Hypokalemia ໃນແມວແມ່ນພະຍາດທີ່ບໍ່ຄ່ອຍຮູ້ຈັກ, ແຕ່ມັນເປັນອັນຕະລາຍເນື່ອງຈາກລັກສະນະໂພແທດຊຽມຕ່ໍາ, ແຮ່ທາດທີ່ມີຢູ່ໃນຈຸລັງຂອງອົງການຈັດຕັ້ງຂອງ felines - ແລະຂອງມະນຸດ. ແຫຼ່ງໂພແທດຊຽມທີ່ສຸດແມ່ນມາຈາກອາຫານ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ມີສາເຫດຫຼາຍຢ່າງທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຄວາມຜິດປົກກະຕິນີ້, ເຊິ່ງສາມາດເປັນພັນທຸກໍາໃນກໍລະນີຂອງບາງສາຍພັນ. Hypokalemia ຍັງສົ່ງເສີມອາການຈໍານວນຫນຶ່ງທີ່ມີຄວາມສໍາຄັນທີ່ຈະລະວັງ. ບົດຄວາມຕໍ່ໄປນີ້ຈະແບ່ງທຸກຢ່າງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບໂພແທດຊຽມຕໍ່າໃນແມວເພື່ອໃຫ້ທ່ານມີລາຍລະອຽດເພີ່ມເຕີມ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈດີຂຶ້ນຂອງ hypokalemia.

Hypokalemia ໃນແມວແມ່ນຄວາມຜິດປົກກະຕິຂອງໂພແທດຊຽມຕໍ່າໃນເລືອດ

ເພື່ອເຂົ້າໃຈ hypokalemia ແມ່ນຫຍັງ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈວ່າໂພແທດຊຽມແມ່ນຫຍັງແລະມັນເຮັດຫນ້າທີ່ຢູ່ໃນຈຸລັງຂອງຮ່າງກາຍແນວໃດ. ແຮ່ທາດນີ້ມີຢູ່ໃນຫຼາຍອະໄວຍະວະແລະ, ພຽງແຕ່ໃຫ້ທ່ານຄິດ, 70% ຂອງຄວາມເຂັ້ມຂົ້ນຂອງມັນຢູ່ໃນເນື້ອເຍື່ອກ້າມເນື້ອ. ລະບົບປະສາດຍັງປະກອບດ້ວຍໂພແທດຊຽມ (ໃນບັນດາຕົວແທນອື່ນໆ), ເຊັ່ນດຽວກັນກັບລະບົບ cardiovascular, ບ່ອນທີ່ມັນເປັນຫນຶ່ງໃນຜູ້ທີ່ຮັບຜິດຊອບໃນການຮັກສາການເຕັ້ນຂອງຫົວໃຈປົກກະຕິ. ນອກຈາກນັ້ນ, ໂພແທດຊຽມຍັງຊ່ວຍຕ້ານພະຍາດທີ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ກະດູກຂອງແມວແລະປ້ອງກັນບັນຫາກ້າມຊີ້ນໄດ້. ນັ້ນແມ່ນ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນຫຼາຍທີ່ຈະຮັກສາຄວາມສົມດຸນຂອງຈໍານວນແຮ່ທາດນີ້ຢູ່ໃນຈຸລັງເພື່ອຮັກສາການເຮັດວຽກທີ່ເຫມາະສົມຂອງອົງການຈັດຕັ້ງ feline. ດັ່ງນັ້ນ, ເມື່ອມີໂພແທດຊຽມຕໍ່າ, ເອີ້ນວ່າ hypokalemia, ສຸຂະພາບທັງໝົດມີຄວາມສ່ຽງ.

ສາເຫດຕົ້ນຕໍຂອງການຂາດໂພແທດຊຽມແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບປັດສະວະ

ມີເຫດຜົນຫຼາຍຢ່າງສໍາລັບເລື່ອງນີ້. ພະຍາດທາງເດີນປັດສະວະແລະສ່ວນຫຼາຍແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບປັດສະວະ, ຍ້ອນວ່າປົກກະຕິໂພແທດຊຽມຈະສູນເສຍຜ່ານມັນ, ແຕ່ຮໍໂມນທີ່ເອີ້ນວ່າ aldosterone ເຮັດໃຫ້ມັນກັບຄືນມາ. ການປ່ຽນແປງໃດໆໃນມັນ, ເຊັ່ນ: Aldosteronism (ການຜະລິດຮໍໂມນຫຼາຍເກີນໄປ), ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຜິດປົກກະຕິນີ້. ອີກວິທີ ໜຶ່ງ ໃນການຕື່ມໂພແທດຊຽມແມ່ນຜ່ານອາຫານ. ດັ່ງນັ້ນ, ແມວທີ່ມີອາການປວດຮາກກໍ່ສາມາດເປັນພະຍາດ hypokalemia ໄດ້, ເນື່ອງຈາກວ່າມີການຂາດສານອາຫານຫຼາຍຢ່າງ, ລວມທັງໂພແທດຊຽມ.

