Coxofemoral dysplasia ຫຼື canine hip dysplasia ເປັນພະຍາດທີ່ຂັດຂວາງການເຄື່ອນໄຫວຂອງໝາໃນສາຍພັນຕ່າງໆ. ມັນຕີຂາຫຼັງຂອງໝາ ແລະ, ໃນບັນດາອາການອື່ນໆ, ສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ແຂງຢູ່ໃນແຂນຂາຂອງສັດ. ນັ້ນແມ່ນ: ຄວາມບໍ່ສະດວກແມ່ນຫນ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ຫມາ dysplastic ຈະປະເຊີນ. ເພື່ອໃຫ້ທ່ານສາມາດກໍານົດອາການແລະຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບການປິ່ນປົວແລະແມ້ກະທັ້ງການປ້ອງກັນພະຍາດນີ້, ພວກເຮົາໄດ້ລວບລວມຂໍ້ມູນຊຸດຂອງ hip dysplasia ຂ້າງລຸ່ມນີ້. ກວດເບິ່ງມັນອອກ!

Hip dysplasia ໃນຫມາ: ມັນແມ່ນຫຍັງ?

Hip dysplasia ເປັນພະຍາດ, ໂດຍປົກກະຕິແມ່ນພັນທຸກໍາ, ມີລັກສະນະການພັດທະນາທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັນຂອງກະດູກ, ກ້າມຊີ້ນແລະ tendons ຂອງຂາ hind ຂອງຫມາ. ເນື່ອງຈາກວ່ານີ້, ສັດທີ່ມີ dysplasia ມີ femur ແລະ pelvis ໃນ friction ຄົງທີ່ໃນຂະນະທີ່ຍ່າງຫຼືແລ່ນ - ການເຄື່ອນໄຫວບໍ່ໄດ້ cushioned ໂດຍຂໍ້ຕໍ່ແລະ tendons.

ອີງຕາມຂັ້ນຕອນຂອງຊີວິດທີ່ມັນໄດ້ຖືກວິນິດໄສ, ຫມາທີ່ມີ dysplasia ສະໂພກສາມາດພັດທະນາພະຍາດອື່ນໆ, ເຊັ່ນ: ໂລກຂໍ້ອັກເສບ, ຫຼືກາຍເປັນ paraplegic, ສູນເສຍການເຮັດວຽກຂອງຂາຫລັງຂອງມັນ. Hip dysplasia ໃນຫມາສາມາດກວດຫາໄດ້ທັງໃນຕົ້ນຂອງຊີວິດສັດ, ລະຫວ່າງ 4 ຫາ 10 ເດືອນ, ແຕ່ວ່າມັນຍັງສາມາດຖືກກໍານົດຫຼືສະແດງອອກພຽງແຕ່ໃນໄລຍະຂອງຜູ້ໃຫຍ່, ໃກ້ກັບການປ່ຽນແປງໄປສູ່ທີສາມ.ອາຍຸ.

ແມ່ນຫຍັງທີ່ເປັນສາເຫດຂອງພະຍາດກະດູກສັນຫຼັງຂອງ canine dysplasia?

ສາເຫດຕົ້ນຕໍຂອງ dysplasia ໃນຫມາແມ່ນພັນທຸກໍາ. ສະນັ້ນ, ຈິ່ງແນະນຳໃຫ້ຜູ້ເປັນເພດຊາຍ ແລະ ເພດຍິງທີ່ມີອາການແລ້ວບໍ່ຄວນປະສົມພັນເພື່ອຫຼຸດໂອກາດທີ່ລູກໝາຈະເກີດພະຍາດດັ່ງກ່າວ. ສະພາບດັ່ງກ່າວພົບເລື້ອຍໃນໝາສາຍພັນໃຫຍ່ ແລະ ຂະໜາດໃຫຍ່, ແຕ່ໝາຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ ຂະໜາດກາງແມ່ນບໍ່ມີ 100% ຈາກການກາຍເປັນ dysplastic.

