Կատուների ամբողջ մորթե մորթին թաքցնում է կատվի կմախքը, որը բարդ է և շատ ավելի շատ ոսկորներով, քան մարդու անատոմիան: Այնուամենայնիվ, մենք կիսում ենք որոշ նմանություններ, ինչպիսիք են գանգը և ծնոտը ատամների, ողնաշարի և կրծքային ողերի հետ: Բայց ինչո՞ւ նրանք կարող են մեզնից ավելի «շարժվել» և դեռ ոտքի վրա կանգնել։ Դե, պարզվում է, որ կատվային ողնաշարը չունի այնքան կապանքներ, որքան մերը, և նրանց միջողնաշարային սկավառակներն ավելի ճկուն են: Հետաքրքրասեր, հա՞: Եկեք մի փոքր ավելին տեսնենք կատվի կմախքի մասին այս հոդվածում հենց ներքևում:

Ընտանի կենդանիների օստեոլոգիա. կատվային կմախքն ավելի բարդ է, քան մարդկանցը

Սկզբից կատուների ոսկրային տարրերը տարբերվում են. ըստ տարիքի. Օրինակ, երբ չափահաս մարդն ունի «ընդամենը» 230 ոսկոր, իսկ կատվիկը ունի մինչև 244 ոսկոր: Դա տեղի է ունենում այն ​​պատճառով, որ երիտասարդ կատուների ոսկորներն ավելի կարճ են և զարգանում են (միանում), երբ նրանք զարգանում են: Բայց այստեղ կանգ չի առնում! Դուք գիտեի՞ք, որ մենք ունենք 206 ոսկոր: Այդպես է, որ կա. Թվում է, թե դա այդպես չէ, բայց կատուներն ավելի շատ ոսկորներ ունեն, քան մենք:

Մյուս մանրամասնությունն այն է, որ կատվի մորթու մեջ կատվային ոսկրային անատոմիան կրում է շատ ընդգծված և նաև լավ ապացուցված ոսկորներ: Այս ամենը պայմանավորված է նրանց զարգացմամբ, որը պետք է արագ փախչեր որսորդներից և նաև հանդես գար որպես գիշատիչ՝ լի մանեմոլենտով:

Հետաքրքիր է նաև նշել, որ այս կմախքի մեջ կատուն ամուր ոսկորներ ունի: ,դրանք մարմնի երկրորդ ամենադժվար բնական նյութն են (առաջինը ատամի էմալն է): Այս կառուցվածքը աջակցում է մարմնին, խարսխում է հյուսվածքները և այլ օրգանները և թույլ է տալիս մկանների շարժումը:

Կատվի կմախքն ունի դիմացկուն գանգ և ճկուն ծնոտ

Կատվի գանգը միավորում է մի քանի ոսկորներ, այն դիմացկուն է և դիմացկուն: կրճատված դեմքով, բացի քթի և թմբկավոր խոռոչների առկայությունից (որը նպաստում է կատվի լավ լսողությանը) ստորին հատվածում ատամնաբուժական տարրերով։ Կատվի ծնոտը ճկուն է ժամանակավոր-ծնոտային հոդերի շնորհիվ, որոնք թույլ են տալիս ամուր ծամել սնունդը: Իսկ կատվային գանգը բաժանված է երկու մասի. եւ ռոստրալ viscerocranium, որը պահպանում է քթի եւ բերանի հատվածները։

Ի վերջո, ինչպե՞ս է կատվի կմախքը բաժանվում ողերի։

Ինչպես մեզ՝ կատուները նույնպես ունեն միջնորմներով լավ ձևավորված ողնաշար: Մեկ այլ կաթնասուն, որն ունի այս հատկանիշը, շունն է: Երկուսն էլ այնքան կապեր չունեն, և կատվային լավ ճկունությունը գալիս է անողնաշարավոր սկավառակների միջոցով: Այժմ իմացեք, թե ինչպես է բաժանվում շան և կատվի կմախքը՝ արգանդի վզիկի, կրծքավանդակի (կրծքավանդակի), գոտկատեղի և պոչային ողերի հետ: Սկսած արգանդի վզիկից, որը գտնվում է կարճ պարանոցի վրա, այն ունի յոթ ողեր և նույնպես ճկուն է:

Իսկ ինչպես են կողերը:կատվի՞ Կմախքը ունի մի քանի ոսկրային տարրեր

Կատվի կրծքային ողերը գտնվում են հենց արգանդի վզիկի ետևում («մեջտեղում»): Այս շրջանը լայն է և ծանր մկաններով, բաժանված է կողոսկրի, կրծոսկրի և առաջի վերջույթների.

