ခွေးရူးပြန်ရောဂါ၊ ခွေးရူးပြန်ရောဂါ နှင့် leishmaniasis များသည် ခွေးများကို ထိခိုက်စေနိုင်သော လူသိအများဆုံးရောဂါအချို့ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ၎င်းတို့သည် အပြင်းထန်ဆုံး အချို့လည်းဖြစ်သည်။ မည်သည့်ရောဂါသည်မဆို စိုးရိမ်စရာဖြစ်စေသော်လည်း ခွေးကလေးသည် အန္တရာယ်အရှိဆုံးဟု ယူဆထားသော ခွေးကလေးများကို စာချုပ်ချုပ်လိုက်သောအခါတွင် ၎င်းတို့သည် တိရစ္ဆာန်၏အသက်အန္တရာယ်ကို ပို၍အန္တရာယ်ဖြစ်စေသောကြောင့် ပိုဆိုးပါသည်။ အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်မိဘတိုင်းသည် ခွေး၏ကျန်းမာရေးကို ထိခိုက်စေသောရောဂါများဖြစ်ကြောင်း အတိအကျသိထားသင့်သည်၊ သို့မှသာ ခွေးနေမကောင်းပါက တတ်နိုင်သမျှအမြန်ဆုံးကာကွယ်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သင့်အားကူညီရန်၊ Patas da Casa သည် တည်ရှိနေသော အဆိုးရွားဆုံး ခွေးရောဂါများအကြောင်း အချက်အလက်များကို ပြင်ဆင်ထားပါသည်။ စစ်ဆေးကြည့်ပါ။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါ- ခွေးရူးပြန်ရောဂါ- ကုသဆေးမရှိသော်လည်း လူကိုပင် ထိခိုက်နိုင်သည်

ခွေးရူးပြန်ရောဂါသည် အပြင်းထန်ဆုံးထဲမှ တစ်ခုဟု ယူဆပါသည်။ လက်တွေ့ကျကျ ပျောက်ကင်းသွားပေမယ့် ခွေးမှာဖြစ်တတ်တဲ့ ရောဂါတွေက ကုသဖို့ အခွင့်အလမ်းမရှိတော့ဘဲ တိရိစ္ဆာန်တွေ သေဆုံးတဲ့အထိ ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ ခွေးရူးပြန်ရောဂါသည် ရောဂါပိုးရှိသော တိရစ္ဆာန်များ (ခွေးနှင့် လင်းနို့များကဲ့သို့) အကိုက်ခံရခြင်း သို့မဟုတ် စားသုံးမိ၍ မသန့်ရှင်းသော အရာများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းမှ ကူးစက်သည်။ ခွေးရူးပြန်ရောဂါ၏ လက္ခဏာများထဲတွင် အလွန်အကျွံ တံတွေးထွက်ခြင်း၊ အပူလွန်ကဲခြင်း၊ အလွန်အကျွံဟောင်ခြင်း၊ စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းနှင့် ရန်လိုခြင်းတို့ကို ဖော်ပြနိုင်သည်။ ထို့အပြင်၊ ခွေးသည် ၎င်း၏ပိုင်ရှင်ကို အသိအမှတ်မပြုခြင်းကဲ့သို့သော ချို့ယွင်းမှုများရှိနေတတ်သည်။

Rabies သည် zoonosis ဖြစ်ပြီး ခွေးများတွင် ဤလက္ခဏာများသည် အလွန်ဆင်တူပါသည်။လူသားတွေကို ထိခိုက်စေတဲ့အရာတွေနဲ့ အလွန်ပြင်းထန်သော ရောဂါဖြစ်သော်ငြားလည်း ခွေးရူးပြန်ရောဂါကို ကာကွယ်ရန် အလွန်ထိရောက်သော ခွေးရူးကာကွယ်ဆေးဖြင့် ကာကွယ်နိုင်ပါသည်။ ၎င်းသည် မဖြစ်မနေ လိုအပ်ပြီး နှစ်စဉ် booster ဖြင့် အသက် 4 လတွင် ခွေးပေါက်စတွင် အသုံးပြုရပါမည်။

Leishmaniasis- ရောဂါပိုးရှိသောခွေးသည် ကိုယ်ခံစွမ်းအားကို အားနည်းစေသည်

Canine leishmaniasis သည် ရောဂါပိုးရှိသော သဲယင်ကောင်တစ်ကောင်၏ အကိုက်ခံရသော အမျိုးသမီး၏ အကိုက်ခံရသော ပရိုတိုဇိုးကပ်ပါးပိုးကြောင့် ဖြစ်ပွားသော ရောဂါဖြစ်သည်။ Leishmaniasis သည် ခုခံအားစနစ်ကို အားနည်းစေပြီး ခုခံအားစနစ်ကို အားနည်းစေသည်။ Canine leishmaniasis ၏ လက္ခဏာများမှာ အဖျားတက်ခြင်း၊ အားနည်းခြင်း၊ အရေပြားဒဏ်ရာများ၊ ဆံပင်ကျွတ်ခြင်း၊ အစာစားချင်စိတ်မရှိခြင်းနှင့် ပုံမှန်မဟုတ်သော လက်သည်းများ ကြီးထွားလာခြင်း တို့ဖြစ်သည်။ Leishmaniasis သည် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်၏ ကိုယ်ခံစွမ်းအား အလွန်အားနည်းသောကြောင့် အခြားရောဂါများ ပေါ်ပေါက်ခြင်းကို နှစ်သက်သည်။

ခွေးရူးပြန်ရောဂါကဲ့သို့ပင်၊ Canine leishmaniasis မှာလည်း ကုသဆေးမရှိပါ။ ဒါဆို leishmaniasis ရှိတဲ့ ခွေးတစ်ကောင်ဟာ ဘယ်လောက်ကြာကြာ အသက်ရှင်နေလဲ။ သင်ရရှိသောစောင့်ရှောက်မှုပေါ်တွင်မူတည်သည်။ ကုသဆေးမရှိသော်လည်း ရောဂါလက္ခဏာများကို ထိန်းချုပ်ရန်နှင့် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်မှ ရောဂါမကူးစက်စေရန် သင့်တစ်သက်တာလုံး လုပ်ဆောင်ရမည့် ကုသမှုများရှိပါသည်။ Leishmaniasis ရှိသော ခွေးတစ်ကောင်၏ ပျမ်းမျှကြာချိန်သည် တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်ထံ မကြာခဏသွားရောက်ခြင်းနှင့် မှန်ကန်သောကုသမှုအပေါ် မူတည်ပါသည်။ Leishmaniasis ကို ကာကွယ်ဆေး၊ သဲပျံခြင်းမှ ကာကွယ်သည့် ဖန်သားပြင်များနှင့် leishmaniasis အတွက် ကော်လာတစ်ခုဖြင့် ကာကွယ်နိုင်သည်။

Distemper- ရောဂါပိုဆိုးလာသည်နှင့်အမျှ တိုးတက်မှုအဆင့်သုံးဆင့်ရှိပါသည်

Distemper သည် အညစ်အကြေးများ၊ မစင်များ၊ ဆီးနှင့် ညစ်ညမ်းသောတိရစ္ဆာန်များမှ အရာဝတ္ထုများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းအားဖြင့် ခွေးများသို့ကူးစက်သောဗိုင်းရပ်စ်ရောဂါဖြစ်သည်။ Canine distemper ကို အဆင့်သုံးဆင့် ခွဲခြားနိုင်သည်- အသက်ရှုလမ်းကြောင်း၊ အစာအိမ်နှင့် အူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာနှင့် အာရုံကြောဆိုင်ရာ၊ နောက်ဆုံးမှာ အပြင်းထန်ဆုံးဖြစ်သည်။ စိတ်တိုခြင်းအဆင့်ပေါ်မူတည်၍ လက္ခဏာများ ကွဲပြားသည်။ ဖျားနာခြင်း၊ အသက်ရှူရခက်ခဲခြင်း၊ နှာရည်ယိုခြင်း၊ ဝမ်းလျှောခြင်း၊ အော့အန်ခြင်း၊ ကိုယ်အလေးချိန်ကျခြင်း၊ တက်ခြင်း၊ နောက်ကျော သို့မဟုတ် ရှေ့ခြေလက်အင်္ဂါများတွင် လေဖြတ်ခြင်းတို့ကို ဖော်ပြနိုင်သည်။

ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးသော ခွေးပေါက်လေးများတွင် အဖြစ်များပြီး စိတ်တိုပါက ၎င်းတို့၏ အမွှေးအမျှင်များကို ချန်ထားခဲ့ကာ မျက်ကြည်လွှာရောင်ခြင်းနှင့် ရေဓာတ်ခန်းခြောက်ခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေသည်။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ စိတ်ဆင်းရဲရင် ကုလို့ရနိုင်မလား။ အဖြေက မဟုတ်ဘူး ။ သို့သော် စိတ်ကျရောဂါကို ပျောက်ကင်းအောင် ကုသနိုင်သည်ဟု မဆိုနိုင်သော်လည်း ရောဂါလက္ခဏာများကို ထိန်းချုပ်ရန်နှင့် တိုးမပေါက်အောင် တားဆီးရန် ပံ့ပိုးကုသမှု ရှိပါသည်။ ခွေးစိတ်ဝေဒနာသည် အာရုံကြောဆိုင်ရာအဆင့်သို့ ရောက်ရှိသောအခါတွင် အပြင်းထန်ဆုံးသော လက္ခဏာများ ကျန်ရစ်တတ်သည်။ အဖြစ်များဆုံးမှာ တက်ခြင်း၊ ခြေလက်အကြောပြတ်ခြင်း၊ လမ်းလျှောက်ခြင်း နှင့် အာရုံကြောဆိုင်ရာ ရောဂါများဖြစ်သည်။ ခွေးကလေးများ၏ အသက် 42 ရက်မှ မဖြစ်မနေ V10 ကာကွယ်ဆေးဖြင့် Canine distemper ကို ကာကွယ်နိုင်ပါသည်။

Canine leptospirosis- ကုသရာတွင် နှောင့်နှေးခြင်းသည် ကျောက်ကပ်နှင့် အသည်းကဲ့သို့သော အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများ အားနည်းသွားစေနိုင်သည်

Canine leptospirosis သည် အလွန်ခံနိုင်ရည်ရှိသော ဘက်တီးရီးယားပိုးကြောင့် ဖြစ်ရသည်။ ထိတွေ့မှုမှတဆင့် ခွေးများသို့ ကူးစက်ခြင်းမှာ များသောအားဖြင့် ဖြစ်ပွားသည်။ကြွက်ကဲ့သို့သောရောဂါပိုးရှိသောတိရစ္ဆာန်များ၏ဆီးနှင့်အတူ။ Canine leptospirosis သည် ရောဂါအများအပြားတွင် အဖြစ်များသည့် ကနဦးလက္ခဏာများ ဖြစ်သည်- အဖျားတက်ခြင်း၊ အော့အန်ခြင်းနှင့် ကိုယ်အလေးချိန်ကျခြင်း။ Canine leptospirosis တိုးလာသည်နှင့်အမျှ ရောဂါလက္ခဏာများ ပိုမိုတိကျလာသည်- အသားဝါခြင်း၊ အရေပြားဒဏ်ရာများ၊ မောပန်းနွမ်းနယ်ခြင်းနှင့် ဆီးထွက်ခြင်း တို့ဖြစ်သည်။

Canine leptospirosis အတွက် ကုသဆေးတစ်ခု ရှိသည်၊ သို့သော် နှောင့်နှေးခြင်းသည် အသည်းနှင့် ကျောက်ကပ်ကဲ့သို့သော အင်္ဂါများကို ထိခိုက်နိုင်သောကြောင့် ကုသမှုကို အမြန်စတင်ရပါမည်။ ထို့အပြင် ၎င်းသည် zoonosis ဖြစ်သောကြောင့် ကျူရှင်ဆရာသည်လည်း ရောဂါမကူးစက်စေရန် သတိထားသင့်သည်။ ဤအခြေအနေတွင် V8 သို့မဟုတ် V10 ကာကွယ်သည့်ရောဂါများထဲမှတစ်ခုဖြစ်သော Canine leptospirosis အတွက် ကာကွယ်ဆေးတစ်ခုရှိပြီး နှစ်စဉ် booster ဖြင့် အသက် 42 ရက်အထိ လိမ်းသင့်ပါသည်။

သို့သော်လည်း ကာကွယ်ဆေးသည် canine leptospirosis ဖြစ်စေသော ဘက်တီးရီးယား အမျိုးအစားအားလုံးကို ဆန့်ကျင်သည့် အလုပ်မဖြစ်သောကြောင့် ခွေးသည် ရောဂါပိုးကို ဆက်လက်ကူးစက်နိုင်သည်။ တိရိစ္ဆာန်များနေထိုင်ရာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သန့်ရှင်းသပ်ရပ်စွာ ထားရှိခြင်းဖြင့် ရေကြီးရေလျှံမှုမှ ကင်းဝေးစေရန်၊ လမ်းလျှောက်ရာမှ ပြန်လာသည့်အခါတိုင်း ခွေးခြေသည်းများကို သန့်ရှင်းပေးခြင်းဖြင့် လမ်းလျှောက်ဖိနပ်ဖြင့် အိမ်ထဲသို့ မဝင်ဘဲ ရောဂါကို ကာကွယ်ရန် ရိုးရှင်းသော နည်းလမ်းများဖြစ်သည်။

Parvovirus- ရောဂါလက္ခဏာများသည် ခွေး၏ အစာခြေစနစ်ကို ထိခိုက်စေပြီး အလွန်ပြင်းထန်နိုင်သည်

Parvovirus သည် ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးသော ခွေးပေါက်များကို များသောအားဖြင့် အလွန်ကူးစက်တတ်သော ဗိုင်းရပ်စ်ရောဂါဖြစ်သည်။ canine parvovirus ဗိုင်းရပ်စ်သည် များသောအားဖြင့် တိရစ္ဆာန်မစင်များနှင့် တိုက်ရိုက်ထိတွေ့ခြင်းမှ ညစ်ညမ်းတတ်သည်။ရောဂါပိုးဝင်သော။ သက်ရှိများထဲသို့ဝင်ရောက်သောအခါ၊ သေးငယ်သောဇီဝသက်ရှိများသည် အဓိကအားဖြင့် ရိုးတွင်းခြင်ဆီနှင့် အစာခြေစနစ်၏အင်္ဂါများကို ထိခိုက်စေပါသည်။ ထို့ကြောင့် parvovirus တွင် အဖြစ်များဆုံး လက္ခဏာများမှာ ညိုမည်းပြီး သွေးထွက်လွန် ဝမ်းလျှောခြင်း၊ အော့အန်ခြင်း၊ ဖျားခြင်း၊ ရေဓာတ်ခန်းခြောက်ခြင်း၊ ကိုယ်အလေးချိန် ကျဆင်းခြင်းနှင့် အစာစားချင်စိတ်နှင့် သတိလစ်ခြင်းတို့ ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင်၊ parvovirus ကူးစက်သောအခါ၊ ရောဂါလက္ခဏာများသည် တိရစ္ဆာန်ကို အချိန်တိုအတွင်း သေစေနိုင်သည်။

Parvovirus သည် တိရစ္ဆာန်၏ ပထမဆုံးလက္ခဏာများပြသပြီး ကုသမှုစတင်ပါက ပျောက်ကင်းနိုင်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့်၊ canine parvovirus ရှိသောခွေးကို ဆေးရုံတက်ပြီး ပံ့ပိုးသောဆေးဝါးများနှင့် အရည်ကုထုံးများဖြင့် ကုသသည်။ ဤနေရာတွင်ကျွန်ုပ်တို့ဖော်ပြပြီးဖြစ်သော V8 နှင့် V10 ကာကွယ်ဆေးသည် canine parvovirus ကိုကာကွယ်ပါသည်။