ເຖິງແມ່ນວ່າການສືບພັນເປັນສາເຫດຕົ້ນຕໍຂອງພະຍາດ, ມີປັດໃຈອື່ນໆທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຫມາຂອງທ່ານພັດທະນາ dysplasia ສະໂພກ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄວນເອົາໃຈໃສ່ກັບຈຸດເຫຼົ່ານີ້ໃນຊີວິດປະຈໍາວັນຂອງເພື່ອນຂອງທ່ານ:

1. ການໃຫ້ອາຫານ: ນອກ ເໜືອ ໄປຈາກອິດທິພົນໂດຍກົງທີ່ອາຫານມີຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງສັດ, ໃນກໍລະນີໝາໃຫຍ່, ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນທີ່ຈະໃຫ້ອາຫານພຽງພໍແລະຊ່ວຍໃນການພັດທະນາທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງຮ່າງກາຍ - ໂດຍສະເພາະ. ໃນໄລຍະ puppy, ໃນເວລາທີ່ກະດູກແລະຂໍ້ຕໍ່ກໍາລັງພັດທະນາ. ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງພວກມັນບໍ່ຄວນເລັ່ງກັບອາຫານທີ່ອຸດົມດ້ວຍແຄລໍລີ່ແລະທາດໂປຼຕີນ: ນີ້ອາດຈະເປັນສາເຫດຂອງການສ້າງຕັ້ງທີ່ບໍ່ດີຂອງພາກພື້ນຫລັງຂອງສັດ;

2. Canine obesity: ໃນບັນດາຜົນສະທ້ອນອື່ນໆ, ນ້ໍາຫນັກເກີນໃນຫມາສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດ dysplasia ສະໂພກ. ນີ້ເກີດຂື້ນຍ້ອນວ່າສັດໄຂມັນສິ້ນສຸດລົງໃສ່ຂໍ້ຕໍ່ຫຼາຍຂື້ນໃນການເຄື່ອນໄຫວທົ່ວໄປ.ໃນຊີວິດປະຈໍາວັນ, ນັ້ນແມ່ນ: ທ່ານສາມາດພັດທະນາສະພາບ dysplastic ມີຫຼືບໍ່ມີ predisposition ພັນທຸກໍາ;

3. ວິຖີຊີວິດທີ່ພັກເຊົາ: ຄືກັນກັບມະນຸດ, ໝາຍັງຕ້ອງອອກກຳລັງກາຍເປັນວິທີໜຶ່ງເພື່ອຮັກສາສຸຂະພາບຂອງພວກມັນໃຫ້ທັນສະໃໝ ແລະ ເສີມສ້າງກະດູກ, ກ້າມຊີ້ນ ແລະ ຂໍ້ຕໍ່. ສັດທີ່ນັ່ງຢູ່ສະເຫມີມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເພີ່ມນ້ໍາຫນັກຫຼາຍ, ນັ້ນແມ່ນ: ມັນລວມສອງສາເຫດທີ່ເປັນໄປໄດ້ຂອງ dysplasia ສະໂພກໃນກໍລະນີດຽວກັນ. ຕິດຕາມ, ກັບສັດຕະວະແພດ, ຄວາມຕ້ອງການອອກກໍາລັງກາຍທີ່ສາຍພັນສັດຂອງເຈົ້າມີ;

4. ນັ່ງ: ສັດບາງຊະນິດສາມາດພັດທະນາ dysplasia ໄດ້ເນື່ອງຈາກວິທີການທີ່ເຂົາເຈົ້ານັ່ງ. ຖ້າ, ແທນທີ່ຈະດຸ່ນດ່ຽງນ້ໍາຫນັກທັງສອງດ້ານຂອງສະໂພກ, ລາວບັງຄັບຂ້າງຫນຶ່ງຫຼາຍເກີນໄປ, ລາວອາດຈະທົນທຸກຈາກການສວມໃສ່ໃນຂໍ້ຕໍ່;

5. ໃຊ້ເວລາຫຼາຍໃນພື້ນຜິວກ້ຽງ: ຖ້າຫມາຂອງເຈົ້າໃຊ້ເວລາສ່ວນໃຫຍ່ຢູ່ໃນເຮືອນ, ສິ່ງທີ່ເຫມາະສົມແມ່ນເຈົ້າມີພື້ນເຮືອນທີ່ບໍ່ລື່ນເກີນໄປ, ຄືກັບກະເບື້ອງ porcelain ບາງປະເພດ. ໂດຍບໍ່ມີການ friction ລະຫວ່າງ paws ຂອງເຂົາເຈົ້າແລະດິນ, ພວກເຂົາເຈົ້າອາດຈະຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ເຮັດວຽກ harder ຍ່າງແລະດັ່ງນັ້ນຈິ່ງເຮັດໃຫ້ຂໍ້ຕໍ່ຂອງເຂົາເຈົ້າຂາດໃນໄລຍະຍາວ.

ອາການຂອງ canine hip dysplasia ແມ່ນຫຍັງ?

