Sabías que hai un can anano? O ananismo nos cans é unha condición xenética en cans moi rara que pode chegar a algunhas mascotas. Os animais con ananismo son de tamaño reducido e poden ter outros problemas de saúde debido ao cambio hormonal que provoca a enfermidade. Así, o can con ananismo precisa de coidados especiais ao longo da vida. Para saber como se desenvolve o ananismo nos cans, cales son as características dun can anano e se hai algún tratamento para a enfermidade, consulta o artigo que Patas da Casa preparou a continuación!

O enanismo nos cans: entende que é esta rara condición xenética

O enano nos cans é unha condición endócrina resultante dunha deficiencia na produción da hormona de crecemento, GH. Esta deficiencia ocorre debido á mala formación da hipófise, a glándula que produce GH. Un estudo de caso de ananismo en cans publicado na revista Ciência Rural mostra a diferenza nos niveis de GH entre un can con ananismo e outro sen. No estudo, avaliouse un pastor alemán con ananismo. Os investigadores notaron que o nivel de GH do animal despois da estimulación da hipófisis estaba entre 0,5 ng/ml e 1 ng/ml. Cando o animal ten GH inferior a 2 ng/ml despois do estímulo, considérase un can anano. Isto proba o diagnóstico do pastor alemán con ananismo.

Un can anano non sempre ten pais con ananismo

A condición de ananismo nos cansÉ hereditario, é dicir, pasa de pais a fillos. Non obstante, isto non significa que un dos pais teña que ser un can anano. O xene do ananismo é recesivo, o que significa que se os pais teñen o xene no seu ADN, aínda que non apareza neles, poden combinar e producir un fillo con ananismo. Ademais, non necesariamente dous cans que teñan xenes de ananismo en animais producirán un cachorro con esta condición. Polo tanto, é habitual que na mesma camada un dos cachorros sexa un can con ananismo e os demais non, porque o xene non se manifestou neles.

A alteración hormonal que provoca o ananismo nos cans pode tamén levan a outros problemas endócrinos

Os animais con ananismo teñen unha deficiencia na produción de hormona de crecemento. O ananismo hipofisario ocorre debido a unha malformación hipofisaria e afecta principalmente aos cans de pastor alemán, pero tamén pode ocorrer en Pinscher, Weimaraner e Oso de Carelia. Con este problema, algúns ósos, músculos e órganos acaban non crecendo e desenvolvéndose do xeito correcto. Neste caso, o can anano, a pesar de non medrar, ten un corpo proporcional. Así, sempre mantén o aspecto de cachorro.

A hipófisis, ademais de producir GH, produce outras hormonas. Polo tanto, é frecuente que os cans con ananismo hipofisario presenten, ademais dun déficit na produción de GH, unha deficiencia na produción doutroshormonas tamén, o que resulta en outras enfermidades endócrinas, como o hipotiroidismo canino. Paga a pena lembrar que aínda existe outro tipo de ananismo nos cans. O ananismo acondroplástico é aquel no que hai unha desproporción na estrutura corporal. Os membros son máis curtos que o resto do corpo, pero non ten nada que ver coa hipófisis. Este tipo de ananismo nos cans está presente de forma natural en razas como Dachshund, Basset Hound e Corgi, cuxas patas son moito máis pequenas que o corpo.

O can con ananismo desenvólvese máis lentamente, presentando cambios físicos e problemas de saúde

O can con ananismo non mostra ningún signo da condición ata os dous meses de vida, cando aínda só ten o aspecto dun cachorro normal. Despois deste período, os sinais de ananismo nos animais comezan a ser perceptibles. O can anano comeza a ter un desenvolvemento moito máis lento que o dos compañeiros de camada que non teñen a condición. O pelaje do can permanece como o dun cachorro, con mantemento do pelo secundario e dificultade para desenvolver o pelo primario. Despois dun tempo, o can anano comeza a perder pelo e mostra sinais de alopecia bilateral. Ademais, continúa cun tamaño reducido, parecendo sempre un cachorro. Outras características dun can anano son:

• Pel delgada

• Retraso na dentición

• Descamación e/ou irritación da pel

• Prognatismo (mandíbula máis longa que o maxilar superior)

• Infeccións bacterianas secundarias da pel

• Hipotiroidismo

• Problemas cardíacos, renais e hepáticos

O can anano é diagnosticado observando o corpo e as probas de laboratorio

Despois de dous meses de vida, o dono comeza a notar estes signos no can. O ananismo pódese diagnosticar observando o tamaño reducido do can e unha análise hormonal. Unha análise de sangue no can pode medir as taxas hormonais, como a tiroide e o factor de crecemento da insulina. Os resultados demostran se é ou non o caso dun can anano. Outra forma de diagnosticar o ananismo en cans é mediante a estimulación da hormona de crecemento. No caso dun can con ananismo, este estímulo non terá tanto efecto.

Un can con ananismo ten unha esperanza de vida máis curta

O ananismo nos cans non é unha condición que adoita levar á morte. Non obstante, é común que o can anano teña unha esperanza de vida reducida. Cun tratamento continuo e eficaz, a condición pódese aliviar e o can ten unha mellor calidade de vida. Non obstante, os cambios hormonais afectan moito ao crecemento da mascota, polo que o desenvolvemento do seu corpo no seu conxunto vese prexudicado. Así, un can con ananismoadoitan ter unha esperanza de vida inferior a 10 anos.

O ananismo nos cans non ten cura, pero os seus efectos pódense mitigar

Aínda que o ananismo nos cans é unha condición xenética sen cura, algúns tratamentos axudan a mellorar a saúde e a calidade de vida do animal. A aplicación da GH canina como uso terapéutico aínda non existe no mercado e tampouco está dispoñible o uso da GH porcina, a pesar de que a súa secuencia de aminoácidos é similar á do can. A razón para isto son principalmente os efectos secundarios que poden xurdir, como a diabetes canina.

A aplicación de proxestáxenos que inducen a secreción de GH polo propio organismo tamén trae moitos efectos, como a pioderma recorrente e os tumores. Así, os máis recomendables son os tratamentos de apoio: medicamentos tópicos para lesións cutáneas, substitución de hormonas tiroideas (se hai hipotiroidismo), tratamento específico para problemas renais e hepáticos (común principalmente en mascotas que toman moita medicación), entre outros. varían segundo as manifestacións clínicas.

Un can anano necesita visitas frecuentes ao veterinario e coidados especiais no día a día

Un can anano necesita coidados durante o resto da súa vida. Ademais do tratamento axeitado prescrito por un profesional, as visitas ao veterinario deben ser rutineiras. Hai que facer revisións periódicaspara controlar os niveis hormonais e identificar calquera problema desde o primeiro momento. O can anano debe levar unha dieta de calidade para manterse sans e evitar problemas á hora de comer, xa que moitos teñen dificultades para comer e acaban vomitando despois de comer.

En canto ao exercicio físico, fala co teu veterinario para saber a intensidade de exercicio adecuada para o teu can. O ananismo non impide que o animal faga exercicio, pero algunhas mascotas poden ter máis dificultades. Pero aínda con estas precaucións, é importante sacalo sempre a pasear, xa que ao can anano tamén lle encanta xogar e necesita tempo de lecer. Despois de todo, o ananismo nos cans non lle impide divertirse. E sobre todo, o can con ananismo -como calquera outro can- necesita moito amor!