Երբևէ լսե՞լ եք շների վեստիբուլյար համախտանիշի մասին: Դա նյարդաբանական խանգարում է, որն ազդում է շների տարածական կողմնորոշման և հավասարակշռության վրա և կարող է լինել վնասվածքի, վարակների, անոթային հիվանդությունների և նույնիսկ շների պարզ օտիտի հետևանք: Շների մոտ վեստիբուլյար համախտանիշի նշանները սովորաբար աննկատ չեն մնում, հիմնականում այն ​​պատճառով, որ այն թողնում է կենդանուն անհավասարակշիռ, ապշեցուցիչ քայլվածքով և առանց տարածական գիտակցության:

Բայց, ի վերջո, ի՞նչն է բնութագրում այս նյարդաբանական խնդիրը: Շունը հատուկ խնամքի կարիք ունի և կարո՞ղ է վերականգնվել նկարից: Որո՞նք են շների վեստիբուլյար համախտանիշի ախտանիշները, որոնք ուշադրության կարիք ունեն: Այս վիճակի մասին ամեն ինչ պարզելու համար մենք զրուցեցինք անասնաբույժ Ռոբերտո Սիկեյրայի հետ, ով մասնագիտացած է փոքր կենդանիների նյարդաբանության մեջ: Ստորև տեսեք, թե նա ինչ ասաց մեզ:

Ի՞նչ է շների վեստիբուլյար համակարգը:

Մինչև իմանալը, թե կոնկրետ ինչ է վեստիբուլյար համախտանիշը, անհրաժեշտ է հասկանալ վեստիբուլյար համակարգը և դրա գործառույթը որպես ամբողջություն: Գտնվելով շան նյարդային համակարգում՝ Ռոբերտոն նշում է, որ վեստիբուլյար համակարգը սահմանափակված է երկու ճանապարհով՝ ծայրամասային և կենտրոնական: «Ծայրամասային ուղիները սահմանափակված են մի շարք կառույցներով, որոնք տեղակայված են միջին և ներքին ականջում, իսկ կենտրոնական ուղիները տեղակայված են հիմնականում ուղեղի ցողունում և ուղեղիկի պոչում»:

Իսկ ի՞նչ նպատակի է ծառայում այս համակարգը, հետո բոլորը?հաշիվներ? Փորձագետը բացատրում է. «Վեստիբուլյար համակարգն ունի գրավիտացիոն դաշտի համեմատ աչքերի, գլխի, միջքաղաքային և վերջույթների նորմալ տարածական դիրքը պահպանելու կարևոր գործառույթը՝ նույնիսկ մարմնի պտտման և գծային արագացման կամ թեքության փոփոխության դեպքում»։ Այսինքն, ընդհանուր առմամբ, վեստիբուլյար համակարգը ծառայում է շներին ուղղորդելու համար տարածության և ձգողականության, ինչպես նաև պատասխանատու է շների հավասարակշռության համար:

Վեստիբուլյար սինդրոմը շների մոտ. հասկանալ, թե ինչ է դա և ինչպես է զարգանում խնդիրը

Ինչպես ենթադրում է անունը, շների վեստիբուլյար համախտանիշը վերաբերում է կլինիկական նշանների կամ հիվանդությունների մի շարքին, որոնք ազդում են վեստիբուլյար համակարգի վրա և, հետևաբար, ազդում են հավասարակշռության պահպանման և անհատի նորմալ կողմնորոշման վրա: Պատկերը կարող է ունենալ տարբեր հարակից պատճառներ, ինչպես նաև դրսևորվել անհայտ պատճառներից: Այս երկրորդ դեպքում այն ​​կոչվում է շների իդիոպաթիկ վեստիբուլյար համախտանիշ:

«Վեստիբուլյար սինդրոմը շների մոտ համարվում է ծայրամասային կամ կենտրոնական նյարդային համակարգի ախտանիշ կամ տարածք, որը ազդել է հիվանդության կամ պաթոլոգիայի վրա: Դրանցից առավել հաճախակի են շների միջին օտիտը/ներքին և շների իդիոպաթիկ վեստիբուլյար համախտանիշը, այսինքն՝ առանց հստակ պատճառի, ծայրամասային վեստիբուլյար համախտանիշի դեպքում; և նորագոյացություններ, բորբոքային/վարակիչ հիվանդություններ, թիամինի անբավարարություն, անոթային, տրավմատիկ և թունավոր պայմաններ վեստիբուլյար համախտանիշումկենտրոնական. Այս նյարդաբանական դիսֆունկցիան հարաբերական հաճախականությամբ նկատվում է փոքր կենդանիների կլինիկայում և կարող է ունենալ կամ չունենալ գենետիկական ծագում»:

Վեստիբուլյար համախտանիշ և լաբիրինթիտ շների մոտ. ինչպիսի՞ն է կապը երկու վիճակների միջև: 0>Այսպիսով, ինչպես մարդկանց դեպքում, շները նույնպես ունեն լաբիրինթիտ, և այդ նշանները հաճախ շփոթվում են շների վեստիբուլյար համախտանիշի հետ, բայց դրանք պարտադիր չէ, որ նույն բանը լինեն: Նյարդաբանի խոսքով, կա մի պայմանը մյուսի հետ կապելու տրամաբանություն, սակայն կարելի է նաև տարբերություններ նկատել. . Տարբերությունն այն է, որ վեստիբուլյար սինդրոմը սինդրոմ է, որն ընդգրկում է ծայրամասային և կենտրոնական շրջանը, մինչդեռ լաբիրինթիտը ներառում է ծայրամասային վեստիբուլյար համակարգի միայն ներքին ականջի շրջանը»:

Տես նաեւ: Բրինդլ շուն. հանդիպեք 9 ցեղատեսակի, որոնք ունեն բաճկոնի նախշ

Շների վեստիբուլյար համախտանիշ. ախտանիշեր, որոնց մասին պետք է տեղյակ լինել

Քանի որ սա շների նյարդաբանական խնդիր է, որը զգալիորեն ազդում է կենդանու հավասարակշռության վրա, դաստիարակները շուտով նկատում են շների վարքագծի որոշ փոփոխություններ, որոնք ցույց են տալիս, որ ընտանի կենդանու հետ ինչ-որ բան այն չէ: . Այս դեպքերում կարելի է նկատել ապշած քայլելը, գլուխը նորմալ առանցքից թեքված վիճակում պահելը և նույնիսկ ցնցումները։ Հետևաբար, եթե ձեր լակոտը հակված է գլուխը մի կողմից պահել ևնա կարծես ապակողմնորոշված ​​է տանը շրջելիս, արժե ավելի շատ ուշադրություն դարձնել նրա վրա։

Կասկածներից խուսափելու համար շների վեստիբուլյար համախտանիշի հետ կապված հիմնական ախտանիշներն են՝

• Գլխի թեքություն
• Նիստագմուս (աչքերի ակամա շարժում , որը կարող է լինել հորիզոնական, ուղղահայաց կամ պտտվող)
• Ստրաբիզմ
• Վեստիբուլյար ատաքսիա (հավասարակշռության կորուստ, որը կարող է հանգեցնել գլխապտույտի և սրտխառնոցի)
• Հորների համախտանիշ (բնորոշ կոպերի կախվածություն)
• Դեմքի կաթված
• Proprioceptive deficits
• Քնկոտություն
• Ուղեղիկի փոփոխություններ

Տարբերակել ծայրամասային և կենտրոնական շների վեստիբուլյար համախտանիշը, Ռոբերտոն ասում է, որ մեկը մյուսից տարբերելու միջոցներից մեկը յուրաքանչյուր դեպքում նկատվող ախտանիշներն են։ Թեև որոշ դրսևորումներ ավելի տարածված են ծայրամասային համախտանիշի դեպքում, ինչպիսիք են սրտխառնոցը, ընկնելը և գլորվելը, մյուսներն ավելի հաճախ են հանդիպում կենտրոնական վեստիբուլյար համախտանիշի դեպքում, ինչպիսիք են քնկոտությունը, փոփոխված մտավոր կարգավիճակը և ուղեղային նշանները (ուղեղի շրջան, որը պատասխանատու է հավասարակշռության և կեցվածքի պահպանման համար, վերահսկում է մկանները: տոնուս, մարմնի շարժման ճշգրտումներ և շարժիչի ուսուցում):

Ամեն դեպքում, բժշկական գնահատումն այս պահին հիմնարար է, քանի որ միայն որակավորված մասնագետը, նախընտրելի է անասնաբուժական նյարդաբանության մեջ մասնագիտացած, կկարողանա ճիշտ ախտորոշել հիվանդի վիճակը:

Ինչպե՞ս է ախտորոշվում շների վեստիբուլյար համախտանիշը:

Եթե շան մոտ նյարդաբանական խնդրի կասկած կա, անկախ նրանից՝ դա վեստիբուլյար համախտանիշ է, թե ոչ, ամենաառաջարկվողը հնարավորինս շուտ դիմել բժշկի։ Որքան շուտ հայտնաբերվի հիվանդությունը, այնքան ավելի լավ կլինի կանխատեսումը: «Ախտորոշումը կատարվում է ֆիզիկական նյարդաբանական հետազոտության, մանրամասն անամնեզի և լրացուցիչ թեստերի և նեյրոպատկերման միջոցով, ինչպիսիք են՝

