Wisten jo dat der in dwerchhûn is? Dwarfisme yn hûnen is in genetyske tastân yn heul seldsume hûnen dy't guon húsdieren berikke kinne. Dieren mei dwarfisme wurde yn grutte fermindere en kinne oare sûnensproblemen hawwe troch de hormonale feroaring dy't de betingst feroarsaket. Sa hat de hûn mei dwerchisme wat spesjale soarch nedich yn it libben. Om út te finen hoe't dwarfisme by hûnen ûntwikkelet, wat binne de skaaimerken fan in dwerchhûn en as der in behanneling is foar de betingst, besjoch dan it artikel dat Patas da Casa hjirûnder taret!

Dwarfism yn hûnen: begryp wat is dizze seldsume genetyske betingst

Dwarfism yn hûnen is in endokrine betingst dy't ûntstiet út in tekoart oan 'e produksje fan it groeihormoan, GH. Dit tekoart bart troch de minne formaasje fan 'e hypofyse, de klier dy't GH produsearret. In case study fan dwarfism yn hûnen publisearre yn it tydskrift Ciência Rural toant it ferskil yn GH-nivo's tusken in hûn mei dwarfism en ien sûnder. Yn 'e stúdzje waard in Dútske herder mei dwerchgroei evaluearre. De ûndersikers merkten op dat it GH-nivo fan it bist nei de pituitarystimulaasje tusken 0,5 ng / ml en 1 ng / ml wie. As it bist GH minder hat as 2 ng / ml nei de stimulus, wurdt it beskôge as in dwerchhûn. Dit bewiist de diagnoaze fan de Dútske Herder mei dwerchgroei.

In dwerghûn hat net altyd âlden mei dwerchgroei

De tastân fan dwerchgroei by hûnenIt is erflik, dat is, it giet oer fan âlder op bern. Dit betsjut lykwols net dat ien fan 'e âlders in dwerghûn moat wêze. It dwerchgen is recessyf, wat betsjut dat as de âlden it gen yn har DNA hawwe, sels as it net yn har te sjen is, se in bern mei dwerchisme kinne kombinearje en produsearje. Ek net needsaaklik twa hûnen dy't genen hawwe foar dwerchisme yn bisten sille in pup produsearje mei de betingst. Dêrom is it gewoan dat yn itselde nest ien fan de puppies in hûn is mei dwerchgroei en de oaren net, om't it gen him net yn har manifestearre hat.

De hormonale feroaring dy't dwerchgroei feroarsaket by hûnen kin ek liede ta oare endokrine problemen

Bieren mei dwerchgroei hawwe in tekoart yn 'e produksje fan groeihormoan. Hypofyse dwarfism bart troch pituitary misfoarming en treft benammen Dútske Herders hûnen, mar kin ek barre by Pinscher, Weimaraner en Karelian Bear. Mei dit probleem groeie en ûntwikkelje guon bonken, spieren en organen net op 'e goede manier. Yn dit gefal, de dwerch hûn, nettsjinsteande it net groeie, hat in evenredich lichem. Sa hâldt it altyd it uterlik fan in pup yn stân.

De hypofyse produsearret, neist it produsearjen fan GH, oare hormonen. Dêrom is it gewoanlik dat hûnen mei pituitary dwarfism, neist in tekoart yn GH-produksje, in tekoart yn 'e produksje fan oarehormonen ek, resultearret yn oare endocrine sykten, lykas canine hypothyroïdisme. It is de muoite wurdich om te ûnthâlden dat der noch in oare soarte fan dwarfism yn hûnen. Achondroplastic dwarfism is ien wêryn d'r in disproportion is yn 'e lichemstruktuer. De ledematen binne koarter as de rest fan it lichem, mar it hat neat te krijen mei de hypofyse. Dit soarte fan dwerchgroei by hûnen is fan natuere oanwêzich yn rassen lykas Teckel, Basset Hound en Corgi, waans skonken folle lytser binne as it lichem.

De hûn mei dwarfism it ûntwikkelet stadiger, presintearret fysike feroarings en sûnens problemen

De hûn mei dwarfism lit gjin teken fan de betingst oant twa moannen fan it libben, doe't it noch allinnich hat it uterlik fan in normale puppy. Nei dizze perioade begjinne de tekens fan dwerchisme yn bisten te merken. De dwerghûn begjint in folle stadiger ûntwikkeling te hawwen as dy fan de sûchdieren dy't de betingst net hawwe. De pels fan 'e hûn bliuwt as dy fan in puppy, mei it ûnderhâld fan sekundêr hier en muoite om it primêre hier te ûntwikkeljen. Nei in skoftke, de dwerch hûn begjint te ferliezen hier en lit tekens fan bilaterale alopecia. Dêrneist giet it troch mei in fermindere grutte, liket it altyd in puppy. Oare skaaimerken fan in dwerchhûn binne:

• Tinne hûd

• Fertraging yn tosken

• Skinpeeling en/of irriterend

• Prognathisme (mandibel langer dan de maxilla)

• Sekundêre baktearjele hûdynfeksjes

• Hypothyroïdisme

  Sjoch ek: Swarte plakken fûn op 'e hûd fan' e hûn? Wannear is it normaal en wannear is it in warskôgingsteken?

• Hert-, nieren- en leverproblemen

De dwerghûn wurdt diagnostearre troch observearjen fan it lichem en laboratoariumtests

Nei twa moannen fan it libben begjint de eigner dizze tekens yn 'e hûn te fernimmen. Dwarfisme kin diagnostearre wurde troch observearjen fan de fermindere grutte fan 'e hûn en in hormoananalyse. In bloedtest op 'e hûn kin hormonale tariven mjitte, lykas skyrol en insulingroeifaktor. De resultaten bewize oft dat wol of net it gefal is foar in dwerchhûn. In oare manier om dwerchisme by hûnen te diagnostearjen is troch groeihormoanstimulaasje. Yn it gefal fan in hûn mei dwerchgroei sil dizze stimulus net safolle effekt hawwe.

In hûn mei dwerchgroei hat in koartere libbensferwachting

Dwarfisme by hûnen is gjin betingst dy't meastentiids ta de dea liedt. It is lykwols gewoan dat de dwerghûn in fermindere libbensferwachting hat. Mei trochgeande en effektive behanneling kin de tastân fermindere wurde en hat de hûn in bettere leefberens. Hormonale feroaringen hawwe lykwols in protte ynfloed op de groei fan 'e húsdier, sadat de ûntwikkeling fan syn lichem as gehiel fermindere wurdt. Sa, in hûn mei dwerchgroeihawwe meastentiids in libbensferwachting fan minder as 10 jier.

Dwarfisme by hûnen hat gjin genêzing, mar de effekten kinne fermindere wurde

Hoewol dwerchisme yn hûnen is in genetyske tastân sûnder genêzing, guon behannelingen helpe de sûnens en leefberens fan it bist te ferbetterjen. De tapassing fan canine GH as therapeutysk gebrûk bestiet noch net op 'e merke en it brûken fan porcine GH is ek net beskikber, nettsjinsteande syn aminosoerensekwinsje dy't fergelykber is mei dy fan 'e hûn. De reden dêrfoar binne benammen de bywurkings dy't ûntsteane kinne, lykas canine diabetes.

De tapassing fan progestogenen dy't de útskieding fan GH troch it lichem sels induce bringt ek in protte effekten, lykas weromkommende pyoderma en tumors. Sa, it meast oan te rieden binne stypjende behannelingen: aktuele medisinen foar hûdletsels, ferfanging fan schildklierhormonen (as d'r hypothyroïdisme is), spesifike behanneling foar nier- en leverproblemen (foaral gewoan by húsdieren dy't in protte medisinen nimme), ûnder oaren. fariearje neffens de klinyske manifestaasjes.

In dwerghûn hat faak besites oan de bistedokter en spesjale deistige soarch nedich

In hûn mei dwerchgroei hat soarch nedich foar de rest fan syn libben. Neist de goede behanneling foarskreaun troch in profesjonele, moatte besites oan 'e feterinaris routine wêze. Periodyske kontrôles moatte dien wurdeom hormoanennivo's te kontrolearjen en alle problemen betiid te identifisearjen. De dwerghûn moat in kwalitatyf dieet hawwe om sûn te bliuwen en problemen by it iten te foarkommen, om't in protte muoite hawwe mei iten en einigje mei braken nei it iten.

Wat fysike oefening oanbelanget, praat mei jo feterinaris om de passende oefeningintensiteit foar jo hûn út te finen. Dwarfisme ferhindert it bist net om te oefenjen, mar guon húsdieren hawwe it miskien wol mear muoite. Mar sels mei dizze foarsoarchsmaatregels is it wichtich om him altyd te kuierjen, om't de dwerghûn ek graach boartsje en frije tiid nedich is. Ommers, dwarfism yn hûnen net foarkomme him te hawwen wille. En foaral hat de hûn mei dwerchgroei - krekt as elke oare hûn - in protte leafde nedich!