Hipokalemia te macet është një sëmundje që dihet pak, por është e rrezikshme për shkak të karakterit të ulët të kaliumit, një mineral i pranishëm në shumicën e qelizave të organizmit të maceve - dhe gjithashtu të njerëzve. Burimi më i madh i kaliumit vjen përmes ushqimit, megjithatë, ka disa shkaqe pas këtij çrregullimi, të cilat mund të jenë edhe gjenetike në rastin e disa racave. Hipokalemia gjithashtu nxit një sërë simptomash që janë të rëndësishme për t'u ditur. Artikulli vijues zbërthen gjithçka që lidhet me kaliumin e ulët tek macet, në mënyrë që të mësoni më shumë rreth hipokalemisë dhe ta kuptoni më mirë.

Hipokalemia te macet është një çrregullim i kaliumit të ulët në gjak

Për të kuptuar se çfarë hipokalemia është, së pari është e rëndësishme të kuptojmë se çfarë është kaliumi dhe si vepron në qelizat e trupit. Ky mineral është i pranishëm në disa organe dhe për t'ju dhënë një ide, 70% e përqendrimit të tij është në indet e muskujve. Sistemi nervor është gjithashtu i përbërë nga kaliumi (përveç agjentëve të tjerë), si dhe sistemi kardiovaskular, ku është një nga ata përgjegjës për ruajtjen e rrahjeve normale të zemrës. Përveç kësaj, kaliumi ndihmon edhe kundër sëmundjeve që prekin kockat e maces dhe parandalon problemet e muskujve.

Përgjithësisht, kaliumi lidhet me agjentë të tjerë dhe mund të ndikohet nga niveli i insulinës, për shembull. Kjo është, është shumë e rëndësishme të ruhet ekuilibri isasia e këtij minerali në qeliza për të ruajtur funksionimin e duhur të organizmit të maces. Prandaj, kur ka nivele të ulëta të kaliumit, të quajtur hipokalemi, i gjithë shëndeti është në rrezik.

Shkaktarët kryesorë të mungesës së kaliumit janë të lidhura me urinën

Ka disa arsye për këtë patologji dhe shumica janë të lidhura me urinën, pasi kaliumi normalisht humbet përmes saj, por një hormon i quajtur aldosteron e kthen atë përsëri. Çdo ndryshim në të, si Aldosteronizmi (prodhimi i tepërt i hormoneve), shkakton këtë çrregullim. Një mënyrë tjetër për të rimbushur kaliumin është nëpërmjet dietës. Pra, një mace me anoreksi mund të ketë edhe hipokalemi, pasi ka mungesë të disa lëndëve ushqyese, përfshirë kaliumin.

Shfaqet edhe në rastet e hipertiroidizmit të maces, sindromës Conn (hiperaldosteronizmi primar) dhe gjatë dështimit të veshkave. gjithashtu çon në një humbje të madhe të kaliumit në urinë. Madje spekulohet se të paktën 20% dhe 30% e maceve me sëmundje të veshkave vuajnë nga një episod hipokalemie. Të vjella të rënda ose të përsëritura ose një mace me diarre janë arsye të tjera.

Macet me kalium të ulët vuajnë nga mungesa e oreksit dhe simptoma të tjera

Në hipokaleminë, simptomat ndryshojnë sipas shkallës së çrregullimit në funksionim të trupit. Këto janë disa nga simptomat klasike të hipokalemisë:

• mungesa e oreksit
• paaftësia për tëngritja
• Dobësi muskulore
• Paralizë
• Dhimbje muskulore
• Letargji (apati)
• Aritmi
• Vështirësi në frymëmarrje
• Konfuzion mendor
• Macja ecën në rrathë
• Konvulsione
• Vështirësi për të mbajtur kokën lart normalisht (ventrofleksion i qafës)
• Tek kotele , ka një vonesë në zhvillim

Diagnoza e hipokalemisë (ose hipokalemisë) përfshin disa teste

Hipokalemia është e lehtë për t'u diagnostikuar dhe Është thelbësore të kryhet një test gjaku tek macet (pasi trombocitet lëshojnë kalium gjatë procesit të formimit të mpiksjes) dhe veçanërisht në urinë. Përballë çdo simptome, profesionistët zakonisht kërkojnë këto teste. Pas konfirmimit të hipokalemisë, kërkohen teste me ultratinguj dhe me rreze X për të analizuar ndikimin e kockave dhe muskujve.

Macja birmaneze është një nga racat e prirur ndaj hipokalemisë trashëgimore

Macja birmaneze dhe racat e tjera Racat e afërta, të tilla si Thai, Himalayan dhe Siamese, janë disa të prirura për këtë sëmundje. Ende nuk ka një shpjegim të saktë për këtë, por është e sigurt se trashëgohet në mënyrë trashëgimore (i thjeshtë autosomale recesive). Megjithatë, është më e zakonshme që ata të zhvillojnë hipokaleminë periodike, domethënë me ndërprerje me disa episode gjatë gjithë jetës. Racat e tjera të maceve larg birmanezëve gjithashtu mund të kenë hipokalemi. Ato janë:

• Macja Burmilla
• MacjaSingapor
• Tonkinese
• Bombay
• Sphynx
• Devon Rex

Për shkak se është një sëmundje e trashëguar e maces, simptomat shfaqen nga muaji i dytë deri në të gjashtën e jetës së qenushit. Në përgjithësi, shenjat variojnë nga të moderuara në të rënda dhe treguesi më i madh është një zhvillim i vonshëm, si dhe këlyshët me vështirësi në ecje dhe dobësi muskulore.

Potasiumi i ulët ka efekte të rrezikshme në trupin e maces

Mungesa e oreksit është tashmë e rrezikshme në vetvete dhe kur shkaku është anoreksia, sëmundja themelore mund të përkeqësohet. Dobësia muskulore ndikon drejtpërdrejt në mirëqenien dhe cilësinë e jetës së kafshës, madje rezulton me depresion tek macja dhe kur sëmundja themelore është një mace renale, funksionimi i veshkave ndikohet edhe më shumë. Për fat të keq, kur nuk ka diagnozë dhe trajtim të hershëm për këlyshët, tendenca është që ata të kenë një jetëgjatësi më të shkurtër për shkak të mundësisë së paralizës respiratore. Niveli i ulët i kaliumit mund të vrasë.

Hipokalemia te macet trajtohet me suplement kaliumi

Së pari, trajtimi kërkon rrënjën e problemit dhe vepron sipas asaj që shkaktoi hipokaleminë, plus plotësimin e kaliumit oral (kur është i butë ) dhe në rastet më të rënda ky suplement është intravenoz (parenteral ose enteral), duke u këmbyer me oral pas daljes nga spitali. Zakonisht mjekimi është afatgjatë.

Në trajtimin e polimatisëhipokalemia, i njëjti çrregullim, por me kalium të shtuar ose të kufizuar në urinë, suplementet duhet të jenë të vazhdueshme për të shmangur krizat dhe episodet e reja. Pas një përmirësimi, është e mundur që trajtimi të ndërpritet, por analizat e gjakut dhe urinës janë periodike për të kontrolluar sëmundjen.

Një dietë e mirë ndihmon në parandalimin e hipokalemisë së maces

Është thelbësore që çdo macet ndjekin një dietë me ushqim premium për macet dhe sipas fazës së saj të jetës (qenush, i rritur, i moshuar dhe i sterilizuar), mundësisht të indikuar nga një veteriner nutricionist, për të shmangur çdo sëmundje, përfshirë hipokaleminë. Në racat e predispozuara, kryhet një studim gjenetik për të parandaluar riprodhimin e një pjellë me sëmundje. Kontrolli i rasteve të diarresë së rëndë dhe të vjellave të maces, përveç trajtimit të sëmundjeve themelore, janë forma të tjera parandalimi.