Дали некогаш сте слушнале за кучешки вестибуларен синдром? Тоа е невролошко нарушување кое влијае на просторната ориентација и рамнотежа на кучињата, а може да биде резултат на траума, инфекции, васкуларни состојби, па дури и на едноставен отитис кај кучињата. Знаците на вестибуларниот синдром кај кучињата обично не поминуваат незабележано, главно поради тоа што го остава животното неурамнотежено, со запрепастувачко одење и без просторна свест.

Но, на крајот на краиштата, што го карактеризира овој невролошки проблем? На кучето му треба посебна грижа и може да се опорави од сликањето? Кои се симптомите на кучешкиот вестибуларен синдром на кои им треба внимание? За да откриеме сè за оваа состојба, разговаравме со ветеринарот Роберто Сикеира, кој е специјализиран за неврологија на мали животни. Проверете што ни кажа подолу!

Што е кучешки вестибуларен систем?

Пред да се знае што е точно вестибуларниот синдром, неопходно е да се разбере вестибуларниот систем и неговата функција како сè. Лоциран во нервниот систем на кучето, Роберто истакнува дека вестибуларниот систем е ограничен на две патишта: периферна и централна. „Периферните патишта се ограничени на збир на структури лоцирани во средното уво и внатрешното уво, а централните патишта се наоѓаат главно во мозочното стебло и опашката област на малиот мозок.“

И за каква цел служи овој систем, по сите?сметки? Експертот објаснува: „Вестибуларниот систем има важна функција да ја одржува нормалната просторна положба на очите, главата, трупот и екстремитетите во однос на гравитационото поле, дури и со промени во ротационото и линеарното забрзување или наклонетост на телото“. Односно, генерално, вестибуларниот систем служи за водење на кучињата во однос на просторот и гравитацијата, а исто така е одговорен за рамнотежата на кучињата.

Вестибуларен синдром кај кучињата: разберете што е тоа и како се развива проблемот

Како што имплицира името, кучешкиот вестибуларен синдром се однесува на збир на клинички знаци или болести кои влијаат на вестибуларниот систем и, следствено, влијаат на одржување на рамнотежа и нормална ориентација на поединецот. Сликата може да има различни поврзани причини, како и да се манифестира од непознати причини. Во овој втор случај, тој се нарекува кучешки идиопатски вестибуларен синдром.

„Вестибуларниот синдром кај кучињата се смета за симптом или регион на периферниот или централниот нервен систем кој бил зафатен од болест или патологија. Меѓу нив, најчести се кучешкиот отитис медиа/интерна и кучешкиот идиопатски вестибуларен синдром - односно без дефинирана причина - кај периферниот вестибуларен синдром; и неоплазми, воспалителни/инфективни болести, дефицит на тиамин, васкуларни, трауматски и токсични состојби кај вестибуларниот синдромцентрално. Оваа невролошка дисфункција е забележана со релативна фреквенција во клиниката за мали животни и може или не мора да има генетско потекло. 0>Значи, како и кај луѓето, кучињата имаат лавиринтитис и знаците често завршуваат да се мешаат со кучешки вестибуларен синдром, но тие не се нужно иста работа. Според неврологот, постои логика да се поврзе една состојба со друга, но исто така е можно да се забележат разлики: „Периферниот вестибуларен синдром можеме да го поврземе со лавиринтитис поради фактот што лавиринтот се наоѓа во пределот на внатрешното уво. . Разликата е во тоа што вестибуларниот синдром е синдром кој ги зафаќа периферниот и централниот регион, додека лавиринтитисот го зафаќа само внатрешното уво на периферниот вестибуларен систем.“

Кучешки вестибуларен синдром: симптоми за кои треба да се знае

Бидејќи ова е невролошки проблем кај кучињата кој значително влијае на рамнотежата на животното, туторите наскоро забележуваат некои промени во однесувањето на кучињата кои укажуваат дека нешто не е во ред со миленичето . Во овие случаи може да се забележи зашеметување одење, држење на главата надвор од нормалната оска во навалена положба, па дури и треперење. Значи, ако вашето кученце има тенденција да ја држи главата на едната страна исе чини дека е дезориентиран кога шета низ куќата, вреди да му се посвети повеќе внимание.

