ਬੀਲੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਫਰੀ ਫਰ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਨਾਲ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੰਦਾਂ, ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਅਤੇ ਥੌਰੇਸਿਕ ਵਰਟੀਬ੍ਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਖੋਪੜੀ ਅਤੇ ਜਬਾੜਾ। ਪਰ ਉਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਿਉਂ "ਹੱਲ" ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਕਿਉਂ ਉਤਰ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਖੈਰ, ਇਹ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਜਿੰਨੇ ਲਿਗਾਮੈਂਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਇੰਟਰਵਰਟੇਬ੍ਰਲ ਡਿਸਕਸ ਵਧੇਰੇ ਲਚਕਦਾਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਤਸੁਕ, ਹਹ? ਆਉ ਇਸ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਬਾਰੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਦੇਖੀਏ!

ਪਾਲਤੂਆਂ ਦੇ ਅਸਥਿਰ ਵਿਗਿਆਨ: ਬਿੱਲੀ ਦਾ ਪਿੰਜਰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੈ

ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ, ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਤੱਤ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਮਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ. ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਇੱਕ ਬਾਲਗ ਕੋਲ "ਸਿਰਫ਼" 230 ਹੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇੱਕ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੀਆਂ 244 ਤੱਕ ਹੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਜਿਹਾ ਇਸ ਲਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਛੋਟੀਆਂ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਵਿਕਸਤ (ਜੁੜਦੀਆਂ) ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦਾ! ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ 206 ਹੱਡੀਆਂ ਹਨ? ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਹੈ. ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ, ਪਰ ਬਿੱਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਇੱਕ ਹੋਰ ਵੇਰਵਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਫਰ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਭੱਜਣ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ, ਜੋ ਕਿ ਹੰਢਣਸਾਰਤਾ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੈ।

ਇਹ ਦੱਸਣਾ ਵੀ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਪਿੰਜਰ ਵਿੱਚ, ਬਿੱਲੀ ਦੀਆਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਹੱਡੀਆਂ ਹਨ। ,ਉਹ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਦੂਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਕੁਦਰਤੀ ਪਦਾਰਥ ਹਨ (ਪਹਿਲਾ ਦੰਦਾਂ ਦਾ ਪਰਲੀ ਹੈ)। ਇਹ ਢਾਂਚਾ ਸਰੀਰ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਐਂਕਰਿੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੋਧਕ ਖੋਪੜੀ ਅਤੇ ਲਚਕੀਲਾ ਜਬਾੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਖੋਪੜੀ ਕਈ ਹੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਰੋਧਕ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਘਟੇ ਹੋਏ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਨਾਲ, ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਤੱਤ ਦੇ ਨਾਲ ਨੱਕ ਅਤੇ ਟਾਈਮਪੈਨਿਕ ਕੈਵਿਟੀਜ਼ (ਜੋ ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸੁਣਵਾਈ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ) ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ। ਬਿੱਲੀ ਦਾ ਜਬਾੜਾ temporomandibular ਜੋੜਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਚਕੀਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਚਬਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਖੋਪੜੀ ਨੂੰ ਦੋ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ: ਨਿਊਰੋਕ੍ਰੇਨੀਅਮ, ਕੇਂਦਰੀ ਨਸ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਨਾਲ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਸੇਰੇਬੈਲਮ; ਅਤੇ ਰੋਸਟਰਲ ਵਿਸੇਰੋਕ੍ਰੇਨੀਅਮ, ਜੋ ਕਿ ਨੱਕ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।

ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਨੂੰ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਵੰਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?

ਸਾਡੇ ਵਾਂਗ, ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੀ ਵੀ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਕ ਹੋਰ ਥਣਧਾਰੀ ਜਾਨਵਰ ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਕੁੱਤਾ। ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਲਿਗਾਮੈਂਟਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਨਵਰਟੀਬ੍ਰੇਟ ਡਿਸਕਸ ਦੁਆਰਾ ਚੰਗੀ ਫੀਲਾਈਨ ਲਚਕਤਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ, ਸਿੱਖੋ ਕਿ ਕੁੱਤੇ ਅਤੇ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਵੰਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ: ਸਰਵਾਈਕਲ, ਥੌਰੇਸਿਕ (ਥੋਰੈਕਸ), ਲੰਬਰ ਅਤੇ ਕੈਡਲ ਵਰਟੀਬ੍ਰੇ ਦੇ ਨਾਲ। ਸਰਵਾਈਕਲ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਕੇ, ਛੋਟੀ ਗਰਦਨ 'ਤੇ ਸਥਿਤ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਸੱਤ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਲਚਕੀਲਾ ਵੀ ਹੈ।