ມັນຍັງປະກົດຢູ່ໃນກໍລະນີຂອງ hyperthyroidism feline, ໂຣກ Conn (hyperaldosteronism ປະຖົມ) ແລະໃນໄລຍະຫມາກໄຂ່ຫຼັງລົ້ມເຫຼວ, ເຊິ່ງ. ຍັງເຮັດໃຫ້ການສູນເສຍໂພແທດຊຽມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນປັດສະວະ. ມັນໄດ້ຖືກຄາດຄະເນເຖິງແມ່ນວ່າຢ່າງຫນ້ອຍ 20% ແລະ 30% ຂອງແມວທີ່ມີພະຍາດຫມາກໄຂ່ຫຼັງໄດ້ຮັບບາງຕອນຂອງ hypokalemia. ອາການຮາກຢ່າງຮ້າຍແຮງ ຫຼືເກີດຂຶ້ນຊ້ຳໆ ຫຼືແມວທີ່ມີອາການຖອກທ້ອງແມ່ນເຫດຜົນອື່ນໆ.

ແມວທີ່ມີໂພແທດຊຽມຕໍ່າທົນທຸກຈາກການຂາດຄວາມຢາກອາຫານ ແລະອາການອື່ນໆ

ໃນ hypokalemia, ອາການຈະແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມລະດັບຄວາມຜິດປົກກະຕິໃນການເຮັດວຽກ. ຂອງຮ່າງກາຍ. ບາງສ່ວນຂອງອາການຄລາສສິກຂອງ hypokalemia ແມ່ນ:

• ຂາດຄວາມຢາກອາຫານ
• ບໍ່ສາມາດທີ່ຈະລຸກຂຶ້ນ
• ກ້າມເນື້ອອ່ອນເພຍ
• ເປັນອຳມະພາດ
• ປວດກ້າມເນື້ອ
• ງ້ວງຊຶມ (ບໍ່ຢາກຮູ້)
• ຫົວໃຈເຕັ້ນໄວ
• ຫາຍໃຈຍາກ
• ສັບສົນທາງຈິດ
• ແມວຍ່າງເປັນວົງ
• ອາການຊັກ
• ການຍົກຫົວຂຶ້ນເປັນປົກກະຕິໄດ້ຍາກ (ຄໍ ventroflexion)
• ໃນລູກແມວ , ມີຄວາມລ່າຊ້າໃນການພັດທະນາ

ການວິນິດໄສຂອງ hypokalemia (ຫຼື hypokalemia) ກ່ຽວຂ້ອງກັບການທົດສອບຫຼາຍຄັ້ງ

Hypokalemia ແມ່ນງ່າຍທີ່ຈະວິນິດໄສແລະເປັນ ມັນເປັນສິ່ງຈໍາເປັນທີ່ຈະເຮັດການກວດເລືອດໃນແມວ (ນັບຕັ້ງແຕ່ platelets ປ່ອຍໂພແທດຊຽມໃນລະຫວ່າງຂະບວນການສ້າງກ້ອນຫີນ) ແລະໂດຍສະເພາະແມ່ນປັດສະວະ. ປະເຊີນກັບອາການໃດກໍ່ຕາມ, ຜູ້ຊ່ຽວຊານມັກຈະຮ້ອງຂໍໃຫ້ມີການທົດສອບເຫຼົ່ານີ້. ຫຼັງຈາກການຢືນຢັນຂອງ hypokalemia, ການກວດ ultrasound ແລະ X-ray ແມ່ນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ວິເຄາະຜົນກະທົບຂອງກະດູກແລະກ້າມຊີ້ນ. ສາຍພັນໃກ້ຄຽງ, ເຊັ່ນ: ໄທ, Himalayan ແລະ Siamese, ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ພະຍາດນີ້. ຍັງບໍ່ທັນມີຄໍາອະທິບາຍທີ່ແນ່ນອນສໍາລັບການນີ້, ແຕ່ມັນແນ່ນອນວ່າມັນແມ່ນການສືບທອດທາງພັນທຸກໍາ (ງ່າຍດາຍ autosomal recessive). ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນເປັນເລື່ອງປົກກະຕິຫຼາຍສໍາລັບພວກເຂົາທີ່ຈະພັດທະນາ hypokalemia ແຕ່ລະໄລຍະ, ນັ້ນແມ່ນ, ຕິດຕໍ່ກັນກັບຫຼາຍໆຕອນຕະຫຼອດຊີວິດ. ສັດລ້ຽງລູກດ້ວຍນົມແມວອື່ນໆທີ່ໄກຈາກຊາວມຽນມາກໍ່ສາມາດມີພະຍາດ hypokalemia. ພວກມັນຄື:

• ແມວເບີມິນລາ
• ແມວສິງກະໂປ
• Tonkinese
• Bombay
• Sphynx
• Devon Rex

ເນື່ອງຈາກວ່າມັນເປັນພະຍາດແມວທີ່ມາຈາກເຊື້ອສາຍ, ອາການຈະປາກົດຈາກ ເດືອນທີສອງຫາເດືອນຫົກຂອງຊີວິດຂອງລູກໝາ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ອາການດັ່ງກ່າວມີຕັ້ງແຕ່ປານກາງຫາຮ້າຍແຮງ ແລະຕົວຊີ້ວັດທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດແມ່ນການພັດທະນາຊ້າ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບລູກໝາທີ່ມີບັນຫາໃນການຍ່າງ ແລະກ້າມເນື້ອອ່ອນເພຍ.

