज, डिस्टेंपर आणि लीशमॅनियासिस हे काही सर्वात प्रसिद्ध रोग आहेत जे कुत्र्यांना प्रभावित करू शकतात. याव्यतिरिक्त, ते सर्वात गंभीर आहेत. कोणताही रोग चिंतेचा विषय असतो, परंतु जेव्हा पिल्लू सर्वात धोकादायक मानल्या जाणार्‍या आजारांना आकुंचन पावते तेव्हा ते आणखी वाईट होते, कारण ते प्राण्यांच्या जीवाला जास्त धोका निर्माण करतात. प्रत्येक पाळीव पालकांना हे माहित असले पाहिजे की हे कोणते रोग आहेत जे कुत्र्याच्या आरोग्यावर परिणाम करतात, कारण तरच ते त्यांचा कुत्रा आजारी पडल्यास ते शक्य तितक्या लवकर टाळण्यासाठी आणि ओळखण्यास तयार होतील. तुम्हाला मदत करण्यासाठी, Patas da Casa ने कुत्र्यांच्या अस्तित्वातील सर्वात गंभीर आजारांसह एक इन्फोग्राफिक तयार केले आहे. हे पहा!

कॅनाइन रेबीज: या आजारावर कोणताही इलाज नाही आणि तो मानवांवरही परिणाम करू शकतो

कॅनाइन रेबीज हा सर्वात गंभीर मानला जातो कुत्र्याला असे आजार होऊ शकतात कारण, व्यावहारिकरित्या निर्मूलन झाले असले तरी, एकदा आकुंचन झाल्यानंतर बरा होण्याची शक्यता नसते आणि प्राणी मरतो. कॅनाइन रेबीज विषाणू संक्रमित प्राण्यांच्या चाव्याव्दारे (जसे की कुत्रे आणि वटवाघुळ) किंवा दूषित वस्तूंच्या अंतर्ग्रहण आणि संपर्काद्वारे प्रसारित होतो. कॅनाइन रेबीजच्या लक्षणांपैकी आपण जास्त लाळ गळणे, हायपरथर्मिया, जास्त भुंकणे, खूप आंदोलन आणि आक्रमकता यांचा उल्लेख करू शकतो. शिवाय, कुत्र्याला स्वतःचा मालक न ओळखणे यासारखे विकार होणे सामान्य आहे.

रेबीज एक झुनोसिस आहे आणि कुत्र्यांमध्ये ही लक्षणे खूप समान आहेतज्यांचा मानवांवर परिणाम होतो त्यांच्यासह. जरी हा एक अतिशय गंभीर आजार असला तरी, कॅनाइन रेबीज लसीने त्यास प्रतिबंध करणे शक्य आहे, जे प्रतिबंध करण्यासाठी खूप प्रभावी आहे. हे अनिवार्य आहे आणि वार्षिक बूस्टरसह 4 महिन्यांच्या पिल्लांना लागू करणे आवश्यक आहे.

लेशमॅनियासिस: संक्रमित कुत्र्याची प्रतिकारशक्ती कमकुवत झाली आहे

कॅनाइन लेशमॅनियासिस हा प्रोटोझोअन परजीवीमुळे होणारा रोग आहे जो मादी संक्रमित वाळूच्या माशीच्या चाव्याव्दारे पसरतो. लेशमॅनियासिस देखील एक झुनोसिस आहे जो संरक्षण पेशींवर हल्ला करतो, रोगप्रतिकारक शक्ती कमकुवत करतो. ताप, अशक्तपणा, त्वचेचे विकृती, केस गळणे, भूक न लागणे आणि नखांची असामान्य वाढ ही कॅनाइन लेशमॅनियासिसची लक्षणे आहेत. लेशमॅनियासिस इतर रोगांच्या उदयास अनुकूल आहे, कारण पाळीव प्राण्याची प्रतिकारशक्ती खूप कमकुवत आहे.