ਅਤੇ ਪਸਲੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਹਨਬਿੱਲੀ ਦੇ? ਪਿੰਜਰ ਵਿੱਚ ਕਈ ਹੱਡੀਆਂ ਵਾਲੇ ਤੱਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਥੌਰੇਸਿਕ ਵਰਟੀਬ੍ਰੇ ਸਰਵਾਈਕਲ (“ਵਿਚਕਾਰ”) ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਬਾਅਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਖੇਤਰ ਚੌੜਾ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਪਸਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰੇ, ਸਟਰਨਮ ਅਤੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ:

• ਪਸਲੀਆਂ ਦੇ ਪਿੰਜਰੇ: ਤੇਰ੍ਹਾਂ ਪਸਲੀਆਂ ਦੇ ਵਰਟੀਬ੍ਰੇ ਵਿੱਚੋਂ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨੌਂ ਸਟਰਨਮ ਨਾਲ ਜੁੜਦੇ ਹਨ। ਉਪਾਸਥੀ (ਜਿਸਨੂੰ ਸਟਰਨਲ ਰਿਬਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਜੋ ਫੇਫੜਿਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਚਾਰ ਨਹੀਂ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਪੂਰਵ ਕੋਸਟਲ ਕਾਰਟੀਲੇਜ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
• ਸਟਰਨਮ: "ਛਾਤੀ ਦੀ ਹੱਡੀ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਦਿਲ ਅਤੇ ਫੇਫੜਿਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰਿਬਕੇਜ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਬੈਠਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਅਤੇ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਹੈ। ਬਿੱਲੀ ਦਾ ਸਟਰਨਮ ਵੀ ਆਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸਿਲੰਡਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਸੂਰ ਦੇ ਉਲਟ, ਜੋ ਕਿ ਸਮਤਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ)। ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਅੱਠ ਸਟਰਨਮ ਹਨ। ਪਹਿਲੇ ਨੂੰ ਮੈਨੂਬ੍ਰੀਅਮ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਸਟਰਨਮ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜ਼ੀਫਾਈਡ ਅਪੈਂਡਿਕਸ, ਜ਼ੀਫਾਈਡ ਕਾਰਟੀਲੇਜ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਇੱਕ ਹੱਡੀ, ਜੋ ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਹਿੱਲਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ (ਇਸ ਲਈ ਉਹ 180º ਮੋੜ ਕਰ ​​ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ)।
• ਥੋਰੇਸਿਕ ਅੰਗ: ਸਕੈਪੁਲਾ (ਮੋਢੇ) ਦੁਆਰਾ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸਦੀ ਤਿੱਖੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਹੈ, ਹਿਊਮਰਸ (ਉੱਪਰੀ ਬਾਂਹ), ਜੋ ਚੌੜਾ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਢਲਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਰੇਡੀਅਸ ਅਤੇ ਉਲਨਾ (ਬਾਹਲਾ), ਗੋਲ ਸਿਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋ ਪਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਅੰਗਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਛੋਟੀ, ਗੈਰ-ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਕਾਲਰਬੋਨ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਅੰਗ ਸਿਰਫ਼ ਉਪਾਸਥੀ ਹੈ। ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਦਿਲਚਸਪ ਤੱਥਮੂਹਰਲੇ ਅੰਗਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਕੂਹਣੀ ਗੋਡੇ ਦੇ ਉਲਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਇਸਦੇ ਪਿੰਜਰ ਵਿੱਚ, ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਹੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ

ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਹਿੱਸਾ ਲੰਬਰ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ , ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪੇਡੂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫੀਮਰ ਦੁਆਰਾ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

• ਲੰਬਰ: ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਸੱਤ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ, ਜੋ ਕਿ ਪਸਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰੇ ਨੂੰ ਕੈਡਲ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਹਨ।
<6 ਪੇਲਵਿਸ : ਇਹ ਪੇਡੂ ਦੇ ਕਮਰ ਕੱਸਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਤੰਗ ਅਤੇ ਫਨਲ-ਆਕਾਰ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਇਲੀਅਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮੂਹਰਲੇ ਪਾਸੇ ਪਿਊਬਿਸ ਅਤੇ ਹੇਠਲੇ ਪਾਸੇ ਈਸ਼ੀਅਮ (ਸਾਇਟਿਕ ਆਰਚ) ਹੁੰਦਾ ਹੈ। . ਇਲੀਅਮ (ਗਲੂਟੀਅਸ) ਅਵਤਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਚਿਅਮ ਲੇਟਵੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਕਾਊਡਲ ਵਰਟੀਬ੍ਰੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਪਵਿੱਤਰ ਹੱਡੀ ਵੀ ਸਥਿਤ ਹੈ. ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪੇਡੂ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਚਪਟੀ ਹੱਡੀਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖੋਪੜੀ) ਨਾਲੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਐਸੀਟਾਬੂਲਮ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਫੀਮਰ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
• ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਫੀਮਰ ਬਿੱਲੀ: ਪਸ਼ੂਆਂ ਅਤੇ ਘੋੜਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਲੰਬੀ ਹੈ। ਪੱਟ ਦਾ ਇਹ ਖੇਤਰ ਬੇਲਨਾਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਟੇਲਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਲੰਬਾ ਅਤੇ ਕਨਵੈਕਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸੇਸਮੋਇਡ ਆਰਟੀਕੁਲੇਸ਼ਨ (ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ) ਲਈ ਇੱਕ ਪਹਿਲੂ ਹੈ। ਅਤੇ ਹੋਰ ਹੇਠਾਂ, ਅਸੀਂ ਟਿਬੀਆ ਅਤੇ ਫਾਈਬੁਲਾ ਲੱਭਦੇ ਹਾਂ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੋਲਣ ਲਈ ਇੱਕ ਤਿਲ ਦੇ ਨਾਲ।

ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਦੇ ਅਗਲੇ ਪੰਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅੰਗੂਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ!

ਅੱਗੇ ਦੇ ਪੰਜੇ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਕਈ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਭਾਗਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਦੇ ਹਨ: ਕਾਰਪਸ, ਮੈਟਾਕਾਰਪਸ ਅਤੇ ਫਲੈਂਜਸ।

• ਬਿੱਲੀ ਦਾ ਕਾਰਪਸ: ਇਸ ਪਾਮਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੈਪ੍ਰੌਕਸੀਮਲ ਅਤੇ ਡਿਸਟਲ ਸੇਸਮੋਇਡ ਹੱਡੀਆਂ ਅਤੇ ਰੇਡੀਏਲ, ਇੰਟਰਮੀਡੀਏਟ, ਅਲਨਰ ਅਤੇ ਐਕਸੈਸਰੀ ਕਾਰਪਸ ਵਿੱਚ ਵੰਡੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
• ਮੈਟਾਕਾਰਪਸ: ਡਿਜਿਟਿਗਰੇਡ ਹੈ, ਭਾਵ ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਛੱਡਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮਰਥਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪੈਡ ਸੰਘਣੇ (ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪੈਡ) ਦੁਆਰਾ. ਇਸ ਲਈ, ਬਿੱਲੀਆਂ ਹਮੇਸ਼ਾ "ਟਿੱਪਟੋ 'ਤੇ" ਚਲਦੀਆਂ ਹਨ. ਇਹ ਵੱਡੀ ਛਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉੱਚ ਦੌੜ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਬਿੱਲੀ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਉਤਸੁਕਤਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜੋੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਾਸੇ ਵਾਲੇ ਪੰਜੇ ਨਾਲ ਵੀ ਤੁਰਦੀ ਹੈ।
• ਫਾਲਾਂਗੇਜ਼: ਬਿੱਲੀ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਹਨ! ਅਗਲੇ ਚਾਰ ਫਲੈਂਜ ਮੱਧ ਅਤੇ ਦੂਰ ਹਨ, ਅਤੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਦੋ ਪਹਿਲੇ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡੇ ਹਨ। ਪੰਜਵਾਂ ਫਾਲੈਂਕਸ, ਜੋ ਕਿ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਅਤੇ ਦੂਰ-ਦੂਰ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਹੈ “ਛੋਟੀ ਛੋਟੀ ਉਂਗਲੀ”, ਜਿਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ “ਅੰਗੂਠਾ” ਉਪਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਨਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਦੇ ਪੰਜਿਆਂ ਦੀ ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ ਬਹੁਤ ਸਮਾਨ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਹੱਥ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਟ੍ਰੈਪੀਜ਼ੀਅਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪੰਜੇ (ਸਿਰਫ਼ ਫਾਲੈਂਜ) ਨੂੰ "ਬੰਦ" ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਦੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਅੱਗੇ ਵਾਲੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ

ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦਾ, ਪਰ ਪਿਛਲੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਅੱਗੇ ਵਾਲੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹਨ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪੈਰ ਅਤੇ ਹੱਥ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਹਨ)। ਪਰ ਟਾਰਸਸ (ਅਧਾਰ) ਕਾਰਪਸ (ਪਾਮ) ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਟਾਟਾਰਸਸ ਮੈਟਾਕਾਰਪਸ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ।

ਵਿਭੇਦ ਮੈਟਾਟਾਰਸਸ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਲੰਬਾ ਹੈ (ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, "ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਪੈਰ") ਅਤੇ ਪੰਜਵੇਂ phalanx ਡਿਸਟਲ ਦੀ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ. ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜੇਬਿੱਲੀ ਦੇ ਹਿੰਦ-ਕੁਆਰਟਰ ਦੇ ਪਾਸੇ 'ਤੇ ਉਹ ਛੋਟੀ ਉਂਗਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਟਾਰਸਸ ਦੀਆਂ ਸੱਤ ਹੱਡੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਟਿਬਿਅਲ ਹੱਡੀ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਪੂਛ ਇੱਕ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ (ਹਾਂ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੱਡੀਆਂ ਹਨ!)

ਇੱਕ ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਪੂਛ ਬਹੁਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਚਲਦੀ ਹੈ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਜਜ਼ਬਾਤ ਨੂੰ. ਫਿਰ ਵੀ, ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਪੂਛ ਹੱਡੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਹੈ। ਨਸਲ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਬਿੱਲੀ ਦੀ ਪੂਛ ਵਿੱਚ 27 ਤੱਕ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਕ ਹੋਰ ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬਿੱਲੀ ਦਾ ਅਗਲਾ ਅਤੇ ਉਪਰਲਾ ਖੇਤਰ ਇਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਸਹਾਰਾ ਦੇਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਇੱਕ ਸਹਾਰੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੁਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿੰਜਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੁੰ ਅਤੇ ਦੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਮਾਨਤਾ ਜੋ ਅਸੀਂ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਦੰਦ ਅਤੇ ਨਹੁੰ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਪਿੰਜਰ ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ (ਪਰ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹੋ: ਉਹ ਹੱਡੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ!) ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੇ ਚਾਰ ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਾਲੇ 30 ਨੁਕਤੇ ਵਾਲੇ ਦੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਬਾਲਗ ਕੁੱਤੇ ਦੇ 42 ਤੱਕ ਦੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਨਹੁੰ ਦੂਰ ਦੇ ਇੰਟਰਫੇਲੈਂਜੀਅਲ ਜੋੜ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਵਧਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੋਕਦੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕੇਰਾਟਿਨ ਨਾਲ ਭਰੇ ਸੈੱਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੈੱਲ ਬਣਦੇ ਹਨ (ਜੋ ਕਿ ਨਹੁੰ ਹਨ)। ਇੱਕ ਬਿੱਲੀ ਦਾ ਸਭ ਕੁਝ ਖੁਰਚਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪੁਰਾਣੀ ਪਰਤ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਨਹੁੰ ਵੀ ਫਾਈਲ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ,ਖੁਰਚੀਆਂ।

ਕੁਦਰਤੀ ਚੋਣ ਅਤੇ ਬਚਾਅ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਪੰਜੇ ਲੰਬੇ ਅਤੇ ਤਿੱਖੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਉਲਟ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਸਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ (ਇਸ ਲਈ ਬਿੱਲੀ ਦੇ ਨਹੁੰ ਕੱਟਣ ਵੇਲੇ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ)।