ໂພແທດຊຽມຕໍ່າມີຜົນກະທົບອັນຕະລາຍຕໍ່ຮ່າງກາຍຂອງ feline

ການຂາດຄວາມຢາກອາຫານແມ່ນເປັນອັນຕະລາຍໃນຕົວຂອງມັນເອງແລະເມື່ອສາເຫດແມ່ນ anorexia, ພະຍາດທີ່ຕິດພັນສາມາດຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ. ຄວາມອ່ອນເພຍຂອງກ້າມເນື້ອສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ສຸຂະພາບແລະຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງສັດໂດຍກົງ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຊຶມເສົ້າໃນແມວແລະເມື່ອພະຍາດທີ່ຕິດພັນກັບຫມາກໄຂ່ຫຼັງ, ການເຮັດວຽກຂອງຫມາກໄຂ່ຫຼັງກໍ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຫຼາຍຂຶ້ນ. ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ໃນເວລາທີ່ບໍ່ມີການວິນິດໄສແລະການປິ່ນປົວເບື້ອງຕົ້ນສໍາລັບ puppies, ແນວໂນ້ມແມ່ນສໍາລັບພວກເຂົາທີ່ຈະມີອາຍຸຍືນສັ້ນລົງຍ້ອນຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງການເປັນອໍາມະພາດທາງຫາຍໃຈ. ໂພແທດຊຽມຕໍ່າສາມາດຂ້າໄດ້.

Hypokalemia ໃນແມວແມ່ນໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວດ້ວຍການເສີມໂພແທດຊຽມ

ທຳອິດ, ການປິ່ນປົວຊອກຫາຮາກຂອງບັນຫາ ແລະເຮັດໜ້າທີ່ຕາມສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດພາວະ hypokalemia, ບວກກັບການເສີມໂພແທດຊຽມໃນປາກ (ເມື່ອບໍ່ຮຸນແຮງ. ) ແລະໃນກໍລະນີທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ, ການເສີມນີ້ແມ່ນທາງເສັ້ນເລືອດ (parenteral ຫຼື enteral), ຈະຖືກແລກປ່ຽນສໍາລັບທາງປາກຫຼັງຈາກອອກຈາກໂຮງຫມໍ. ການປິ່ນປົວມັກຈະເປັນໄລຍະຍາວ.

ໃນການປິ່ນປົວ polymathyhypokalemia, ຄວາມບໍ່ເປັນລະບຽບດຽວກັນ, ແຕ່ມີໂພແທດຊຽມເພີ່ມຂຶ້ນຫຼືຈໍາກັດທີ່ປ່ອຍອອກມາໃນປັດສະວະ, ການເສີມຕ້ອງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການວິກິດການແລະຕອນໃຫມ່. ຫຼັງຈາກການປັບປຸງ, ມັນເປັນໄປໄດ້ວ່າການປິ່ນປົວແມ່ນຢຸດເຊົາ, ແຕ່ການກວດເລືອດແລະປັດສະວະເປັນໄລຍະເພື່ອຄວບຄຸມພະຍາດ. feline ປະຕິບັດຕາມອາຫານທີ່ມີອາຫານ cat ຊັ້ນນໍາແລະອີງຕາມຂັ້ນຕອນຊີວິດຂອງມັນ (puppy, ຜູ້ໃຫຍ່, ອາວຸໂສແລະ neutered), ມັກຊີ້ບອກໂດຍສັດຕະວະແພດໂພຊະນາການ, ເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການພະຍາດໃດໆ, ລວມທັງ hypokalemia. ໃນສາຍພັນທີ່ລ່ວງລະເມີດ, ການສຶກສາທາງພັນທຸກໍາແມ່ນດໍາເນີນເພື່ອປ້ອງກັນການແຜ່ພັນຂອງເຫຍື້ອທີ່ມີພະຍາດ. ການຄວບຄຸມກໍລະນີຂອງພະຍາດຖອກທ້ອງຮຸນແຮງ ແລະ ອາການຮາກຂອງແມວ, ນອກຈາກການປິ່ນປົວພະຍາດທີ່ຕິດພັນແລ້ວ, ແມ່ນວິທີປ້ອງກັນອື່ນໆ.