За да се избегне сомнеж, главните симптоми кои се поврзани со вестибуларниот синдром кај кучињата се:

• Навалување на главата
• Нистагмус (движење неволно движење на очите , која може да биде хоризонтална, вертикална или ротациона)
• Страбизам
• Вестибуларна атаксија (губење на рамнотежа што може да резултира со вртоглавица и гадење)
• Хорнеровиот синдром (карактеристично овенати очен капак)
• Парлиза на лицето
• Проприоцептивни дефицити
• Поспаност
• Промени на малиот мозок

За да се разликува синдромот периферен и централен кучешки вестибуларен, Роберто вели дека еден од начините да се разликува еден од друг е според симптомите забележани во секој случај. Додека некои манифестации се почести кај периферниот синдром - како гадење, паѓање и тркалање -, други се поприсутни кај централниот вестибуларен синдром - како што се поспаност, изменет ментален статус и церебеларни знаци (регион на мозокот одговорен за одржување рамнотежа и држење, контрола на мускулите тонус, прилагодување на движењето на телото и моторно учење).

Во секој случај, медицинската евалуација е фундаментална во овие моменти, бидејќи само квалификуван професионалец, по можност специјализиран за ветеринарна неврологија, ќе може правилно да ја дијагностицира состојбата на пациентот.

Како се дијагностицира кучешкиот вестибуларен синдром?

Доколку постои сомнеж за невролошки проблем кај кучето, без разлика дали се работи за вестибуларен синдром или не, најпрепорачливо е што поскоро да се побара лекарска помош. Колку побрзо се открие болеста, толку е подобра прогнозата. „Дијагнозата се поставува преку физички невролошки преглед, детална анамнеза и комплементарни тестови и невровизуелизација како што се:

• Крвен тест на кучиња (хемограм)
• Биохемиски тест
• Серологии
• PCR
• Хормонални тестови
• Анализа на цереброспинална течност
• Отоскопија
• Радиографија
• Компјутеризирана томографија
• МНР“

Преку анализата на овој сет на испити, неврологот ќе може да ја дефинира дијагнозата и да го посочи најдобриот начин за справување со проблемот.

Дали постои третман за кучешки вестибуларен синдром?

Да, можно е да се третира овој тип на невролошки проблем. Кучето треба, во овие случаи, да ја дефинира основната причина за резултатот да биде ефективен. Односно, ако причината е случај на кучешки отитис, индицираниот лек ќе одговара на третманот на отитис, како што се антибиотици или антиинфламаторни лекови. Од друга страна, можно е да имате и палијативен третман, кој е насочен кон симптомите за да избегнете можни непријатности кај вашето домашно милениче.миленик.

Еве што вели Роберто: „Третманот е поврзан со примарната причина. Сепак, имаме можност да вклучиме основен третман што можеме да го користиме за која било причина, со цел да ги подобриме најнепријатните знаци за кучето, како што е употребата на блокатори на калциумови канали или антихолинергични лекови, со цел да се намали вртоглавицата и повраќањето“.

Дури и знаејќи го ова, вреди да се напомене дека не треба да се размислува за само-лекување. Дури и ако намерата е добра, ова е став кој може да му наштети на вашиот четириножен пријател наместо да му помогнете. За да се обезбеди добро закрепнување на кучето, од суштинско значење е да се следат сите упатства дадени од доверливиот ветеринар.

Друга важна точка е дека, во случај на кучешки идиопатски вестибуларен синдром, обично се препорачува само основниот третман, бидејќи не е можно да се идентификува причината за проблемот. Симптомите дури имаат тенденција да се повлекуваат сами по себе, така што единствената мерка на претпазливост треба да биде да се спречи кучето да се движи премногу додека симптомите се многу изразени.

Дали постои начин да се спречи вестибуларниот синдром кај кучињата?

Ова е вообичаено прашање за родителите на домашни миленици, а главниот совет е да се биде внимателен со основните болести, спречувајќи ги (што последователно е начин да се спречи кучешки вестибуларен синдром). „Идеалното е да се избегнуваосновната причина. На пример, главните причини за периферниот вестибуларен синдром се отитис медиа или интерна, па затоа е важно да се биде особено внимателен со овој тип на проблем.

Во оваа смисла, вреди да се спомене дека на ушите на кучето им треба внимание за да нема локално воспаление. Воспитувачот треба редовно да го чисти увото на кучето со специфични производи за кучиња и назначени од стручно лице. Исто така, важно е да има периодично следење за да бидете сигурни дека сè е во ред со здравјето на вашето домашно милениче.

Дополнително, ветеринарот додава: „Секогаш кога ќе забележите некој симптом поврзан со невролошки проблеми, побарајте ветеринарен невролог, бидејќи кога вестибуларните синдроми - или која било друга болест - се дијагностицираат брзо, рано и во почетна фаза, многу полесно е успешно да се лекува, во однос на веќе напреднатите болести“.