Сярод розных неўралагічных захворванняў, якія могуць паражаць сабак, адным з самых трывожных з'яўляецца сабачы вестыбулярны сіндром. Захворванне, якое падзяляецца на дзве катэгорыі, дзівіць вестыбюлярны апарат жывёлы, які неабходны для падтрымання раўнавагі і арыентацыі вашага сябра ў прасторы. Таму важна ведаць, як распазнаць сімптомы гэтай паталогіі, асноўныя прычыны і спосабы яе лячэння. Каб даведацца крыху больш пра вестыбюлярны сіндром у сабак, мы ўзялі інтэрв'ю ў ветэрынарнага неўролага Магды Медэйрас і прафесара фізіялогіі Федэральнага сельскага ўніверсітэта Рыа-дэ-Жанейра (UFRRJ). Паглядзіце, што яна расказала пра хваробу ніжэй!

Што такое вестыбюлярны сіндром сабакі?

Магда Медэйрас: Вестыбюлярная хвароба ў сабак - гэта набор клінічных прыкмет, выкліканых пашкоджаннем вестыбулярны апарат, вестыбула-кахлеарны нерв або вестыбюлярныя ядра і іх сувязі, якія з'яўляюцца структурамі, адказнымі за рух цела і падтрыманне раўнавагі жывёлы. У гэтым сэнсе захворванне можна класіфікаваць трыма спосабамі: цэнтральны вестыбюлярны сіндром, перыферычны вестыбюлярны сіндром або сабачы ідыяпатычны вестыбюлярны сіндром. У першым паходжанне захворвання знаходзіцца ў цэнтральнай нервовай сістэме, дзе размешчаны вестыбюлярныя ядра і іх сувязі з рознымі абласцямі мозгу. У другім - захворванне пачынаецца ў перыферычнай нервовай сістэме, гэта значыць увестыбюлярнага нерва або ва ўнутраным вуху жывёлы. Ужо ў трэцім немагчыма выявіць прычыну захворвання і сімптомы развіваюцца хутка.

Як развіваецца вестыбюлярнае захворванне ў сабак?

MM: Сіндром вестыбюлярнага засмучэнні сабакі можа быць выкліканы шэрагам прычын, якія адрозніваюцца ў залежнасці ад паходжання захворвання. Калі справа даходзіць да перыферычнага вестыбюлярнага сіндрому, напрыклад, атыт, траўма ўнутранага вуха, гіпатэрыёз, пухліна вуха або вестыбюлярнага нерва з'яўляюцца найбольш частымі прычынамі. З іншага боку, прычыны цэнтральнага вестыбулярнага сіндрому могуць быць звязаныя з сасудзістымі катастрофамі, запаленчымі і інфекцыйнымі працэсамі, чэрапна-мазгавымі траўмамі і дэфіцытам тыяміну. У выпадку сабачага ідыяпатычнага вестыбулярнага сіндрому прычына захворвання не вызначана і звычайна часцей сустракаецца ў пажылых сабак.

Якія асноўныя сімптомы сабачага вестыбулярнага сіндрому?

MM : Найбольш частымі клінічнымі прыкметамі вестыбюлярнага сіндрому ў сабак з'яўляюцца:

- Нахіл галавы;

- Адсутнасць каардынацыі рухаў;

- Страта раўнавагі;

- Касавокасць;

- Ністагм (міжвольнае рух вачэй, якое можа прымусіць вока хутка рухацца з боку ў бок, вертыкальна або гарызантальна або па крузе;

- Раптоўнае падзенне ;

- Катанне і кружэнне.

Сімптомы часта ўзнікаюць па-рознаму ў залежнасці ад прычыныхваробы. Вестыбюлярны сіндром сабакі, выкліканы атытам, напрыклад, уяўляе карціны нахілу галавы, якія могуць прагрэсаваць або не прагрэсаваць да парушэння каардынацыі і падзенняў жывёлы. Пры сабачым ідыяпатычным вестыбулярным сіндроме сімптомы часта аднолькавыя, але больш вострыя. У выпадку вестыбюлярнага захворвання ў сабак, выкліканага гіпатэрыёзам, у сабакі прыкметы выяўляюцца павольна і прагрэсавальна ў залежнасці ад развіцця захворвання.

Як ці дыягнаставаны вестыбулярны сіндром сабак?

MM: Дыягназ вестыбюлярнага сіндрому сабакі ставіцца шляхам ацэнкі анамнезу жывёлы. У гэтым выпадку даследуецца магчымасць траўмы, узровень сімптомаў, наяўнасць іншых клінічных прыкмет, узрост жывёлы і выкарыстанне лекаў. Фізічнае абследаванне праводзіцца для выключэння іншых праблем, такіх як высокае крывяны ціск і боль, отоскопия (агляд вуха) і неўралагічнае абследаванне. Некаторыя дадатковыя абследавання, такія як візуалізацыя барабаннага гуку і мозгу, таксама могуць спрыяць правільнай дыягностыцы стану. Акрамя таго, спецыяліст можа таксама запатрабаваць агульны аналіз крыві жывёлы. Пры падазрэнні на пухліну неабходныя таксама рэнтген грудной клеткі і УГД брушной поласці.

Вестыбулярны сіндром сабакі: як яго лячыць?

MM: Лячэнне вестыбулярнага сіндрому сабакі залежыць ад паходжанняхваробы і нават стану здароўя жывёлы. Калі прычынай з'яўляецца атыт, лячэнне заснавана на ўжыванні антыбіётыкаў і супрацьзапаленчых сродкаў. У выпадках ідыяпатычнай вестыбулярнага сіндрому прымяненне антыбіётыкаў не паказана. У гэтым выпадку могуць быць рэкамендаваны некаторыя прэпараты, якія выкарыстоўваюцца для лячэння лабірынтыту ў чалавека, але навуковых даследаванняў, якія пацвярджаюць іх эфектыўнасць, пакуль няма. Таму важна, каб пры любых прыкметах захворвання выхавальнік звяртаўся да кваліфікаванага ветэрынара-неўролага. У фазе выздараўлення, калі няма сімптомаў або наступстваў хваробы, фізіятэрапія і іглаўколванне могуць дапамагчы ў выздараўленні жывёлы.