FIV u kotów jest uważana za jedną z najniebezpieczniejszych chorób. Oprócz wszystkich obaw związanych z ratowaniem lub adopcją kociaka, istnieje jeszcze jedna kwestia, którą należy się zająć: łatwe przenoszenie choroby. Istnieją testy wykrywające patologię i konieczne jest ich wykonanie przed zabraniem nowego kota do domu - zwłaszcza jeśli masz inne koty. Kot z FIV może w końcu przenieść chorobę na innychDlatego też wiele osób czuje się niepewnie, gdy otrzymują diagnozę pozytywnego kota w środku miotu.

Ale czy koty z FIV mogą spokojnie żyć z innymi kotami, czy jest to całkowicie przeciwwskazane? Jeśli kiedykolwiek doświadczyłeś podobnej sytuacji lub po prostu jesteś ciekawy, co robić w takich momentach, zobacz poniżej, jak poradzić sobie ze wszystkim w najlepszy możliwy sposób - zarówno dla kota z FIV, jak i dla zdrowych kociąt.

Czym jest FIV u kotów i jak objawia się choroba?

Aby lepiej zrozumieć, czym jest FIV i jak rozpoznać kota z FIV, rozmawialiśmy z lekarzem weterynarii Igorem Borbą z Belo Horizonte. Wyjaśnia: "Choroba FIV lub wirus odporności kotów - jak wiele osób wie - jest chorobą wywoływaną przez wirusa RNA z rodziny Retroviridae, który jest bardzo podobny do ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV)." Zanieczyszczenie już występuje.Głównie poprzez drapanie - gdy kot walczy z innym zarażonym kotem - ale może również wystąpić przezłożyskowo i okołoporodowo od zarażonych kotów do ich kociąt.

"Kiedy zwierzę zostaje zarażone i wirus rozprzestrzenia się po całym organizmie, pierwszym objawem jest niska gorączka związana ze zmianami w badaniach laboratoryjnych, takimi jak neutropenia (poważne zmniejszenie liczby neutrofili) i uogólniona limfadenopatia (stan zwiększonej objętości węzłów chłonnych). Po tych pierwszych zmianach zwierzę wchodzi w okres utajony, w którym nie występują żadne zmiany.Okres ten może się różnić w zależności od podtypu wirusa, odporności kota, a także wieku kota. Oznacza to, że zwierzę może pozostać od 3 do 10 lat bez objawów FIV ", informuje Igor.

Po okresie utajenia, kot z FIV zaczyna wykazywać pierwsze objawy kliniczne. Mogą one wynikać z obecności wirusa, takie jak przewlekła biegunka, niedokrwistość, zmiany okulistyczne (takie jak zapalenie błony naczyniowej oka), zmiany nerkowe (takie jak niewydolność nerek) i zmiany neurologiczne. Zwierzęta mogą również zacząć dużo się ukrywać, przestać się pielęgnować (lizać), mieć demencję i inne zmiany, takie jakNiska odporność może również powodować utratę apetytu, utratę wagi i osłabienie.

Czy koty z FIV mogą żyć z innymi zdrowymi kotami?

Według weterynarza, nie jest do końca wskazane, aby kot z FIV mieszkał z kotami negatywnymi, ponieważ nie ma sposobów na uodpornienie się na tę chorobę. Pięciokrotna szczepionka dla kotów istnieje i chroni przed FELV, ale nie przed FIV. Istnieją jednak sposoby na harmonijne współistnienie zwierząt pozytywnych i negatywnych - to znaczy, że kot z FIV może zostać uodporniony przeciwko FELV.mieszkać z innymi kotami, pod warunkiem, że opiekun jest odpowiedzialny za serię zabiegów pielęgnacyjnych.

"Pierwszym krokiem przed wprowadzeniem nowego kota do domu z innymi kotami jest przetestowanie zwierzęcia pod kątem chorób FIV i FELV. Test ten może być ujemny w ciągu pierwszych 30 do 60 dni po zakażeniu, więc najbardziej wskazane jest trzymanie nowego zwierzęcia w izolacji przez ten czas, a następnie wykonanie testu ", radzi Igor. Jeśli u kota zostanie zdiagnozowana choroba FIV, weterynarzwyjaśnia, że należy podjąć następujące środki ostrożności:

• Zawsze utrzymuj miski na karmę i wodę w czystości, myjąc je gorącą wodą z detergentem, podobnie jak kuwetę zwierzęcia.

• Pomiędzy zwierzętami nie może dochodzić do rywalizacji o pożywienie czy kuwety, dlatego aby uniknąć bójek, przybory te powinny być rozmieszczone w liczbie większej niż liczba kotów w domu.

• Najlepiej byłoby, gdyby kot z FIV nie wychodził z domu (dotyczy to również kotów ujemnych). Kontakt z ulicą i innymi zwierzętami jest bardzo niebezpieczny dla kociego zdrowia.

Jeśli masz w domu dwa kocięta, idealnym rozwiązaniem jest posiadanie co najmniej trzech kuwet dla kotów (o jedną więcej niż liczba mieszkańców). To samo dotyczy innych przedmiotów, które dzielą, ponieważ celem jest uniknięcie konfliktów. "Musimy pamiętać, że najczęstszą formą przenoszenia choroby FIV jest drapanie w czasie walk" - ostrzega.

Kastracja kotów pomaga powstrzymać agresywne zachowania u kotów

Wielkim sprzymierzeńcem w zmniejszaniu ryzyka zarażenia jest kastracja kotów - FIV, choć nie jest chorobą, której można całkowicie zapobiec, jest mniej prawdopodobne, że dotknie wykastrowane zwierzęta. Wyjaśnienie tego, według specjalisty, jest następujące: "Po kastracji zwierzę staje się mniej agresywne i zmniejsza zainteresowanie chodzeniem po okolicy, uciekaniem z domu, angażowaniem się w spory o jedzenie itp.Innymi słowy, mniej agresywne zachowanie kota pomaga zminimalizować rozprzestrzenianie się choroby FIV, ponieważ kociak nie będzie wdawał się w tak wiele walk, jak kot, który nie jest wykastrowany.

"Warto jednak pamiętać, że jeśli opiekun ma już informację, że kot jest FIV pozytywny, musi uniemożliwić zwierzęciu kontakt z innymi kotami, aby nie doszło do przeniesienia choroby", podkreśla Igor.

Kot z FIV: jak często należy wykonywać testy?

Aby dowiedzieć się, czy masz kota FIV-dodatniego, ważne jest, aby przetestować kota przed narażeniem go na kontakt z innymi zwierzętami w domu. Ponieważ zakażenie może trwać od 60 do 90 dni, idealnym rozwiązaniem jest wykorzystanie tego odstępu czasu na przeprowadzenie wszystkich testów wskazanych po narażeniu zwierzęcia na wirusa. W przypadku kota FIV-dodatniego, który mieszka z innymi kotami ujemnymi, testy te powinny obejmować"Jeśli zwierzę z wynikiem ujemnym mieszka z innym zwierzęciem z wynikiem dodatnim i istnieje ryzyko zakażenia, test można przeprowadzać co 3 miesiące, jeśli to konieczne".

Koty z FIV mogą żyć z innymi kotami, o ile właściciel przestrzega szeregu środków ostrożności.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy w miocie jest kilka zdrowych kociąt i jeden kot z FIV? Niestety jest to coś, co może się zdarzyć, i tak właśnie było w przypadku nauczycielki Gabrieli Lopes z Brasilii. Uratowała kilka kociąt i dowiedziała się, że Oliver był pozytywny, podczas gdy rodzeństwo z tego samego miotu (Nelson, Amelia, Chris i Bururinha) było negatywne, podobnie jak młodsi bracia, Jamal i Shaniqua. Kiedy dowiedziała się, że gdybyGabriela mówi: "Moją pierwszą reakcją było przeprowadzenie wielu badań (ponieważ nie był to temat, który dogłębnie rozumiałam), zadawanie wielu pytań weterynarzom, poznanie doświadczeń innych mam kotów, które przeszły przez tę samą sytuację co ja i natychmiastowe rozpoczęcie leczenia farmakologicznego".

Ponieważ pozbycie się kociaka nie wchodziło w grę, opiekunka szybko zastosowała się do zaleceń medycznych, aby Oliver mógł żyć ze swoimi braćmi w zdrowy sposób. "Weterynarz zawsze bardzo wyraźnie podkreślał, że wszyscy mogą żyć razem, tak, po prostu musieliśmy zawsze zachować ostrożność", mówi Gabi. Główną opieką przekazaną opiekunce były:

• Jak najszybsze rozpoczęcie przyjmowania leków wzmacniających odporność, które powinny być przyjmowane przez całe życie.
• wykastrować wszystkie koty (w tym przypadku wszystkie były już wykastrowane)
• Przeprowadzaj okresowe testy Olivera, aby dowiedzieć się, jaka jest jego odporność i nie pozwalaj mu na dostęp do ulicy lub kontakt z nieznanymi kotami.
• Unikanie bardziej "agresywnych" zabaw z rodzeństwem
• Regularne przycinanie paznokci u kotów
• Odrobaczanie wszystkich zwierząt w gospodarstwie domowym co 3 miesiące
• Zawsze stosuj leki przeciw pchłom i kleszczom
• Aktualizowanie szczepień kota
• Utrzymanie odpowiedniej higieny w domu i kuwetach
• Utrzymywanie zdrowej diety z wysokiej jakości karmą Unikanie sytuacji, które mogą stresować kota z FIV

Jeśli chodzi o kwestię adaptacji kota FIV pozytywnego z innymi kotami negatywnymi, będzie to zależeć w dużej mierze od każdego zwierzęcia. W przypadku Olivera opiekunka podkreśla: "Zawsze był bardzo spokojnym i przyjaznym kotem, nigdy nie był kotem walczącym. Wszystkie moje koty zostały wykastrowane bardzo wcześnie, więc nigdy nie miały instynktu terytorialnego, który chciałby walczyć z samcami i krzyżować się z samicami, co ułatwiało im walkę z innymi kotami.Nasza opieka potroiła się, ale współistnienie między nimi nigdy nie stanowiło problemu, zawsze było bardzo pokojowe".