• Շների արյան ստուգումը (հեմոգրամ)
• Կենսաքիմիական թեստը
• Սերոլոգիաներ
• PCR
• Հորմոնալ թեստեր
• Ուղեղ-ողնուղեղային հեղուկի անալիզ
• Օտոսկոպիա
• Ռադիոգրաֆիա
• Համակարգչային տոմոգրաֆիա
• MRI”

Այս հետազոտությունների վերլուծության միջոցով է, որ նյարդաբանը կկարողանա սահմանել ախտորոշումը և ցույց տալ խնդրի լուծման լավագույն միջոցը:

Կա՞ շների վեստիբուլյար համախտանիշի բուժում:

Այո, հնարավոր է բուժել այս տեսակի նյարդաբանական խնդիրը: Այս դեպքերում շունը պետք է ունենա հիմնական պատճառը, որպեսզի արդյունքն արդյունավետ լինի: Այսինքն, եթե պատճառը շների օտիտի դեպքն է, ապա նշված դեղամիջոցը կհամապատասխանի օտիտի բուժմանը, ինչպիսիք են հակաբիոտիկները կամ հակաբորբոքային դեղերը: Մյուս կողմից, հնարավոր է նաև պալիատիվ բուժում, որն ուղղված է ախտանշաններին՝ ձեր ընտանի կենդանու մոտ հնարավոր անհարմարություններից խուսափելու համար:ընտանի կենդանի.

Ահա թե ինչ է ասում Ռոբերտոն. «Բուժումը կապված է առաջնային պատճառի հետ: Այնուամենայնիվ, մենք հնարավորություն ունենք ներառելու հիմնական բուժում, որը մենք կարող ենք օգտագործել ցանկացած պատճառով, որպեսզի բարելավենք շան համար առավել անհարմար նշանները, ինչպիսիք են կալցիումի ալիքների արգելափակումները կամ հակաքոլիներգիկ դեղամիջոցների օգտագործումը՝ նպատակ ունենալով նվազեցնել գլխապտույտը և փսխումը»:

Նույնիսկ իմանալով դա, հարկ է նշել, որ չպետք է հաշվի առնել ինքնաբուժությամբ զբաղվելը: Նույնիսկ եթե մտադրությունը բարի է, սա մի վերաբերմունք է, որը կարող է վնասել ձեր չորքոտանի ընկերոջը օգնելու փոխարեն: Շան լավ վերականգնումն ապահովելու համար անհրաժեշտ է հետևել վստահելի անասնաբույժի կողմից տրված բոլոր ուղեցույցներին:

Մեկ այլ կարևոր կետ այն է, որ շների իդիոպաթիկ վեստիբուլյար համախտանիշի դեպքում սովորաբար խորհուրդ է տրվում միայն հիմնական բուժումը, քանի որ հնարավոր չէ բացահայտել խնդրի պատճառը: Ախտանիշները նույնիսկ հակված են ինքնուրույն հետընթացի, ուստի միակ նախազգուշական միջոցը պետք է լինի կանխել շանը շատ շարժվելուց, մինչդեռ ախտանշանները շատ արտահայտված են:

Կա՞ որևէ միջոց շների մոտ վեստիբուլյար համախտանիշի կանխարգելման համար:

Սա սովորական հարց է ընտանի կենդանիների ծնողների համար, և հիմնական խորհուրդը զգույշ լինելն է հիմքում ընկած հիվանդությունների նկատմամբ՝ կանխելով դրանք (որը հետևաբար շների վեստիբուլյար համախտանիշի կանխարգելման միջոց է): «Իդեալականը խուսափելն էհիմքում ընկած պատճառ. Օրինակ, ծայրամասային վեստիբուլյար համախտանիշի հիմնական պատճառները միջին ականջի բորբոքումն է կամ ներքին ականջը, ուստի կարևոր է հատկապես զգույշ լինել այս տեսակի խնդիրների նկատմամբ»:

Այս առումով հարկ է նշել, որ շան ականջները ուշադրության կարիք ունեն, որպեսզի տեղային բորբոքում չլինի։ Ուսուցիչը պետք է կանոնավոր կերպով մաքրի շան ականջը շների համար նախատեսված հատուկ արտադրանքներով և նշանակված մասնագետի կողմից: Կարևոր է նաև, որ պարբերաբար հսկողություն լինի՝ համոզվելու համար, որ ամեն ինչ կարգին է ձեր ընտանի կենդանու առողջության հետ:

Բացի այդ, անասնաբույժը հավելում է. «Երբ նկատում եք նյարդաբանական խնդիրների հետ կապված որևէ ախտանիշ, դիմեք անասնաբույժ նյարդաբանի, քանի որ երբ վեստիբուլյար համախտանիշները կամ որևէ այլ հիվանդություն ախտորոշվում են արագ, վաղ և սկզբնական փուլում, շատ ավելի հեշտ է հաջողությամբ բուժվել՝ կապված արդեն խորացված հիվանդությունների հետ»։