Þó að hundar séu mjög ólíkir okkur í sumum atriðum, geta loðnir hundar því miður þjáðst af sumum sjúkdómum sem eru mjög svipaðir þeim sem herja á menn. Ein þeirra er hundalúpus, sjálfsofnæmissjúkdómur sem skaðar heilbrigðar frumur í líkama hundsins og heilsu hans í heild. Auðvitað verður þetta áhyggjuefni fyrir kennara, en besta leiðin til að takast á við sjúkdóminn er að skilja hann. Fyrir þetta ræddum við við Natália Salgado Seoane Silva, dýralækni hjá Grupo Vet Popular. Athuga!

Lupus hjá hundum er algengari en hjá köttum

Að sögn dýralæknis er orsök sjúkdómsins enn óþekkt. „Það sem er vitað er að góðar frumur eyðileggjast vegna ofnæmisviðbragða og bólgu í ýmsum líkamshlutum eins og húð, hjarta, nýrum, lungum, liðum og blóði. Ennfremur er það ríkjandi hjá hundum og sjaldgæft hjá köttum.“ Kyn loðnu vinar þíns skiptir enn öllu máli og getur verið áhættuþáttur, eins og Natalia minnir okkur á. „Sumar tegundir eru tilhneigingar: Poodle, German Shepherd, Siberian Husky, Chow chow, Beagle, Irish Setter, Collie og Old English sheepdog.

Þrátt fyrir að vera almenn skilgreining er lupus ekki bara ein. „Það eru tvær gerðir af rauðum úlfum: æða- eða æðaroða í húð (LECV) og roði í blóði (SLE). LED er góðkynja form sjúkdómsins og getur verið virkjað eða versnað aflangvarandi útsetning dýrsins fyrir sólargeislun,“ segir Natália. Einkenni geta verið mjög almenn en einkennast af sárum. „Það er algengara hjá fullorðnum hundum. Fyrstu skemmdirnar eru blöðrur og blöðrur, aðallega á svæðum með lítið hár (trýni, eyru, varir, púði o.s.frv.) sem hafa tilhneigingu til að birtast á sumrin, með bata á sárunum á veturna, með endurkomu á sumrin. Fyrstu einkennin byrja með aflitun og húðflögnun á viðkomandi svæði, þróast í sár, sem veldur blæðingum. Vefjatap og ör myndast, jafnvel afmynda suma sjúklinga,“ útskýrir dýralæknirinn.

Greining á úlfa í hundum krefst sérstakra prófa

Þar sem úlfur lýsir sér með mjög mismunandi einkennum er ekki hægt að skilgreina sjúkdómsgreiningu með frummati. „Einkenni, þar sem þau eru margvísleg og algeng í öðrum meinafræði, eru ekki sértæk til að greina lupus, svo við útilokuðum ónæmismiðlaða sjúkdóma, ofnæmi fyrir skordýrabiti, æxli, meðal annarra. Við óskum eftir prófum eins og blóðtalningu, þvagi af tegund 1, kjarnamótefnaprófi, ónæmisflúrljómun eða ónæmisvefjaefnafræðilegu prófi, vefjasýni úr húð, röntgenmyndatöku af sýktum liðum, liðmælingu, vefjasýni í liðum og bakteríuræktun á liðvökva,“ segir Natália.

Þar sem lupus í hundum er sjúkdómur semræðst beint á ónæmiskerfi dýrsins, það er enn mun veikara fyrir sjúkdómum og þarf að fylgjast vel með. „Dýrið getur þróað með sér sjúkdóma eins og nýrnabilun og nýrnaheilkenni, berkjulungnabólga, blóðsýkingu, blæðingar, síðhærða húðsjúkdóm, blóðleysi, viðbrögð við lyfjum og fylgikvillar í maga,“ segir dýralæknirinn.

Með meðferð og eftirliti getur hundurinn haft lífsgæði

„Því miður er engin lækning til, en við getum stjórnað einkennunum og forðast fylgikvilla úlfa. Meðferðarsvörunin fer eftir líffærum sem voru fyrir áhrifum, alvarleika og almennu ástandi sjúklingsins,“ segir Natalia. Að hennar sögn verða bólgueyðandi lyf, ónæmisbælandi lyf og vítamínuppbót hluti af lífi hvolpsins. Að auki geta sterar og steralyf verið sett á lyfjalista gæludýrsins.

Hins vegar, jafnvel með meðferð, getur sjúkdómurinn þróast. „Ef málið versnar ætti að leggja dýrið á sjúkrahús. Hvíld í tilfellum fjölliðagigtar er grundvallaratriði, sem og takmarkandi mataræði til dæmis þegar um er að ræða nýrnavandamál. Hreinlætisgæsla í umhverfinu þar sem gæludýrið býr er nauðsynleg, auk þess að vera mjög ástúðleg við það,“ mælir Natalia. Þá gerir dýralæknir athugasemdir við sjúkdómavarnir og mikilvægi geldingar. „Vegna þess að þetta er sjálfsofnæmissjúkdómur eru forvarnir veittarsérstaklega í því að leyfa þessum hundum ekki að fjölga sér, forðast mikla útsetningu fyrir sólinni og nota sólarvörn á viðkvæmustu svæðum líkamans og óvarin af hári,“ segir hann að lokum.