ჰიპოკალიემია კატებში არის დაავადება, რომელიც ნაკლებად ცნობილია, მაგრამ საშიშია მისი დაბალი კალიუმის ხასიათის გამო, მინერალი, რომელიც გვხვდება კატის ორგანიზმის უჯრედების უმეტესობაში - და ასევე ადამიანებში. კალიუმის ყველაზე დიდი წყარო საკვებიდან მოდის, თუმცა ამ აშლილობის უკან რამდენიმე მიზეზი არსებობს, რაც ზოგიერთი ჯიშის შემთხვევაში შეიძლება გენეტიკურიც კი იყოს. ჰიპოკალიემია ასევე იწვევს რიგ სიმპტომებს, რომელთა ცოდნაც მნიშვნელოვანია. შემდეგი სტატია ასახავს ყველაფერს, რაც დაკავშირებულია კატებში კალიუმის დაბალ შემცველობასთან, რათა მოგაწოდოთ მეტი დეტალები და უკეთ გაიგოთ ჰიპოკალიემია.

ჰიპოკალიემია კატებში არის სისხლში კალიუმის დაბალი შემცველობის დარღვევა

გასაგებად. რა არის ჰიპოკალიემია, პირველ რიგში მნიშვნელოვანია გავიგოთ რა არის კალიუმი და როგორ მოქმედებს ის ორგანიზმის უჯრედებში. ეს მინერალი რამდენიმე ორგანოშია და, უბრალოდ წარმოდგენა რომ გქონდეთ, მისი კონცენტრაციის 70% კუნთოვან ქსოვილშია. ნერვული სისტემა ასევე შედგება კალიუმისგან (სხვა აგენტებთან ერთად), ისევე როგორც გულ-სისხლძარღვთა სისტემა, სადაც ის ერთ-ერთი პასუხისმგებელია ნორმალური გულისცემის შენარჩუნებაზე. გარდა ამისა, კალიუმი ასევე გვეხმარება იმ დაავადებების წინააღმდეგ, რომლებიც აზიანებენ კატის ძვლებს და ხელს უშლის კუნთების პრობლემებს.

ზოგადად, კალიუმი დაკავშირებულია სხვა აგენტებთან და შეიძლება გავლენა იქონიოს მაგალითად ინსულინის დონემ. ანუ ძალიან მნიშვნელოვანია ბალანსის შენარჩუნებაამ მინერალის რაოდენობა უჯრედებში კატის ორგანიზმის გამართული ფუნქციონირების შესანარჩუნებლად. ამიტომ, როდესაც კალიუმის დაბალი დონეა, რომელსაც ჰიპოკალიემია ეწოდება, ყველა ჯანმრთელობა საფრთხეშია.

კალიუმის ნაკლებობის ძირითადი მიზეზები შარდთან არის დაკავშირებული

ამის რამდენიმე მიზეზი არსებობს. პათოლოგია და უმეტესობა დაკავშირებულია შარდთან, რადგან კალიუმი ჩვეულებრივ იკარგება მისი მეშვეობით, მაგრამ ჰორმონი ალდოსტერონი აბრუნებს მას. მასში არსებული ნებისმიერი ცვლილება, როგორიცაა ალდოსტერონიზმი (ჰორმონის გადაჭარბებული წარმოება), იწვევს ამ აშლილობას. კალიუმის შევსების კიდევ ერთი გზა არის დიეტა. ასე რომ, ანორექსიით დაავადებულ კატას ასევე შეიძლება ჰქონდეს ჰიპოკალიემია, რადგან არსებობს რამდენიმე საკვები ნივთიერების დეფიციტი, მათ შორის კალიუმის.

ასევე ვლინდება კატის ჰიპერთირეოზის, კონის სინდრომის (პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმის) და თირკმლის უკმარისობის დროს. ასევე იწვევს კალიუმის დიდ დაკარგვას შარდში. ისიც კი ვარაუდობენ, რომ თირკმელების დაავადების მქონე კატების მინიმუმ 20% და 30% განიცდის ჰიპოკალიემიის ზოგიერთ ეპიზოდს. მძიმე ან მორეციდივე ღებინება ან კატა დიარეით არის სხვა მიზეზები.

დაბალი კალიუმის მქონე კატებს აწუხებთ მადის ნაკლებობა და სხვა სიმპტომები

ჰიპოკალიემიის დროს სიმპტომები განსხვავდება ფუნქციონირების დარღვევის ხარისხის მიხედვით. სხეულის. ჰიპოკალიემიის ზოგიერთი კლასიკური სიმპტომია:

• მადის ნაკლებობა
• უუნარობაადგომა
• კუნთების სისუსტე
• დამბლა
• კუნთების ტკივილი
• ლეტარგია (აპათია)
• არითმიები
• სუნთქვის გაძნელება
• გონებრივი დაბნეულობა
• კატის წრეში სიარული
• კრუნჩხვები
• ძნელია თავის ნორმალურად აწევა (კისრის ვენტროფლექსია)
• კნუტებში , არის განვითარების შეფერხება

ჰიპოკალიემიის (ან ჰიპოკალიემიის) დიაგნოზი მოიცავს რამდენიმე ტესტს

ჰიპოკალიემიის დიაგნოსტიკა ადვილია და აუცილებელია სისხლის ანალიზის ჩატარება კატებში (რადგან თრომბოციტები ათავისუფლებენ კალიუმს შედედების წარმოქმნის პროცესში) და განსაკუთრებით შარდში. ნებისმიერი სიმპტომის წინაშე, პროფესიონალები ჩვეულებრივ ითხოვენ ამ ტესტებს. ჰიპოკალიემიის დადასტურების შემდეგ, საჭიროა ულტრაბგერითი და რენტგენის ტესტები ძვლისა და კუნთების ზემოქმედების გასაანალიზებლად.

ბირმული კატა ერთ-ერთია მემკვიდრეობითი ჰიპოკალიემიისადმი მიდრეკილი ჯიშებიდან

ბირმული კატა და სხვა ჯიშები ახლომდებარე ჯიშები, როგორიცაა ტაილანდური, ჰიმალაის და სიამის, ზოგიერთი მიდრეკილია ამ დაავადებისადმი. ამის ზუსტი ახსნა ჯერ კიდევ არ არსებობს, მაგრამ დარწმუნებულია, რომ იგი მემკვიდრეობით მიიღება (მარტივი აუტოსომური რეცესიული). თუმცა, მათთვის უფრო ხშირია პერიოდული ჰიპოკალიემიის განვითარება, ანუ წყვეტილი რამდენიმე ეპიზოდით მთელი ცხოვრების განმავლობაში. ბირმისგან შორს მდებარე კატების სხვა ჯიშებს ასევე შეიძლება ჰქონდეთ ჰიპოკალიემია. ესენია:

• Burmilla Cat
• Catსინგაპური
• ტონკინეზი
• ბომბეი
• სფინქსი
• დევონ რექსი

რადგან ეს კატის მემკვიდრეობითი დაავადებაა, სიმპტომები გამოჩნდება ლეკვის ცხოვრების მეორედან მეექვსე თვემდე. ზოგადად, ნიშნები მერყეობს ზომიერიდან მძიმემდე და ყველაზე დიდი მაჩვენებელია გვიან განვითარება, ასევე ლეკვები სიარულის სირთულეებით და კუნთების სისუსტით.

დაბალი კალიუმი სახიფათო გავლენას ახდენს კატის სხეულზე

მადის ნაკლებობა თავისთავად უკვე საშიშია და როდესაც მიზეზი ანორექსიაა, ძირითადი დაავადება შეიძლება გაუარესდეს. კუნთების სისუსტე პირდაპირ აისახება ცხოველის კეთილდღეობაზე და ცხოვრების ხარისხზე, რაც იწვევს კატაში დეპრესიას და როდესაც ძირითადი დაავადება თირკმლის კატაა, თირკმელების ფუნქციონირება კიდევ უფრო დაზარალდება. სამწუხაროდ, როდესაც ლეკვების ადრეული დიაგნოსტიკა და მკურნალობა არ არსებობს, რესპირატორული დამბლის შესაძლებლობის გამო მათ უფრო ხანმოკლე სიცოცხლის ხანგრძლივობის ტენდენციაა. დაბალ კალიუმს შეუძლია მოკვლა.

ჰიპოკალიემიას კატებში მკურნალობენ კალიუმის დანამატებით

პირველ რიგში, მკურნალობა ეძებს პრობლემის სათავეს და მოქმედებს იმის მიხედვით, თუ რამ გამოიწვია ჰიპოკალიემია, პლუს პერორალური კალიუმის დანამატები (როდესაც მსუბუქია. ) და უფრო მძიმე შემთხვევებში ეს დანამატი არის ინტრავენური (პარენტერალური ან ენტერალური), რომელიც იცვლება პერორალურად საავადმყოფოდან გაწერის შემდეგ. მკურნალობა ჩვეულებრივ გრძელვადიანია.

პოლიმატიის მკურნალობისასჰიპოკალიემია, იგივე აშლილობა, მაგრამ შარდში კალიუმის გაზრდილი ან შეზღუდული გამოყოფით, დანამატები უნდა იყოს უწყვეტი კრიზისებისა და ახალი ეპიზოდების თავიდან ასაცილებლად. გაუმჯობესების შემდეგ, შესაძლებელია მკურნალობა შეწყდეს, მაგრამ სისხლისა და შარდის ტესტები პერიოდულად ტარდება დაავადების გასაკონტროლებლად.

კარგი დიეტა ხელს უწყობს კატის ჰიპოკალიემიის თავიდან აცილებას

აუცილებელია, რომ ყოველი კატები იცავენ დიეტას კატის პრემიუმ საკვებით და მისი ცხოვრების სტადიის მიხედვით (ლეკვი, ზრდასრული, უფროსი და სტერილური), სასურველია ექიმ-ვეტერინარის მითითებით, რათა თავიდან აიცილონ ნებისმიერი დაავადება, მათ შორის ჰიპოკალიემია. მიდრეკილ ჯიშებში ტარდება გენეტიკური კვლევა, რათა თავიდან იქნას აცილებული დაავადების მქონე ნარჩენების გამრავლება. მძიმე დიარეისა და კატის ღებინების შემთხვევების კონტროლი, გარდა ძირითადი დაავადებების მკურნალობისა, პრევენციის სხვა ფორმაა.