Иако кучињата се многу различни од нас во некои аспекти, за жал, крзнените може да страдаат од некои болести многу слични на оние што ги напаѓаат луѓето. Еден од нив е кучешкиот лупус, автоимуна болест која ги оштетува здравите клетки на сопственото тело на кучето и неговото здравје во целина. Се разбира, ова станува причина за загриженост за туторите, но најдобриот начин да се справите со болеста е да ја разберете. За ова, разговаравме со Наталија Салгадо Сеоане Силва, ветеринар во Grupo Vet Popular. Проверете!

Лупусот кај кучињата е почест отколку кај мачките

Според ветеринарот, причината за болеста сè уште не е позната. „Она што е познато е дека добрите клетки се уништуваат поради реакции на преосетливост и воспаление на различни делови од телото како што се кожата, срцето, бубрезите, белите дробови, зглобовите и крвта. Понатаму, тој е доминантен кај кучињата и редок кај мачките. Расата на вашиот крзнен пријател сè уште ја прави разликата и може да биде фактор на ризик, како што нè потсетува Наталија. „Некои раси се предиспонирани: пудлица, германски овчар, сибирски хаски, чау чау, бигл, ирски сетер, коли и староанглиско овчарско куче“.

И покрај тоа што е општа дефиниција, лупусот не е само еден. „Постојат два вида на лупус: васкуларен или дискоиден кожен еритематозус (LECV) и системски еритематозус (SLE). ЛЕР е најбенигната форма на болеста и може да се активира или влошипродолжено изложување на животното на сончево зрачење“, вели Наталија. Симптомите можат да бидат многу општи, но се карактеризираат со рани. „Почесто е кај возрасните кучиња. Првите лезии се везикули и плускавци, главно во региони со мала коса (муцка, уши, усни, перниче итн.) кои имаат тенденција да се појавуваат во летните месеци, со ремисија на лезиите во зима, со рецидив во лето. Првите знаци започнуваат со депигментација и десквамација на погодената област, напредувајќи до чир, предизвикувајќи крварење. Настанува губење на ткивото и лузни, дури и деформирање на некои пациенти“, објаснува докторот ветеринар.

Дијагнозата на кучешки лупус бара специфични тестови

Бидејќи кучешкиот лупус се манифестира со многу различни симптоми, дијагнозата на болеста не може да се дефинира со примарна проценка. „Симптомите, бидејќи се разновидни и вообичаени кај другите патологии, не се специфични за дијагностицирање на лупус, така што меѓу другото ги исклучивме имуно-посредуваните болести, алергии на каснувања од инсекти, неоплазми, итн. Бараме тестови како што се крвна слика, урина тип 1, тест за нуклеарни антитела, тест за имунофлуоресценција или имунохистохемија, биопсија на кожата, радиографија на зафатените зглобови, артроцентеза, синовијална биопсија и бактериска култура на синовијалната течност“, вели Наталија.

Бидејќи лупусот кај кучињата е болест којадиректно го напаѓа имунолошкиот систем на животното, тоа останува многу повеќе склоно кон болести и мора добро да се следи. „Животното може да развие болести како што се бубрежна инсуфициенција и нефротски синдром, бронхопневмонија, сепса, крварење, секундарна пиодермија, анемија, реакции на лекови и гастрични компликации“, вели ветеринарот.

Со третман и контрола, кучето може да има квалитетен живот

„За жал нема лек, но можеме да ги контролираме симптомите и да ги избегнеме компликациите на лупус. Одговорот на третманот ќе зависи од органите кои биле засегнати, сериозноста и општата состојба на пациентот“, вели Наталија. Според неа, антиинфламаторните лекови, имуносупресивите и витаминските додатоци ќе станат дел од животот на кученцето. Покрај тоа, стероидните и нестероидните лекови може да се вклучат во списокот на лекови на домашно милениче.

Меѓутоа, дури и со третман, болеста може да напредува. „Доколку случајот се влоши, животното треба да биде хоспитализирано. Од фундаментално значење е одморот во случај на полиартритис, како и рестриктивната диета во случај на проблеми со бубрезите, на пример. Грижата за хигиена во околината каде што живее миленикот е од суштинско значење, покрај тоа што е многу приврзан кон него“, препорачува Наталија. Ветеринарот коментира и за превенцијата од болести и важноста од стерилизацијата. „Бидејќи се работи за автоимуна болест, се дава превенцијаособено во тоа што не дозволуваат овие кучиња да се размножуваат, избегнувајќи интензивно изложување на сонце и користење крема за сончање во најчувствителните области на телото и незаштитени со влакна“, заклучува тој.