စားချင်စိတ်မရှိခြင်းသည် ခွေးများကို ထိခိုက်စေသော ရောဂါများစွာအတွက် အဖြစ်များသော လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်သည်။ "ငါ့ခွေး မစားချင်ဘူး" လို့ ပိုင်ရှင်က တိုင်ကြားတာ သာမာန်ဖြစ်ပေမယ့် တစ်ခါတစ်ရံမှာ ခွေးက အစာစားချင်စိတ်ရှိတာ ဒါမှမဟုတ် နေ့အရမ်းပူတယ်။ သို့သော်လည်း အခြေအနေပိုရှည်ပြီး အခြားလက္ခဏာများဖြင့် ပါသွားပါက၊ ၎င်းသည် ဗိုင်းရပ်စ် သို့မဟုတ် ဘက်တီးရီးယားပိုးဝင်ခြင်း၊ ကပ်ပါးညစ်ညမ်းခြင်း၊ အစာခြေဖျက်ခြင်း သို့မဟုတ် ကျောက်ကပ်ဆိုင်ရာ ပြဿနာများနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာများပင် ဖြစ်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့သည် ခွေးများတွင် အစာစားချင်စိတ်မရှိခြင်းနှင့် ဆက်စပ်နေသော ကျန်းမာရေးပြဿနာအချို့ကို ခွဲခြားထားပါသည်။

1) တိက်ရောဂါသည် အစာစားချင်စိတ်မရှိခြင်း

မှက်များသည် ရောဂါအမျိုးအစားလေးမျိုးသို့ ကူးစက်တတ်သော်လည်း အဖြစ်အများဆုံး နှစ်ခုမှာ ဘက်တီးရီးယားကြောင့်ဖြစ်သော Ehrlichiosis နှင့် Babesiosis၊ ပရိုတိုဇန်းတစ်ခုအားဖြင့်။ နှစ်ခုလုံးသည် သွေးကြောထဲသို့ ဖြတ်သွားသော်လည်း ဘက်တီးရီးယားများသည် သွေးကြောများအတွင်း၌ ရှိနေစဉ်တွင်၊ ပရိုတိုဇွာန်သည် သွေးနီဥဆဲလ်များတွင် ရှိနေသည်။ ၎င်းတို့တွင် အစာစားချင်စိတ်မရှိခြင်း၏ အဓိကလက္ခဏာများဖြစ်သည်။ အဖျားရှိခြင်း၊ သတိမထားမိခြင်း၊ အော့အန်ခြင်းနှင့် နှာခေါင်း၊ ဆီး သို့မဟုတ် မစင်များမှ သွေးထွက်ခြင်းများသည် အခြားသော လက္ခဏာများဖြစ်သည်။ ခွေးတွင် မှင်ရောဂါရှိမရှိ သိရှိနိုင်ရန် တိကျသောစစ်ဆေးမှုများ ပြုလုပ်ရန်လိုအပ်ပါသည်။ ကုသမှုကို တတ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး စတင်သင့်သည်။ ၎င်းကို ပဋိဇီဝဆေးများဖြင့် ပြုလုပ်လေ့ရှိသော်လည်း ပြင်းထန်သောအခြေအနေများတွင် သွေးသွင်းရန် လိုအပ်နိုင်သည်။

၂) Canine parvovirus သည် အလေ့အထများကို အနှောင့်အယှက်ပေးသည်။

Canine parvovirus သည် Parvovirus ကြောင့်ဖြစ်ရသည့် ပြင်းထန်သောရောဂါဖြစ်သည်။ ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးသော ခွေးပေါက်များနှင့် လူကြီးများတွင် ပိုအဖြစ်များပါသည်။ အဆိုပါရောဂါသည် ခွေးများတွင် လျင်မြန်စွာ ကြီးထွားလာပြီး အလွန်ပြင်းထန်သော အခြေအနေများနှင့် သေဆုံးသည်အထိ ဖြစ်စေနိုင်သည်။ ရောဂါပိုးရှိသောခွေး၏မစင်များနှင့်ထိတွေ့ပြီးနောက် ကူးစက်ခြင်းဖြစ်ပွားတတ်သော်လည်း ဗိုင်းရပ်စ်သည် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အချိန်အတော်ကြာနေထိုင်နိုင်ပြီး အရာဝတ္ထုများ၊ အဝတ်အစားများနှင့် ကြမ်းပြင်တို့ကို ကူးစက်စေသည်။ ဗိုင်းရပ်စ်သည် အစာစားချင်စိတ်မရှိသည့်အပြင် ဝမ်းလျှောခြင်းနှင့် အော့အန်ခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေပြီး အထူးသဖြင့် အူအတွင်းရှိ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ ဆဲလ်အများအပြားကို ထိခိုက်စေပါသည်။ ဒီလက္ခဏာတွေကို သတိထားမိရင် ဘာလုပ်ရမလဲ။ တတ်နိုင်သမျှအမြန်ဆုံးကုသရန် ခွေးကို တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်ထံ ချက်ချင်းခေါ်သွားရန်လိုအပ်သည်။ ကာကွယ်ဆေးဖြင့် ကြိုတင်ကာကွယ်ခြင်းသည် မှတ်သားစရာကောင်းပါသည်။

