Ախորժակի բացակայությունը շների վրա ազդող բազմաթիվ հիվանդությունների բնորոշ ախտանիշ է: Սովորական է, որ սեփականատերը զեկուցի «իմ շունը չի ուզում ուտել», բայց երբեմն շունը պարզապես ընտրովի ախորժակ ունի կամ օրը շատ շոգ է: Այնուամենայնիվ, եթե իրավիճակը երկարաձգվի և ուղեկցվի այլ ախտանիշներով, դա կարող է նշանակել վիրուսային կամ բակտերիալ վարակ, մակաբույծ աղտոտվածություն, մարսողական կամ երիկամային խնդիրներ և նույնիսկ հոգեբանական խնդիրներ: Հետևաբար, մենք առանձնացնում ենք շների մոտ ախորժակի բացակայության հետ կապված որոշ առողջական խնդիրներ:

1) Տիզ հիվանդությունը ախորժակի բացակայությունն ունի որպես հիմնական ախտանշաններից մեկը

Տիզը փոխանցում է չորս տեսակի հիվանդություն, սակայն երկու ամենահաճախ հանդիպողներն են բակտերիայից առաջացած Էրլիխիոզը և Բաբեզիոզը, նախակենդանիի կողմից: Երկուսն էլ անցնում են արյան հոսքը, բայց մինչ բակտերիաները տեղավորվում են անոթներում, նախակենդանիները մնում են արյան կարմիր բջիջներում: Նրանք որպես հիմնական ախտանիշներից մեկն ունեն ախորժակի բացակայությունը։ Ջերմություն ունեցող շունը, ապատիան, փսխումը և արյունահոսությունը քթից, մեզից կամ կղանքից նույնպես այլ նշաններ են։ Իմանալու համար, թե արդյոք շունը տիզերի հիվանդություն ունի, և որ տեսակին է, անհրաժեշտ է կոնկրետ հետազոտություններ կատարել։ Բուժումը պետք է սկսել որքան հնարավոր է շուտ՝ խնդրի վատթարացումը կանխելու համար: Այն սովորաբար արվում է հակաբիոտիկներով, սակայն ծանր դեպքերում կարող է պահանջվել արյան փոխներարկում:

2) Շների պարվովիրուսը խանգարում է սովորություններին

Շների պարվովիրուսը լուրջ հիվանդություն է, որն առաջանում է պարվովիրուսով: Այն ավելի հաճախ հանդիպում է չպատվաստված ձագերի և մեծահասակների մոտ: Հիվանդությունը շների մեջ արագ զարգանում է և կարող է հանգեցնել շատ լուրջ պայմանների և նույնիսկ մահվան: Փոխանցումը տեղի է ունենում վարակված շան կղանքի հետ շփվելուց հետո, սակայն վիրուսը կարողանում է երկար ժամանակ կենդանի մնալ շրջակա միջավայրում՝ վարակելով առարկաները, հագուստը և հատակը։ Վիրուսը ազդում է մարմնի մի քանի բջիջների վրա, հատկապես՝ աղիքների վրա՝ առաջացնելով փորլուծություն և փսխում, բացի ախորժակի բացակայությունից: Ի՞նչ անել այս ախտանիշները նկատելիս: Դուք պետք է անմիջապես տանեք շանը անասնաբույժի մոտ, որպեսզի հնարավորինս շուտ սկսեք բուժումը: Լավ է հիշել, որ կանխարգելումն իրականացվում է պատվաստանյութով:

3) Շների գաստրիտը շանը թողնում է ստամոքսի ցավով և սրտխառնոցով

Շների գաստրիտը ստամոքսը ծածկող լորձաթաղանթի բորբոքում է: Այն կարող է լինել քրոնիկ՝ կրկնվող, հավանաբար որոշ սննդի նկատմամբ անհանդուրժողականության կամ հիվանդությունների պատճառով, որոնք մեծացնում են ստամոքսում սեկրեցների արտադրությունը, սուր՝ թունավոր նյութերի կամ որևէ օտար առարկայի ընդունման հետևանքով առաջացած կամ նյարդային, դա տեղի է ունենում սթրեսային իրավիճակներում: Առաջին ախտանշաններից մեկը, որը պետք է նկատել, շունը սոված չէ, բացի այդ, որովայնի ցավը, փորլուծությունը և ծռվելը: Բուժումը կախված կլինի գաստրիտի տեսակից, սակայն ընտանի կենդանու սննդակարգում միշտ խորհուրդ է տրվում փոփոխություններ կատարել:

4) Փորկապությունը կարող է ստիպել շանը քաղցած չլինել

Փորկապությունը տեղի է ունենում, երբ շունը դժվարանում է կամ չի կարողանում տարհանվել: Աթոռը կոշտանում է և կարող է նույնիսկ արյուն դուրս գալ: Մի քանի պատճառներ կարող են հանգեցնել այս իրավիճակին, ինչպիսիք են աղիքային խանգարումը, որը կարող է պայմանավորված լինել մարսողության հետ կապված խնդիրներով կամ օտար մարմնի կլանմամբ, աղիների դանդաղ շարժումներով, նյարդամկանային խնդիրներով և ջրազրկմամբ և այլն: Եթե ​​նա փորկապ է, շունը չի ուզում ուտել և ունի այլ ախտանիշներ, ինչպիսիք են ցավը աղիների շարժման ժամանակ, ուռած որովայնը և փսխումը:

5) Երիկամային անբավարարություն ունեցող շները կարող են դժվարություններ ունենալ իրենց կերակրելու համար

Երիկամային անբավարարությունը հիմնականում ազդում է տարեց շների վրա, բայց կարող է ազդել նաև երիտասարդների վրա: Տարբեր պատճառներով՝ այս պայմանը երիկամներին մեծ դժվարություններ է առաջացնում գործելու և իրենց հիմնական գործառույթների կատարման մեջ՝ այդպիսով ազդելով օրգանիզմի ողջ աշխատանքի վրա: Հիմնական ախտանիշներից մեկը ախորժակի բացակայությունն է, որն ուղեկցվում է փսխումով, ջրի ընդունման ավելացմամբ և մեզի ավելի մեծ ծավալով, որը սովորաբար ավելի բաց գույնի է

6) Դեպրեսիան և անհանգստությունն ազդում են նաև շան ախորժակի վրա։

Հաճախ ախորժակի պակաս ունեցող շունը ոչ թե ֆիզիոլոգիական խնդիր ունի, այլ հոգեբանական։ Առօրյայի կամ միջավայրի որոշ փոփոխություններ, ընտանիքի անդամի մահ, բաժանում և նույնիսկնոր կենդանու ժամանումը կարող է առաջացնել սթրես և անհանգստություն, նույնիսկ հանգեցնել դեպրեսիայի: Շունը դառնում է անտրամադիր և չի ցանկանում ուտել: Այս դեպքերում դաստիարակները սովորաբար հայտնում են, որ «իմ շունը չի ուզում ուտել և ցրտահարվում է և տխուր է»: Բացի այդ, բաժանման անհանգստությունը վատ ախորժակի հնարավոր պատճառ է: Դա նրանից է, որ շունն ամբողջ օրը մնում է առանց ուտելիքի՝ սպասելով տիրոջ գալուն, որպեսզի միայն նրա ներկայությամբ ուտի: