Entre as diversas enfermidades neurolóxicas que poden afectar aos cans, unha das máis preocupantes é a síndrome vestibular canina. A enfermidade, que se divide en dúas categorías, afecta ao sistema vestibular do animal, fundamental para manter o equilibrio e a orientación espacial do teu amigo. Por iso, é importante saber recoñecer os síntomas desta patoloxía, as principais causas e como tratala. Para entender un pouco máis sobre a síndrome vestibular en cans, entrevistamos á neuróloga veterinaria Magda Medeiros e profesora de Fisioloxía da Universidade Federal Rural de Río de Janeiro (UFRRJ). Vexa o que ela explicou sobre a enfermidade a continuación!

Que é a síndrome vestibular canina?

Magda Medeiros: A enfermidade vestibular en cans é un conxunto de signos clínicos producidos por unha lesión o aparello vestibular, o nervio vestibulococlear ou os núcleos vestibulares e as súas conexións, que son estruturas responsables do movemento corporal e do mantemento do equilibrio do animal. Neste sentido, a enfermidade pódese clasificar de tres formas: síndrome vestibular central, síndrome vestibular periférica ou síndrome vestibular idiopática canina. No primeiro, a orixe da enfermidade está no sistema nervioso central, onde se localizan os núcleos vestibulares e as súas conexións con diferentes rexións do cerebro. No segundo, a enfermidade comeza no sistema nervioso periférico, é dicir, nonervio vestibular ou no oído interno do animal. Xa no terceiro, non é posible identificar a causa da enfermidade e os síntomas desenvólvense rapidamente.

Como se desenvolve a enfermidade vestibular nos cans?

MM: A síndrome do trastorno vestibular canino pode ser causada por unha serie de razóns que varían segundo a orixe da enfermidade. Cando se trata da síndrome vestibular periférica, por exemplo, a otite, o traumatismo do oído interno, o hipotiroidismo, o tumor do oído ou o nervio vestibular son as causas máis frecuentes. Por outra banda, as causas da síndrome vestibular central poden estar relacionadas con accidentes vasculares, procesos inflamatorios e infecciosos, lesión cerebral traumática e deficiencia de tiamina. No caso da síndrome vestibular idiopática canina, a condición non ten unha causa definida e adoita ser máis común en cans maiores.

Cales son os principais síntomas da síndrome vestibular canina?

MM : Os signos clínicos máis comúns da síndrome vestibular en cans son:

- Inclinación da cabeza;

- Falta de coordinación motora;

- Perda do equilibrio;

- Estrabismo;

- Nistagmo (movemento involuntario dos ollos que pode facer que o ollo se mova rapidamente dun lado a outro, vertical ou horizontalmente ou en círculos;

- Caídas repentinas). ;

- Rodar e dar voltas.

Os síntomas adoitan ocorrer de forma diferente dependendo da causada enfermidade. A síndrome vestibular canina causada pola otite, por exemplo, presenta imaxes de inclinación da cabeza, que poden progresar ou non a descoordinación e caídas do animal. Na síndrome vestibular idiopática canina, os síntomas adoitan ser os mesmos, pero máis agudos. No caso da enfermidade vestibular en cans causada por hipotiroidismo, o can tende a mostrar os signos de forma lenta e progresiva, segundo a evolución da enfermidade.

Como se diagnostica a síndrome vestibular canina?

MM: O diagnóstico da síndrome vestibular canina realízase avaliando a historia do animal. Neste caso, examínanse a posibilidade de trauma, o nivel de síntomas, a presenza doutros signos clínicos, a idade do animal e o uso de medicamentos. Os exames físicos realízanse para descartar outros problemas, como hipertensión e dor, otoscopia (examen do oído) e exame neurolóxico. Algúns exames complementarios, como a imaxe do son timpánico e do cerebro, tamén poden contribuír ao diagnóstico correcto da enfermidade. Ademais, o profesional tamén pode requirir un hemograma completo do animal. En caso de sospeita de tumor, tamén son esenciais a radiografía de tórax e a ecografía abdominal.

Síndrome vestibular canino: como tratalo?

MM: O tratamento da síndrome vestibular canina depende da orixe doenfermidade e mesmo as condicións de saúde do animal. Se a causa é a otite, o tratamento baséase no uso de antibióticos e antiinflamatorios. En casos de síndrome vestibular idiopática, non está indicado o uso de antibióticos. Neste caso, pódense recomendar algúns medicamentos utilizados para tratar a labirintite en humanos, pero aínda non hai estudos científicos que demostren a súa eficacia. Polo tanto, é importante que ante calquera sinal da enfermidade o titor consulte a un veterinario neurólogo cualificado. Na fase de recuperación, se hai persistencia de síntomas ou secuelas da enfermidade, a fisioterapia e a acupuntura poden axudar na recuperación do animal.