• Կողոսկրի վանդակ. տասներեք կողոսկրից, որոնցից ինը կապվում են կրծոսկրի հետ: աճառները (կոչվում են կրծի կողիկներ), որոնք պաշտպանում են թոքերը և վերջին չորսը չեն կպչում, այլ կապված են առաջի կողային աճառի հետ:
• Կրծքավանդակը. այն պաշտպանում է կատվի սիրտն ու թոքերը: Այն նստում է կողոսկրից ներքև և նույնն է ինչպես շների, այնպես էլ կատուների համար: Կատվի կրծքավանդակը նույնպես գլանաձեւ է (ի տարբերություն խոզերի, որոնք հարթ են)։ Ընդհանուր առմամբ, կան ութ sternums. Առաջինը կոչվում է manubrium, իսկ երկրորդը կոչվում է sternum, xiphoid հավելված, ոսկոր, որը ձևավորվում է xiphoid աճառից, որը թույլ է տալիս կատվին ավելի շատ շարժումներ կատարել (որպեսզի նրանք կարողանան շրջադարձ կատարել 180º):
• Կրծքային վերջույթներ. բաժանված է թիակով (ուսով), որն ունի սուր ողնաշար, բազուկ (վերին թև), որը լայն է և թեթևակի թեքված, շառավիղով և ուլնա (նախաբազուկ), կլորացված ծայրերով, որոնք խաչվում են: Որոշ անասնաբույժներ կարծում են, որ կատուն վերջույթների միջև ունի փոքր, ոչ ֆունկցիոնալ վզնոց, իսկ մյուսները կարծում են, որ այս վերջույթը պարզապես աճառ է: Հետաքրքիր փաստ էառջեւի վերջույթներն այն է, որ կատվի արմունկները ծնկի հակառակ կողմն են:

Իր կմախքի մեջ կատուն ունի մեջք՝ ընդգծված ոսկորներով

Կատվի կմախքի հետեւի հատվածը սկսվում է գոտկատեղից։ , նրան հաջորդում է կոնքը և վերջանում է ազդրով։

• Գոտկային՝ ընդհանուր առմամբ յոթ ողեր, որոնք կապում են կողոսկրը պոչային ողերի հետ։
• Կոնք: Այն նեղ է և ձագարաձև, բացի նրանից, որ ձևավորվում է կոնքի գոտիով, որը վերևում ունի իլիում, առջևում՝ pubis և ներքևում՝ իշիում (սցիատիկ կամար): . Իլիումը (գլյուտեուսը) գոգավոր է, իսկ իշիումը հորիզոնական է և նախորդում է պոչային ողերին։ Այս շրջանում է գտնվում նաև սրբանային ոսկորը։ Կատվի կոնքի ոսկորներն ավելի մեծ են, քան հարթ ոսկորները (օրինակ՝ գանգը) և նրանք միավորվում են՝ ձևավորելով ացետաբուլում, որը թույլ է տալիս ազդրային հոդի հոդակապումը:
• Կատվի ազդրը: կատու: ավելի երկար է, քան խոշոր եղջերավոր անասունները և ձիերը: Ազդրի այս հատվածը գլանաձեւ է և ունի նաև պաթելլա, որը երկար է և ուռուցիկ։ Ներքևում դրված է սեզամոիդ հոդակապման (շարժման) երեսակ: Եվ ավելի ներքև, մենք գտնում ենք սրունքն ու թաթերը, որոնց հոդակապման համար նախատեսված է սեզամոիդ:

Կատվի կմախքի առջևի թաթերն ունեն բութ մատներ:

Առջևի թաթերը, չնայած նրանք կարճահասակ են, կատվի մեջ ձևավորվում են մի քանի ոսկրային բաղադրիչներ՝ կարպուս, մետակարպուս և ֆալանգներ:

• Կատվի կարպուս.պրոքսիմալ և հեռավոր սեզամոիդ ոսկորներ և բաժանվում են ճառագայթային, միջանկյալ, ուլնար և օժանդակ կարպուսների:
• Մետակարպուս. թվային է, այսինքն այն է, որը թողնում է ոտնահետքերը գետնին և հենվում է: բարձիկներով խիտ (հայտնի բարձիկներ): Հետևաբար, կատուները միշտ քայլում են «ոտքի ծայրով»: Սա նաև նպաստում է մեծ ցատկերի հասնելուն և բարձր վազող ուժ ունենալուն։ Կատվի հետ կապված հետաքրքրությունն այն է, որ նրանք նույնպես քայլում են կողային թաթերով զույգերով:
• Ֆալանգները. կատվի փոքրիկ մատներն են: Առջևի չորս ֆալանգները միջին և հեռավոր են, իսկ միջին երկուսը ավելի մեծ են, քան առաջինը և վերջինը: Հինգերորդ phalanx-ը, որը գտնվում է պրոքսիմալ և հեռավոր, այն «փոքր փոքրիկ մատն է», որը սիրալիրորեն ստացել է «բութ մատ» մականունը:

Մարդկանց հետ համեմատած՝ կատվի կմախքի թաթերի անատոմիան շատ նման է. մեր ձեռքը. Այնուամենայնիվ, նրանք չունեն trapezium, ուստի հնարավոր չէ «փակել» կատվի թաթը (միայն ֆալանգները):

Կատվի կմախքի հետևի ոտքերը շատ են տարբերվում առջևից

Կարող է թվալ, որ այդպես չէ, բայց հետևի ոտքերը բավականին տարբերվում են առջևից (ինչպես մենք ունենք տարբեր ոտքեր և ձեռքեր միմյանցից): Բայց տարսոնը (հիմքը) համարժեք է կարպուսին (ափի), իսկ մետատարսուսը՝ մետաքարպուսին: հինգերորդ ֆալանսի հեռավորության բացակայությունը. Սա նշանակում է, որ թաթերըԿատվի հետնամասում այդ փոքրիկ մատը կողքի վրա չկա: Տարսոնն ունի յոթ ոսկոր և կապված է սրունքի ոսկորին:

Պոչը կատվի կմախքի մի մասն է (այո, այն ունի ոսկորներ)

Կատվի պոչը գերճկուն է և շարժվում է ըստ կատվի զգացմունքներին: Այնուամենայնիվ, կատվի պոչը ձևավորվում է ոսկորներից, լինելով ողնաշարի երկարացում: Կախված ցեղից՝ կատվի պոչն ունի մինչև 27 ող։ Մեկ այլ հետաքրքիր բան այն է, որ կատվազգիի առջևի և վերին հատվածը պատրաստված է նրա ողջ քաշը կրելու համար: Եվ եթե մարդիկ ունեն ողնաշարը որպես հենարան, ապա կատվայինները դիտվում են որպես կամուրջ:

Կատվի կմախքն ունի նաև եղունգներ և ատամներ

Մեկ այլ նմանություն, որը մենք կրում ենք կատվազգիների հետ. ատամներն ու եղունգները, որոնք ձեր կմախքի անատոմիայի մաս են կազմում (բայց զգուշացեք. դրանք ոսկորներ չեն): Ընդհանրապես, կատուներն ունեն 30 սրածայր ատամներ՝ չորս շնաձկներով, ինչպես շները: Այնուամենայնիվ, հասուն շունն ունի մինչև 42 ատամ:

Կատվի եղունգները կապված են հեռավոր միջֆալանգեալ հոդի հետ: Նրանք նաև չեն դադարում աճել, ինչպես մարդկանց մոտ, քանի որ ձևավորվում են կերատինով լի բջիջներով, որոնք, երբ դադարում են զարգանալ, մեռնում են և առաջանում են բջիջների մնացորդներ (ինչը եղունգներն են): Կատուի ամեն ինչ քորելու պատճառն այն է, որ նրանք նաև եղունգները փաթաթում են հին ծածկույթը հեռացնելու համար (և դրա միակ միջոցը դա է.քերծվածքներ):

Բնական ընտրության և գոյատևման բնազդի շնորհիվ կատվի ճանկերը երկար են և սուր: Բայց ի տարբերություն մերի, նրանք նյարդեր ունեն (այդ պատճառով պետք է շատ զգույշ լինել կատվի եղունգը կտրելիս):