कॅनाइन रेबीज प्रमाणे, कॅनाइन लेशमॅनियासिस देखील बरा नाही. तर लीशमॅनियासिस असलेला कुत्रा किती काळ जगतो? हे तुम्हाला मिळालेल्या काळजीवर अवलंबून आहे. कोणताही इलाज नसला तरी, लक्षणांवर नियंत्रण ठेवण्यासाठी आणि पाळीव प्राण्याला रोगाचा प्रसार होण्यापासून रोखण्यासाठी आयुष्यभर उपचार केले पाहिजेत. लेशमॅनियासिस असलेल्या कुत्र्याचे आयुष्य किती काळ टिकेल हे अवलंबून असते, म्हणून, पशुवैद्यकांना वारंवार भेट देणे आणि योग्य उपचारांवर. लेशमॅनियासिसला लस, वाळूच्या माशीपासून संरक्षणात्मक स्क्रीन आणि लेशमॅनियासिससाठी कॉलरद्वारे प्रतिबंधित केले जाऊ शकते.

डिस्टेंपर: रोगाचे तीन वेगवेगळे टप्पे आहेत जे जसजसे वाढत जातात तसतसे प्रगती होते

डिस्टेंपर हा एक विषाणूजन्य रोग आहे जो कुत्र्यांमध्ये स्राव, विष्ठा, मूत्र आणि दूषित प्राण्यांच्या वस्तूंच्या संपर्कातून पसरतो. कॅनाइन डिस्टेम्पर तीन टप्प्यात विभागले जाऊ शकते: श्वसन, गॅस्ट्रोइंटेस्टाइनल आणि न्यूरोलॉजिकल, नंतरचे सर्वात गंभीर आहे. डिस्टेंपरच्या टप्प्यावर अवलंबून, लक्षणे बदलतात. आम्ही उल्लेख करू शकतो: ताप, श्वास घेण्यात अडचण, अनुनासिक स्त्राव, अतिसार, उलट्या, वजन कमी होणे, आकुंचन, मागील किंवा पुढच्या अवयवांमध्ये पक्षाघात आणि पॅरेसिस.

लसीकरण न केलेल्या कुत्र्याच्या पिल्लांमध्ये हे खूप सामान्य आहे, डिस्टेंपर त्यांच्या केसांना मॅट सोडते, ज्यामुळे डोळ्यांच्या बुबुळाच्या पुढील भागाचा होणारा दाह आणि निर्जलीकरण होते. पण शेवटी, डिस्टेंपरला बरा होऊ शकतो का? उत्तर नाही आहे. तथापि, डिस्टेंपर बरा आहे असे म्हणता येत नसले तरी, लक्षणे नियंत्रित करण्यासाठी आणि त्यांना विकसित होण्यापासून रोखण्यासाठी सहायक उपचार आहेत. जेव्हा कॅनाइन डिस्टेंपर न्यूरोलॉजिकल स्तरावर पोहोचतो - सर्वात गंभीर - तो बहुतेक वेळा सिक्वेल सोडतो. फेफरे येणे, हातपाय अर्धांगवायू होणे, चालणे अव्यवस्थित होणे आणि नर्व्हस स्टिक हे सर्वात सामान्य आहेत. 42 दिवसांच्या आयुष्यापासून कुत्र्याच्या पिल्लांमध्ये अनिवार्य असलेल्या V10 लसीने कॅनाइन डिस्टेंपरला प्रतिबंध केला जाऊ शकतो.

कॅनाइन लेप्टोस्पायरोसिस: उपचारात उशीर केल्याने मूत्रपिंड आणि यकृत यांसारखे अवयव कमकुवत होऊ शकतात

कॅनाइन लेप्टोस्पायरोसिस हे अत्यंत प्रतिरोधक बॅक्टेरियामुळे होते. कुत्र्यांमध्ये रोगाचा प्रसार सहसा संपर्काद्वारे होतो.संक्रमित प्राण्यांच्या लघवीसह, जसे की उंदीर. कॅनाइन लेप्टोस्पायरोसिसची सुरुवातीची लक्षणे अनेक रोगांमध्ये सामान्य असतात: ताप, उलट्या आणि वजन कमी होणे. कॅनाइन लेप्टोस्पायरोसिस जसजसे वाढत जाते तसतसे लक्षणे अधिक विशिष्ट होतात: कावीळ, त्वचेचे विकृती, एनोरेक्सिया आणि रक्तरंजित मूत्र.

कॅनाइन लेप्टोस्पायरोसिसवर उपचार आहे, परंतु उपचार लवकर सुरू करणे आवश्यक आहे, कारण विलंबाने यकृत आणि मूत्रपिंड यांसारख्या अवयवांशी तडजोड होऊ शकते. तसेच, हा एक झुनोसिस असल्यामुळे, ट्यूटरने देखील या रोगाचा संसर्ग होणार नाही याची काळजी घेतली पाहिजे. कॅनाइन लेप्टोस्पायरोसिससाठी एक लस आहे, जी या प्रकरणात V8 किंवा V10 संरक्षण देणारी रोगांपैकी एक आहे आणि वार्षिक बूस्टरसह आयुष्याच्या 42 दिवसांपासून लागू केली पाहिजे.

तथापि, कॅनाइन लेप्टोस्पायरोसिस कारणीभूत असलेल्या सर्व प्रकारच्या जीवाणूंवर ही लस कार्य करत नाही, त्यामुळे कुत्र्याला अजूनही संसर्ग होऊ शकतो. प्राणी जिथे राहतो ते वातावरण अतिशय स्वच्छ ठेवणे, त्याला पुराच्या पाण्यात जाण्यापासून रोखणे, कुत्र्याचे पंजे फिरून परत येताना स्वच्छ करणे आणि रस्त्यावरील शूज घालून घरात प्रवेश न करणे हे रोग टाळण्यासाठी सोपे उपाय आहेत.

Parvovirus: लक्षणे कुत्र्याच्या पाचन तंत्रावर परिणाम करतात आणि ते खूप गंभीर असू शकतात

Parvovirus हा एक अत्यंत संसर्गजन्य विषाणूजन्य रोग आहे जो सामान्यतः लसीकरण न केलेल्या पिल्लांना प्रभावित करतो. कॅनाइन पार्व्होव्हायरस विषाणू सहसा प्राण्यांच्या विष्ठेच्या थेट संपर्कामुळे दूषित होतो.संसर्गित. शरीरात प्रवेश केल्यावर, सूक्ष्मजीव प्रामुख्याने अस्थिमज्जा आणि पाचन तंत्राच्या अवयवांवर परिणाम करतात. म्हणून, पार्व्होव्हायरसमध्ये, गडद आणि रक्तरंजित अतिसार, उलट्या, ताप, निर्जलीकरण, वजन कमी होणे आणि भूक न लागणे आणि उदासीनता ही सर्वात सामान्य लक्षणे आहेत. याव्यतिरिक्त, जेव्हा पार्व्होव्हायरसचा संसर्ग होतो तेव्हा लक्षणे त्वरीत आणि आक्रमकपणे प्रकट होतात, ज्यामुळे प्राण्याला अल्पावधीत मृत्यू होऊ शकतो.

पशूला पहिली लक्षणे दिसू लागताच उपचार सुरू झाल्यास परव्होव्हायरस बरा होऊ शकतो. सामान्यतः, कॅनाइन पार्व्होव्हायरस असलेल्या कुत्र्याला रुग्णालयात दाखल केले जाते आणि सहायक औषधे आणि द्रव थेरपीने उपचार केले जातात. V8 आणि V10 लस, ज्याचा आम्ही येथे आधीच उल्लेख केला आहे, ते कॅनाइन पार्व्होव्हायरस देखील प्रतिबंधित करते.