ຄວາມເຈັບປວດ ແລະຄວາມບໍ່ສະບາຍຂອງສັດໃນເວລາເຮັດກິດຈະກຳປະຈຳວັນແບບງ່າຍໆແມ່ນເປັນສັນຍານທຳອິດທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າມັນອາດຈະມີອາການສະໂພກ, ແຕ່ພວກມັນບໍ່ເປັນພຽງອັນດຽວ ແລະຍັງສາມາດຊີ້ບອກໄດ້.ສະພາບສຸຂະພາບອື່ນໆຂອງສັດລ້ຽງຂອງທ່ານ. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນຍັງມີຄວາມຈໍາເປັນທີ່ທ່ານຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ກັບອາການອື່ນໆຂອງ dysplasia ສະໂພກຢູ່ໃນຫມາ - ມັນເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປທີ່ສັດທີ່ຖືກກະທົບທີ່ຈະສະແດງອອກຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງຂອງພວກເຂົາ:

• ຫຼຸດລົງໃນ ຄວາມໄວຂອງຂັ້ນຕອນ;

• ຄວາມລັງເລເມື່ອເຮັດກິດຈະກຳຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ປີນຂັ້ນໄດ, ຕຽງນອນ, ໂຊຟາ, ແລ່ນ ແລະໂດດ;

• ການຈຳກັດການເຄື່ອນໄຫວ;

• ການຫົດຕົວຂອງກ້າມຊີ້ນຫລັງ;

• ການພັດທະນາກ້າມຊີ້ນບ່າ;

• ການ​ສູນ​ເສຍ​ຄວາມ​ຫມັ້ນ​ຄົງ​ໃນ​ຂາ hind — ຫມາ​ສູນ​ເສຍ​ການ​ດຸ່ນ​ດ່ຽງ​ແລະ​ຕົກ​ໂດຍ​ຕົວ​ມັນ​ເອງ;

• ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ໃນ​ວິ​ທີ​ການ​ຍ່າງ (ລາວ​ເລີ່ມ​ຂາ​ຂາ​ແລະ​ຍ່າງ “swerring”);

• ສົ້ນຕີນຫັນເຂົ້າ;

• ຮອຍແຕກໃນເວລາຍ່າງ;

• ຂາດຄວາມສົມມາເມື່ອນັ່ງ ຫຼື ນັ່ງໃຫ້ຂາເປີດຂຶ້ນ.

ວິທີວິນິດໄສ ແລະ ປິ່ນປົວພະຍາດສະໂພກອັກເສບໃນໝາ?

ທັນທີທີ່ທ່ານສັງເກດເຫັນອາການເຫຼົ່ານີ້ເປັນປົກກະຕິຢູ່ໃນຫມາຂອງທ່ານ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ນັດຫມາຍໄປຫາສັດຕະວະແພດ. ອີງຕາມກໍລະນີແລະລະດັບການພັດທະນາຂອງ dysplasia, ມັນຈະຖືກວິນິດໄສໄດ້ງ່າຍ, ແຕ່ມັນເປັນເລື່ອງທໍາມະດາສໍາລັບລາວທີ່ຈະຮ້ອງຂໍໃຫ້ມີການກວດຮູບພາບເຊັ່ນ X-rays ຫຼື MRIs ແລະການກວດຮ່າງກາຍເພື່ອຢືນຢັນແລະຮຽນຮູ້ລາຍລະອຽດເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບສະພາບ. ໂດຍສະເພາະໃນສັດຂອງເຈົ້າ.

ໃນບາງກໍລະນີ, ການປິ່ນປົວດ້ວຍຢາ, ການປິ່ນປົວທາງດ້ານຮ່າງກາຍ, ການເສີມອາຫານ, ອາຫານສໍາລັບການສູນເສຍນ້ໍາຫນັກແລະແມ້ກະທັ້ງການຈໍາກັດການອອກກໍາລັງກາຍແມ່ນພຽງພໍທີ່ຈະປັບປຸງຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງຫມາ.

ເຖິງແມ່ນວ່າ, ເມື່ອ dysplasia ແມ່ນກ້າວຫນ້າຫຼາຍ, ການຜ່າຕັດກາຍເປັນທາງເລືອກ. ທ່ານໝໍຂອງທ່ານສາມາດນຳສະເໜີວິທີຜ່າຕັດບາງປະເພດຕ່າງໆ ຕັ້ງແຕ່ການປ່ຽນສະໂພກຂອງສັດດ້ວຍຂາທຽມ ຈົນເຖິງການຕັດ ຫຼືກຳຈັດກະດູກທີ່ຖືກກະທົບ, ແຕ່ຄວນເວົ້າສະເໝີເພື່ອຮູ້ວ່າທາງເລືອກໃດດີທີ່ສຸດໃນກໍລະນີຂອງເຈົ້າ.