3) Canine gastritis ခွေးအား အစာအိမ်နာခြင်းနှင့် ပျို့အန်ခြင်း

Canine gastritis သည် အစာအိမ်လမ်းကြောင်းကို သွယ်တန်းသော mucosa ရောင်ရမ်းမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် နာတာရှည်ဖြစ်နိုင်သည် - အစာအိမ်အတွင်း လျှို့ဝှက်ထုတ်လုပ်ခြင်းကို တိုးမြင့်စေသော အချို့သော အစားအစာ သို့မဟုတ် ရောဂါများကို သည်းမခံနိုင်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည် - အဆိပ်အတောက်ဖြစ်စေသော အရာဝတ္ထု သို့မဟုတ် နိုင်ငံခြားအရာဝတ္ထုတစ်ခုခုကို စားသုံးမိခြင်းကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည် - စိတ်ဖိစီးသောအခြေအနေများတွင် ဖြစ်ပေါ်တတ်ပါသည်။ ပထမဆုံး သတိပြုမိရမည့် လက္ခဏာတစ်ခုမှာ ခွေးဗိုက်နာခြင်း၊ ဝမ်းလျှောခြင်းနှင့် ဝပ်ခြင်းတို့အပြင် ဗိုက်မဆာတော့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကုသမှုသည် အစာအိမ်ရောင်ခြင်း အမျိုးအစားပေါ် မူတည်သော်လည်း အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်၏ အစားအသောက် အပြောင်းအလဲများကို အမြဲအကြံပြုပါသည်။

4) ဝမ်းချုပ်ခြင်းသည် ခွေးကို ဗိုက်မဆာအောင် ဖြစ်စေနိုင်သည်

ခွေးသည် ခက်ခဲသော သို့မဟုတ် မကယ်ထုတ်နိုင်သောအခါတွင် ဝမ်းချုပ်တတ်သည်။ ဝမ်းတွေ ပိုမာလာပြီး သွေးတွေတောင် ထွက်လာနိုင်ပါတယ်။ အကြောင်းရင်းများစွာသည် အူလမ်းကြောင်းပိတ်ဆို့ခြင်းကဲ့သို့သော အခြေအနေသို့ ဦးတည်သွားစေနိုင်သည် - အစာချေဖျက်မှုပြဿနာ သို့မဟုတ် ပြင်ပခန္ဓာကိုယ်ကို စားသုံးမိခြင်းကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည် - အူလမ်းကြောင်းလှုပ်ရှားမှု နှေးကွေးခြင်း၊ အာရုံကြောဆိုင်ရာ ပြဿနာများနှင့် ရေဓာတ်ခန်းခြောက်ခြင်း တို့အပါအဝင် ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဝမ်းချုပ်ပါက ခွေးသည် အစာမစားချင်ဘဲ ဝမ်းသွားသည့်အခါ နာကျင်ခြင်း၊ ဝမ်းဗိုက် ရောင်ရမ်းခြင်းနှင့် အော့အန်ခြင်းကဲ့သို့သော အခြားလက္ခဏာများ ခံစားရတတ်ပါသည်။

5) ကျောက်ကပ်မလုံလောက်တဲ့ ခွေးတွေဟာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ အစာကျွေးဖို့ အခက်အခဲရှိနိုင်

ကျောက်ကပ်မလုံလောက်မှုဟာ အသက်ကြီးတဲ့ ခွေးတွေကို အဓိက သက်ရောက်နိုင်ပေမယ့် ငယ်ရွယ်တဲ့ ကလေးတွေကိုလည်း ထိခိုက်စေနိုင်ပါတယ်။ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် အခြေအနေအမျိုးမျိုးကြောင့် ကျောက်ကပ်သည် ၎င်းတို့၏ အခြေခံလုပ်ငန်းဆောင်တာများကို လုပ်ဆောင်ရာတွင် ကြီးစွာသော ခက်ခဲမှုကို ဖြစ်စေပြီး သက်ရှိများ၏ လုပ်ငန်းဆောင်တာတစ်ခုလုံးကို ထိခိုက်စေပါသည်။ အဓိက လက္ခဏာများထဲမှ တစ်ခုမှာ အစာစားချင်စိတ်မရှိခြင်း၊ အော့အန်ခြင်း၊ ရေသောက်ခြင်းနှင့် ဆီးပမာဏ များလာခြင်းတို့ ပါ၀င်ပြီး များသောအားဖြင့် အရောင်ပို၍ ပေါ့ပါးခြင်း

၆) စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းနှင့် စိုးရိမ်သောကတို့သည် ခွေး၏ အစာစားချင်စိတ်ကို ထိခိုက်စေပါသည်။

မကြာခဏ အစာစားချင်စိတ်မရှိသော ခွေးသည် ဇီဝကမ္မဆိုင်ရာ ပြဿနာမရှိသော်လည်း စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာရှိသည်။ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် သို့မဟုတ် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အပြောင်းအလဲအချို့၊ မိသားစုဝင်တစ်ဦးသေဆုံးမှု၊ ခွဲခွာမှုနှင့်ပင်တိရိစ္ဆာန်သစ်တစ်ကောင်ရောက်ရှိလာခြင်းသည် စိတ်ဖိစီးမှုနှင့် စိုးရိမ်ပူပန်မှုကို ဖြစ်စေနိုင်ပြီး စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းကို ဖြစ်စေသည်။ ခွေးသည် မစားချင်ဘဲ စာရင်းမဲ့လာသည်။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ကျူရှင်ဆရာတွေက "ငါ့ခွေးက မစားချင်ဘူး၊ ချက်ပြီး ဝမ်းနည်းနေတယ်" လို့ အစီရင်ခံလေ့ရှိပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ခွဲခွာရတဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုက အစာစားချင်စိတ်ကို အားနည်းစေတယ်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ခွေးသည် ပိုင်ရှင်ရောက်လာရန် သူ့ထံ၌သာ စားရန် စောင့်ဆိုင်းနေသောကြောင့် တစ်နေကုန် အစာမစားဘဲ နေနေခြင်းဖြစ်သည်။